1.   Wspólny wniosek, o którym mowa w art. 95 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, przedkłada Komisji jedno z zainteresowanych państw członkowskich lub wnioskodawca w rozumieniu art. 3 z jednego z państw trzecich, bezpośrednio lub za pośrednictwem organów tego państwa trzeciego. Wszystkie zainteresowane państwa członkowskie i państwa trzecie muszą spełniać wymogi określone w art. 94 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 i w art. 2 i 3 niniejszego rozporządzenia.

2.   Państwo członkowskie, państwo trzecie lub wnioskodawca w rozumieniu art. 3 mający siedzibę w państwie trzecim przedkładający Komisji wspólny wniosek, o którym mowa w ust. 1, stają się odbiorcą powiadomienia lub decyzji wydanej przez Komisję.

1.   Jednolity dokument, o którym mowa w art. 94 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, zawiera następujące główne elementy specyfikacji produktu:

2.   Opis związku, o którym mowa w ust. 1 lit. i), zawiera:

W przypadku gdy wniosek obejmuje różne kategorie produktów sektora wina szczegóły określające związek wykazuje się w odniesieniu do każdego przedmiotowego produktu sektora wina.

3.   Jednolity dokument sporządza się na podstawie formularza udostępnionego w systemach informacji, o których mowa w art. 30 ust. 1 lit. a). Państwa trzecie muszą stosować wzór jednolitych dokumentów zawarty w załączniku I.

1.   Jeżeli dopuszczalny wniosek nie spełnia wymogów określonych w części II tytuł II rozdział I sekcja 2 podsekcja 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, Komisja informuje państwo członkowskie lub organy państwa trzeciego lub wnioskodawcę mającego siedzibę w państwie trzecim o podstawach odmowy, wyznaczając termin wycofania, zmiany wniosku lub przedłożenia uwag.

Jeżeli po otrzymaniu tej informacji do specyfikacji produktu wprowadzono znaczne zmiany, przed przesłaniem Komisji nowej wersji jednolitego dokumentu zapewnia się odpowiednią publikację tych zmian, aby umożliwić zgłoszenie sprzeciwu wszystkim osobom fizycznym lub prawnym mającym uzasadniony interes, które mają siedzibę lub zamieszkują na terytorium przedmiotowego państwa członkowskiego. Elektroniczne odniesienie do publikacji specyfikacji produktu powinno być aktualizowane i prowadzić do wersji skonsolidowanej proponowanej specyfikacji produktu.

2.   Jeśli państwo członkowskiego lub organy państwa trzeciego lub wnioskodawca mający siedzibę w danym państwie trzecim nie usuną przeszkód uniemożliwiających objęcie ochroną w wyznaczonym terminie, Komisja odrzuca wniosek zgodnie z art. 97 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

3.   Komisja podejmuje wszelkie decyzje o odrzuceniu wniosku na podstawie dostępnych jej dokumentów i informacji. Komisja powiadamia państwo członkowskie, władze państwa trzeciego lub wnioskodawcę mającego siedzibę w danym państwie członkowskim o decyzji o odrzuceniu wniosku.

1.   Uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie, o którym mowa w art. 98 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 i art. 11 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/33, zawiera:

Do zgłoszenia można w stosownych przypadkach dołączyć dokumenty uzupełniające.

Jeżeli podstawę zgłoszenia sprzeciwu stanowi istnienie wcześniejszego znaku towarowego o reputacji i renomie, do sprzeciwu dołącza się:

Informacje i dowody, jakie należy przedstawić w uzasadnieniu stosowania wcześniejszego znaku towarowego, zawierają szczegółowe dane dotyczące lokalizacji, okresu, zasięgu geograficznego i natury używania wcześniejszego znaku towarowego oraz jego reputacji i renomy.

Uzasadnione oświadczenie o sprzeciwie sporządza się na formularzu zamieszczonym w załączniku II.

2.   Okres trzech miesięcy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/33, rozpoczyna się z dniem, w którym zainteresowane strony otrzymały drogą elektroniczną wezwanie do przystąpienia do konsultacji.

3.   Komisję należy powiadomić o wynikach konsultacji, o których mowa w art. 12 ust. 3 i 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/33, w terminie jednego miesiąca od zakończenia konsultacji na formularzu zamieszczonym w załączniku III do niniejszego rozporządzenia.

