31988L0347

Dyrektywa Rady

z dnia 16 czerwca 1988 r.

zmieniająca załącznik II do dyrektywy 86/280/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów niektórych substancji niebezpiecznych zawartych w wykazie I Załącznika do dyrektywy 76/464/EWG

(88/347/EWG)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 130 S,

uwzględniając dyrektywę Rady 76/464/EWG z dnia 4 maja 1976 r. w sprawie zanieczyszczenia spowodowanego przez niektóre substancje niebezpieczne odprowadzane do środowiska wodnego Wspólnoty [1], w szczególności jej art. 6 i 12,

uwzględniając dyrektywę Rady 86/280/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów niektórych substancji niebezpiecznych zawartych w wykazie I Załącznika do dyrektywy 76/464/EWG [2],

uwzględniając wniosek Komisji [3],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [4],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [5],

a także mając na uwadze, co następuje:

w celu ochrony środowiska wodnego Wspólnoty przed zanieczyszczeniem przez niektóre niebezpieczne substancje, art. 3 dyrektywy 76/464/EWG wprowadza system uprzednich zezwoleń ustanawiających normy emisji dla zrzutów substancji z wykazu I w Załączniku do niniejszej dyrektywy; art. 6 wspomnianej dyrektywy przewiduje, że dla tych norm emisji należy ustalić wartości dopuszczalne, jak również cele jakościowe dla środowiska wodnego dotkniętego zrzutami tych substancji;

Państwa Członkowskie zobowiązane są do stosowania wartości dopuszczalnych, wyłączając przypadki, gdy mogą stosować wymagania jakościowe;

dyrektywa 86/280/EWG będzie musiała zostać zmieniona i uzupełniona na wnioski Komisji, zgodnie z rozwojem w dziedzinie wiedzy naukowej związanej głównie z toksycznością, trwałością i gromadzeniem się określonych substancji w żywych organizmach i osadach, lub w przypadku rozwoju dostępnych środków technicznych; niezbędne jest do tego celu przewidzenie uzupełnień do wspomnianej dyrektywy odnoszących się do środków w stosunku do innych substancji niebezpiecznych, i zmian do treści załącznika II;

na podstawie kryteriów ustanowionych w dyrektywie 76/464/EWG, aldryna, dieldryna, endryna, izodryna, heksachlorobenzen, heksachlorobutadien i chloroform powinny podlegać przepisom dyrektywy 86/280/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załączniku II do dyrektywy Rady 86/280/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1) Poniżej tytułu dodaje się, co następuje:

"4. Odnoszące się do aldryny, dieldryny, endryny, izodryny

5. Odnoszące się do heksachlorobenzenu

6. Odnoszące się do heksachlorobutadienu

7. Odnoszące się do chloroformu."

2) Dodaje się sekcję w brzmieniu:

"IV. Przepisy szczególne odnoszące się do:

-aldryny (nr 1) | CAS – nr 309-00-2 |

-dieldryny (nr 71) | CAS – nr 60-57-1 |

-endryny (nr 77) | CAS – nr 72-20-8 |

-izodryny (nr 130) | CAS – nr 465-73-6 |

Pozycja A (1, 71, 77, 130): Wartości dopuszczalne norm emisji [10]

Rodzaj zakładu przemysłowego | Rodzaj wartości średniej | Wartość dopuszczalna wyrażona jako: | Obowiązuje od dnia |

Masa | Stężenie w ściekach w μg/l zrzucanej wody |

Produkcja aldryny i/lub dieldryny i/lub endryny, w tym również formułowanie tych substancji w tym samym miejscu | Miesięczna | 3 g na tonę zdolności produkcyjnej (g/t) | 2 | 1.1.1989 |

Dzienna | 15 g na tonę zdolności produkcyjnej (g/t) | 10 | 1.1.1989 |

Pozycja B (1, 71, 77, 130): Cele jakościowe

Środowisko naturalne | Substancja | Cele jakościowe ng/l, które mają być spełniane od dnia |

1.1.1989 | 1.1.1994 |

Śródlądowe wody powierzchniowe | aldryna | łącznie 30 dla czterech substancji, maksymalnie 5 dla endryny | 10 |

Wody ujść rzek | dieldryna | | 10 |

Wewnętrzne wody przybrzeżne inne niż w ujściach rzek | endryna | | 5 |

Wody terytorialne | izodryna | | 5 |

Status quo:

Stężenie(-a) aldryny i/lub dieldryny i/lub endryny i/lub izodryny w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach nie może znacznie wzrastać w miarę upływu czasu.

