Dziennik Urzędowy L 54/2011

26.2.2011

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 54/1

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 142/2011

z dnia 25 lutego 2011 r.

w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz w sprawie wykonania dyrektywy Rady 97/78/WE w odniesieniu do niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych na granicach w myśl tej dyrektywy

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (1), w szczególności jego art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 lit. b) ppkt (ii) oraz art. 6 ust. 1 akapit drugi, art. 6 ust. 2 akapit drugi, art. 11 ust. 2 lit. b) i c) oraz art. 11 ust. 2 akapit drugi, art. 15 ust. 1 lit. b), d), e), h) i i) oraz art. 15 ust. 1 akapit drugi, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 3, art. 19 ust. 4 lit. a), b) i c) oraz art. 19 ust. 4 akapit drugi, art. 20 ust. 10 i 11, art. 21 ust. 5 i 6, art. 22 ust. 3, art. 23 ust. 3, art. 27 lit. a), b), c) i e)–h) oraz art. 27 akapit drugi, art. 31 ust. 2, art. 32 ust. 3, art. 40, art. 41 ust. 3 akapit pierwszy i trzeci, art. 42, art. 43 ust. 3, art. 45 ust. 4, art. 47 ust. 2, art. 48 ust. 2, ust. 7 lit. a) i ust. 8 lit. a) oraz art. 48 ust. 8 akapit drugi,

uwzględniając dyrektywę Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (2), w szczególności jej art. 16 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 ustanowiono przepisy dotyczące ochrony zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego w zakresie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i uzyskanych z nich produktów pochodnych. W rozporządzeniu tym określono okoliczności, w których należy usuwać produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt. Ponadto w rozporządzeniu określono warunki, na których produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego mogą być stosowane w paszach oraz do różnych innych celów, np. w kosmetykach, produktach leczniczych i do celów technicznych. Rozporządzenie zobowiązuje również podmioty do dokonywania wszelkich czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego w przedsiębiorstwach i zakładach podlegających kontrolom urzędowym.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 1069/2009 stanowi, że szczegółowe przepisy dotyczące dokonywania czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktach pochodnych, np. norm przetwarzania, warunków higienicznych oraz formatu dokumentów poświadczających dołączanych do przesyłek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych dla zapewnienia identyfikowalności, mają być przyjmowane w drodze środków wykonawczych.

(3)

Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania i usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w niniejszym rozporządzeniu powinny być określone mając na uwadze osiągnięcie celów rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w szczególności zrównoważonego stosowania materiałów pochodzenia zwierzęcego, a także wysokiego poziomu ochrony zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt w Unii Europejskiej.

(4)

Rozporządzenie (WE) nr 1069/2009 nie ma zastosowania do całych ciał ani części ciał zwierząt dzikich, które nie są podejrzane o zakażenie chorobą przenoszoną na ludzi lub zwierzęta, ani też o to, że są dotknięte taką chorobą, z wyjątkiem zwierząt wodnych, wyładowanych w celach handlowych. Nie ma również zastosowania do całych ciał ani części ciał zwierząt łownych, niezebranych po odłowie, zgodnie z dobrą praktyką łowiecką. W przypadku tego rodzaju produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, uzyskanych z odłowu, usuwanie powinno odbywać się w sposób zapobiegający przeniesieniu zagrożeń, zgodnie z odpowiednimi szczegółowymi praktykami łowieckimi oraz z dobrą praktyką łowiecką.

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 1069/2009 ma zastosowanie wobec produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego stosowanych do preparowania trofeów myśliwskich. Preparowanie tego rodzaju trofeów, a także preparowanie zwierząt i ich części z wykorzystaniem innych metod, np. plastynacji, powinno odbywać się w warunkach zapobiegających przeniesieniu zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt.

(6)

Rozporządzenie (WE) nr 1069/2009 ma zastosowanie do odpadów gastronomicznych, o ile pochodzą one ze środków transportu międzynarodowego, a więc np. do materiałów pochodzących ze środków spożywczych podawanych na pokładzie samolotu lub statku przybywającego do Unii Europejskiej z państwa trzeciego. Odpady gastronomiczne są również objęte zakresem wspomnianego rozporządzenia, o jeśli są przeznaczone do celów paszowych, do przetworzenia zgodnie z jedną z metod przetwarzania dozwolonych niniejszym rozporządzeniem lub do przekształcenia na biogaz lub kompost. Rozporządzenie (WE) nr 1069/2009 zabrania skarmiania zwierząt gospodarskich innych niż zwierzęta futerkowe odpadami gastronomicznymi. W związku z powyższym, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009, odpady gastronomiczne mogą być przetwarzane i wykorzystywane, pod warunkiem że powstałe z nich produkty pochodne nie są stosowane do skarmiania takich zwierząt.

(7)

Dla zapewnienia spójności prawodawstwa UE podstawą zdefiniowania materiałów paszowych pochodzenia zwierzęcego w niniejszym rozporządzeniu powinna być definicja materiałów paszowych zawarta w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wprowadzania na rynek i stosowania pasz, zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady i uchylającym dyrektywę Rady 79/373/EWG, dyrektywę Komisji 80/511/EWG, dyrektywy Rady 82/471/EWG, 83/228/EWG, 93/74/EWG, 93/113/WE i 96/25/WE oraz decyzję Komisji 2004/217/WE (3).

(8)

Rozporządzenie (WE) nr 1069/2009 zabrania wysyłki produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych z gatunków podatnych z gospodarstw, przedsiębiorstw, zakładów i obszarów objętych ograniczeniami w związku z wystąpieniem poważnej choroby zakaźnej. W celu zapewnienia w UE wysokiego poziomu ochrony zdrowia zwierząt należy ustalić, że wykaz chorób zawarty w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych oraz w Kodeksie zdrowia zwierząt wodnych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (dalej zwanej „OIE”) jest wykazem poważnych chorób zakaźnych dla celów określenia zakresu wspomnianego zakazu.

(9)

Ponieważ spalanie i współspalanie określonych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego jako odpadów nie wchodzi w zakres dyrektywy 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów (4), w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić właściwe przepisy służące zapobieganiu zagrożeniom dla zdrowia wynikającym z tego rodzaju działań, z uwzględnieniem możliwego wpływu na środowisko. Pozostałości spalania lub współspalania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych powinny być poddawane recyklingowi lub usuwane zgodnie z prawodawstwem UE dotyczącym ochrony środowiska, w szczególności ponieważ prawodawstwo to zezwala na stosowanie składnika fosforowego popiołów w nawozach oraz przekazywanie popiołów z kremacji zwierząt domowych ich właścicielom.

(10)

Zgodnie z dyrektywą Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (5) produkty pochodzenia zwierzęcego lub środki spożywcze zawierające takie produkty mogą być usuwane wyłącznie na składowiska odpadów, o ile zostały one przetworzone zgodnie z definicją zawartą w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (6) w celu ograniczenia potencjalnych zagrożeń dla zdrowia.

(11)

Usuwanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych wraz ze ściekami powinno być zabronione, ponieważ ścieki nie podlegają wymogom zapewniającym odpowiedni poziom kontroli zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt. Należy podjąć odpowiednie kroki w celu przeciwdziałania niedopuszczalnym zagrożeniom wynikającym z przypadkowego usunięcia płynnych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, np. przy myciu podłóg i urządzeń stosowanych przy przetwarzaniu.

(12)

W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (7) ustanowiono pewne środki ochrony środowiska i zdrowia ludzi. Artykuł 2 ust. 2 lit. b) wspomnianej dyrektywy stanowi, że niektóre materiały są wyłączone z zakresu tej dyrektywy w zakresie, w jakim są one objęte innymi aktami prawodawstwa UE; dotyczy to m.in. produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego objętych zakresem rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (8), z wyjątkiem produktów przeznaczonych do spalenia jako odpady, usunięcia na składowisko odpadów lub wykorzystania w wytwórni biogazu lub kompostowni. Wspomniane rozporządzenie jest obecnie uchylone i zostało zastąpione rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 od dnia 4 marca 2011 r. Dla zapewnienia spójności prawodawstwa UE procesy, w toku których produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne są przekształcane w biogaz lub kompostowane, powinny być zgodne z przepisami dotyczącymi ochrony zdrowia, określonymi w tymże rozporządzeniu, a także w przepisach dotyczących ochrony środowiska naturalnego, ustanowionymi w dyrektywie 2008/98/WE.

(13)

Właściwy organ danego państwa członkowskiego powinien mieć możliwość zezwolenia na stosowanie alternatywnych parametrów przekształcania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w biogaz lub ich kompostowania na podstawie walidacji według zharmonizowanego wzoru. W takim przypadku powinno być możliwe wprowadzanie pozostałości fermentacyjnych i kompostu do obrotu w całej Unii Europejskiej. Ponadto właściwy organ państwa członkowskiego powinien mieć możliwość zezwolenia na określone parametry dotyczące niektórych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, np. odpadów gastronomicznych i ich mieszanin z niektórymi innymi materiałami, które przekształca się w biogaz lub poddaje kompostowaniu. Ponieważ zezwolenia takie nie są wydawane zgodnie ze zharmonizowanym wzorem, pozostałości fermentacyjne i kompost powinny być wprowadzane do obrotu wyłącznie w państwie członkowskim, w którym zezwolono na takie parametry.

(14)

Dla uniknięcia zanieczyszczenia żywności czynnikami chorobotwórczymi przedsiębiorstwa lub zakłady przetwarzające produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego powinny prowadzić swą działalność w obiektach oddzielonych od rzeźni lub innych przedsiębiorstw, gdzie przetwarzane są środki spożywcze, w szczególności zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (9), chyba że przetwarzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego odbywa się w warunkach zatwierdzonych przez właściwy organ w celu zapobieżenia przenoszeniu zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt do przedsiębiorstw przetwarzających żywność.

(15)

W rozporządzeniu (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającym zasady zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (10) zobowiązuje się państwa członkowskie do prowadzenia corocznych programów monitorowania pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE). Wspomniane programy monitorowania powinny obejmować również ciała zwierząt stosowane do skarmiania niektórych gatunków w celu wspierania różnorodności biologicznej – w zakresie, w jakim jest to niezbędne, aby programy te zapewniały wystarczający zasób informacji o występowaniu TSE w danym państwie członkowskim.

(16)

Rozporządzenie (WE) nr 1069/2009 zezwala na skarmianie zagrożonych lub chronionych gatunków ptaków padlinożernych i innych gatunków żyjących w ich własnym siedlisku niektórymi materiałami kategorii 1 w celu wspierania różnorodności biologicznej. Skarmianie takie powinno być dozwolone w odniesieniu do niektórych gatunków mięsożernych, o których mowa w dyrektywie Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (11), oraz w odniesieniu do niektórych gatunków ptaków drapieżnych, o których mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (12) w celu uwzględnienia naturalnego zachowania żywieniowego tych gatunków.

(17)

Rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 wprowadzono procedurę dopuszczenia alternatywnych metod stosowania lub usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych. Metody takie mogą być dopuszczane przez Komisję po otrzymaniu opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (dalej zwanego „EFSA”). Dla ułatwienia oceny wniosków przez EFSA należy określić standardowy format, stanowiący dla wnioskodawców ilustrację materiałów dowodowych, które należy przedłożyć. Zgodnie z traktatami powinna istnieć możliwość przedstawiania wniosków o stosowanie alternatywnych metod w językach urzędowych Unii Europejskiej, określonych w rozporządzeniu Rady EWG nr 1 w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (13).

(18)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 183/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 stycznia 2005 r. ustanawiającym wymagania dotyczące higieny pasz (14) podmioty działające na rynku pasz, inne niż producenci pierwotni, są zobowiązane do zachowania określonych warunków higieny w czasie przechowywania i transportu pasz. Ponieważ warunki te pozwalają na ograniczenie w równoważnym stopniu ewentualnych zagrożeń, mieszanki paszowe uzyskane z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nie powinny podlegać wymogom niniejszego rozporządzenia dotyczącym przechowywania i transportu.

(19)

W celu wspierania nauki i badań, a także w celu zapewnienia najlepszego możliwego wykorzystania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych w diagnostyce chorób u ludzi i zwierząt, właściwy organ powinien być upoważniony do określania warunków dotyczących próbek tego rodzaju materiałów, wykorzystywanych w celach badawczych, edukacyjnych i diagnostycznych. Zasad takich nie powinno się jednak określać w odniesieniu do próbek czynników chorobotwórczych, w odniesieniu do których obowiązują szczególne zasady określone w dyrektywie Rady 92/118/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. ustanawiającej warunki zdrowotne zwierząt i zdrowia publicznego regulujące handel i przywóz do Wspólnoty produktów nieobjętych wyżej wymienionymi warunkami ustanowionymi w szczególnych zasadach wspólnotowych określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 89/662/EWG oraz w zakresie czynników chorobotwórczych do dyrektywy 90/425/EWG (15).

(20)

Dyrektywą 97/78/WE zwolniono z kontroli weterynaryjnych w punktach kontroli granicznej w miejscu wprowadzenia do UE produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone na wystawy, pod warunkiem że nie są one przeznaczone do sprzedaży, a także produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przeznaczone do określonych badań lub analiz. Dyrektywa ta pozwala na przyjęcie środków wykonawczych w odniesieniu do wymienionych zwolnień. W niniejszym rozporządzeniu należy określić odpowiednie warunki przywozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych przeznaczonych na wystawy oraz do określonych badań i analiz w celu wykluczenia możliwości rozprzestrzeniania niedopuszczalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt przy wprowadzaniu takich produktów do UE. Dla zapewnienia spójności prawodawstwa UE oraz umożliwienia podmiotom działania w warunkach pewności prawnej należy w niniejszym rozporządzeniu określić wspomniane powyżej warunki oraz przepisy wykonawcze do dyrektywy 97/78/WE.

(21)

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego powinny po ich zgromadzeniu być poddawane dalszym czynnościom w warunkach wykluczających możliwość przeniesienia niedopuszczalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt. Przedsiębiorstwa i zakłady, w których prowadzone są niektóre działania przed poddaniem produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego dalszemu przetwarzaniu, powinny być budowane i eksploatowane w sposób zapobiegający przeniesieniu wspomnianych zagrożeń. Powinno się to odnosić również do przedsiębiorstw lub zakładów, w których prowadzone są czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego zgodnie z prawodawstwem weterynaryjnym UE, z wyjątkiem czynności podejmowanych w ramach działalności leczniczej prywatnych lekarzy weterynarii.

(22)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 podmioty powinny zapewnić identyfikowalność produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych na wszystkich etapach łańcucha produkcji, stosowania i usuwania, tak aby uniknąć niepotrzebnych zakłóceń rynku wewnętrznego związanych z przypadkami wystąpienia rzeczywistych lub potencjalnych zagrożeń zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt. Identyfikowalność powinny zatem zapewnić nie tylko podmioty zajmujące się wytwarzaniem, gromadzeniem lub transportem produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, lecz również podmioty zajmujące się usuwaniem takich produktów lub produktów pochodnych poprzez ich spalanie bądź współspalanie w charakterze odpadów lub usuwanie na składowiska odpadów.

(23)

Kontenery i środki transportu stosowane do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych powinny być utrzymywane w czystości, aby zapobiec zanieczyszczeniu. W przypadku gdy są one przeznaczone do transportu konkretnego materiału, np. płynnego produktu ubocznego pochodzenia zwierzęcego, który nie stanowi niedopuszczalnego zagrożenia dla zdrowia, podmioty mogą dostosować środki podejmowane dla zapobieżenia zanieczyszczeniu do rzeczywistego poziomu zagrożenia związanego z danym materiałem.

(24)

Państwa członkowskie powinny być uprawnione do zobowiązania podmiotów do stosowania zintegrowanego skomputeryzowanego systemu weterynaryjnego (TRACES), wprowadzonego decyzją Komisji 2004/292/WE z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie wprowadzenia systemu TRACES i zmieniającą decyzję 92/486/EWG (16) (dalej zwanego „systemem TRACES”), w celu udowodnienia dotarcia przesyłek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych do miejsca przeznaczenia. W innym wypadku dowód dotarcia przesyłki powinien być przedstawiany w postaci czwartego egzemplarza dokumentu handlowego, odsyłanego do producenta. Po pierwszym roku wdrażania niniejszego rozporządzenia należy ocenić doświadczenia wynikające ze stosowania opisanych dwóch alternatywnych sposobów.

(25)

W rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 określono pewne parametry obróbki tłuszczów wytopionych, oleju z ryb oraz produktów jajecznych, zapewniające odpowiednią kontrolę ewentualnych zagrożeń dla zdrowia w sytuacjach, w których produkty te są stosowane do celów innych niż spożycie przez ludzi. Należy zatem dopuścić stosowanie tych parametrów jako alternatywy wobec określonych w niniejszym rozporządzeniu sposobów obróbki produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego.

(26)	Siara i produkty z siary powinny pochodzić ze stad bydła wolnych od określonych chorób, o których mowa w dyrektywie Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną (17).

(27)

Należy zaktualizować odesłania do: dyrektywy Rady 76/768/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących produktów kosmetycznych (18), dyrektywy Rady 96/22/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. dotycząca zakazu stosowania w gospodarstwach hodowlanych niektórych związków o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i ß-agonistycznym (19) oraz dyrektywy 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego (20), a także odesłanie do dyrektywy Rady 2009/158/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych (21) w przepisach zdrowotnych dotyczących handlu nieprzetworzonym obornikiem.

(28)

Czynności na niektórych pochodzących z przywozu materiałach do produkcji karmy dla zwierząt domowych oraz stosowanie takich materiałów powinno odbywać się w warunkach odpowiednich do zagrożeń, jakie mogą stanowić takie materiały. W szczególności należy ustanowić przepisy dotyczące bezpiecznego kierowania takich materiałów do przedsiębiorstw lub zakładów przeznaczenia, gdzie są one, podobnie jak materiał kategorii 3, włączane do karmy dla zwierząt domowych. W odniesieniu do przedsiębiorstw lub zakładów przeznaczenia właściwy organ powinien być uprawniony do udzielania zezwolenia na przechowywanie przywiezionych materiałów wraz z materiałami kategorii 3, pod warunkiem zapewnienia identyfikowalności materiałów przywiezionych.

(29)

W rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009 jest mowa o niektórych produktach pochodnych, które mogą być wprowadzane do obrotu zgodnie z wymogami ustanowionymi w określonych innych przepisach prawa UE. Akty te określają również warunki przywozu, gromadzenia i przemieszczania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych w celu wytwarzania takich produktów pochodnych. Niemniej jednak rozporządzenie (WE) nr 1069/2009 ma zastosowanie w sytuacjach, w których wspomniane inne przepisy prawa UE nie określają warunków dotyczących zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt, które mogą wiązać się z takimi materiałami. Ponieważ nie określono takich warunków w odniesieniu do materiałów, które poddano pewnym etapom przetwarzania, zanim spełniły one warunki wprowadzenia do obrotu zgodnie z wspomnianymi innymi przepisami prawa UE, warunki takie powinny zostać ustanowione w niniejszym rozporządzeniu. W szczególności należy ustanowić warunki przywozu takich materiałów i dokonywania czynności na nich wewnątrz UE w zgodzie ze ścisłymi wymogami dotyczącymi kontroli i dokumentacji, aby zapobiec ewentualnym zagrożeniom dla zdrowia, jakie mogą wiązać się z takimi materiałami.