1.   Wniosek o wprowadzenie w specyfikacji produktu zmiany na poziomie Unii, o której mowa w art. 105 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 i w art. 15 i 16 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/33, zawiera:

2.   Wniosek o wprowadzenie zmiany na poziomie Unii sporządza się na podstawie formularza udostępnionego w systemach informacji, o których mowa w art. 30 ust. 1 lit. a). Państwa trzecie stosują formularz zamieszczony w załączniku IV.

Zmieniony jednolity dokument sporządza się zgodnie z art. 5. Elektroniczne odniesienie do publikacji specyfikacji produktu prowadzi do wersji skonsolidowanej proponowanej specyfikacji produktu. Wniosek pochodzący z państwa trzeciego może zawierać kopię wersji skonsolidowanej specyfikacji produktu zamiast elektronicznego odniesienia do opublikowanej kopii specyfikacji produktu.

3.   Informacje podlegające publikacji zgodnie z art. 97 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 zawierają należycie wypełniony wniosek, o którym mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu.

1.   Powiadomienie o standardowych zmianach w specyfikacji produktu zgodnie z art. 17 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/33 zawiera:

2.   Powiadomienie przekazywane przez państwo członkowskie zawiera oświadczenie tego państwa członkowskiego, że w jego opinii zatwierdzona zmiana spełnia wymogi określone w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013 i rozporządzeniu delegowanym (UE) 2019/33.

3.   W przypadku produktów pochodzących z państw trzecich informacje przekazywane przez organy państwa trzeciego lub przez wnioskodawcę w rozumieniu art. 3, mających uzasadniony interes, zawierają dowód potwierdzający stosowanie zmiany w państwie trzecim. Informacje mogą zawierać skonsolidowaną specyfikację produktu udostępnioną publicznie zamiast odesłania do publikacji tej specyfikacji.

4.   Formularz udostępniony w systemach informacji, o których mowa w art. 30 ust. 1 lit. a), wykorzystuje się do celów przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2.

5.   Formularz zamieszczony w załączniku V wykorzystuje się do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 3.

1.   Powiadomienie o tymczasowej zmianie w specyfikacji produktu zgodnie z art. 18 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/33zawiera:

2.   Powiadomienie przekazywane przez państwo członkowskie zawiera oświadczenie tego państwa członkowskiego, że w jego opinii zatwierdzona zmiana spełnia wymogi określone w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013 i rozporządzeniu delegowanym (UE) 2019/33.

3.   W przypadku produktów pochodzących z państw trzecich informacje przekazywane przez organy państwa trzeciego lub przez wnioskodawcę w rozumieniu art. 3, mających uzasadniony interes, zawierają dowód potwierdzający stosowanie zmiany w państwie trzecim. Informacje mogą zawierać skonsolidowaną specyfikację produktu udostępnioną publicznie zamiast odesłania do publikacji tej specyfikacji.

4.   Formularz udostępniony w systemach informacji, o których mowa w art. 30 ust. 1 lit. a), wykorzystuje się do powiadomień, o których mowa w ust. 1 i 2.

5.   Formularz zamieszczony w załączniku VI wykorzystuje się do powiadomień, o których mowa w ust. 3.

1.   Po wejściu w życie decyzji o objęciu ochroną nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego Komisja wprowadza do elektronicznego rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych, sporządzonego zgodnie z art. 104 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, następujące dane:

2.   W przypadku zatwierdzenia przez Komisję zmiany w specyfikacji produktu lub otrzymania przez Komisję informacji o zatwierdzonej zmianie w specyfikacji produktu, która wiąże się ze zmianą informacji zapisanych w rejestrze, Komisja wprowadza nowe dane z mocą od dnia wejścia w życie decyzji zatwierdzającej zmianę.

3.   Kiedy unieważnienie staje się skuteczne, Komisja usuwa nazwę z rejestru i zachowuje zapis dotyczący usunięcia.

4.   Wszystkie dane zawarte w elektronicznej bazie danych „E-Bacchus”, o której mowa w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 607/2009, wprowadza się do rejestru, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

5.   Rejestr jest ogólnie dostępny.

1.   Zgłoszenie w sprawie unieważnienia ochrony nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, o czym mowa w art. 106 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, musi zawierać:

Do zgłoszenia można w stosownych przypadkach dołączyć dokumenty uzupełniające.

