1)

Czy art. 101 TFUE należy interpretować w ten sposób, że zakazuje on porozumień pomiędzy podmiotami gospodarczymi a przedstawicielami pracowników, również w ramach układów zbiorowych, w przypadku gdy określają one przejęcie pracowników związanych z SAGEP (spółką akcyjną zarządzającą portowymi przedsiębiorstwami przeładunkowymi) przez przedsiębiorstwa, które z niej występują oraz sposób, w jaki przejęcie to jest dokonywane?

2)

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie, czy art. 101 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom prawa krajowego takim jak zawarte w dekrecie królewskim z mocą ustawy 9/2019 w zakresie, w jakim stanowią one podstawę układów zbiorowych wprowadzających określoną formę przejęcia pracowników, która wykracza poza kwestie pracownicze i prowadzi do harmonizacji warunków handlowych?

3)

W przypadku uznania powyższych przepisów prawnych za sprzeczne z prawem Unii, czy orzecznictwo Trybunału dotyczące pierwszeństwa prawa Unii i jego skutków, zawarte w szczególności w wyrokach w sprawie Simmenthal (1) i w sprawie Fratelli Costanzo (2), należy interpretować w ten sposób, że zobowiązuje ono podmiot prawa publicznego, taką jak Comisión Nacional de los Mercados y de la Competencia (krajowa komisja ds. rynków i konkurencji), do odstąpienia od stosowania przepisów prawa krajowego sprzecznych z art. 101 TFUE?

4)

W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze, czy art. 101 TFUE i rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (3) oraz obowiązek zapewnienia skuteczności przepisów UE należy interpretować w ten sposób, że zobowiązują one organ administracyjny, taki jak Comisión Nacional de los Mercados y de la Competencia (krajowa komisja ds. rynków i konkurencji), do nakładania grzywien i okresowych kar pieniężnych na podmioty, które podejmują takie działania jak te opisane [w niniejszej sprawie]?