(30)

W szczególności należy określić w niniejszym rozporządzeniu odpowiednie warunki dotyczące ochrony zdrowia w odniesieniu do materiałów stosowanych w produkcji produktów leczniczych – zgodnie z dyrektywą 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (22), weterynaryjnych produktów leczniczych – zgodnie z dyrektywą 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (23), wyrobów medycznych – zgodnie z dyrektywą Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącą wyrobów medycznych (24), wyrobów medycznych używanych do diagnozy in vitro – zgodnie z dyrektywą 98/79/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 1998 r. w sprawie wyrobów medycznych używanych do diagnozy in vitro (25), wyrobów medycznych aktywnego osadzania – zgodnie z dyrektywą Rady 90/385/EWG z dnia 20 czerwca 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyrobów medycznych aktywnego osadzania (26), lub odczynników laboratoryjnych („produkty gotowe”). Jeśli zagrożenia związane z takimi materiałami są ograniczone dzięki oczyszczaniu, odpowiedniemu stężeniu w produkcie lub zastosowaniu odpowiednich warunków przy dokonywaniu czynności na takich materiałach lub ich usuwaniu, wówczas powinny obowiązywać jedynie wymogi rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 i niniejszego rozporządzenia dotyczące identyfikowalności. W takim przypadku nie powinny mieć zastosowania wymogi dotyczące oddzielenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego różnych kategorii w danym przedsiębiorstwie lub zakładzie wytwarzającym wspomniane produkty gotowe, ponieważ można wykluczyć dalsze stosowanie materiałów w innych celach, w szczególności dostanie się ich do żywności lub paszy, dzięki odpowiedniemu stosowaniu zasad przez podmiot pod nadzorem właściwego organu. Przesyłki takich materiałów przeznaczone do przywozu do Unii Europejskiej powinny podlegać kontrolom weterynaryjnym w punktach kontroli granicznej wprowadzenia zgodnie z dyrektywą 97/78/WE w celu upewnienia się, że produkty te spełniają wymogi wprowadzenia ich do obrotu w UE.

(31)

Zgodnie z dyrektywą Rady 2009/156/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących przemieszczanie i przywóz zwierząt z rodziny koniowatych z państw trzecich (27), niektóre choroby, na które podatne są zwierzęta z rodziny koniowatych, podlegają obowiązkowi zgłaszania. Aby ograniczyć ryzyko przemieszczania tych chorób, produkty z krwi koniowatych, przeznaczone do celów innych niż pasze, np. produkty z krwi przeznaczone do wytwarzania weterynaryjnych produktów leczniczych, powinny być pozyskiwane od zwierząt koniowatych, które nie wykazują klinicznych objawów tych chorób.

(32)

Wprowadzanie do obrotu świeżych skór i skórek w celach innych niż spożycie przez ludzi powinno być dopuszczalne, pod warunkiem że spełniają one warunki w zakresie zdrowia zwierząt dotyczące świeżego mięsa, określone zgodnie z dyrektywą Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy sanitarne regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (28), ponieważ warunki te zapewniają odpowiednie ograniczenie ewentualnych zagrożeń dla zdrowia.

(33)

Określone w niniejszym rozporządzeniu przepisy w zakresie zdrowia dotyczące wytwarzania i wprowadzania do obrotu trofeów myśliwskich i innych preparatów ze zwierząt, pozwalające na eliminację ewentualnych zagrożeń, powinny stanowić jedynie uzupełnienie przepisów o ochronie niektórych gatunków dzikich zwierząt, wprowadzonych rozporządzeniem Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi (29), ponieważ cel tego rozporządzenia jest inny. Preparaty anatomiczne ze zwierząt lub produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, poddane procesowi takiemu jak plastynacja, który w równorzędnym stopniu eliminuje ewentualne zagrożenia, nie powinny podlegać ograniczeniom w zakresie zdrowia zwierząt, co ma na celu ułatwienie stosowania takich preparatów, szczególnie w edukacji.

(34)

Pszczele produkty uboczne, które mają być wprowadzone do obrotu, powinny być wolne od niektórych chorób, na które podatne są pszczoły, wymienionych w dyrektywie Rady 92/65/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. ustanawiającej wymagania dotyczące zdrowia zwierząt regulujące handel i przywóz do Wspólnoty zwierząt, nasienia, komórek jajowych i zarodków nieobjętych wymaganiami dotyczącymi zdrowia zwierząt ustanowionymi w szczególnych zasadach Wspólnoty określonych w załączniku A pkt I do dyrektywy 90/425/EWG (30).

(35)

Parlament Europejski i Rada wezwały Komisję do określenia punktu końcowego w łańcuchu produkcji produktów oleochemicznych, poza którym nie podlegają już one wymogom określonym w rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009. Decyzję dotyczącą punktu końcowego należy podjąć jak najszybciej po uzyskaniu wyników oceny tego, w jakim stopniu procesy oleochemiczne mogą ograniczyć potencjalne zagrożenia dla zdrowia związane z tłuszczami zwierzęcymi stanowiącymi materiały którejkolwiek kategorii, poddawanymi przetwarzaniu.

(36)

Niniejsze rozporządzenie powinno zawierać odesłanie do rozporządzenia Komisji (UE) nr 206/2010 z dnia 12 marca 2010 r. ustanawiającego wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania do Unii Europejskiej niektórych zwierząt oraz świeżego mięsa, a także wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych (31) – w zakresie, w którym należy zezwolić tym krajom trzecim i innym terytoriom na przywóz niektórych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, ponieważ zagrożenia ze strony tych produktów są te same, jak zagrożenia wynikające potencjalnie z przywozu żywych zwierząt lub świeżego mięsa.

(37)

Dla zapewnienia spójności prawodawstwa UE należy zamieścić odesłanie do dalszych wykazów państw trzecich, z których dozwolony jest przywóz niektórych materiałów pochodzenia zwierzęcego, w celu ustalenia państw trzecich, z których dozwolony jest przywóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego danych gatunków, na podstawie podobnych kwestii dotyczących zagrożeń dla zdrowia. Wykazy takie ustanowiono w decyzji Komisji 2004/211/WE z dnia 6 stycznia 2004 r. ustanawiającej wykaz państw trzecich oraz części ich terytoriów, z których państwa członkowskie dopuszczają przywóz żywych zwierząt z rodziny koniowatych, nasienia, komórek jajowych i zarodków koni oraz zmieniającej decyzje 93/195/EWG i 94/63/WE (32), rozporządzeniu Komisji (UE) nr 605/2010 z dnia 2 lipca 2010 r. ustanawiającym warunki dotyczące zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz wydawania świadectw weterynaryjnych przy wprowadzaniu do Unii Europejskiej mleka surowego i przetworów mlecznych przeznaczonych do spożycia przez ludzi (33), decyzji Komisji 2006/766/WE z dnia 6 listopada 2006 r. ustanawiającej wykazy państw i terytoriów trzecich, z których dopuszczony jest przywóz małży, szkarłupni, osłonic, ślimaków morskich i produktów rybołówstwa (34), rozporządzeniu Komisji (WE) nr 798/2008 z dnia 8 sierpnia 2008 r. ustanawiającym wykaz państw trzecich, terytoriów, stref lub grup, z których dopuszczalny jest przywóz do i tranzyt przez terytorium Wspólnoty drobiu i produktów drobiowych oraz wymogów dotyczących świadectw weterynaryjnych (35) oraz rozporządzeniu Komisji (WE) nr 119/2009 z dnia 9 lutego 2009 r. ustanawiającym wykaz krajów trzecich i ich części do celów przywozu do Wspólnoty i tranzytu przez jej terytorium mięsa dzikich zającowatych, niektórych dzikich ssaków lądowych oraz królików utrzymywanych w warunkach fermowych, a także stosowne wymagania w zakresie świadectw weterynaryjnych (36).

(38)

Ponieważ odpady z przemysłu fotograficznego, w którym stosowane są pewne produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, np. kręgosłupy bydlęce, stanowią zagrożenie nie tylko dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt, ale również dla środowiska, odpady takie powinny być usuwane lub wywożone do państwa trzeciego, z którego pochodzą dane produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (37).

(39)

Zasady tranzytu niektórych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych pomiędzy terytoriami Federacji Rosyjskiej przez terytorium Unii Europejskiej powinny zawierać odesłanie do wykazu punktów kontroli granicznej określonego w decyzji Komisji 2009/821/WE z dnia 28 września 2009 r. ustalającej wykaz zatwierdzonych punktów kontroli granicznej, ustanawiającej niektóre zasady kontroli przeprowadzanych przez ekspertów weterynaryjnych Komisji oraz ustanawiającej jednostki weterynaryjne w systemie TRACES (38). Na potrzeby tego tranzytu należy stosować Wspólnotowe świadectwo weterynaryjne dla wwozu i przewozu, określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 136/2004 z dnia 22 stycznia 2004 r. ustanawiającym procedurę kontroli weterynaryjnej we wspólnotowych punktach kontroli granicznej dotyczącą produktów przywożonych z państw trzecich (39).

(40)

Niniejsze rozporządzenie powinno stanowić, że świadectwa zdrowia, które mają towarzyszyć przesyłkom produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych w miejscach wprowadzania do UE, w których odbywają się kontrole weterynaryjne, powinny być wydawane zgodnie z zasadami certyfikacji równoważnymi z zasadami określonymi w dyrektywie Rady 96/93/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie certyfikacji zwierząt i produktów zwierzęcych (40).

(41)

W celu zapewnienia spójności prawodawstwa UE kontrole urzędowe całego łańcucha produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych powinny być przeprowadzane zgodnie z ogólnymi postanowieniami dotyczącymi kontroli urzędowych, określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (41).

(42)	Należy zatem ustanowić w niniejszym rozporządzeniu środki wykonawcze dla rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

(43)	Rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 uchyla się rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 ze skutkiem od dnia 4 marca 2011 r.

(44)

W następstwie przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 przyjęto pewne akty wykonawcze, mianowicie rozporządzenie Komisji (WE) nr 811/2003 (42) dotyczące zakazu powtórnego przetwarzania wewnątrzgatunkowego ryb, a także składowania lub spopielania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, decyzję Komisji 2003/322/WE (43) dotyczącą karmienia pewnych ptaków padlinożernych pewnymi materiałami kategorii 1, decyzję Komisji 2003/324/WE (44) o odstępstwie od zakazu powtórnego przetwarzania wewnątrzgatunkowego w odniesieniu do zwierząt futerkowych, rozporządzenie Komisji (WE) nr 79/2005 (45) dotyczące mleka i produktów na bazie mleka, rozporządzenie Komisji (WE) nr 92/2005 (46) o sposobach usuwania i wykorzystania, rozporządzenie Komisji (WE) nr 181/2006 (47) dotyczące nawozów organicznych i dodatków do wzbogacania gleby innych niż nawóz naturalny, rozporządzenie Komisji (WE) nr 1192/2006 (48) dotyczące wykazów zatwierdzonych zakładów oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 2007/2006 (49) dotyczące przywozu i tranzytu niektórych produktów pośrednich kategorii 3.

(45)

Ponadto w celu ustanowienia środków proporcjonalnych do ryzyka w odniesieniu do pewnych konkretnych zastosowań produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przyjęto pewne środki przejściowe, w szczególności rozporządzenie Komisji (WE) nr 878/2004 (50) o przywozie pewnych materiałów kategorii 1 i 2 i obchodzeniu się z nimi, decyzję 2004/407/WE (51) o przywozie niektórych materiałów służących do produkcji żelatyny fotograficznej oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 197/2006 (52) dotyczące obchodzenia się z wycofanymi środkami spożywczymi i ich usuwania.

(46)

W celu dalszego uproszczenia przepisów UE dotyczących produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, zgodnie z tym, o co wnosiła prezydencja Rady przy przyjmowaniu rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, dokonano przeglądu wspomnianych przepisów wykonawczych i przejściowych. Powinny one obecnie zostać uchylone i w razie potrzeby zastąpione niniejszym rozporządzeniem w celu stworzenia spójnych ram prawnych dotyczących produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych.

(47)

Rozporządzenie (WE) nr 1069/2009 stosuje się od dnia 4 marca 2011 r., zatem niniejsze rozporządzenie również powinno stosować się od tej daty. Ponadto należy ustanowić okres przejściowy, aby umożliwić zainteresowanym stronom dostosowanie się do nowych przepisów, a także wprowadzenie do obrotu niektórych produktów wytworzonych zgodnie z obowiązującymi przed wspomnianą datą przepisami UE w zakresie ochrony zdrowia oraz w celu utrzymania ciągłości przywozu po rozpoczęciu stosowania wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(48)

Wprowadzanie do obrotu i wywóz niektórych produktów, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 878/2004, powinny nadal odbywać się zgodnie z przepisami krajowymi, ponieważ skala zagrożeń wiążących się z ograniczoną ilością materiałów, których to dotyczy, pozwala obecnie na stosowanie uregulowań na szczeblu krajowym do czasu ewentualnej harmonizacji w przyszłości. Do czasu przyjęcia, na podstawie dalszych dowodów, środków dotyczących gromadzenia i usuwania określonych ograniczonych ilości produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego z sektora detalicznego, właściwy organ powinien nadal mieć możliwość zezwalania na gromadzenie i usuwanie takich produktów innymi środkami, pod warunkiem zapewnienia równoważnego poziomu ochrony zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

(49)

Zgodnie z postulatem Parlamentu Europejskiego przedstawionym przy wyrażaniu zgody na rozporządzenie (WE) nr 1069/2009 przy pierwszym czytaniu, a także biorąc pod uwagę bardziej szczegółowe sugestie Parlamentu dotyczące pewnych kwestii technicznych, projekt niniejszego rozporządzenia przedstawiono w dniu 27 września 2010 r. Komisji ds. Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności Parlamentu Europejskiego w celu wymiany poglądów.

(50)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres zastosowania

Niniejszym rozporządzeniem ustanawia się środki wykonawcze:

a)	w zakresie ustanowionych rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 przepisów dotyczących zdrowia publicznego i zdrowia i zwierząt w odniesieniu do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych;

b)	dotyczące niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych w punktach kontroli granicznej w myśl art. 16 ust. 1 lit. e) i f) dyrektywy 97/78/WE.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje określone w załączniku I.

Artykuł 3

Punkt końcowy w łańcuchu produkcyjnym niektórych produktów pochodnych

Następujące produkty pochodne mogą być wprowadzane do obrotu (z wyjątkiem przywozu) bez ograniczeń, w myśl art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009:

a)	biodiesel spełniający wymogi dotyczące usuwania i wykorzystywania produktów pochodnych, określone w załączniku IV rozdział IV sekcja 3 pkt 2 lit. b);

b)	przetworzona karma dla zwierząt domowych spełniająca szczegółowe wymogi dotyczące przetworzonej karmy dla zwierząt domowych określone w załączniku XIII rozdział II pkt 7 lit. a);

c)	gryzaki dla psów spełniające szczegółowe wymogi dotyczące gryzaków dla psów określone w załączniku XIII rozdział II pkt 7 lit. b);

d)	skóry i skórki zwierząt kopytnych spełniające szczegółowe wymogi dotyczące punktu końcowego dla tych produktów, określone w załączniku XIII rozdział V pkt C;

e)	wełna i sierść, spełniające szczegółowe wymogi dotyczące punktu końcowego dla tych produktów, określone w załączniku XIII rozdział VII pkt B;

f)	pióra i pierze, spełniające szczegółowe wymogi dotyczące punktu końcowego dla tych produktów, określone w załączniku XIII rozdział VII pkt C;

g)	futro spełniające wymogi określone w załączniku XIII rozdział VIII.

Artykuł 4

Poważne choroby zakaźne

Choroby wymienione przez OIE w art. 1.2.3 Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych, wydanie z 2010 r., oraz w rozdziale 1.3 Kodeksu zdrowia zwierząt wodnych, wydanie z 2010 r., uważa się za poważne choroby zakaźne na potrzeby ogólnych ograniczeń w zakresie zdrowia zwierząt, przewidzianych w art. 6 ust. 1 lit. b) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

ROZDZIAŁ II

USUWANIE I STOSOWANIE PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO I PRODUKTÓW POCHODNYCH

Artykuł 5

Ograniczenia stosowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych

1. Podmioty w państwach członkowskich, o których mowa w załączniku II rozdział I, muszą przestrzegać określonych w tym samym rozdziale warunków dotyczących skarmiania zwierząt futerkowych niektórymi materiałami pozyskanymi z ciał lub części ciał zwierząt tego samego gatunku.

2. Podmioty muszą przestrzegać ograniczeń dotyczących skarmiania zwierząt gospodarskich roślinami z terenu, na którym zastosowano nawozy organiczne lub polepszacze gleby, zgodnie z przepisami określonymi w załączniku II rozdział II.

Artykuł 6

Usuwanie poprzez spalanie i współspalanie odpadów

1. Właściwy organ dopilnowuje, aby spalanie i współspalanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych jako odpadów odbywało się wyłącznie;

a)	w spalarniach i współspalarniach, którym udzielono pozwolenia na działalność zgodnie z dyrektywą 2000/76/WE lub

w przypadku zakładów, w odniesieniu do których nie jest wymagane pozwolenie w myśl dyrektywy 2000/76/WE, w spalarniach i współspalarniach zatwierdzonych przez właściwy organ na potrzeby usuwania odpadów poprzez spalanie bądź usuwania lub odzysku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych stanowiących odpady poprzez współspalanie zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. b) lub c) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

2. Właściwy organ zatwierdza wyłącznie spalarnie i współspalarnie, o których mowa w ust. 1 lit. b), zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. b) lub c) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, jeśli spełniają one wymogi ustanowione w załączniku III do niniejszego rozporządzenia.

3. Podmioty prowadzące spalarnie i współspalarnie są zobowiązane do przestrzegania wymogów ogólnych dotyczących spalania i współspalania odpadów, ustanowionych w załączniku III rozdział I.

4. Podmioty prowadzące spalarnie i współspalarnie o wysokiej wydajności muszą przestrzegać wymogów określonych w załączniku III rozdział II.

5. Podmioty prowadzące spalarnie i współspalarnie o niskiej wydajności muszą przestrzegać wymogów określonych w załączniku III rozdział III.