Wniosek o unieważnienie sporządza się na formularzu zamieszczonym w załączniku VII.

1.   Podczas przeprowadzania kontroli, o których mowa w niniejszej sekcji, odpowiedzialne właściwe organy i jednostki certyfikujące stosują się do wymogów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004.

2.   W odniesieniu do chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych odnoszących się do obszaru geograficznego znajdującego się w kraju trzecim doroczna weryfikacja zgodności ze specyfikacją produktu w trakcie produkcji oraz w trakcie rozlewu wina lub po nim zapewniana jest przez:

3.   Jednostki certyfikujące, o których mowa w art. 90 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, oraz jedna lub kilka jednostek certyfikujących, o których mowa w ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu, muszą spełniać wymogi normy międzynarodowej ISO/IEC 17065:2012 i zgodnie z tą normą muszą być akredytowane.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 oraz przez okres dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Republika Cypryjska nie będzie związana obowiązkiem spełnienia wymogów normy międzynarodowej ISO/IEC 17065:2012 i akredytowania zgodnie z tą normą.

4.   W przypadku gdy organ, o którym mowa w art. 90 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, oraz jeden lub kilka organów, o których mowa w ust. 2 lit. a) niniejszego artykułu, weryfikują zgodność ze specyfikacją produktu, muszą zapewnić odpowiednie gwarancje obiektywizmu i bezstronności oraz dysponować wykwalifikowanym personelem i zasobami potrzebnymi do realizacji swoich zadań.

5.   Każdy podmiot zamierzający uczestniczyć w całości lub części produkcji lub, w stosownych przypadkach, pakowania produktu o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym jest zgłaszany odpowiednio właściwemu organowi kontrolnemu, o którym mowa w art. 90 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

6.   Państwa członkowskie są upoważnione do nakładania opłat na podmioty gospodarcze podlegające kontrolom w celu pokrycia kosztów ponoszonych w związku z wprowadzeniem i działaniem systemu kontroli.

1.   Przeprowadzana przez właściwy organ lub jednostki certyfikujące doroczna weryfikacja, o której mowa w art. 90 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, obejmuje:

Doroczną weryfikację prowadzi się w państwie członkowskim, w którym zgodnie ze specyfikacją produktu odbywa się produkcja; weryfikację tę przeprowadza się za pomocą co najmniej jednej z następujących metod:

Jeżeli państwa członkowskie decydują się na prowadzenie wyrywkowych kontroli, o których mowa w akapicie drugim lit. a), wybierają minimalną liczbę podmiotów podlegających tym kontrolom.

Jeżeli państwa członkowskie decydują się na pobieranie próbek, o którym mowa w akapicie drugim lit. b), gwarantują, że kontrole, dzięki ich liczbie, charakterowi i częstotliwości, są reprezentatywne dla całego przedmiotowego wytyczonego obszaru geograficznego i odpowiadają ilości produktów sektora wina wprowadzanych do obrotu lub przechowywanych w celu wprowadzenia ich do obrotu.

2.   Badanie, o którym mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) i b), prowadzone jest na anonimowych próbkach i ma wykazać, że badany produkt jest zgodny z cechami charakterystycznymi i jakością opisanymi w specyfikacji produktu dla właściwej nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego.

Badanie wykonywane jest na każdym etapie procesu produkcji oraz w stosownych przypadkach na etapie pakowania. Każda pobrana próbka jest reprezentatywna dla odpowiednich win będących w posiadaniu podmiotu.

3.   W celu sprawdzenia zgodności ze specyfikacją produktu, o której mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. c), organ kontrolny:

4.   Doroczna weryfikacja gwarantuje, że w odniesieniu do produktu nie można stosować chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego, chyba że:

5.   W przypadku chronionej transgranicznej nazwy pochodzenia lub chronionego transgranicznego oznaczenia geograficznego weryfikację może przeprowadzić organ kontrolny któregokolwiek z zainteresowanych państw członkowskich.