Pozycja C (1, 71, 77, 130): Referencyjna metoda pomiarów

1. Referencyjną metodą pomiarów, która ma być stosowana w celu oznaczenia aldryny, dieldryny, endryny i/lub izodryny w ściekach i w środowisku wodnym, jest chromatografia gazowa gazowa z detekcją wychwytu elektronu po ekstrakcji po ekstrakcji przy użyciu właściwego rozpuszczalnika. Granica wykrywalności [14] dla każdej substancji wynosi 2,5 ng/l dla środowiska wodnego i 400 ng/l dla ścieków, w zależności od ilości substancji pasożytniczych obecnych w próbce

2. Referencyjną metodą, która ma zostać zastosowana w celu oznaczenia aldryny, dieldryny, endryny i/lub izodryny w osadach i organizmach, jest chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu po właściwym przygotowaniu próbki. Granica wykrywalności wynosi 1 μg/kg suchej masy dla każdej substancji oddzielnie.

3. Dokładność i precyzja metody muszą wynosić ± 50 % przy stężeniu, które stanowi podwójną wartość granicy wykrywalności.

V. Przepisy szczególne odnoszące się do heksachlorobenzenu (HCB) (nr 83)

CAS-118-74-1

Pozycja A (83): Wartości dopuszczalne dla norm emisji

Status quo:

Nie może wystąpić znaczny, bezpośredni lub pośredni, wzrost zanieczyszczenia, w miarę upływu czasu, spowodowany zrzutami HCB oraz wpływający na stężenie w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach.

Rodzaj zakładu przemysłowego | Rodzaj wartości średniej | Wartości dopuszczalne wyrażone jako | Mają zostać spełniony od dnia |

masa | stężenie |

1.Produkcja i przetwarzanie HCB | miesięczna | 10 g HCB/t zdolności produkcyjnej HCB | 1 mg/l HCB | 1.1.1990 |

| dzienna | 20 g HCB/t zdolności produkcyjnej HCB | 2 mg/l HCB |

2.Produkcja tetrachloroetylenu (PER) i czterochlorku węgla (CCl4) metodą nadchlorowania | miesięczna | 1,5 g HCB/t zdolności produkcyjnej PER + CCl4 | 1,5 mg/l HCB | 1.1.1990 |

| dzienna | 3 g HCB/t zdolności produkcyjnej PER + CCl4 | 3 mg/l HCB |

3.Produkcja trójchloroetylenu i/lub i tetrachloroetylenu każdą inną metodą | Miesięczna | - | - | - |

| dzienna | - | - | - |

Pozycja B (83): Cele jakościowe [19]

Status quo:

Stężenie HCB w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach nie może z upływem czasu znacząco wzrosnąć

Środowisko naturalne | Cel jakościowy | Jednostka miary | Ma być spełniony od dnia |

Śródlądowe wody powierzchniowe | 0,03 | μg/l | 1.1.1990 |

Wody ujść rzek |

Wewnętrzne wody przybrzeżne inne niż w ujściach rzek |

Wody terytorialne |

Pozycja C (83): Referencyjna metoda pomiarów

1. Referencyjną metodą pomiarów, która ma zostać zastosowana dla oznaczania obecności HCB w ściekach i w wodach, jest chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu po ekstrakcji przy użyciu właściwego rozpuszczalnika.

Granica wykrywalności [1] "Granica wykrywalności" x g danej substancji jest najmniejszą ilością, dającą się oznaczyć ilościowo w próbce na podstawie danej metody roboczej, która ciągle będzie różna od zera. dla HCB mieści się w zakresie 1–10 ng/l dla wody i 0,5–1 μg/l ścieków, w zależności od ilości substancji niezwiązanych obecnych w próbce.