Artykuł 7

Usuwanie niektórych materiałów kategorii 1 i 3 na składowiska odpadów

W drodze odstępstwa od przepisów art. 12 i art. 14 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 właściwy organ może wyrazić zgodę na usuwanie następujących materiałów kategorii 1 i 3 na zatwierdzone składowisko odpadów:

a)	karma dla zwierząt domowych pochodząca z przywozu lub wytworzona z materiałów pochodzących z przywozu, wyprodukowana z materiału kategorii 1, o którym mowa w art. 8 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

materiał kategorii 3, o którym mowa w art. 10 lit. f) i g) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, pod warunkiem że:

(i)	materiały te nie miały styczności z żadnymi produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 8 i 9 oraz w art. 10 lit. a)–e) i lit. h)–p) tego rozporządzenia;

(ii)

w momencie ich przeznaczania do usunięcia:

—	materiały, o których mowa w art. 10 lit. f) tego rozporządzenia, zostały poddane przetwarzaniu zgodnie z jego definicją w art. 2 ust. 1 lit. m) rozporządzenia (WE) nr 852/2004 oraz

—

materiały, o których mowa w art. 10 lit. g) tego rozporządzenia, były przetworzone zgodnie z załącznikiem X rozdział II do niniejszego rozporządzenia bądź zgodnie ze szczegółowymi wymogami dotyczącymi karmy dla zwierząt domowych, określonymi w załączniku XIII rozdział II do niniejszego rozporządzenia oraz

(iii)

usunięcie takich materiałów nie stwarza zagrożenia dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

Artykuł 8

Wymogi dotyczące zakładów przetwórczych i innych przedsiębiorstw

1. Podmioty prowadzące zakłady przetwórcze i inne przedsiębiorstwa zapewniają ich zgodność z następującymi wymogami określonymi w załączniku IV rozdział I:

a)	wymogi ogólne dotyczące przetwarzania, określone w sekcji 1;

b)	wymogi dotyczące oczyszczania ścieków, określone w sekcji 2;

c)	szczegółowe wymogi dotyczące przetwarzania materiałów kategorii 1 i 2, określone w sekcji 3;

d)	szczegółowe wymogi dotyczące przetwarzania materiałów kategorii 3, określone w sekcji 4.

2. Właściwe organy zatwierdzają zakłady przetwórcze i inne przedsiębiorstwa jedynie pod warunkiem ich zgodności z warunkami określonymi w załączniku IV rozdział I.

Artykuł 9

Wymogi odnośnie higieny i przetwarzania, dotyczące zakładów przetwórczych i innych przedsiębiorstw

Podmioty prowadzące zakłady przetwórcze i inne przedsiębiorstwa zapewniają ich zgodność z następującymi wymogami określonymi w załączniku IV:

a)	wymogi dotyczące higieny przetwarzania, określone w rozdziale II;

b)	standardowe metody przetwarzania, określone w rozdziale III, o ile są one stosowane w danym przedsiębiorstwie lub zakładzie;

c)	alternatywne metody przetwarzania, określone w rozdziale IV, o ile są one stosowane w danym przedsiębiorstwie lub zakładzie.

Artykuł 10

Wymogi dotyczące przekształcania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych w biogaz lub ich kompostowania

1. Podmioty prowadzące przedsiębiorstwa i zakłady zapewniają ich zgodność z następującymi wymogami dotyczącymi przekształcania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych w biogaz lub ich kompostowania, określonymi w załączniku V:

a)	wymogi dotyczące wytwórni biogazu i kompostowni, określone w rozdziale I;

b)	wymogi higieniczne dotyczące wytwórni biogazu i kompostowni, określone w rozdziale II;

c)	standardowe parametry przekształcania, określone w rozdziale III sekcja 1;

d)	standardy dotyczące pozostałości fermentacyjnych i kompostu, określone w rozdziale III sekcja 3.

2. Właściwe organy zatwierdzają wytwórnie biogazu i kompostownie jedynie pod warunkiem ich zgodności z wymogami określonymi w załączniku V.

3. Właściwy organ może zezwolić na stosowanie alternatywnych parametrów przekształcania przez wytwórnie biogazu i kompostownie pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w załączniku V rozdział III sekcja 2.

ROZDZIAŁ III

ODSTĘPSTWA OD NIEKTÓRYCH PRZEPISÓW ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 1069/2009

Artykuł 11

Szczegółowe zasady dotyczące próbek badawczych i diagnostycznych

1. Właściwy organ może zezwolić na transport, stosowanie i usuwanie próbek badawczych i diagnostycznych na warunkach zapewniających opanowanie zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

Właściwy organ dopilnowuje w szczególności przestrzegania przez podmioty wymogów określonych w załączniku VI rozdział I.

2. Podmioty są zobowiązane do przestrzegania szczegółowych zasad dotyczących próbek badawczych i diagnostycznych, określonych w załączniku VI rozdział I.

3. Podmioty mogą wysyłać próbki badawcze i diagnostyczne do innego państwa członkowskiego bez konieczności informowania właściwego organu państwa członkowskiego pochodzenia zgodnie z art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, a także bez konieczności informowania właściwego organu państwa członkowskiego przeznaczenia za pośrednictwem systemu TRACES i wyrażenia zgody przez tenże organ na przyjęcie przesyłki zgodnie z art. 48 ust. 1 i 3 wspomnianego rozporządzenia, pod warunkiem że próbki te składają się z następujących produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych:

a)	materiały kategorii 1 i 2 oraz mączka mięsno-kostna lub tłuszcz zwierzęcy pochodzące z materiałów kategorii 1 i 2;

b)	przetworzone białko zwierzęce.

Artykuł 12

Szczegółowe zasady dotyczące próbek handlowych i przedmiotów wystawowych

1. Właściwy organ może zezwolić na transport, stosowanie i usuwanie próbek handlowych i przedmiotów wystawowych na warunkach zapewniających opanowanie zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

Właściwy organ zapewnia w szczególności przestrzeganie przez podmioty wymogów określonych w załączniku VI rozdział I sekcja 1 pkt 2, 3 i 4.

2. Podmioty są zobowiązane do przestrzegania szczegółowych zasad dotyczących próbek handlowych i przedmiotów wystawowych, określonych w załączniku VI rozdział I sekcja 2.

3. Podmioty mogą wysyłać próbki handlowe do innego państwa członkowskiego bez konieczności informowania właściwego organu państwa członkowskiego pochodzenia zgodnie z art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, a także bez konieczności informowania właściwego organu państwa członkowskiego przeznaczenia za pośrednictwem systemu TRACES i wyrażenia zgody przez tenże organ na przyjęcie przesyłki zgodnie z art. 48 ust. 1 i 3 wspomnianego rozporządzenia, pod warunkiem że próbki te składają się z następujących produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych:

a)	materiały kategorii 1 i 2 oraz mączka mięsno-kostna lub tłuszcz zwierzęcy pochodzące z materiałów kategorii 1 i 2;

b)	przetworzone białko zwierzęce.

Artykuł 13

Zasady dotyczące specjalnego skarmiania

1. Podmioty mogą stosować materiał kategorii 2 do skarmiania następujących zwierząt pod warunkiem, że materiał ten pochodzi od zwierząt, które nie zostały ubite ani nie padły z powodu stwierdzonej lub podejrzewanej obecności choroby zaraźliwej dla ludzi lub zwierząt, pod warunkiem przestrzegania ogólnych wymogów określonych w załączniku VI rozdział II sekcja 1 oraz wszelkich innych warunków, jakie może ustanowić właściwy organ:

a)	zwierzęta z ogrodów zoologicznych;

b)	zwierzęta futerkowe;

c)	psy z uznanej hodowli lub sfory psów gończych;

d)	psy i koty w schroniskach dla zwierząt;

e)	larwy i robaki przeznaczone na przynętę.

2. Podmioty mogą stosować materiał kategorii 3 do skarmiania następujących zwierząt pod warunkiem przestrzegania ogólnych wymogów określonych w załączniku VI rozdział II sekcja 1 oraz wszelkich innych warunków, jakie może ustanowić właściwy organ:

a)	zwierzęta z ogrodów zoologicznych;

b)	zwierzęta futerkowe;

c)	psy z uznanej hodowli lub sfory psów gończych;

d)	psy i koty w schroniskach dla zwierząt;

e)	larwy i robaki przeznaczone na przynętę.

Artykuł 14

Skarmianie niektórych gatunków w stacjach skarmiania i poza nimi oraz w ogrodach zoologicznych

1. Właściwy organ może zezwolić na stosowanie materiału kategorii 1 składającego się z całych ciał lub części ciał martwych zwierząt zawierających materiał szczególnego ryzyka do skarmiania:

a)	w stacjach skarmiania – zagrożonych lub chronionych gatunków ptaków padlinożernych i innych gatunków, żyjących w ich własnym siedlisku, w celu wspierania różnorodności biologicznej, pod warunkiem spełnienia warunków określonych w załączniku VI rozdział II sekcja 2;

b)	poza stacjami skarmiania (jeśli jest to właściwe – bez uprzedniego zebrania martwych zwierząt) – dzikich zwierząt, o których mowa w załączniku VI rozdział II sekcja 2 pkt 1 lit. a), pod warunkiem spełnienia warunków określonych w sekcji 3 tego rozdziału.

2. Właściwy organ może zezwolić na stosowanie materiału kategorii 1 składającego się z całych ciał lub części ciał martwych zwierząt zawierających materiał szczególnego ryzyka oraz stosowanie materiału pochodzącego od zwierząt z ogrodów zoologicznych do skarmiania zwierząt z ogrodów zoologicznych pod warunkiem spełnienia warunków określonych w załączniku VI rozdział II sekcja 4.

Artykuł 15

Szczegółowe zasady dotyczące gromadzenia i usuwania

Jeśli właściwy organ zezwoli na usuwanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w drodze odstępstwa przewidzianego w art. 19 ust. 1 lit. a), b), c) i e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, usuwanie takie musi się odbywać zgodnie z następującymi zasadami szczegółowymi określonymi w załączniku VI rozdział III:

a)	szczegółowe zasady dotyczące usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, określone w sekcji 1;

b)	zasady dotyczące spopielania i grzebania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego na terenach odosobnionych, określone w sekcji 2;

c)	zasady dotyczące spopielania i grzebania pszczół i pszczelich produktów ubocznych, określone w sekcji 3.

ROZDZIAŁ IV

DOPUSZCZENIE ALTERNATYWNYCH METOD

Artykuł 16

Standardowy format składania wniosków o dopuszczenie metod alternatywnych

1. Wnioski o dopuszczenie alternatywnych metod stosowania lub usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, przewidziane w art. 20 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, są składane przez państwa członkowskie lub zainteresowane strony zgodnie z wymogami standardowego formatu składania wniosków o dopuszczenie metod alternatywnych, określonego w załączniku VII.

2. Państwa członkowskie wyznaczają krajowe punkty kontaktowe, udzielające informacji na temat właściwego organu odpowiedzialnego za ocenę wniosków o dopuszczenie alternatywnych metod stosowania lub usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego.

3. Komisja publikuje wykaz krajowych punktów kontaktowych na swoich stronach internetowych.

ROZDZIAŁ V

GROMADZENIE, PRZEWÓZ, IDENTYFIKACJA I IDENTYFIKOWALNOŚĆ

Artykuł 17

Wymogi dotyczące dokumentów handlowych i świadectw zdrowia, identyfikacji, gromadzenia i przewozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz identyfikowalności

1. W odniesieniu do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych podmioty zapewniają:

a)	ich zgodność z wymogami dotyczącymi gromadzenia, przewozu i identyfikowalności, określonymi w załączniku VIII rozdział I i II;

b)	dołączanie do nich, na czas przewozu, dokumentów handlowych lub świadectw zdrowia, zgodnie z wymogami określonymi w załączniku VIII rozdział III.

2. Podmioty wysyłające, przewożące lub odbierające produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne prowadzą rejestr przesyłek i powiązanych dokumentów handlowych lub świadectw zdrowia zgodnie z wymogami określonymi w załączniku VIII rozdział IV.

3. Podmioty muszą przestrzegać wymogów dotyczących znakowania określonych produktów pochodnych, które to wymogi określone są w załączniku VIII rozdział V.

ROZDZIAŁ VI

REJESTRACJA I ZATWIERDZANIE PRZEDSIĘBIORSTW I ZAKŁADÓW

Artykuł 18

Wymogi dotyczące zatwierdzania jednego lub większej liczby przedsiębiorstw i zakładów przeprowadzających czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego w tym samym miejscu

Właściwy organ może zatwierdzić więcej niż jedno przedsiębiorstwo lub zakład, przeprowadzające czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego w tym samym miejscu, pod warunkiem że ich układ oraz sposób przeprowadzania czynności na tych produktach w tych przedsiębiorstwach lub zakładach wyklucza przeniesienie zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt pomiędzy tymi przedsiębiorstwami lub zakładami.

Artykuł 19

Wymogi dotyczące niektórych zatwierdzonych przedsiębiorstw lub zakładów przeprowadzających czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktach pochodnych

Podmioty prowadzące przedsiębiorstwa lub zakłady zatwierdzone przez właściwy organ zapewniają ich zgodność z wymogami określonymi w następujących rozdziałach załącznika IX do niniejszego rozporządzenia, o ile w tych przedsiębiorstwach i zakładach prowadzone są działania, o których mowa w art. 24 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009:

a)	rozdział I, o ile wspomniane przedsiębiorstwa lub zakłady wytwarzają karmę dla zwierząt domowych, jak określono w art. 24 ust. 1 lit. e) wspomnianego rozporządzenia;

rozdział II, o ile wspomniane przedsiębiorstwa lub zakłady przechowują (składują) produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, w rozumieniu art. 24 ust. 1 lit. i) wspomnianego rozporządzenia, a także o ile przeprowadzają na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego, po ich zebraniu, następujące czynności, o których jest mowa w art. 24 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia:

(i)	sortowanie;

(ii)	dzielenie;

(iii)

chłodzenie;

(iv)	zamrażanie,

(v)

solenie,

(vi)	konserwacja w drodze innych procesów;

(vii)

usuwanie skór i skórek lub materiału szczególnego ryzyka;

(viii)

czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego prowadzone zgodnie z wymogami określonymi w przepisach weterynaryjnych UE;

(ix)	oczyszczanie lub pasteryzacja produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przekształcenia w biogaz lub do kompostowania, przed takim przekształceniem lub kompostowaniem w innym przedsiębiorstwie lub zakładzie zgodnie z załącznikiem V do niniejszego rozporządzenia;

(x)	przesiewanie;

c)	rozdział III, o ile wspomniane przedsiębiorstwa lub zakłady przechowują (składują) produkty pochodne przeznaczone do określonych celów, w rozumieniu art. 24 ust. 1 lit. j) wspomnianego rozporządzenia.

Artykuł 20

Wymogi dotyczące niektórych zarejestrowanych przedsiębiorstw lub zakładów przeprowadzających czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktach pochodnych

1. Podmioty prowadzące zarejestrowane zakłady lub przedsiębiorstwa bądź inne zarejestrowane podmioty prowadzą wszelkie czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktach pochodnych zgodnie z warunkami określonymi w załączniku IX rozdział IV.

2. Zarejestrowane podmioty przewożące produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne (z wyjątkiem przewozu pomiędzy różnymi lokalami tego samego podmiotu) muszą w szczególności przestrzegać warunków określonych w załączniku IX rozdział IV pkt 2.

3. Ustępy 1 i 2 nie mają zastosowania do:

a)	zatwierdzonych podmiotów przewożących produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne w ramach działalności pomocniczej;

b)	podmiotów zarejestrowanych w celu prowadzenia działalności transportowej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 183/2005.

4. Właściwy organ może zwolnić następujące podmioty z obowiązku powiadomienia, o którym mowa w art. 23 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009:

a)	podmioty wytwarzające trofea łowieckie lub inne preparaty, o których mowa w załączniku XIII rozdział VI do niniejszego rozporządzenia, do celów prywatnych lub niekomercyjnych, bądź przeprowadzające na nich czynności;

b)	podmioty usuwające próbki badawcze i diagnostyczne lub przeprowadzające czynności na takich próbkach w celach edukacyjnych.

ROZDZIAŁ VII

WPROWADZANIE DO OBROTU

Artykuł 21

Przetwarzanie i wprowadzanie do obrotu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych przeznaczonych na pasze dla zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem zwierząt futerkowych

1. Przy wprowadzaniu do obrotu (z wyjątkiem przywozu) produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych przeznaczonych na pasze dla zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem zwierząt futerkowych, w myśl art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, podmioty są zobowiązane do przestrzegania następujących wymogów, określonych w załączniku X do niniejszego rozporządzenia:

a)	wymogi ogólne dotyczące przetwarzania i wprowadzania do obrotu, określone w rozdziale I;

b)	wymogi szczegółowe dotyczące przetworzonych białek zwierzęcych i innych produktów pochodnych, określone w rozdziale II;

c)	wymogi dotyczące niektórych rodzajów karmy dla ryb i przynęt stosowanych w połowach, określone w załączniku III.

2. Właściwy organ może zezwolić na wprowadzanie do obrotu (z wyjątkiem przywozu) mleka, produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka zaklasyfikowanych jako materiał kategorii 3 zgodnie z art. 10 lit. e), f) i h) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, które nie zostały przetworzone zgodnie z wymogami ogólnymi określonymi w załączniku X rozdział II sekcja 4 część I do niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że materiały te spełniają wymogi dotyczące odstępstwa w odniesieniu do wprowadzania do obrotu mleka przetworzonego zgodnie z normami krajowymi, które to odstępstwo przewidziano w części II tej samej sekcji.

Artykuł 22

Wprowadzanie do obrotu i stosowanie nawozów organicznych i polepszaczy gleby

1. Podmioty są zobowiązane do przestrzegania wymogów określonych w załączniku XI do niniejszego rozporządzenia, dotyczących wprowadzania do obrotu (z wyjątkiem przywozu) nawozów organicznych i polepszaczy gleby oraz stosowania tych produktów, w szczególności ich stosowania w glebie, w myśl art. 15 ust. 1 lit. i) oraz art. 32 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

2. Wprowadzanie do obrotu, w tym przywóz, guana dzikich ptaków morskich nie podlega żadnym warunkom dotyczącym zdrowia zwierząt.

3. Właściwy organ państwa członkowskiego, w którym dany nawóz organiczny lub polepszacz gleby wytworzony z mączki mięsno-kostnej uzyskanej z materiału kategorii 2 lub z przetworzonego białka zwierzęcego ma być stosowany w glebie, wydaje zezwolenie na składnik lub składniki, które mają być zmieszane z tymi materiałami, zgodnie z art. 32 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, według kryteriów określonych w załączniku XI rozdział II sekcja 1 pkt 3 do niniejszego rozporządzenia.

4. W drodze odstępstwa od art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 właściwe organy państwa członkowskiego pochodzenia i państwa członkowskiego przeznaczenia, które graniczą ze sobą, mogą zezwolić na przesyłanie obornika pomiędzy gospodarstwami znajdującymi się w regionach granicznych tych państw członkowskich pod warunkiem spełnienia odpowiednich wymogów w zakresie opanowywania wszelkich ewentualnych zagrożeń dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, np. obowiązków zaangażowanych podmiotów w zakresie prowadzenia odpowiednich rejestrów, które to wymogi są określone w umowie dwustronnej.

5. Zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 w razie potrzeby właściwe organy państw członkowskich zachęcają do opracowania, upowszechniania i stosowania krajowych podręczników dobrych praktyk rolnych w zakresie stosowania w glebie nawozów organicznych i polepszaczy gleby.