6.   Do obrotu można wprowadzić każdy produkt niespełniający warunków przewidzianych w ust. 1–5, ale bez odpowiedniej nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że spełniono inne wymogi prawne.

7.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 doroczną weryfikację można prowadzić na etapie pakowania produktu na terenie innego państwa członkowskiego niż państwo członkowskie, w którym odbyła się produkcja, w którym to przypadku stosuje się art. 43 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/273.

Właściwe organy lub jednostki certyfikujące różnych państw członkowskich odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego współpracują w szczególności w celu zapewnienia, aby, jeżeli chodzi o obowiązki dotyczące pakowania, podmioty mające siedzibę w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie, w którym odbywa się produkcja wina, którego nazwa jest zarejestrowana jako chroniona nazwa pochodzenia lub chronione oznaczenie geograficzne, spełniały obowiązki w zakresie kontroli danej specyfikacji produktu.

8.   Ust. 1–5 mają zastosowanie do win korzystających z tymczasowej ochrony krajowej na podstawie art. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/33.

1.   O wniosku o objęcie ochroną określenia tradycyjnego Komisję informują – zgodnie z art. 30 ust. 3 – właściwe organy państw członkowskich lub państw trzecich lub reprezentatywne organizacje zawodowe mające siedzibę w państwach trzecich.

2.   W przypadku wniosku złożonego przez reprezentatywną organizację zawodową mającą siedzibę w państwie trzecim, wnioskodawca przekazuje Komisji – zgodnie z art. 30 ust. 3 – szczegółowe informacje dotyczące reprezentatywnych organizacji zawodowych i ich członków. Komisja podaje te informacje do wiadomości publicznej.

1.   Państwo członkowskie, państwo trzecie lub każda osoba fizyczna lub prawna mające uzasadniony interes mogą złożyć sprzeciw wobec wniosku o objęcie ochroną określenia tradycyjnego w terminie dwóch miesięcy od daty publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej aktu wykonawczego, o którym mowa w art. 28 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/33.

2.   Sprzeciw jest zgłaszany Komisji zgodnie z art. 30 ust. 3.

1.   Właściwie umotywowany sprzeciw zawiera szczegółowe informacje dotyczące faktów, dowody oraz uwagi przedstawione na poparcie sprzeciwu wraz z odpowiednimi dokumentami uzupełniającymi.

2.   Jeżeli podstawę zgłoszenia sprzeciwu stanowi istnienie wcześniejszego znaku towarowego o reputacji i renomie, do sprzeciwu dołącza się:

Informacje i dowody, jakie należy przedstawić w uzasadnieniu stosowania wcześniejszego znaku towarowego, zawierają szczegółowe dane dotyczące lokalizacji, okresu, zasięgu geograficznego i natury używania wcześniejszego znaku towarowego oraz jego reputacji i renomy.

3.   Jeżeli szczegóły dotyczące wcześniejszego prawa (wcześniejszych praw), podstawy (podstaw), faktów, dowodów lub uwag bądź dokumenty uzupełniające, o których mowa w ustępach 1 i 2, nie zostały dostarczone w terminie zgłoszenia sprzeciwu lub jeżeli brakuje szczegółów lub dokumentów, Komisja odpowiednio informuje organ lub osobę, które zgłosiły sprzeciw, i wzywa je do usunięcia stwierdzonych braków w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli braki nie zostaną usunięte przed upływem tego terminu, Komisja odrzuca sprzeciw z powodu jego niedopuszczalności. Decyzję o odrzuceniu sprzeciwu z powodu jego niedopuszczalności podaje się do wiadomości organu lub osoby, które zgłosiły sprzeciw, oraz państwa członkowskiego, organów państwa trzeciego lub reprezentatywnej organizacji zawodowej mającej siedzibę w danym państwie trzecim.

1.   W przypadku gdy Komisja informuje wnioskodawcę, który złożył wniosek o objęcie ochroną, o sprzeciwie, który nie został odrzucony zgodnie z art. 23 ust. 3, wnioskodawca musi przedstawić uwagi w terminie dwóch miesięcy od daty przekazania informacji.