2. Referencyjną metodą pomiarów, która powinna być stosowana dla oznaczania HCB w osadach i organizmach, jest chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu po właściwym przygotowaniu próbki. Granica wykrywalności [1] "Granica wykrywalności" x g danej substancji jest najmniejszą ilością, dającą się oznaczyć ilościowo w próbce na podstawie danej metody roboczej, która ciągle będzie różna od zera. mieści się w zakresie 1–10 μg/kg suchej masy.

3. Dokładność i precyzja metody muszą wynosić ± 50 % przy stężeniu, które odpowiada podwójnej wartości granicy wykrywalności [1] "Granica wykrywalności" x g danej substancji jest najmniejszą ilością, dającą się oznaczyć ilościowo w próbce na podstawie danej metody roboczej, która ciągle będzie różna od zera..

VI. Przepisy szczególne odnoszące się do heksachlorobutadienu (HCBD) (nr 84)

CAS-87-68-3

Pozycja A (84): Wartości dopuszczalne dla norm emisji

Status quo:

Nie może wystąpić znaczny, bezpośredni lub pośredni, wzrost zanieczyszczenia, w miarę upływu czasu, spowodowany zrzutami HCB lub wpływający na stężenie w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach.

Rodzaj zakładu przemysłowego | Rodzaj wartości średniej | Wartości dopuszczalne wyrażone jako | Ma być spełniany od dnia |

Stosunek wagowy | stężenie |

1.Produkcja tetrachloroetylenu (PER) i czterochlorku węgla (CCl4) metodą nadchlorowania | miesięczna | 1,5 g HCBD/t zdolności produkcyjnej PER + CCl4 | 1,5 mg/l HCBD |

| | | | 1.1.1990 |

| dzienna | 3 g HCBD/t zdolności produkcyjnej PER + CCl4 | 3 mg/l HCBD | |

2.Produkcja trichloroetylenu i/lub tetrachloroetylenu każdą inną metodą | miesięczna | - | - | - |

| dzienna | - | - | - |

Pozycja B (84): Cele jakościowe [27]

Status quo:

Stężenie HCBD w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach nie może w miarę upływu czasu znacząco wzrosnąć.

Środowisko naturalne | Cel jakościowy | Jednostka miary | Ma być spełniany od dnia |

Śródlądowe wody powierzchniowe | 0,1 | μg/l | 1.1.1990 |

Wody ujść rzek |

Wewnętrzne wody przybrzeżne inne niż w ujściach rzek |

Wody terytorialne |

Pozycja C (84): Referencyjna metoda pomiarów

1. Referencyjną metodą pomiarów, która ma zostać zastosowana dla oznaczania obecności HCBD w ściekach i w wodach, jest chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu po ekstrakcji przy użyciu właściwego rozpuszczalnika.

Granica wykrywalności [28] dla HCB mieści się w zakresie 1 do 10 ng/l dla wody i 0,5 do 1 μg/l dla ścieków, w zależności od ilości substancji niezwiązanych obecnych w próbce.

2. Referencyjną metodą pomiarów, która ma zostać zastosowana dla oznaczania HCBD w osadach i organizmach, jest chromatografia gazowa z detekcją wychwytu elektronu po właściwym przygotowaniu próbki. Granica wykrywalności mieści się w zakresie od 1 do 10 μg/kg suchej masy.

3. Dokładność i precyzja metody musi wynosić ± 50 % przy stężeniu, które odpowiada podwójnej wartości granicy wykrywalności [29].

VII. Przepisy szczególne odnoszące się do chloroformu (CHCl3) (nr 23) [30]

CAS-67-66-3

Pozycja A (23): Wartości dopuszczalne dla norm emisji

Rodzaj zakładu przemysłowego | Wartości dopuszczalne (średnie miesięczne) wyrażone jako | Ma być spełniany od dnia |

Masa | Stężenie |

1.Produkcja chlorometanów z metanolu lub z kombinacji metanolu i metanu | 10 g CHCl3/t zdolności produkcyjnej chlorometanów | 1 mg/l | 1.1.1990 |

2.Produkcja chlorometanów przez chlorowanie metanu | 7,5 g CHCl3/t zdolności produkcyjnej chlorometanów | 1 mg/l | 1.1.1990 |

3.Produkcja chlorofluorokarbonu (CFC) | - | - | - |

Pozycja B (84): Cele jakościowe [1] Bez uszczerbku dla przepisów art. 6 ust. 3 dyrektywy 76/464/EWG, w przypadku gdy nie ma żadnych dowodów na problemy w spełnieniu i ciągłym utrzymywaniu ustalonych powyżej celów jakościowych, może zostać wprowadzona uproszczona procedura monitoringu.