Artykuł 23

Produkty pośrednie

1. Produkty pośrednie przywożone do UE lub przewożone w tranzycie przez jej terytorium muszą spełniać warunki w zakresie opanowywania ewentualnego zagrożenia dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt, określone w załączniku XII do niniejszego rozporządzenia.

2. Produkty pośrednie transportowane do przedsiębiorstwa lub zakładu, o którym mowa w załączniku XII pkt 3 do niniejszego rozporządzenia, mogą podlegać czynnościom bez dalszych ograniczeń przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009 i w niniejszym rozporządzeniu, pod warunkiem że:

a)	dane przedsiębiorstwo lub zakład są odpowiednio wyposażone do przyjmowania produktów pośrednich w sposób zapobiegający przenoszeniu chorób zaraźliwych dla ludzi lub zwierząt;

produkty pośrednie nie stanowią zagrożenia zakażeniem chorobami przenoszonymi na ludzi lub zwierzęta dzięki ich oczyszczeniu lub innej obróbce, której poddano produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego w danym produkcie pośrednim, dzięki odpowiedniemu stężeniu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w danym produkcie pośrednim lub dzięki zastosowaniu odpowiednich środków bezpieczeństwa biologicznego przy przeprowadzaniu czynności na produktach pośrednich;

c)	dane przedsiębiorstwo lub zakład rejestrują ilości otrzymanych materiałów oraz, we właściwych przypadkach, ich kategorię, a także przedsiębiorstwo, zakład lub podmiot, do którego dane przedsiębiorstwo lub zakład dostarczają swoje produkty oraz

d)	niewykorzystane produkty pośrednie lub inne nadwyżki materiałów z danego przedsiębiorstwa lub zakładu, np. produkty przeterminowane, są usuwane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009.

3. Podmiot prowadzący przedsiębiorstwo lub zakład przeznaczenia produktów pośrednich bądź jego właściciel, lub ich przedstawiciel, stosuje lub wysyła produkty pośrednie wyłącznie w celu dalszego mieszania, powlekania, montażu, pakowania lub oznakowania.

Artykuł 24

Karma dla zwierząt domowych i inne produkty pochodne

1. Zakazuje się stosowania materiału kategorii 1, o którym mowa w art. 8 lit. a), b), d) i e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, do produkcji produktów pochodnych, które są przeznaczone do spożywania przez ludzi lub zwierzęta lub stosowania u nich, z wyjątkiem produktów pochodnych, o których mowa w art. 33 i 36 tego rozporządzenia.

2. Jeśli dany produkt uboczny pochodzenia zwierzęcego lub produkt pochodny może być stosowany do skarmiania zwierząt gospodarskich lub do innych celów, o których mowa w art. 36 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, to przy jego wprowadzaniu do obrotu (z wyjątkiem przywozu) należy przestrzegać szczegółowych wymogów dotyczących przetworzonych białek zwierzęcych i innych produktów pochodnych, które to wymogi określone są w załączniku X rozdział II do niniejszego rozporządzenia, o ile w załączniku XIII do niniejszego rozporządzenia nie określono szczegółowych wymogów dla takich produktów.

3. Przy wprowadzaniu do obrotu (z wyjątkiem przywozu) karmy dla zwierząt domowych, o której mowa w art. 40 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, podmioty są zobowiązane do przestrzegania wymogów określonych w załączniku XIII rozdział I i II do niniejszego rozporządzenia.

4. Przy wprowadzaniu do obrotu (z wyjątkiem przywozu) produktów pochodnych, o których mowa w art. 40 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, podmioty są zobowiązane do przestrzegania wymogów określonych w załączniku XIII rozdział I i rozdziały od III do XII do niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ VIII

PRZYWÓZ, TRANZYT I WYWÓZ

Artykuł 25

Przywóz, tranzyt i wywóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych

1. Zabroniony jest przywóz do UE i tranzyt przez jej terytorium następujących produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego:

a)	nieprzetworzony obornik;

b)	niepoddane obróbce pióra i części piór oraz pierze;

c)	wosk pszczeli w postaci plastrów miodu.

2. Przywóz do UE i tranzyt przez jej terytorium następujących produktów nie podlega żadnym ograniczeniom dotyczącym zdrowia zwierząt:

a)	wełna i sierść poddane praniu fabrycznemu lub innej obróbce zapewniającej eliminację wszelkich niedopuszczalnych zagrożeń;

b)	futra poddane suszeniu przez okres przynajmniej 2 dni w temperaturze otoczenia wynoszącej 18 °C i w wilgotności wynoszącej 55 %.

3. Przy przywozie do UE i tranzycie przez jej terytorium niektórych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych w myśl art. 41 ust. 3 i art. 42 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 podmioty są zobowiązane do przestrzegania następujących szczegółowych wymogów, określonych w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia:

a)	szczegółowe wymogi określone w rozdziale I tego załącznika, dotyczące przywozu i tranzytu materiału kategorii 3 oraz produktów pochodnych do zastosowań w łańcuchu paszowym, innych niż do produkcji karmy dla zwierząt domowych lub żywienia zwierząt futerkowych;

b)	szczegółowe wymogi określone w rozdziale II tego załącznika, dotyczące przywozu i tranzytu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich.

Artykuł 26

Wprowadzanie do obrotu, w tym przywóz, oraz wywóz niektórych materiałów kategorii1

Właściwy organ może zezwolić na wprowadzanie do obrotu, w tym przywóz, oraz na wywóz skór i skórek uzyskanych od zwierząt poddanych nielegalnym zabiegom zgodnie z ich definicją w art. 1 ust. 2 lit. d) dyrektywy 96/22/WE lub nielegalnemu leczeniu zgodnie z jego definicją w art. 2 lit. b) dyrektywy 96/23/WE, a także wnętrzności przeżuwaczy, z treścią lub bez, oraz kości i produktów z kości zawierających kręgosłup i czaszkę, pod warunkiem spełnienia następujących wymogów:

materiały te nie mogą być materiałami kategorii 1 pozyskanymi z jakichkolwiek wymienionych poniżej zwierząt:

(i)	zwierzęta podejrzane o zakażenie TSE zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 999/2001;

(ii)	zwierzęta, u których obecność TSE potwierdzono urzędowo;

(iii)

zwierzęta uśmiercone w związku ze zwalczaniem TSE;

materiały te nie mogą być przeznaczone do żadnego z następujących zastosowań:

(i)	skarmianie;

(ii)	stosowanie w glebie na terenie, z którego pozyskuje się paszę dla zwierząt gospodarskich;

(iii)

produkcja:

—	produktów kosmetycznych zgodnie z ich definicją w art. 1 ust. 1 dyrektywy 76/768/EWG;

—	wyrobów medycznych aktywnego osadzania zgodnie z ich definicją w art. 1 ust. 2 lit. c) dyrektywy 90/385/EWG;

—	wyrobów medycznych zgodnie z ich definicją w art. 1 ust. 2 lit. a) dyrektywy 93/42/EWG;

—	wyrobów medycznych używanych do diagnostyki in vitro zgodnie z ich definicją w art. 1 ust. 2 lit. b) dyrektywy 98/79/WE;

—	weterynaryjnych produktów leczniczych w rozumieniu art. 1 pkt 2 dyrektywy 2001/82/WE;

—	produktów leczniczych w rozumieniu art. 1 pkt 2 dyrektywy 2001/83/WE;

(c)	materiały te muszą być przywożone z etykietami i muszą spełniać szczegółowe wymogi dotyczące niektórych przemieszczeń produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, określonych w załączniku XIV rozdział IV sekcja 1 do niniejszego rozporządzenia;

d)	materiały te muszą być przywożone w sposób zgodny z wymogami dotyczącymi certyfikacji dla celów sanitarnych, ustanowionymi w ustawodawstwie krajowym.

Artykuł 27

Przywóz i tranzyt próbek badawczych i diagnostycznych

1. Właściwy organ może zezwolić na przywóz i tranzyt próbek badawczych i diagnostycznych zawierających produkty pochodne lub produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, w tym produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 25 ust. 1, na warunkach zapewniających opanowanie zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

Warunki takie obejmują przynajmniej co następuje:

a)	na wprowadzenie przesyłki musi uprzednio wyrazić zgodę właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia oraz

b)	przesyłka musi być przesyłana bezpośrednio z punktu wprowadzenia na terytorium UE do upoważnionego użytkownika.

2. Jeśli dane próbki badawcze lub diagnostyczne mają być przywożone poprzez państwo członkowskie inne niż państwo członkowskie przeznaczenia, podmioty przedkładają takie próbki w zatwierdzonym punkcie kontroli granicznej UE, wymienionym w załączniku I do decyzji 2009/821/WE. W punkcie kontroli granicznej, o którym mowa, danych próbek badawczych i diagnostycznych nie poddaje się kontroli weterynaryjnej zgodnie z rozdziałem I dyrektywy 97/78/WE. Właściwy organ punktu kontroli granicznej informuje właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia za pośrednictwem systemu TRACES o wprowadzeniu danych próbek badawczych i diagnostycznych.

3. Podmioty przeprowadzające czynności na próbkach badawczych lub diagnostycznych są zobowiązane do przestrzegania szczegółowych zasad dotyczących usuwania próbek badawczych i diagnostycznych, określonych w załączniku XIV rozdział III sekcja 1 do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 28

Przywóz i tranzyt próbek handlowych i przedmiotów wystawowych

1. Właściwy organ może zezwolić na przywóz i tranzyt próbek handlowych zgodnie ze szczegółowymi zasadami określonymi w załączniku XIV rozdział III sekcja 2 pkt 1 do niniejszego rozporządzenia.

2. Podmioty przeprowadzające czynności na próbkach handlowych są zobowiązane do przestrzegania szczegółowych zasad dotyczących przeprowadzania czynności na próbkach handlowych i ich usuwania, określonych w załączniku XIV rozdział III sekcja 2 pkt 2 i 3 do niniejszego rozporządzenia.

3. Właściwy organ może zezwolić na przywóz i tranzyt przedmiotów wystawowych zgodnie ze szczegółowymi zasadami dotyczącymi przedmiotów wystawowych, określonymi w załączniku XIV rozdział III sekcja 3.

4. Podmioty przeprowadzające czynności na przedmiotach wystawowych są zobowiązane do przestrzegania warunków dotyczących pakowania przedmiotów wystawowych, przeprowadzania na nich czynności i ich usuwania, określonych w załączniku XIV rozdział III sekcja 3 do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 29

Szczegółowe wymogi dotyczące niektórych przemieszczeń produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pomiędzy terytoriami Federacji Rosyjskiej

1. Właściwy organ udziela zezwolenia na szczególne przemieszczenia przesyłek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących z terytorium Federacji Rosyjskiej i przeznaczonych na jej terytorium, bezpośrednio lub przez inne państwo trzecie, transportem drogowym lub kolejowym przez terytorium UE, pomiędzy zatwierdzonymi punktami kontroli granicznej UE wymienionymi w załączniku I do decyzji 2009/821/WE, pod warunkiem spełnienia następujących warunków:

a)	przesyłka plombowana jest plombą oznaczoną numerem seryjnym w punkcie kontroli granicznej w miejscu wprowadzenia do UE przez służby weterynaryjne właściwego organu;

b)	na każdej stronie dokumentów towarzyszących przesyłce, o których mowa w art. 7 dyrektywy 97/78/WE, urzędowy lekarz weterynarii właściwego organu odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej umieszcza stempel „WYŁĄCZNIE TRANZYT DO ROSJI PRZEZ TERYTORIUM WE”;

c)	spełnione są wymogi proceduralne przewidziane w art. 11 dyrektywy 97/78/WE;

d)	przesyłka posiada poświadczenie, że jest dopuszczona do tranzytu, wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii punktu kontroli granicznej wprowadzenia na Wspólnotowym świadectwie weterynaryjnym dla wwozu i przewozu, przewidzianym w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 136/2004.

2. Nie zezwala się na rozładunek lub składowanie, w rozumieniu art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, takich przesyłek na terytorium państwa członkowskiego.

3. Właściwy organ przeprowadza regularne kontrole w celu zapewnienia zgodności liczby przesyłek oraz ilości produktów opuszczających terytorium UE z liczbą przesyłek i ilością produktów wprowadzanych.

Artykuł 30

Wykaz przedsiębiorstw i zakładów w państwach trzecich

Wykazy przedsiębiorstw i zakładów w państwach trzecich wprowadza się do systemu TRACES zgodnie ze specyfikacją techniczną publikowaną przez Komisję na jej stronach internetowych.

Wykazy te podlegają regularnej aktualizacji.

Artykuł 31

Wzory świadectw zdrowia i deklaracji dotyczących przywozu i tranzytu

Do przesyłek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, przeznaczonych do przywozu do UE lub tranzytu przez jej terytorium, dołącza się świadectwa zdrowia i deklaracje zgodne ze wzorami przedstawionymi w załączniku XV do niniejszego rozporządzenia, w miejscach wprowadzenia na terytorium UE, gdzie odbywają się kontrole weterynaryjne, w myśl dyrektywy 97/78/WE.

ROZDZIAŁ IX

KONTROLE URZĘDOWE

Artykuł 32

Kontrole urzędowe

1. Właściwy organ podejmuje niezbędne środki w celu kontroli całego łańcucha gromadzenia, przewozu, stosowania i usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, o którym mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

Środki takie realizowane są zgodnie z zasadami dotyczącymi kontroli urzędowych, określonymi w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 882/2004.

2. Kontrole urzędowe, o których mowa w ust. 1, obejmują kontrole prowadzenia rejestrów i innych dokumentów wymaganych w myśl przepisów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

3. Właściwy organ przeprowadza następujące kontrole urzędowe, o których mowa w art. 45 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, zgodnie z wymogami ustanowionymi w załączniku XVI do niniejszego rozporządzenia:

a)	kontrole urzędowe w zakładach przetwórczych, określone w rozdziale I;

b)	kontrole urzędowe innych działań obejmujących czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktach pochodnych, określone w rozdziale III sekcje 1–9.

4. Właściwy organ przeprowadza kontrole plomb na przesyłkach produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych.

W przypadku gdy właściwy organ nakłada plombę na tego rodzaju przesyłkę przewożoną do miejsca przeznaczenia, informuje o tym właściwy organ miejsca przeznaczenia.

5. Właściwy organ sporządza wykazy przedsiębiorstw, zakładów i podmiotów, o których mowa w art. 47 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, zgodnie z formatem określonym w załączniku XVI rozdział II do niniejszego rozporządzenia.

6. Na wniosek złożony przez podmiot, właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia podejmuje decyzję w zakresie przyjęcia lub odrzucenia niektórych materiałów kategorii 1 i kategorii 2 oraz mączki mięsno-kostnej lub tłuszczu zwierzęcego uzyskanego z materiałów kategorii 1 i kategorii 2 w ciągu 20 dni kalendarzowych od dnia otrzymania takiego wniosku, pod warunkiem że został on złożony w jednym z języków urzędowych tego państwa członkowskiego.

7. Podmioty składają wnioski o zezwolenia, o których mowa w ust. 6, zgodnie ze standardowym formatem przedstawionym w załączniku XVI rozdział III sekcja 10 do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 33

Ponowne zatwierdzenie zakładów i przedsiębiorstw po zatwierdzeniu tymczasowym

1. W przypadku gdy zakład lub przedsiębiorstwo zatwierdzone do celów przetwarzania materiału kategorii 3 zostaje następnie tymczasowo zatwierdzone do celów przetwarzania materiału kategorii 1 lub kategorii 2 zgodnie z art. 24 ust. 2 lit. b) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, dany zakład lub przedsiębiorstwo nie mogą wznowić przetwarzania materiału kategorii 3 bez uprzedniego uzyskania, ze strony właściwego organu, zatwierdzenia do celów wznowienia przetwarzania materiału kategorii 3 zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia.

2. W przypadku gdy zakład lub przedsiębiorstwo zatwierdzone do celów przetwarzania materiału kategorii 2 zostaje następnie tymczasowo zatwierdzone do celów przetwarzania materiału kategorii 1 zgodnie z art. 24 ust. 2 lit. b) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, dany zakład lub przedsiębiorstwo nie mogą wznowić przetwarzania materiału kategorii 2 bez uprzedniego uzyskania, ze strony właściwego organu, zatwierdzenia do celów wznowienia przetwarzania materiału kategorii 2 zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ X

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 34

Ograniczenia dotyczące wprowadzania do obrotu niektórych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, ze względów ochrony zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt

Właściwy organ może zakazać wprowadzenia do obrotu lub ograniczyć wprowadzanie do obrotu wymienionych poniżej produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych ze względów ochrony zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt wyłącznie w myśl zasad ustanowionych w prawodawstwie UE, w szczególności ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009 i w niniejszym rozporządzeniu:

a)	przetworzone białko zwierzęce i inne produkty pochodne, o których mowa w załączniku X rozdział II do niniejszego rozporządzenia;

b)	karma dla zwierząt domowych i niektóre inne produkty pochodne, o których mowa w załączniku XIII do niniejszego rozporządzenia;

c)	produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne przywożone do UE lub przewożone tranzytem przez jej terytorium, jak określono w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 35

Uchylenie

1. Następujące akty prawne tracą moc:

a)	rozporządzenie (WE) nr 811/2003;

b)	decyzja 2003/322/WE;

c)	decyzja 2003/324/WE;

d)	rozporządzenie (WE) nr 878/2004;

e)	decyzja 2004/407/WE;

f)	rozporządzenie (WE) nr 79/2005;

g)	rozporządzenie (WE) nr 92/2005;

h)	rozporządzenie (WE) nr 181/2006;

i)	rozporządzenie (WE) nr 197/2006;

j)	rozporządzenie (WE) nr 1192/2006;

(k)	rozporządzenie (WE) nr 2007/2006.

2. Odesłania do uchylonych aktów traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 36

Środki przejściowe

1. W okresie przejściowym, trwającym do dnia 31 grudnia 2011 r., podmioty mogą wprowadzać do obrotu nawozy organiczne i polepszacze gleby, wyprodukowane przed dniem 4 marca 2011 r. zgodnie z rozporządzeniami (WE) nr 1774/2002 i (WE) nr 181/2006:

pod warunkiem że są one wytworzone z jednego z następujących produktów:

(i)	mączka mięsno-kostna uzyskana z materiału kategorii 2;

(ii)	przetworzone białko zwierzęce;

b)	nawet jeśli nie zostały one zmieszane ze składnikiem w celu wykluczenia stosowania tej mieszaniny do celów paszowych.

2. W okresie przejściowym trwającym do dnia 31 stycznia 2012 r. zezwala się nadal na przywóz do UE przesyłek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, którym towarzyszy świadectwo zdrowia, deklaracja lub dokument handlowy, wypełnione i podpisane zgodnie z odpowiednim wzorem ustanowionym w załączniku X do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002, pod warunkiem że wspomniane świadectwa, deklaracje lub dokumenty zostały wypełnione i podpisane przed dniem 30 listopada 2011 r.