2.   Strony przedstawiają uwagi na temat informacji otrzymanych od innych stron, jeżeli Komisja wezwała je do tego w trakcie weryfikacji sprzeciwu, w razie potrzeby w terminie dwóch miesięcy od wydania takiego wezwania.

1.   Po wejściu w życie decyzji o objęciu ochroną określenia tradycyjnego Komisja wprowadza do elektronicznego rejestru chronionych określeń tradycyjnych następujące dane:

2.   Elektroniczny rejestr chronionych określeń tradycyjnych udostępnia się publicznie.

1.   Art. 21–24 stosuje się odpowiednio do zgłoszenia w sprawie zmiany chronionego określenia tradycyjnego.

2.   W przypadku gdy Komisja zatwierdzi zmianę określenia tradycyjnego, Komisja zapisuje nowe specyfikacje z mocą od dnia wejścia w życie aktu wykonawczego, w którym zatwierdzono tę zmianę.

1.   Zgłoszenie w sprawie unieważnienia ochrony określenia tradycyjnego zawiera:

Do zgłoszenia można w stosownych przypadkach dołączyć dokumenty uzupełniające.

2.   Jeżeli szczegółowe informacje dotyczące podstaw, faktów, dowodów lub uwag a także dokumenty uzupełniające, o których mowa w ust. 1, nie zostały dostarczone w tym samym czasie co zgłoszenie w sprawie unieważnienia, Komisja odpowiednio informuje o tym autora zgłoszenia w sprawie unieważnienia, wzywając go do usunięcia stwierdzonych braków w terminie dwóch miesięcy.

Jeżeli braki nie zostaną usunięte przed upływem tego terminu, Komisja uznaje zgłoszenie w sprawie unieważnienia za niedopuszczalne i odrzuca takie zgłoszenie. O decyzji, w której uznano zgłoszenie za niedopuszczalne, należy powiadomić autora zgłoszenia w sprawie unieważnienia.

1.   Jeżeli Komisja nie uzna zgłoszenia w sprawie unieważnienia za niedopuszczalne zgodnie z art. 28 ust. 2, informuje o zgłoszeniu w sprawie unieważnienia państwo członkowskie, organy państwa trzeciego lub wnioskodawcę mającego siedzibę w danym państwie trzecim, wzywając ich do przedstawienia uwag w terminie dwóch miesięcy od daty takiego wezwania. Uwagi otrzymane w terminie dwóch miesięcy przekazuje się autorowi zgłoszenia.

W trakcie rozpatrywania zgłoszenia w sprawie unieważnienia Komisja wzywa strony do przedstawienia w terminie dwóch miesięcy od wydania takiego wezwania uwag na temat informacji otrzymanych od innych stron.

2.   Jeżeli państwo członkowskie, organy państwa trzeciego, wnioskodawca mający siedzibę w danym państwie trzecim lub autor zgłoszenia w sprawie unieważnienia nie przedstawiają żadnych uwag w odpowiedzi na wezwanie lub nie dotrzymują wyznaczonych terminów, Komisja zajmuje stanowisko w sprawie zgłoszenia.

3.   Komisja podejmuje decyzję o unieważnieniu ochrony danego określenia tradycyjnego na podstawie dostępnych dowodów. Komisja analizuje, czy spełniono podstawy, o których mowa w art. 36 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/33.

O decyzji o unieważnieniu ochrony określenia tradycyjnego powiadamia się autora zgłoszenia w sprawie unieważnienia i państwo członkowskie lub organy danego państwa trzeciego.

4.   W przypadku wielu zgłoszeń w sprawie unieważnienia wniesionych w odniesieniu do określenia tradycyjnego oraz w przypadku gdy na podstawie wstępnego rozpatrzenia co najmniej jednego zgłoszenia można stwierdzić, że dalsza ochrona określenia tradycyjnego nie jest możliwa, Komisja może zawiesić inne postępowania w sprawie unieważnienia. Komisja powiadamia strony, które wniosły pozostałe zgłoszenia w sprawie unieważnienia, o dotyczącej ich decyzji podjętej w toku postępowania.

W przypadku przyjęcia decyzji o unieważnieniu określenia tradycyjnego zawieszone postępowania w sprawie unieważnienia uznaje się za zamknięte oraz należycie powiadamia się autorów zgłoszeń w sprawie unieważnienia.