Środowisko naturalne | Cel jakościowy | Jednostka miary | Ma być spełniany od dnia |

Śródlądowe wody powierzchniowe | 12 | μg/l | 1.1.1990 |

Wody ujść rzek |

Wewnętrzne wody przybrzeżne inne niż w ujściach rzek |

Wody terytorialne |

Pozycja C (23): Referencyjna metoda pomiarów

1. Referencyjną metodą pomiarów, która ma zostać zastosowana dla oznaczania obecności chloroformu w ściekach i w środowisku wodnym, jest chromatografia gazowa.

Czuły detektor musi być wykorzystywany, kiedy poziomy stężenia wynoszą poniżej 0,5 mg/l; a w takim przypadku granica wykrywalności wynosi 0,1 μg/l. Dla poziomów stężenia wyższych niż 0,5 mg/l dopuszcza się granice wykrywalności 0,1 mg/l.

2. Dokładność i precyzja metody musi wynosić ± 50 % przy stężeniu, które odpowiada podwójnej wartości granicy wykrywalności."

Artykuł 2

Państwa Członkowskie podejmą środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do 1 dnia stycznia 1989 r. w odniesieniu do aldryny, dieldryny, endryny i izodryny oraz do dnia 1 stycznia 1990 r. w odniesieniu do pozostałych substancji i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 16 czerwca 1988 r.

W imieniu Rady

K. Töpfer

Przewodniczący

[1] Dz.U. L 129 z 18.5.1976, str. 23.

[2] Dz.U. L 181 z 4.7.1986, str. 16.

[3] Dz.U. C 146 z 12.6.1979, str. 5, Dz.U. C 309 z 3.12.1986, str. 3, Dz.U. C 314 z 26.11.1987, str. 5 oraz Dz.U. C 70 z 18.3.1985, str. 15.

[4] Dz.U. C 122 z 9.5.1988 oraz Dz.U. C 120 z 20.5.1986, str. 164.

[5] Dz.U. C 232 z 31.8.1987, str. 2, Dz.U. C 356 z 31.12.1987, str. 69 oraz Dz.U. C 188 z 29.7.1985, str. 19.

[14] "Granica wykrywalności" x g danej substancji jest najmniejszą ilością, dającą się oznaczyć ilościowo w próbce na podstawie danej metody roboczej, która ciągle będzie różna od zera.

[19] Komisja dokonuje ciągłych przeglądów możliwości ustalania bardziej rygorystycznych celów jakościowych, uwzględniając zmierzone stężenia HCBD w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach i będzie składać sprawozdania Radzie, do dnia 1 stycznia 1995 r., dla decyzji, czy należy wprowadzać zmiany do dyrektywy.

[27] Komisja dokonuje ciągłych przeglądów możliwości ustalania bardziej rygorystycznych celów jakościowych, uwzględniając zmierzone stężenia HCBD w osadach i/lub mięczakach i/lub skorupiakach i/lub rybach i będzie składać sprawozdania Radzie, do dnia 1 stycznia 1995 r., dla decyzji, czy należy wprowadzać zmiany do dyrektywy

[28] "Granica wykrywalności" x g danej substancji jest najmniejszą ilością, dającą się oznaczyć ilościowo w próbce na podstawie danej metody roboczej, która ciągle będzie różna od zera.

[29] "Granica wykrywalności" x g danej substancji jest najmniejszą ilością, dającą się oznaczyć ilościowo w próbce na podstawie danej metody roboczej, która ciągle będzie różna od zera.

--------------------------------------------------