3. W okresie przejściowym trwającym do dnia 31 grudnia 2012 r., w drodze odstępstwa od art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, państwa członkowskie mogą zezwolić na gromadzenie, transport i usuwanie (sposobami innymi niż spopielanie lub grzebanie na miejscu, jak określono w art. 19 ust. 1 lit. d) wspomnianego rozporządzenia) materiału kategorii 3 zawierającego produkty pochodzenia zwierzęcego lub środków spożywczych zawierających produkty pochodzenia zwierzęcego, które nie są już przeznaczone do spożycia przez ludzi z powodów handlowych lub w wyniku problemów powstałych podczas produkcji lub wad w pakowaniu lub innych wad, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt, o których to produktach jest mowa w art. 10 lit. f) wspomnianego rozporządzenia, pod warunkiem przestrzegania wymogów dotyczących usuwania innymi sposobami, określonych w załączniku VI rozdział IV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 37

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 4 marca 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 lutego 2011 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 1.

(2) Dz.U. L 24 z 30.1.1998, s. 9.

(3) Dz.U. L 229 z 1.9.2009, s. 1.

(4) Dz.U. L 332 z 28.12.2000, s. 91.

(5) Dz.U. L 182 z 16.7.1999, s. 1.

(6) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 1.

(7) Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3.

(8) Dz.U. L 273 z 10.10.2002, s. 1.

(9) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55.

(10) Dz.U. L 147 z 31.5.2001, s. 1.

(11) Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7.

(12) Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7.

(13) Dz.U. 17 z 6.10.1958, s. 385/58.

(14) Dz.U. L 35 z 8.2.2005, s. 1.

(15) Dz.U. L 62 z 15.3.1993, s. 49.

(16) Dz.U. L 94 z 31.3.2004, s. 63.

(17) Dz.U. 121 z 29.7.1964, s. 1977/64.

(18) Dz.U. L 262 z 27.9.1976, s. 169.

(19) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, s. 3.

(20) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, s. 10.

(21) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 74.

(22) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 67.

(23) Dz.U. L 311 z 28.11.2001, s. 1.

(24) Dz.U. L 169 z 12.7.1993, s. 1.

(25) Dz.U. L 331 z 7.12.1998, s. 1.

(26) Dz.U. L 189 z 20.7.1990, s. 17.

(27) Dz.U. L 192 z 23.7.2010, s. 1.

(28) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, s. 11.

(29) Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1.

(30) Dz.U. L 268 z 14.9.1992, s. 54.

(31) Dz.U. L 73 z 20.3.2010, s. 1.

(32) Dz.U. L 73 z 11.3.2004, s. 1.

(33) Dz.U. L 175 z 10.7.2010, s. 1.

(34) Dz.U. L 320 z 18.11.2006, s. 53.

(35) Dz.U. L 226 z 23.8.2008, s. 1.

(36) Dz.U. L 39 z 10.2.2009, s. 12.

(37) Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1.

(38) Dz.U. L 296 z 12.11.2009, s. 1.

(39) Dz.U. L 21 z 28.1.2004, s. 11.

(40) Dz.U. L 13 z 16.1.1997, s. 28.

(41) Dz.U. L 165 z 30.4.2004, s. 1.

(42) Dz.U. L 117 z 13.5.2003, s. 14.

(43) Dz.U. L 117 z 13.5.2003, s. 32.

(44) Dz.U. L 117 z 13.5.2003, s. 37.

(45) Dz.U. L 16 z 20.1.2005, s. 46.

(46) Dz.U. L 19 z 21.1.2005, s. 27.

(47) Dz.U. L 29 z 2.2.2006, s. 31.

(48) Dz.U. L 215 z 5.8.2006, s. 10.

(49) Dz.U. L 379 z 28.12.2006, s. 98.

(50) Dz.U. L 162 z 30.4.2004, s. 62.

(51) Dz.U. L 151 z 30.4.2004, s. 11.

(52) Dz.U. L 32 z 4.2.2006, s. 13.

ZAŁĄCZNIK I

DEFINICJE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 2

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1.	„zwierzęta futerkowe” oznaczają zwierzęta trzymane lub hodowane do produkcji skór futerkowych i nie wykorzystywane do spożycia przez ludzi;

2.	„krew” oznacza świeżą krew pełną;

„materiał paszowy” oznacza materiały paszowe (zgodnie z ich definicją w art. 3 ust. 2 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 767/2009) pochodzenia zwierzęcego, obejmujące przetworzone białka zwierzęce, produkty z krwi, tłuszcze wytopione, produkty jajeczne, olej z ryb, pochodne tłuszczów, kolagen, żelatynę i hydrolizat białkowy, fosforan diwapniowy, fosforan triwapniowy, mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka, siarę, produkty z siary oraz osad z centryfug lub separatorów;

4.	„produkty z krwi” oznaczają produkty otrzymane z krwi lub jej frakcji, z wyłączeniem mączki z krwi; obejmują one osocze suszone, mrożone lub płynne, mączkę z krwi pełnej, krwinki czerwone suszone, mrożone lub płynne bądź ich frakcje oraz mieszaniny;

„przetworzone białko zwierzęce” oznacza białko zwierzęce otrzymane całkowicie z materiału kategorii 3, poddane obróbce zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 1 (w tym mączkę z krwi i mączkę rybną) w celu uczynienia go zdatnym do bezpośredniego zastosowania jako materiał paszowy lub do jakichkolwiek innych zastosowań w paszach, w tym w karmie dla zwierząt domowych, bądź do wykorzystania w nawozach organicznych lub polepszaczach gleby; jednakże nie obejmuje ono produktów z krwi, mleka, produktów na bazie mleka, produktów pochodnych mleka, siary, produktów z siary, osadu z centryfug lub separatorów, żelatyny, hydrolizatów białkowych ani fosforanu diwapniowego, jaj i produktów jajecznych, w tym skorupek jaj, fosforanu triwapniowego ani kolagenu;

6.	„mączka z krwi” oznacza przetworzone białko zwierzęce otrzymane w wyniku obróbki cieplnej krwi lub frakcji krwi zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 1;

7.	„mączka rybna” oznacza przetworzone białko zwierzęce otrzymane ze zwierząt wodnych, z wyjątkiem ssaków morskich;

„tłuszcze wytopione” oznaczają tłuszcze otrzymane w wyniku przetwarzania:

a)	produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub

b)	produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, które podmiot przeznaczył do celów innych niż spożycie przez ludzi;

9.	„olej z ryb” oznacza olej otrzymany w wyniku przetwarzania zwierząt wodnych lub olej z przetwarzania ryb przeznaczonych do spożycia przez ludzi, który podmiot przeznaczył do celów innych niż spożycie przez ludzi;

10.	„pszczele produkty uboczne” oznaczają miód, wosk pszczeli, mleczko pszczele, propolis lub pyłek, nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi;

11.	„kolagen” oznacza produkty białkowe pochodzące ze skór, skórek, kości i ścięgien zwierząt;

12.	„żelatyna” oznacza naturalne białko rozpuszczalne, żelujące lub nie, otrzymane w wyniku częściowej hydrolizy kolagenu produkowanego z kości, skór i skórek oraz ścięgien zwierząt;

13.	„skwarki” oznaczają pozostałości z wytapiania, po częściowym oddzieleniu tłuszczu i wody, zawierające białko;

14.	„hydrolizat białkowy” oznacza polipeptydy, peptydy i aminokwasy oraz ich mieszaniny, otrzymane w wyniku hydrolizy produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego;

15.	„biała woda” oznacza mieszaninę mleka, produktów na bazie mleka lub produktów pochodnych mleka z wodą, zebraną podczas płukania urządzeń mleczarskich, w tym pojemników na produkty mleczne, przed ich czyszczeniem i dezynfekcją;

16.	„karma dla zwierząt domowych w puszkach” oznacza karmę dla zwierząt poddaną obróbce termicznej, zapakowaną w hermetycznie zaplombowany pojemnik;

17.	„gryzaki dla psów” oznaczają produkty dla zwierząt domowych służące do żucia, wykonane z niegarbowanych skór i skórek zwierząt kopytnych lub z innego surowca pochodzenia zwierzęcego;

18.	„dodatki smakowe” oznaczają płynny bądź odwodniony produkt pochodny pochodzenia zwierzęcego, używany do zwiększenia walorów smakowych karmy dla zwierząt domowych;

19.

„karma dla zwierząt domowych” oznacza pokarm dla zwierząt domowych oraz gryzaki dla psów:

a)	zawierające materiał kategorii 3 inny niż materiały, o których mowa w art. 10 lit. n), o) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 oraz

mogące zawierać materiał kategorii 1 z przywozu, obejmujący produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, uzyskane od zwierząt poddanych nielegalnym zabiegom zgodnie z ich definicją w art. 1 ust. 2 lit. d) dyrektywy 96/22/WE lub nielegalnemu leczeniu zgodnie z jego definicją w art. 2 lit. b) dyrektywy 96/23/WE;

20.	„przetworzona karma dla zwierząt domowych” oznacza pokarm dla zwierząt domowych inny niż surowy, który został przetworzony zgodnie z załącznikiem XIII rozdział II pkt 3;

21.	„surowa karma dla zwierząt domowych” oznacza pokarm dla zwierząt domowych zawierający materiał kategorii 3, którego nie poddano żadnemu innemu procesowi konserwacji niż schłodzenie lub zamrożenie;

22.	„odpady gastronomiczne” oznaczają wszystkie odpady żywnościowe, w tym zużyty olej kuchenny pochodzący z restauracji, obiektów gastronomicznych i kuchni, łącznie z kuchniami zbiorowymi i domowymi;

23.	„pozostałości fermentacyjne” oznaczają pozostałości otrzymane w wyniku przekształcania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w wytwórni biogazu;

24.	„treść przewodu pokarmowego” oznacza zawartość przewodu pokarmowego ssaków i bezgrzebieniowców;

25.	„pochodne tłuszczów” oznaczają produkty pochodne uzyskane z tłuszczów wytopionych, które – w odniesieniu do tłuszczów wytopionych z materiałów kategorii 1 lub kategorii 2 – zostały przetworzone zgodnie z załącznikiem XIII rozdział XI;

26.	„guano” oznacza produkt naturalny zebrany z odchodów nietoperzy i dzikich ptaków morskich, niezmineralizowany;

27.	„mączka mięsno-kostna” oznacza białko zwierzęce uzyskane z przetwarzania materiałów kategorii 1 lub kategorii 2 zgodnie z jedną z metod przetwarzania przedstawionych w załączniku IV rozdział III;

28.

„poddane obróbce skóry i skórki” oznaczają produkty pochodne uzyskane z niepoddanych obróbce skór i skórek (z wyjątkiem gryzaków dla psów), które zostały:

a)	poddane suszeniu;

b)	zasolone na sucho lub na mokro przez okres przynajmniej 14 dni przed wysyłką;

c)	zasolone w soli morskiej z dodatkiem 2-procentowego węglanu sodu przez okres przynajmniej siedmiu dni;

d)	suszeniu przez okres przynajmniej 42 dni w temperaturze co najmniej 20 °C lub

e)	poddane procesowi konserwacji innemu niż garbowanie;

29.	„niepoddane obróbce skóry i skórki” oznaczają wszelkie tkanki skórne i podskórne niepoddane żadnej obróbce z wyjątkiem dzielenia, chłodzenia lub zamrażania;

30.

„niepoddane obróbce pióra i części piór” oznaczają pióra i ich części, które nie zostały:

a)	poddane działaniu strumienia pary ani

b)	poddane żadnej innej obróbce zapewniającej eliminację wszelkich niedopuszczalnych zagrożeń;

31.

„wełna niepoddana obróbce” oznacza wełnę, która nie została:

a)	poddana praniu fabrycznemu;

b)	otrzymana w wyniku garbowania ani

c)	poddana żadnej innej obróbce zapewniającej eliminację wszelkich niedopuszczalnych zagrożeń;

32.

„sierść niepoddana obróbce” oznacza sierść, która nie została:

a)	poddana praniu fabrycznemu;

b)	otrzymana w wyniku garbowania ani

c)	poddana żadnej innej obróbce zapewniającej eliminację wszelkich niedopuszczalnych zagrożeń;

33.

„szczecina niepoddana obróbce” oznacza świńską szczecinę, która nie została:

a)	poddana praniu fabrycznemu;

b)	otrzymana w wyniku garbowania ani

c)	poddana żadnej innej obróbce zapewniającej eliminację wszelkich niedopuszczalnych zagrożeń;

34.	„przedmiot wystawowy” oznacza produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne przeznaczone na wystawy lub do celów działalności artystycznej;

35.

„produkt pośredni” oznacza produkt pochodny:

a)	przeznaczony do wytwarzania produktów leczniczych, weterynaryjnych produktów leczniczych, wyrobów medycznych, wyrobów medycznych aktywnego osadzania, wyrobów medycznych używanych do diagnostyki in vitro lub odczynników laboratoryjnych;

b)	w odniesieniu do którego zakończono fazy projektu, przekształcania i produkcji w wystarczającym stopniu, aby mógł on być uznany za produkt pochodny i aby można było zakwalifikować materiał bezpośrednio lub jako składnik produktu do tego celu;

który jednak wymaga dalszych czynności lub przekształcania, np. mieszania, powlekania, montażu, pakowania lub oznakowania, aby nadawał się do wprowadzenia do obrotu lub wprowadzenia do eksploatacji odpowiednio jako produkt leczniczy, weterynaryjny produkt leczniczy, wyrób medyczny, wyrób medyczny aktywnego osadzania, wyrób medyczny używany do diagnostyki in vitro lub odczynnik laboratoryjny;

36.

„odczynnik laboratoryjny” oznacza produkt w opakowaniu, gotowy do wykorzystania, zawierający produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne i przeznaczony – samodzielnie lub w połączeniu z substancjami pochodzenia niezwierzęcego – do określonego zastosowania w laboratorium jako odczynnik lub produkt z odczynnikiem bądź jako wzorzec kalibracyjny lub materiał kontrolny do wykrywania, pomiaru, badania lub wytwarzania innych substancji;

37.

„produkt stosowany do diagnostyki in vitro ” oznacza produkt w opakowaniu, gotowy do wykorzystania, zawierający produkt z krwi lub inny produkt uboczny pochodzenia zwierzęcego i stosowany – samodzielnie lub w połączeniu z innymi substancjami – jako odczynnik, produkt z odczynnikiem, wzorzec kalibracyjny, zestaw lub w innym układzie, przeznaczony do badania in vitro próbek pochodzenia ludzkiego lub zwierzęcego, wyłącznie lub zasadniczo w celu diagnostyki stanu fizjologicznego, stanu zdrowia, chorób, wad genetycznych lub w celu określania poziomu bezpieczeństwa i zgodności z odczynnikami; pojęcie to nie obejmuje narządów lub krwi dawców;

38.	„próbki badawcze i diagnostyczne” oznaczają produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne przeznaczone do badania w kontekście działań diagnostycznych lub analizy w celu stymulowania postępu naukowo-technicznego w kontekście działań edukacyjnych lub badawczych;

39.

„próbki handlowe” oznaczają produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne, przeznaczone do konkretnych badań i analiz w celu przeprowadzenia procesu produkcyjnego lub opracowania pasz lub innych produktów pochodnych, w tym testowania urządzeń przeznaczonych do eksploatacji w przedsiębiorstwie lub zakładzie:

a)	produkującym pasze lub produkty do zastosowań innych niż w charakterze żywności lub paszy lub

b)	przetwarzającym produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne;

40.	„współspalanie odpadów” oznacza odzyskiwanie lub usuwanie we współspalarni produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, będących odpadami;

41.	„spalanie” oznacza proces polegający na utlenianiu paliwa w celu wykorzystania wartości energetycznej produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, niebędących odpadami;

42.	„spalanie odpadów” oznacza usuwanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych jako odpadów w spalarni (zgodnie z jej definicją w art. 3 pkt 4 dyrektywy 2000/76/WE);

43.	„pozostałości spalania lub współspalania odpadów” oznaczają wszelkie pozostałości, zgodnie z ich definicją w art. 3 ust. 13 dyrektywy 2000/76/WE, powstałe w spalarniach lub współspalarniach poddających obróbce produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne;

44.

„kodowanie barwne” oznacza systematyczne użycie kolorów zgodnie z załącznikiem VIII rozdział II pkt 1 lit. c) w celu umieszczenia informacji przewidzianych niniejszym rozporządzeniem na powierzchni lub na części powierzchni opakowania, kontenera lub pojazdu, lub na etykiecie lub symbolu, którymi są opatrzone;

45.	„działania pośrednie” oznaczają działania, o których mowa w art. 19 lit. b), inne niż przechowywanie (składowanie);

46.	„garbowanie” oznacza wyprawianie skóry surowej przy użyciu garbników roślinnych, soli chromu lub innych substancji, takich jak sole glinu, żelaza, krzemu, aldehydy, chinony, lub innych garbników syntetycznych;

47.	„taksydermia” oznacza preparowanie, wypychanie i modelowanie skór zwierząt dla uzyskania realistycznego efektu, w sposób wykluczający przeniesienie niedopuszczalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt przez spreparowaną tą drogą skórę;

48.	„handel” oznacza wymianę towarową pomiędzy państwami członkowskimi, w rozumieniu art. 28 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

49.	„metody przetwarzania” oznaczają metody wymienione w załączniku IV rozdział III i IV;

50.	„partia” oznacza jednostkę produkcyjną wytworzoną w jednym zakładzie przy zastosowaniu jednolitych parametrów produkcyjnych, takich jak pochodzenie materiałów, bądź pewną liczbę takich jednostek wytworzonych w sekwencji ciągłej w jednym zakładzie i przechowywanych łącznie jako jednostka wysyłki;

51.	„hermetyczne zaplombowany pojemnik” oznacza pojemnik zaprojektowany i przeznaczony do zabezpieczania zawartości przed wtargnięciem mikroorganizmów;

52.	„wytwórnia biogazu” oznacza zakład, w którym produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego bądź produkty pochodne stanowią co najmniej część materiału poddawanego biodegradacji w warunkach beztlenowych;

53.	„punkty gromadzenia” oznaczają budynki (inne niż zakłady przetwórcze), w których gromadzi się produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w celu ich wykorzystania do żywienia zwierząt, o których mowa w tymże artykule;

54.	„kompostownia” oznacza zakład, w którym produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego bądź produkty pochodne stanowią co najmniej część materiału poddawanego biodegradacji w warunkach tlenowych;

55.	„współspalarnia” oznacza zakład stacjonarny lub ruchomy, którego głównym przeznaczeniem jest wytwarzanie energii lub produktów materialnych, zgodnie z definicją w art. 3 ust. 5 dyrektywy 2000/76/WE;

56.	„spalarnia” oznacza każdą stacjonarną lub ruchomą jednostkę techniczną oraz wyposażenie przeznaczone do obróbki termicznej odpadów, zgodnie z definicją w art. 3 pkt 4 dyrektywy 2000/76/WE;

57.	„wytwórnia karmy dla zwierząt domowych” oznacza budynki lub obiekty przeznaczone do produkcji karmy dla zwierząt domowych lub dodatków smakowych, jak określono w art. 24 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

58.

