1)

Έχουν το άρθρο 1, παράγραφος 2 και το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ (1), όπως ερμηνεύθηκαν στην υπόθεση C-186/16, Andriciuc κ.λπ., την έννοια ότι, στην περίπτωση ρήτρας περί συναλλαγματικού κινδύνου η οποία επαναλαμβάνει εθνική διάταξη, το εθνικό δικαστήριο υποχρεούται να εξετάσει κατά προτεραιότητα τη σημασία της απαγορεύσεως του άρθρου 1, παράγραφος 2, της οδηγίας ή την τήρηση εκ μέρους του επαγγελματία της υποχρεώσεως ενημερώσεως που ρυθμίζεται στο άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας, χωρίς προηγούμενη εκτίμηση των διατάξεων του άρθρου 1, παράγραφος 2, της οδηγίας;

2)

Έχουν το άρθρο 1, παράγραφος 2, και το άρθρο 4, παράγραφος 2, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ, την έννοια ότι, σε περίπτωση μη τηρήσεως της υποχρεώσεως ενημερώσεως του καταναλωτή, η οποία προηγείται της συνάψεως της συμβάσεως δανείου, o επαγγελματίας μπορεί να επικαλεσθεί τις διατάξεις του άρθρου 1, παράγραφος 2, της οδηγίας, ώστε η συμβατική ρήτρα περί συναλλαγματικού κινδύνου η οποία επαναλαμβάνει εθνική νομοθετική διάταξη να εξαιρείται από την εκτίμηση του καταχρηστικού χαρακτήρα;