5.   Kiedy decyzja o unieważnieniu określenia tradycyjnego staje się skuteczna, Komisja usuwa nazwę z rejestru i zachowuje zapis dotyczący usunięcia.

1.   Dokumenty i informacje niezbędne w celu wdrożenia przepisów rozdziału II przekazuje się Komisji w następujący sposób:

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. a) właściwe organy państw członkowskich przekazują Komisji uzasadnione oświadczenia o sprzeciwie, powiadomienia o wyniku konsultacji przeprowadzonych w celu osiągnięcia porozumienia w kontekście procedury zgłaszania sprzeciwu i zgłoszeń w sprawie unieważnienia, o których mowa odpowiednio w art. 11, 12 i 21 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/33, za pośrednictwem poczty elektronicznej, korzystając z formularzy zawartych odpowiednio w załączniku II, III i VII do niniejszego rozporządzenia.

3.   Dokumenty i informacje niezbędne w celu wdrożenia przepisów rozdziału III przekazuje się Komisji za pośrednictwem poczty elektronicznej, korzystając z formularzy zawartych w załącznikach VIII–XI.

4.   Komisja przekazuje i udostępnia informacje właściwym organom państw członkowskich za pośrednictwem systemów informacji wprowadzonych przez Komisję zgodnie z ust. 1 lit. a). Komisja przekazuje informacje w kontekście procedur, o których mowa w ust. 1 lit. b) oraz ust. 2 i 3, państwom członkowskim, właściwym organom i reprezentatywnym organizacjom zawodowym państw trzecich, a także osobom fizycznym lub prawnym, które mają uzasadniony interes na podstawie niniejszego rozporządzenia, za pośrednictwem poczty elektronicznej.

Państwa członkowskie, właściwe organy i reprezentatywne organizacje zawodowe państw trzecich, a także osoby fizyczne lub prawne, które mają uzasadniony interes na podstawie niniejszego rozporządzenia, mogą skontaktować się z Komisją za pośrednictwem poczty elektronicznej na dwa adresy podane w załączniku XII w celu otrzymania informacji na temat praktycznych aspektów dostępu do systemów informacji, metod komunikacji i sposobu udostępniania informacji wymaganych w celu wdrożenia przepisów rozdziału II i III.

1.   Przekazywanie i przedkładanie informacji, o którym mowa w art. 30, uznaje się za dokonane w dniu otrzymania tych informacji przez Komisję.

2.   Komisja przekazuje właściwym organom państw członkowskich potwierdzenie otrzymania wszystkich przekazanych informacji i wszystkich dokumentów przesłanych za pośrednictwem systemów informacji, o których mowa w art. 30 ust. 1 lit. a), za pośrednictwem systemów informacji.

Komisja nadaje numer akt każdemu nowemu wnioskowi o objęcie ochroną, wnioskowi o wprowadzenie zmiany na poziomie Unii, przekazanym informacjom na temat wniosków o wprowadzenie standardowych zmian i przekazanym informacjom na temat wniosków o wprowadzenie tymczasowych zmian.

Potwierdzenie odbioru zawiera co najmniej następujące elementy:

Komisja przekazuje i udostępnia informacje i uwagi dotyczące takich przekazanych i przedstawionych informacji za pośrednictwem systemów informacji, o których mowa w art. 30 ust. 1 lit. a).

3.   W odniesieniu do przekazywania i przedkładania akt za pośrednictwem poczty elektronicznej Komisja potwierdza odbiór za pośrednictwem poczty elektronicznej.

Komisja nadaje numer akt każdemu nowemu wnioskowi o objęcie ochroną, wnioskowi o wprowadzenie zmiany na poziomie Unii, przekazanym informacjom na temat wniosków o wprowadzenie standardowych zmian i przekazanym informacjom na temat wniosków o wprowadzenie tymczasowych zmian.

Potwierdzenie odbioru zawiera co najmniej następujące elementy:

Komisja przekazuje i udostępnia informacje i uwagi dotyczące takich przekazanych i przedstawionych informacji za pośrednictwem poczty elektronicznej.

4.   Do przekazywania i udostępniania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, stosuje się odpowiednio art. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1183 i art. 1–5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/1185.