„zakład przetwórczy” oznacza budynki lub obiekty przeznaczone do przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, jak określono w art. 24 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w którym odbywa się przetwarzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego zgodnie z załącznikiem IV lub załącznikiem X.

ZAŁĄCZNIK II

OGRANICZENIA STOSOWANIA PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO

ROZDZIAŁ I

Powtórne przetwarzanie wewnątrzgatunkowe zwierząt futerkowych

W Estonii, na Łotwie i w Finlandii dopuszcza się skarmianie wymienionych poniżej zwierząt futerkowych mączką mięsno-kostną lub innymi produktami, uzyskanymi z ciał lub części ciał zwierząt tych samych gatunków i przetworzonymi zgodnie z załącznikiem IV rozdział III:

a)	lisy (Vulpes vulpes);

b)	jenoty (Nyctereutes procyonoides).

W Estonii i na Łotwie dopuszcza się skarmianie zwierząt futerkowych z gatunku norka amerykańska (Mustela vison) mączką mięsno-kostną lub innymi produktami, uzyskanymi z ciał lub części ciał zwierząt tych samych gatunków i przetworzonymi zgodnie z metodami przetwarzania określonymi w załączniku IV rozdział III.

Skarmianie, o którym mowa w pkt 1 i 2, odbywa się pod następującymi warunkami:

Skarmianie może odbywać się wyłącznie w gospodarstwach:

(i)	zarejestrowanych przez właściwy organ na podstawie wniosku, do którego dołączono dokumentację wykazującą, że nie ma powodów, aby podejrzewać obecność czynnika TSE w populacji gatunku, którego dotyczy wniosek;

(ii)	w których istnieje odpowiedni system nadzoru w odniesieniu do pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE) u zwierząt futerkowych, obejmujący regularne badanie laboratoryjne próbek pod kątem TSE;

(iii)

które przedstawiły odpowiednie gwarancje, że do łańcucha żywnościowego lub paszowego zwierząt innych niż futerkowe nie mogą się dostać żadne produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, mączka mięsno-kostna ani inne produkty pozyskane od tych zwierząt lub ich potomstwa i przetworzone zgodnie z załącznikiem IV rozdział III;

(iv)	w odniesieniu do których nie odnotowano przypadków styczności z innym gospodarstwem, w którym podejrzewano lub stwierdzono ognisko TSE;

(v)

w przypadku których podmiot prowadzący dane zarejestrowane gospodarstwo może zagwarantować, że:

—	wszelkie czynności na tuszach zwierząt przeznaczonych do skarmiania zwierząt tego samego gatunku oraz ich przetwarzanie odbywa się oddzielnie od tusz zwierząt nieprzeznaczonych do tego celu,

—	zwierzęta futerkowe skarmiane mączką mięsno-kostną lub innymi produktami uzyskanymi ze zwierząt tego samego gatunku i przetworzonymi zgodnie z załącznikiem IV rozdział III są trzymane oddzielnie od zwierząt, które nie są skarmiane produktami uzyskanymi ze zwierząt tego samego gatunku,

—	dane gospodarstwo spełnia wymogi określone w załączniku VI rozdział II sekcja 1 pkt 2 oraz w załączniku VIII rozdział II pkt 2 lit. b) ppkt (ii).

(b)

Podmiot prowadzący dane gospodarstwo dopilnowuje, aby mączka mięsno-kostna bądź inne produkty pozyskane od zwierząt danego gatunku i przeznaczone do skarmiania zwierząt tego samego gatunku były:

(i)	przetworzone w zakładzie przetwórczym zatwierdzonym zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 i wyłącznie z zastosowaniem metod przetwarzania nr od 1 do 5 lub metody przetwarzania nr 7, wymienionych w załączniku IV rozdział III do niniejszego rozporządzenia;

(ii)	pozyskane od zdrowych zwierząt uśmierconych w celu pozyskania futra.

W przypadku stwierdzenia lub podejrzenia styczności z innym gospodarstwem, w którym podejrzewa się lub stwierdzono ognisko TSE, podmiot prowadzący dane gospodarstwo musi niezwłocznie:

(i)	poinformować o takim kontakcie właściwy organ;

(ii)	wstrzymać wysyłkę zwierząt futerkowych do wszystkich miejsc przeznaczenia do czasu otrzymania zezwolenia właściwego organu.

ROZDZIAŁ II

Skarmianie zwierząt gospodarskich roślinami

Skarmianie zwierząt gospodarskich roślinami pochodzącymi z danego terenu – czy to poprzez bezpośredni dostęp zwierząt do terenu, czy poprzez skarmianie roślinami ciętymi – w przypadkach, gdy na terenie tym stosowano nawozy organiczne lub polepszacze gleby, jest dopuszczalne pod następującymi warunkami:

a)	zastosowano okres karencji wynoszący co najmniej 21 dni, o którym mowa w art. 11 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009,

b)	stosowane były wyłącznie nawozy organiczne i polepszacze gleby zgodne z art. 32 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 oraz z załącznikiem XI rozdział II do niniejszego rozporządzenia.

Warunki te nie mają jednak zastosowania, o ile na danym terenie stosowano jedynie następujące nawozy naturalne lub polepszacze gleby:

a)	obornik i guano;

b)	treść przewodu pokarmowego, mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka, siara i produkty z siary – które w opinii właściwego organu nie stanowią zagrożenia rozprzestrzenienia żadnej poważnej choroby zwierząt.

ZAŁĄCZNIK III

USUWANIE I ODZYSKIWANIE

ROZDZIAŁ I

OGÓLNE WYMOGI DOTYCZĄCE SPALANIA I WSPÓŁSPALANIA ODPADÓW

Sekcja 1

Warunki ogólne

Podmioty prowadzące spalarnie i współspalarnie, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia, zapewniają spełnienie w prowadzonych przez siebie zakładach następujących warunków higieny:

a)	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne muszą być usuwane jak najszybciej po ich dostarczeniu, zgodnie z warunkami ustalonymi przez właściwy organ. Do czasu usunięcia zapewnia się ich właściwie przechowywanie, zgodnie z warunkami ustalonymi przez właściwy organ.

b)	W spalarniach i współspalarniach muszą istnieć odpowiednie ustalenia dotyczące czyszczenia i dezynfekcji kontenerów i pojazdów, szczególnie w wyznaczonym obszarze, z którego ścieki usuwane są zgodnie z prawodawstwem UE w celu uniknięcia ryzyka skażenia.

c)	Spalarnie i współspalarnie muszą być zlokalizowane na dobrze odwodnionym, twardym podłożu.

d)	Spalarnie i współspalarnie muszą być odpowiednio zabezpieczone przed szkodnikami, takimi jak owady, gryzonie i ptaki. Do tego celu należy stosować udokumentowany program zwalczania szkodników.

e)	Pracownicy muszą mieć zapewniony dostęp do odpowiednich pomieszczeń służących higienie osobistej, takich jak toalety, przebieralnie i umywalnie, jeśli jest to konieczne dla zapobieżenia zanieczyszczeniu.

f)	Dla wszystkich części pomieszczeń należy ustanowić i udokumentować procedury w zakresie czyszczenia. Do czyszczenia należy zapewnić odpowiednie wyposażenie i środki czystości.

g)	Kontrola higieny musi obejmować regularne inspekcje środowiska i wyposażenia. Harmonogram inspekcji i ich wyniki muszą być udokumentowane i przechowywane przez co najmniej dwa lata.

Podmiot prowadzący spalarnię lub współspalarnię podejmuje wszystkie niezbędne środki ostrożności dotyczące odbioru produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych w celu zapobieżenia bezpośredniemu ryzyku dla zdrowia ludzi i zwierząt lub ograniczenia go w maksymalnym możliwym zakresie.

Zwierzęta nie mogą mieć dostępu do spalarni i współspalarni, a także do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych oczekujących na spalenie lub współspalenie jako odpady oraz do popiołów będących produktem spalenia lub współspalenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego jako odpadów.

Jeżeli spalarnia lub współspalarnia znajduje się w gospodarstwie z żywym inwentarzem:

a)	należy zapewnić całkowite fizyczne oddzielenie wyposażenia służącego do spalania lub współspalania odpadów od zwierząt gospodarskich, ich paszy i ściółki, w razie potrzeby także za pomocą ogrodzenia;

b)	wyposażenie musi być przeznaczone wyłącznie do spalania odpadów i nie może być stosowane w innych miejscach w gospodarstwie, bądź też, w przypadku takiego zastosowania, wyposażenie należy wcześniej oczyścić i zdezynfekować;

c)	pracownicy spalarni lub współspalarni muszą zmieniać odzież wierzchnią i obuwie każdorazowo przed podjęciem czynności wymagających kontaktu ze zwierzętami gospodarskimi lub ich paszą.

5.	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne oczekujące na spalenie lub współspalenie jako odpady oraz popioły po spaleniu lub współspaleniu odpadów muszą być przechowywane w przykrytych i właściwie oznakowanych pojemnikach, w razie potrzeby uszczelnionych.

6.	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, które nie uległy pełnemu spaleniu jako odpady, poddaje się ponownemu spaleniu lub usuwa się w inny sposób, z wyjątkiem usunięcia na zatwierdzone składowisko odpadów, zgodnie z art. 12, 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, zależnie od przypadku.

Sekcja 2

Warunki eksploatacji

Spalarnie lub współspalarnie muszą być zaprojektowane, wyposażone, zbudowane i eksploatowane w taki sposób, aby temperatura gazu powstającego w wyniku przetwarzania wzrastała w sposób kontrolowany i liniowy, nawet w najbardziej niekorzystnych warunkach, do 850 °C na czas co najmniej 2 sekund lub do 1 100 °C na 0,2 sekundy – według pomiaru blisko wewnętrznej ściany lub w innym reprezentatywnym punkcie komory spalania lub współspalania, dopuszczonym przez właściwy organ.

Sekcja 3

Pozostałości spalania lub współspalania odpadów

Zapewnia się minimalną możliwą ilość i poziom szkodliwości pozostałości spalania i współspalania odpadów. Pozostałości takie muszą być odzyskiwane, w zależności od sytuacji, bezpośrednio w spalarni lub współspalarni bądź poza nią, zgodnie z odnośnymi przepisami prawa UE, bądź usuwane na zatwierdzone składowisko odpadów.

2.	Transport i tymczasowe przechowywanie suchych pozostałości, w tym pyłu, musi odbywać się w taki sposób, aby zapobiec ich rozproszeniu w środowisku naturalnym (np. w zamkniętych pojemnikach).

Sekcja 4

Pomiar temperatury i innych parametrów

1.	Do monitorowania parametrów i warunków procesu spalania lub współspalania wykorzystuje się odpowiednie techniki.

2.	W zatwierdzeniu wystawianym przez właściwy organ lub w załączonych warunkach ustala się wymagania dotyczące pomiarów temperatury.

3.	Działanie wszelkich zautomatyzowanych urządzeń monitorowania poddaje się kontroli i corocznym przeglądom.

4.	Wyniki pomiarów temperatury rejestruje się i przedstawia we właściwy sposób, aby umożliwić właściwemu organowi sprawdzenie zgodności z dozwolonymi warunkami eksploatacji ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu zgodnie z procedurami, które ustali wspomniany organ.

Sekcja 5

Nieprawidłowe działanie

W przypadku awarii lub nieprawidłowego działania spalarni lub współspalarni podmiot ją prowadzący bez zbędnej zwłoki ogranicza lub zawiesza eksploatację spalarni lub współspalarni do czasu przywrócenia normalnych warunków pracy.

ROZDZIAŁ II

SPALARNIE I WSPÓŁSPALARNIE O WYSOKIEJ WYDAJNOŚCI

Sekcja 1

Szczególne warunki eksploatacji

Spalarnie lub współspalarnie przetwarzające wyłącznie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne, o wydajności wysokiej, czyli przekraczającej 50 kg na godzinę, w przypadku których nie jest wymagane pozwolenie na eksploatację zgodnie z dyrektywą 2000/76/WE, podlegają następującym warunkom:

Każda linia danej spalarni lub współspalarni musi być wyposażona w co najmniej jeden palnik pomocniczy. Palnik ten włącza się automatycznie, kiedy temperatura gazów spalinowych po ostatnim wtrysku powietrza spada poniżej 850 °C lub 1 100 °C, zależnie od przypadku. Należy go również wykorzystywać podczas rozruchu i zatrzymywania eksploatacji w celu zagwarantowania utrzymania temperatury 850 °C lub 1 100 °C, zależnie od przypadku, przez cały czas wykonywania wspomnianych czynności i tak długo, jak długo niespalony materiał pozostaje w komorze spalania lub współspalania.

Jeśli wprowadzanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych do komory spalania lub współspalania odbywa się w sposób ciągły, zakład musi być wyposażony w automatyczny system zapobiegający wprowadzaniu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych przy rozruchu, przed osiągnięciem temperatury 850 °C lub 1 100 °C, zależnie od przypadku, oraz za każdym razem gdy temperatura odbiega od tych odpowiednich wartości.

Podmiot prowadzący spalarnię musi eksploatować ją w sposób zapewniający taki poziom spalenia odpadów, by zawartość węgla organicznego ogółem (CWO) w żużlu i popiołach dennych była niższa od 3 % lub ich strata w czasie zapłonu były niższa od 5 % suchej masy materiału. W razie potrzeby stosuje się odpowiednie techniki wstępnej obróbki odpadów.

Sekcja 2

Odpływ wody

Lokalizacje spalarni lub współspalarni o wysokiej wydajności, w tym związanych z nimi miejsc przechowywania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, projektuje się w sposób uniemożliwiający nieuprawnione i przypadkowe uwolnienie substancji zanieczyszczających do gleby, wód powierzchniowych i wód gruntowych.

Należy zapewnić obecność zbiornika o odpowiedniej pojemności magazynowania dla zanieczyszczonej wody deszczowej wypływającej z terenu spalarni lub współspalarni bądź dla zanieczyszczonej wody powstałej w wyniku przelewania lub gaszenia ognia.

W razie konieczności podmiot prowadzący spalarnię lub współspalarnię zapewnia w miarę potrzeb możliwość badania i oczyszczenia takich wód przed ich odprowadzeniem,.

ROZDZIAŁ III

SPALARNIE I WSPÓŁSPALARNIE O NISKIEJ WYDAJNOŚCI

Spalarnie lub współspalarnie przetwarzające wyłącznie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne, o wydajności niskiej, czyli o maksymalnej wydajności niższej niż 50 kg produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego na godzinę lub na partię, w przypadku których nie jest wymagane pozwolenie na eksploatację zgodnie z dyrektywą 2000/76/WE:

są wykorzystywane jedynie do usuwania:

(i)	martwych zwierząt domowych, o których mowa w art. 8 lit. a) ppkt (iii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 lub

(ii)	materiałów kategorii 1, o których mowa w art. 8 lit. b), e) i f), materiałów kategorii 2, o których mowa w art. 9, lub materiałów kategorii 3, o których mowa w art. 10 tego rozporządzenia;

b)	muszą być wyposażone w palnik pomocniczy, kiedy wprowadzane są do nich materiały kategorii 1, o których mowa w art. 8 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

c)	muszą zapewniać całkowitą zamianę produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w popiół.

ZAŁĄCZNIK IV

PRZETWARZANIE

ROZDZIAŁ I

WYMOGI DOTYCZĄCE ZAKŁADÓW PRZETWÓRCZYCH ORAZ OKREŚLONYCH INNYCH ZAKŁADÓW I PRZEDSIĘBIORSTW

Sekcja 1

Warunki ogólne

W odniesieniu do przetwarzania metodą sterylizacji ciśnieniowej lub metodami, o których mowa w art. 15 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, zakłady przetwórcze winny spełniać następujące wymogi:

Zakłady przetwórcze nie mogą znajdować się w tych samych miejscach, co rzeźnie lub inne przedsiębiorstwa zatwierdzone lub zarejestrowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 852/2004 lub rozporządzeniem (WE) nr 853/2004, chyba że zagrożenie dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt, wynikające z przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących z tych rzeźni lub innych przedsiębiorstw, zostanie ograniczone dzięki przestrzeganiu co najmniej niżej wymienionych warunków:

(i)	zakład przetwórczy musi być fizycznie oddzielony od rzeźni lub innego przedsiębiorstwa, w razie potrzeby poprzez umiejscowienie zakładu przetwórczego w budynku całkowicie oddzielnym od rzeźni lub innego przedsiębiorstwa;

(ii)

w zakładzie przetwórczym konieczna jest instalacja i stosowanie:

—	systemu przenośników, niemożliwego do ominięcia, łączącego zakład przetwórczy z rzeźnią lub innym przedsiębiorstwem,

—	wejść, zatok odbioru, wyposażenia i wyjść oddzielnych dla zakładu przetwórczego i dla rzeźni lub przedsiębiorstwa;

(iii)

należy podjąć środki zapobiegające rozprzestrzenianiu się zagrożenia poprzez czynności pracowników zatrudnionych w zakładzie przetwórczym oraz w rzeźni lub innym przedsiębiorstwie;

(iv)	do zakładu przetwórczego nie mogą mieć dostępu osoby nieupoważnione ani zwierzęta.

W drodze odstępstwa od ppkt (i)-(iv), w przypadku zakładów przetwórczych przetwarzających materiał kategorii 3, właściwy organ może zezwolić na warunki inne niż zawarte w wymienionych podpunktach celem ograniczenia zagrożenia dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt, włącznie z zagrożeniem powstałym w wyniku przetwarzania materiału kategorii 3 pochodzącego z zewnętrznych przedsiębiorstw zatwierdzonych lub zarejestrowanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 852/2004 lub rozporządzeniem (WE) nr 853/2004.

Państwa członkowskie, których właściwe organy skorzystają z tego odstępstwa, informują o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 52 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

Zakład przetwórczy musi mieć odpowiednio wydzielone sektory czysty i brudny. W sektorze brudnym musi znajdować się zadaszone miejsce do przyjmowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego; jego konstrukcja musi zapewniać łatwe czyszczenie i dezynfekowanie. Podłogi muszą być położone w taki sposób, aby ułatwiały odprowadzanie cieczy;

c)	Zakład przetwórczy musi być odpowiednio wyposażony m.in. w toalety, przebieralnie i umywalnie dla personelu;

d)	Zakład przetwórczy musi posiadać zdolność do produkcji gorącej wody i pary wystarczającą do celów przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego;

e)	Sektor brudny musi, we właściwych przypadkach, zawierać urządzenia do rozdrabniania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz urządzenia do ładowania rozdrobnionych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do jednostki przetwarzania;

W przypadku gdy wymagana jest obróbka cieplna, wszystkie instalacje muszą być wyposażone w:

(i)	urządzenia pomiarowe do monitorowania temperatury w czasie, a także – o ile ma to zastosowanie przy danej metodzie przetwarzania – do monitorowania ciśnienia w punktach krytycznych;

(ii)	urządzenia do ciągłego zapisu wyników powyższych pomiarów w taki sposób, aby były one dostępne do celów nadzoru i kontroli urzędowych

(iii)

odpowiedni system zabezpieczający przed niedostatecznym ogrzewaniem;

W celu zapobieżenia powtórnemu zanieczyszczeniu produktów pochodnych przez wprowadzenie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego istnieć musi wyraźny podział między częścią zakładu, gdzie wyładowywany jest materiał przywożony do przetwarzania, a częściami przeznaczonymi do przetwarzania produktu i przechowywania produktu przetworzonego.

2.	Zakład przetwórczy musi posiadać urządzenia do czyszczenia i dezynfekcji kontenerów lub pojemników, w których produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są przyjmowane, oraz środków transportu innych niż statki, w których są one przewożone.

3.	Należy zapewnić odpowiednie urządzenia do dezynfekcji kół pojazdów oraz w razie potrzeby innych ich części przy wyjeździe z sektora brudnego zakładu przetwórczego.

4.	Wszystkie zakłady przetwórcze muszą posiadać kanalizację spełniającą wymogi ustalone przez właściwe organy zgodnie z prawodawstwem UE.

Zakład przetwórczy musi posiadać własne laboratorium lub korzystać z usług laboratorium zewnętrznego. Laboratorium musi być odpowiednio wyposażone do celów przeprowadzania niezbędnych analiz i zostać zatwierdzone przez właściwy organ na podstawie oceny jego zdolności do przeprowadzania tych analiz, względnie być akredytowane zgodnie z uznanymi normami międzynarodowymi lub podlegać regularnym kontrolom przeprowadzanym przez właściwy organ w celu oceny jego zdolności do przeprowadzania tych analiz.

6.	Jeżeli z oceny ryzyka wynika, że ilość przetwarzanych produktów wymaga regularnej lub stałej obecności przedstawicieli właściwego organu, zakład przetwórczy musi posiadać odpowiednio wyposażone, zamykane pomieszczenie do wyłącznego użytku służby inspekcyjnej.

Sekcja 2

Oczyszczanie ścieków

Zakłady przetwórcze przetwarzające materiał kategorii 1 i inne obiekty, gdzie usuwa się materiał szczególnego ryzyka, rzeźnie oraz zakłady przetwórcze przetwarzające materiał kategorii 2 zobowiązane są dokonywać procesu wstępnego oczyszczania w pierwszej fazie oczyszczania ścieków, celem zatrzymania i zebrania materiału pochodzenia zwierzęcego.

Wyposażenie stosowane do wstępnego oczyszczania składa się z syfonów kanalizacyjnych lub sit z otworami, gdzie wielkość porów filtrujących lub oczek nie przekracza 6 mm, umieszczonych na końcowym etapie procesu przetwórczego, lub z równoważnych systemów, zapewniających zatrzymanie stałych cząstek o rozmiarze przekraczającym 6 mm.

Ścieki z obiektów określonych w ust. 1 muszą zostać poddane wstępnemu oczyszczaniu zapewniającemu filtrację wszystkich ścieków przed ich odprowadzeniem z obiektów. Materiału stałego pochodzenia zwierzęcego nie wolno rozdrabniać, macerować ani poddawać żadnemu innemu przetwarzaniu ani działaniu nacisku celem ułatwienia ich przejścia przez wstępny proces przetwarzania.

3.	Wszystkie materiały pochodzenia zwierzęcego zatrzymane podczas wstępnego oczyszczania w obiektach określonych w pkt 1 zbiera się i przewozi jako materiał kategorii 1 lub kategorii 2, w zależności od przypadku, oraz usuwa się je zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009.

Ścieki poddane wstępnemu oczyszczaniu w obiektach określonych w pkt 1 oraz ścieki z innych obiektów, w których dokonuje się przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub innych czynności na tych produktach, oczyszcza się zgodnie z prawodawstwem UE, bez ograniczeń przewidzianych niniejszym rozporządzeniem.

W uzupełnieniu wymogów ustanowionych w pkt 4 właściwy organ może zobowiązać podmioty prowadzące zakłady, aby ścieki pochodzące z sektora brudnego zakładów przetwórczych, a także z zakładów lub przedsiębiorstw prowadzących działania pośrednie na materiale kategorii 1 lub kategorii 2 lub przechowujących materiały kategorii 1 lub kategorii 2, były oczyszczane zgodnie z warunkami zapewniającymi ograniczenie zagrożeń ze strony czynników chorobotwórczych.

Nie naruszając przepisów zawartych w pkt 1–5 zabrania się usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, w tym krwi i mleka, oraz produktów pochodnych wraz ze ściekami.

Niemniej jednak materiał kategorii 3 składający się z osadu z centryfug lub separatorów może być usuwany ze ściekami, o ile został poddany obróbce jedną z metod przewidzianych dla osadu z centryfug lub separatorów w załączniku X rozdział II sekcja 4 część III do niniejszego rozporządzenia.

Sekcja 3

Szczegółowe wymogi dotyczące przetwarzania materiałów kategorii 1 i 2

Rozmieszczenie pomieszczeń w zakładach przetwórczych przetwarzających materiał kategorii 1 i 2 musi zapewniać całkowite oddzielenie materiału kategorii 1 od materiału kategorii 2 od chwili odbioru surowca do chwili wysyłki otrzymanego z niego produktu pochodnego, chyba że mieszanina materiału kategorii 1 i materiału kategorii 2 jest przetwarzana jako materiał kategorii 1.

Sekcja 4

Szczegółowe wymogi dotyczące przetwarzania materiałów kategorii 3

W uzupełnieniu ogólnych warunków ustanowionych w sekcji 1 zastosowanie mają następujące wymogi:

1.	Zakłady przetwórcze przetwarzające materiały kategorii 3 nie mogą znajdować się w tym samym miejscu, co zakłady przetwórcze przetwarzające materiały kategorii 1 lub 2, chyba że znajdują się one w całkowicie oddzielnych zabudowaniach.

Właściwy organ może jednak zezwolić na przetwarzanie materiału kategorii 3 w miejscu, w którym odbywa się przetwarzanie lub inne czynności na materiale kategorii 1 lub kategorii 2, o ile zapobiega się zanieczyszczeniu krzyżowemu poprzez:

a)	odpowiednie rozmieszczenie pomieszczeń, w szczególności sposób odbioru, a także sposób dalszego obchodzenia się z surowcami;

b)	odpowiednie rozmieszczenie i sposób eksploatacji urządzeń stosowanych do przetwarzania, w tym rozmieszczenie i eksploatację osobnych linii przetwarzania lub procedury czyszczenia, wykluczające rozprzestrzenianie się jakichkolwiek zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt oraz

c)	odpowiednie rozmieszczenie i sposób eksploatacji miejsc do tymczasowego przechowywania produktów gotowych.

W zakładach przetwórczych przetwarzających materiał kategorii 3 zapewnia się obecność instalacji służącej kontroli obecności ciał obcych, np. materiału opakowaniowego lub fragmentów metalowych, w produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktach pochodnych, o ile zakłady te przetwarzają materiały przeznaczone na pasze. Wspomniane ciała obce usuwa się przed przetwarzaniem lub w jego trakcie.

ROZDZIAŁ II

WYMOGI DOTYCZĄCE HIGIENY I PRZETWARZANIA

Sekcja 1

Ogólne wymogi w zakresie higieny

W uzupełnieniu ogólnych wymogów w zakresie higieny, przewidzianych w art. 25 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, zakłady przetwórcze prowadzą udokumentowane programy zwalczania szkodników w ramach realizacji przepisów art. 25 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia, dotyczących zabezpieczenia przed szkodnikami, takimi jak owady, gryzonie i ptaki.

Sekcja 2

Ogólne wymogi w zakresie przetwarzania

1.	Do ciągłego monitorowania warunków przetwarzania należy używać dokładnie kalibrowanych mierników lub rejestratorów. Należy zachować dokumentację wskazującą datę ich kalibracji.

2.	Materiał, który prawdopodobnie nie został poddany określonej obróbce cieplnej, np. materiał uwolniony podczas rozruchu lub wycieku z podgrzewaczy, musi zostać ponownie skierowany do obróbki cieplnej bądź zebrany i ponownie przetworzony lub usunięty zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009.

Sekcja 3

Metody przetwarzania materiału kategorii 1 i kategorii 2

O ile właściwy organ nie wymaga stosowania sterylizacji ciśnieniowej (metoda nr 1), materiał kategorii 1 i kategorii 2 przetwarza się zgodnie z metodami przetwarzania nr 2, 3, 4 lub 5, o których mowa w rozdziale III.

Sekcja 4

Przetwarzanie materiału kategorii 3

Dla każdej metody przetwarzania, określonej w rozdziale III, krytyczne punkty kontroli, określające zakres obróbki cieplnej stosowany w przetwarzaniu, uwzględniają następujące wskaźniki:

a)	wielkość cząstek surowca;

b)	temperaturę osiąganą w procesie obróbki cieplnej;

c)	ciśnienie, jakiemu ewentualnie poddano surowiec;

d)	czas trwania procesu obróbki cieplnej lub szybkość podawania surowca w systemie ciągłym. Do każdego stosowanego krytycznego punktu kontroli należy określić minimalne normy przetwarzania.

2.	W przypadku chemicznych metod obróbki, dozwolonych przez właściwy organ jako metoda przetwarzania nr 7 zgodnie z rozdziałem III pkt G, krytyczne punkty kontroli określające zakres zastosowanej obróbki chemicznej obejmują uzyskany poziom wyregulowania odczynu pH.

3.	Dla zapewnienia możliwości wykazania, że dla każdego krytycznego punktu kontroli stosowane są minimalne wartości przetwarzania, należy przechowywać dokumentację przez co najmniej dwa lata.

4.	Materiał kategorii 3 przetwarza się zgodnie z którąkolwiek z metod przetwarzania nr 1–5 lub nr 7 bądź też, w przypadku materiału pochodzącego od zwierząt wodnych, którąkolwiek z metod przetwarzania nr 1–7, o których mowa w rozdziale III.

ROZDZIAŁ III

STANDARDOWE METODY PRZETWARZANIA

A. Metoda przetwarzania nr 1 (sterylizacja ciśnieniowa)

Rozdrabnianie

Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 50 mm, muszą one zostać rozdrobnione przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 50 mm. Skuteczność urządzeń musi być sprawdzana codziennie, a ich stan odnotowany. Jeżeli kontrole wykażą istnienie cząstek większych niż 50 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, w cząstkach o wielkości nieprzekraczającej 50 mm, muszą być podgrzewane do temperatury wnętrza powyżej 133 °C nieprzerwanie przez co najmniej 20 minut pod ciśnieniem (bezwzględnym) co najmniej 3 barów. Ciśnienie musi być wytworzone poprzez odprowadzenie całego powietrza z komory sterylizacyjnej i zastąpienie go parą wodną („nasycona para wodna”); obróbka cieplna może być stosowana jako proces samodzielny lub jako proces wstępny poprzedzający fazę sterylizacji lub proces końcowy występujący po niej.

3.	Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

B. Metoda przetwarzania nr 2

Rozdrabnianie

Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 150 mm, muszą one zostać rozdrobnione przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 150 mm. Skuteczność urządzeń musi być sprawdzana codziennie, a ich stan odnotowany. Jeżeli kontrole wykażą istnienie cząstek większych niż 150 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane w sposób zapewniający osiągnięcie temperatury wnętrza przekraczającej 100 °C na czas co najmniej 125 minut, temperatury powyżej 110 °C na czas co najmniej 120 minut oraz temperatury powyżej 120 °C na czas najmniej 50 minut.

Wymienione temperatury wnętrza mogą być osiągane kolejno lub poprzez jednoczesne wystąpienie wymienionych okresów.

3.	Przetwarzanie musi być prowadzone systemem wsadowym.

C. Metoda przetwarzania nr 3

Rozdrabnianie

Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 30 mm, muszą one zostać rozdrobnione przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 30 mm. Skuteczność urządzeń musi być sprawdzana codziennie, a ich stan odnotowany. Jeżeli kontrole wykażą istnienie cząstek większych niż 30 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane w sposób zapewniający osiągnięcie temperatury wnętrza przekraczającej 100 °C na czas co najmniej 95 minut, temperatury powyżej 110 °C na czas co najmniej 55 minut oraz temperatury powyżej 120 °C na czas co najmniej 13 minut.

Wymienione temperatury wnętrza mogą być osiągane kolejno lub poprzez jednoczesne wystąpienie wymienionych okresów.

3.	Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

D. Metoda przetwarzania nr 4

Rozdrabnianie

Czas, temperatura i ciśnienie

Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą zostać umieszczone w naczyniu z dodatkiem tłuszczu, a następnie podgrzewane w sposób zapewniający osiągnięcie temperatury wnętrza przekraczającej 100 °C na czas co najmniej 16 minut, temperatury powyżej 110 °C na czas co najmniej 13 minut, temperatury powyżej 120 °C na czas co najmniej 8 minut oraz temperatury powyżej 130 °C na czas co najmniej 3 minut.

Wymienione temperatury wnętrza mogą być osiągane kolejno lub poprzez jednoczesne wystąpienie wymienionych okresów.

3.	Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

E. Metoda przetwarzania nr 5

Rozdrabnianie

Jeżeli wielkość cząstek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przetworzenia przekracza 20 mm, muszą one zostać rozdrobnione przy użyciu właściwych urządzeń, tak nastawionych, aby po rozdrobnieniu cząstki nie były większe niż 20 mm. Skuteczność urządzeń musi być sprawdzana codziennie, a ich stan odnotowany. Jeżeli kontrole wykażą istnienie cząstek większych niż 20 mm, przetwarzanie należy wstrzymać i dokonać naprawy przed jego wznowieniem.

Czas, temperatura i ciśnienie

Po rozdrobnieniu produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być podgrzewane do momentu koagulacji, a następnie wytłaczane w celu usunięcia tłuszczu i wody z materiału białkowego. Materiał białkowy należy następnie podgrzewać w sposób zapewniający osiągnięcie temperatury wnętrza przekraczającej 80 °C na czas co najmniej 120 minut i temperatury powyżej 100 °C na czas co najmniej 60 minut.

Wymienione temperatury wnętrza mogą być osiągane kolejno lub poprzez jednoczesne wystąpienie wymienionych okresów.

3.	Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

F. Metoda przetwarzania nr 6 (wyłącznie do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego kategorii 3, pochodzących od zwierząt wodnych lub bezkręgowców wodnych)

Rozdrabnianie

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być rozdrobnione do wielkości cząstek nieprzekraczającej:

a)	50 mm w przypadku zastosowania obróbki cieplnej określonej w pkt 2 lit. a) lub

b)	30 mm w przypadku zastosowania obróbki cieplnej określonej w pkt 2 lit. b).

Następnie należy je zmieszać z kwasem mrówkowym w celu obniżenia odczynu pH do wartości nieprzekraczającej 4,0 i utrzymania go na tym poziomie. Mieszanina musi być przechowywana przez co najmniej 24 godziny, zanim poddana zostanie dalszej obróbce.

Czas, temperatura i ciśnienie

Po rozdrobnieniu mieszaninę należy podgrzewać:

a)	do temperatury wnętrza wynoszącej co najmniej 90 °C przez co najmniej 60 minut lub

b)	do temperatury wnętrza wynoszącej co najmniej 70 °C przez co najmniej 60 minut.

W przypadku stosowania systemu o ciągłym przepływie przemieszczanie się produktu w konwertorze cieplnym musi być kontrolowane za pomocą sterowania mechanicznego, ograniczającego przesunięcia produktu w sposób gwarantujący, że przy końcu obróbki cieplnej produkt przeszedł cykl obróbki wystarczający pod względem czasu i temperatury.

3.	Przetwarzanie może być prowadzone systemem wsadowym lub ciągłym.

G. Metoda przetwarzania nr 7

Dowolna metoda przetwarzania dopuszczona przez właściwy organ, o ile podmiot wykazał właściwemu organowi, że zapewniono:

a)	identyfikację istotnych zagrożeń w materiale wyjściowym z uwzględnieniem pochodzenia materiału oraz potencjalnych zagrożeń związanych ze statusem zdrowotnym zwierząt w danym państwie członkowskim bądź na obszarze lub w strefie, w których ma być stosowana dana metoda;

b)	zdolność tej metody przetwarzania do ograniczenia wspomnianych zagrożeń do poziomu niestanowiącego znacznego ryzyka dla zdrowia publicznego ani dla zdrowia zwierząt;

codzienne pobieranie próbek produktu gotowego przez okres 30 dni produkcyjnych, zgodnie z następującymi normami mikrobiologicznymi:

(i)	Próbki materiału pobrane bezpośrednio po obróbce cieplnej: Clostridium perfringens nieobecne w 1 g produktów

(ii)

Próbki materiału pobrane podczas przechowywania lub w momencie wycofywania z przechowywania:

Salmonella: nieobecna w 25 g: n=5, c=0, m=0, M=0

Enterobakterie: n=5, c=2; m=10; M=300 w 1 g

gdzie:

n	=	liczba badanych próbek;
m	=	wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;
M	=	maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej oraz
c	=	liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M; próbki są w dalszym ciągu uznawane za zadowalające, jeżeli liczba bakterii w pozostałych próbkach nie przekracza m.

Szczegółowe dane dotyczące krytycznych punktów kontroli, w których każdy zakład przetwórczy zadowalająco spełnia normy mikrobiologiczne, muszą być rejestrowane i przechowywane, tak aby umożliwić podmiotowi oraz właściwemu organowi monitorowanie działalności zakładu przetwórczego. Rejestrowane i monitorowane informacje muszą obejmować wielkość cząstek oraz, gdy jest to właściwe, temperaturę przemiany, czas bezwzględny, wykres ciśnienia, szybkość podawania surowca i stopień odzysku tłuszczu.

3.	W drodze odstępstwa od pkt 1 właściwy organ może zezwolić na stosowanie metod przetwarzania zatwierdzonych przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z załącznikiem V rozdział III do rozporządzenia (WE) nr 1774/2002.

4.	Właściwy organ zakazuje stosowania metod przetwarzania, o których mowa w pkt 1 i 3, bądź zawiesza ich stosowanie, jeśli otrzyma dowody, że jakiekolwiek okoliczności określone w pkt 1 lit. a) lub b) uległy istotnej zmianie.

5.	Właściwy organ, na wniosek właściwego organu innego państwa członkowskiego, przekazuje mu dostępne informacje w zakresie pkt 1 i 2, dotyczące dopuszczonej metody przetwarzania.

ROZDZIAŁ IV

ALTERNATYWNE METODY PRZETWARZANIA

Sekcja 1

Przepisy ogólne

1.	Materiały będące wynikiem przetwarzania materiałów kategorii 1 i 2, z wyjątkiem biodiesla wytwarzanego zgodnie z sekcją 2 część D niniejszego rozdziału, muszą być trwale oznakowane zgodnie z wymogami dotyczącymi znakowania niektórych produktów pochodnych, ustanowionymi w załączniku VIII rozdział V.

W przypadku gdy dana metoda alternatywna jest stosowana w danym państwie członkowskim po raz pierwszy, właściwy organ tego państwa członkowskiego udostępnia wyniki kontroli urzędowych właściwemu organowi innego państwa członkowskiego, na jego wniosek, w celu ułatwienia wdrożenia nowej metody alternatywnej.

Sekcja 2

Normy przetwarzania

A. Proces hydrolizy zasadowej

1. Materiał wyjściowy

W tym procesie można stosować produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego wszystkich kategorii.

2. Metoda przetwarzania

Hydrolizę zasadową przeprowadza się zgodnie z następującymi normami przetwarzania:

Należy stosować roztwór wodorotlenku sodu (NaOH) lub wodorotlenku potasu (KOH) (lub połączenie tych substancji) w takich ilościach, aby stanowiły przybliżony równoważnik molowy dla produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, które mają być poddane wytrawianiu, stosownie do ich wagi, typu i składu.

W przypadku wysokiej zawartości tłuszczu neutralizującego zasadę w produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego ilość dodanej zasady dostosowuje się dla osiągnięcia wspomnianego równoważnika molowego.

b)	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego muszą być umieszczane w pojemnikach ze stali stopowej. Odmierzoną ilość zasady należy dodawać w postaci stałej lub w postaci roztworu zgodnie z lit. a).

Pojemnik musi być zamknięty, a mieszaninę produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i zasady należy podgrzewać do temperatury wnętrza co najmniej 150 °C pod ciśnieniem (bezwzględnym) co najmniej 4 barów przez okres co najmniej:

(i)	trzech godzin bez przerwy;

(ii)

sześciu godzin bez przerwy w przypadku obróbki produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 8 lit. a) ppkt (i) i (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

Jednakże materiały pochodne uzyskane z materiałów kategorii 1 składających się ze zwierząt uśmierconych w ramach zwalczania TSE, będących przeżuwaczami niewymagającymi badania pod kątem TSE bądź przeżuwaczami przebadanymi z wynikiem negatywnym zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 999/2001, mogą być przetwarzane zgodnie z pkt 2 lit. c) ppkt (i) niniejszej sekcji: lub

(iii)

jednej godziny bez przerwy w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego składających się z ryb lub materiałów drobiowych.

d)	Proces musi być przeprowadzany systemem wsadowym, a materiał w zbiorniku należy stale mieszać dla ułatwienia procesu wytrawiania do momentu rozpuszczenia tkanek oraz zmiękczenia kości i zębów oraz

(e)	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy poddawać obróbce w taki sposób, aby wymagania dotyczące czasu, temperatury i ciśnienia były spełnione jednocześnie.

B. Proces hydrolizy wysokociśnieniowej w wysokiej temperaturze

1. Materiał wyjściowy

W tym procesie można stosować produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego kategorii 2 i kategorii 3.

2. Metoda przetwarzania

Hydrolizę wysokociśnieniową w wysokiej temperaturze przeprowadza się zgodnie z następującymi normami przetwarzania:

a)	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy podgrzać do temperatury wnętrza wynoszącej przynajmniej 180 °C przez co najmniej 40 minut bez przerwy pod ciśnieniem (bezwzględnym) przynajmniej 12 barów, wytworzonym przez pośredni dopływ pary do reaktora biolitycznego;

b)	Przetwarzanie należy przeprowadzać systemem wsadowym, a materiał w zbiorniku należy nieprzerwanie mieszać oraz

c)	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy poddawać obróbce w taki sposób, aby wymagania dotyczące czasu, temperatury i ciśnienia były spełnione jednocześnie.

C. Proces produkcji biogazu za pomocą hydrolizy wysokociśnieniowej

1. Materiał wyjściowy

W tym procesie można stosować produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego wszystkich kategorii.

2. Metoda przetwarzania

Proces produkcji biogazu za pomocą hydrolizy wysokociśnieniowej przeprowadza się zgodnie z następującymi normami przetwarzania:

a)	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy uprzednio poddać przetwarzaniu metodą nr 1 (sterylizacji ciśnieniowej) opisaną w rozdziale III w zatwierdzonym zakładzie przetwórczym;

Po przeprowadzeniu procesu, o którym mowa w lit. a), odtłuszczone materiały należy poddać temperaturze przynajmniej 220 °C przez co najmniej 20 minut pod ciśnieniem (bezwzględnym) przynajmniej 25 barów; podgrzewanie należy przeprowadzać w dwóch etapach: najpierw przez bezpośredni wtrysk pary wodnej, a następnie pośrednio we współosiowym wymienniku ciepła;

c)	Przetwarzanie należy przeprowadzać systemem wsadowym lub ciągłym, a materiał należy nieprzerwanie mieszać;

d)	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy poddawać obróbce w taki sposób, aby wymagania dotyczące czasu, temperatury i ciśnienia były spełnione jednocześnie;

e)	Otrzymany materiał należy następnie zmieszać z wodą i fermentować w warunkach beztlenowych (przekształcanie w biogaz) w reaktorze biogazowym;

f)	W przypadku materiału wyjściowego kategorii 1 cały proces musi odbywać się w jednym miejscu, w systemie zamkniętym, a biogaz uzyskany w wyniku procesu należy poddać niezwłocznemu spaleniu w tym samym zakładzie w temperaturze co najmniej 900 °C, a następnie gwałtownie schłodzić („gaszenie”).

D. Proces produkcji biodiesla

1. Materiał wyjściowy

W tym procesie można stosować frakcję tłuszczową uzyskaną z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego wszystkich kategorii.

2. Metoda przetwarzania

Produkcję biodiesla przeprowadza się zgodnie z następującymi normami przetwarzania:

O ile nie stosuje się oleju z ryb ani tłuszczu wytopionego, wytworzonych zgodnie z załącznikiem III sekcja odpowiednio VIII lub XII do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, frakcję tłuszczową uzyskaną z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego należy najpierw poddać przetwarzaniu:

(i)	w przypadku materiałów kategorii 1 lub 2 – metodą przetwarzania nr 1 (sterylizacji ciśnieniowej) opisaną w rozdziale III oraz

(ii)	w przypadku materiałów kategorii 3 – dowolną spośród metod przetwarzania nr 1–5 lub nr 7, bądź też, w przypadku materiału uzyskanego z ryb – dowolną spośród metod przetwarzania nr 1–7, o których mowa w rozdziale III;

Przetworzony tłuszcz należy następnie dalej przetwarzać z wykorzystaniem jednej z następujących metod:

(i)

proces, w którym przetworzony tłuszcz należy oddzielić od białka, a w przypadku tłuszczu pochodzącego od przeżuwaczy należy usunąć nierozpuszczalne zanieczyszczenia przekraczające 0,15 % wagowo, natomiast przetworzony tłuszcz należy następnie poddać estryfikacji i transestryfikacji.

Estryfikacja nie jest jednak wymagana w przypadku przetworzonego tłuszczu pochodzącego z materiału kategorii 3. Dla procesu estryfikacji pH należy obniżyć do poziomu poniżej 1 przez dodanie kwasu siarkowego (H2SO4) lub kwasu o równoważnych właściwościach, a mieszaninę podgrzewać do temperatury 72 °C przez okres co najmniej dwóch godzin, podczas których musi ona być intensywnie mieszana.

Transestryfikację należy przeprowadzać poprzez podwyższenie pH do około 14 przy pomocy wodorotlenku potasu lub zasady o równoważnych właściwościach w temperaturze od 35 °C do 50 °C przez przynajmniej 15 minut. Transestryfikację przeprowadza się dwukrotnie na warunkach opisanych w niniejszym podpunkcie z zastosowaniem nowego roztworu zasadowego. Następnie należy przeprowadzić rafinację produktów wraz z destylacją próżniową w temperaturze 150 °C, prowadzącą do powstania biodiesla;

(ii)	proces wykorzystujący równoważne parametry, dopuszczony przez właściwy organ.

E. Proces gazyfikacji Brookesa

1. Materiał wyjściowy

W tym procesie można stosować produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego kategorii 2 i kategorii 3.

2. Metoda przetwarzania

Gazyfikację Brookesa przeprowadza się zgodnie z następującymi normami przetwarzania:

a)	Komorę dopalania należy podgrzać za pomocą gazu ziemnego;

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy umieścić we wstępnej komorze zgazowania i zamknąć drzwi. Komora wstępna musi być pozbawiona palników i ogrzewana za pomocą ciepła prowadzonego z komory dopalania, która musi znajdować się pod komorą wstępną. W celu zwiększenia skuteczności procesu powietrze należy przepuszczać do komory wstępnej wyłącznie przez trzy zawory wlotowe zamontowane na głównych drzwiach;

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy zgazować do formy złożonych węglowodorów, a powstałe gazy powinny przedostawać się z komory wstępnej przez wąski otwór na szczycie tylnej ściany do stref mieszających i rozdrabniających, w których powinny zostać rozbite na pierwiastki składowe. Na koniec gazy powinny przejść do komory dopalania, gdzie powinny zostać spalone w płomieniu palnika gazu ziemnego w obecności nadmiaru powietrza.

Każda jednostka przeprowadzająca proces musi być wyposażona w dwa palniki i dwa dodatkowe wentylatory dla zapewnienia rezerwy na wypadek uszkodzenia palnika lub wentylatora. Komora wtórna musi być zaprojektowana w sposób zapewniający minimalny czas przebywania cząstek w temperaturze co najmniej 950 °C wynoszący 2 sekundy, jeżeli spełnione są wszystkie warunki spalania;

e)	Po opuszczeniu komory wtórnej gazy spalinowe powinny przechodzić przez tłumik barometryczny, znajdujący się u podstawy komina, który je schładza i rozpuszcza w powietrzu, utrzymując stałe ciśnienie w komorze pierwszej i wtórnej;

Proces musi odbywać się w 24-godzinnym cyklu, który obejmuje wprowadzanie, przetwarzanie, schładzanie i usuwanie popiołu. Na zakończenie cyklu pozostały popiół należy usunąć ze wstępnej komory zgazowania przy zastosowaniu systemu ekstrakcji próżniowej do zamkniętych worków, które następnie plombuje się przed transportem;

g)	Gazyfikacja materiałów innych niż produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nie jest dozwolona.

F. Proces spalania tłuszczu zwierzęcego w kotle cieplnym

1. Materiał wyjściowy

W tym procesie można stosować frakcję tłuszczową uzyskaną z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego wszystkich kategorii.

2. Metoda przetwarzania

Spalanie tłuszczu zwierzęcego w kotle cieplnym przeprowadza się zgodnie z następującymi normami przetwarzania:

O ile nie stosuje się oleju z ryb ani tłuszczu wytopionego, wytworzonych zgodnie z załącznikiem III sekcja, odpowiednio, VIII lub XII do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, frakcję tłuszczową uzyskaną z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego należy najpierw poddać przetwarzaniu:

(i)

w przypadku frakcji tłuszczowej z materiałów kategorii 1 i 2, przewidzianej do spalania w innym zakładzie,

—

w przypadku frakcji tłuszczowej uzyskanej z przetwarzania przeżuwaczy, które poddano badaniu zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 999/2001 z wynikiem negatywnym, a także z przetwarzania zwierząt innych niż przeżuwacze wymagające badania pod kątem TSE – dowolną spośród metod przetwarzania nr 1–5, opisanych w rozdziale III niniejszego załącznika;

—	w przypadku frakcji tłuszczowej z przetwarzania innych przeżuwaczy – metodą przetwarzania nr 1, opisaną w rozdziale III oraz

(ii)	w przypadku materiałów kategorii 1 i 2 przewidzianych do spalania w tym samym zakładzie oraz materiału kategorii 3 – dowolną spośród metod przetwarzania nr 1–5 lub nr 7; w przypadku materiałów pozyskanych z ryb – dowolną z metod przetwarzania nr 1–7, opisanych w rozdziale III;

b)	Frakcję tłuszczową należy oddzielić od białka, a w przypadku tłuszczu pochodzącego od przeżuwaczy, przewidzianego do spalenia w innym zakładzie, usunąć nierozpuszczalne zanieczyszczenia przekraczające 0,15 % wagowo;

W następstwie procesu, o którym mowa w lit. a) i b), tłuszcz musi być:

(i)	odparowywany w kotle parowym i spalany w temperaturze co najmniej 1 100 °C przez co najmniej 0,2 sekundy lub

(ii)	przetwarzany przy zastosowaniu równorzędnych parametrów procesu dopuszczonych przez właściwy organ.

d)	Spalanie materiału pochodzenia zwierzęcego innego niż tłuszcz zwierzęcy jest niedozwolone.

Spalanie tłuszczu pochodzącego z materiałów kategorii 1 i 2 musi się odbywać w tym samym zakładzie, w którym tłuszcz jest wytapiany w celu wykorzystania energii wytworzonej w procesie wytapiania. Jednakże właściwy organ może zezwolić na przemieszczenie wspomnianego tłuszczu do innych zakładów w celu spalenia, pod warunkiem że:

(i)	zakład przeznaczenia posiada zezwolenie na spalanie;

(ii)	przetwarzanie żywności lub paszy w zatwierdzonym zakładzie na tym samym terenie odbywa się z zachowaniem ścisłego oddzielenia;

f)	Spalanie musi odbywać się zgodnie z prawodawstwem UE dotyczącym ochrony środowiska, w szczególności z uwzględnieniem ustalonych w tym prawodawstwie norm dotyczących najlepszych dostępnych technologii ograniczania i monitorowania emisji.

G. Proces termomechanicznej produkcji biopaliwa

1. Materiał wyjściowy

W tym procesie można wykorzystywać obornik, treść przewodu pokarmowego oraz materiał kategorii 3.

2. Metoda przetwarzania

Termomechaniczną produkcję biopaliwa przeprowadza się zgodnie z następującymi normami przetwarzania:

a)	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy umieścić w konwertorze, a następnie poddawać działaniu temperatury 80 °C przez okres ośmiu godzin. W tym czasie materiał należy ciągle rozdrabniać przy użyciu właściwych urządzeń do mechanicznego ścierania.

b)	Następnie materiał należy poddawać działaniu temperatury 100 °C przez co najmniej dwie godziny.

c)	Wielkość cząstek powstałego w ten sposób materiału nie może przekraczać 20 mm;

d)	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy poddawać obróbce w taki sposób, aby wymagania dotyczące czasu, temperatury i ciśnienia, opisane w lit. a) i b), były spełnione jednocześnie;

e)	Podczas obróbki cieplnej materiału parującą wodę należy stale odprowadzać z przestrzeni powyżej biopaliwa i przeprowadzać przez kondensator ze stali nierdzewnej. Kondensat należy przetrzymywać w temperaturze co najmniej 70 °C przez co najmniej 1 godzinę, zanim zostanie uwolniony jako ścieki;

f)	Po przeprowadzeniu obróbki cieplnej materiału uzyskane w ten sposób biopaliwo należy uwolnić z konwertora i automatycznie przetransportować w całkowicie zakrytym i zablokowanym przenośniku do spalenia lub współspalenia jako odpady w tym samym zakładzie;

g)	Proces musi być prowadzony systemem wsadowym.

Sekcja 3

Usuwanie i stosowanie produktów pochodnych

Produkty pochodne uzyskane z przetwarzania:

materiału kategorii 1 należy:

(i)	usuwać zgodnie z art. 12 lit. a) lub b) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

(ii)	usuwać poprzez grzebanie na zatwierdzonym składowisku odpadów;

(iii)

przekształcić w biogaz, pod warunkiem że pozostałości fermentacyjne zostaną usunięte zgodnie z ppkt (i) lub (ii) lub

(iv)	poddawać dalszemu przetwarzaniu na pochodne tłuszczów do zastosowań innych niż pasze.

materiału kategorii 2 lub kategorii 3 należy:

(i)	usuwać zgodnie z pkt 1 lit. a) ppkt (i) lub (ii) po uprzednim przetworzeniu w sposób określony w art. 12 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 lub bez takiego przetworzenia;

(ii)	poddawać dalszemu przetwarzaniu na pochodne tłuszczów do zastosowań innych niż pasze;

(iii)

wykorzystać jako nawóz organiczny lub polepszacz gleby lub

(iv)	kompostować lub przekształcać w biogaz.

Materiały uzyskane w drodze przetwarzania poprzez:

proces hydrolizy zasadowej opisany w sekcji 2 pkt A – mogą być przekształcane w wytwórni biogazu, a następnie poddawane niezwłocznemu spaleniu w temperaturze co najmniej 900 °C i gwałtownemu schłodzeniu („gaszenie”); w przypadkach gdy jako materiał wyjściowy stosowano materiał, o którym mowa w art. 8 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, przekształcenie w biogaz odbywa się w tym samym miejscu, co przetwarzanie, w systemie zamkniętym;

proces produkcji biodiesla – mogą być:

(i)	w przypadku biodiesla i pozostałości po destylacji biodiesla – stosowane jako paliwo bez ograniczeń przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu (punkt końcowy);

(ii)	w przypadku siarczanu potasu – stosowane do produkcji produktów pochodnych przeznaczonych do stosowania w glebie;

(iii)

w przypadku gliceryny:

—	uzyskanej z materiału kategorii 1 lub kategorii 2, przetworzonego zgodnie z metodą przetwarzania nr 1 opisaną w rozdziale III – przekształcone w biogaz,

—	uzyskanej z materiału kategorii 3 – stosowane jako pasza.

3.	Wszelkie odpady powstałe wskutek przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego zgodnie z niniejszą sekcją, jak osad, zawartość filtrów, popiół i pozostałości fermentacyjne, należy usuwać zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 oraz z niniejszym rozporządzeniem.

ZAŁĄCZNIK V

PRZEKSZTAŁCANIE PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO I PRODUKTÓW POCHODNYCH W BIOGAZ; KOMPOSTOWANIE

ROZDZIAŁ I

WYMOGI DOTYCZĄCE ZAKŁADÓW

Sekcja 1

Wytwórnie biogazu

Wytwórnia biogazu musi być wyposażona w urządzenie do pasteryzacji lub oczyszczania, którego nie mogą ominąć wprowadzane do wytwórni produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne składające się z cząstek o wielkości maksymalnie 12 mm przed wprowadzeniem do urządzenia, wraz z:

a)	instalacjami do monitorowania temperatury, która powinna osiągnąć wartość 70 °C w czasie jednej godziny;

b)	urządzeniami do ciągłej rejestracji wyników pomiarów w ramach monitorowania, o którym mowa w lit. a) oraz

c)	odpowiednim systemem zapobiegającym niewystarczającemu podgrzewaniu.

W drodze odstępstwa od pkt 1 urządzenie do pasteryzacji lub oczyszczania nie jest obowiązkowe dla wytwórni biogazu, które przekształcają wyłącznie:

a)	materiał kategorii 2 przetworzony zgodnie z metodą przetwarzania nr 1 opisaną w załączniku IV rozdział III;

b)	materiał kategorii 3 przetworzony zgodnie z którąkolwiek z metod przetwarzania nr 1–5 lub nr 7 bądź też, w przypadku materiału pochodzącego od zwierząt wodnych, którąkolwiek z metod nr 1–7, o których mowa w załączniku IV rozdział III;

c)	materiał kategorii 3 poddany pasteryzacji lub oczyszczaniu w innym zatwierdzonym zakładzie;

d)	produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, które mogą być wykorzystywane jako surowiec bez przetwarzania zgodnie z art. 13 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 oraz zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

e)	produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego poddane procesowi hydrolizy zasadowej, opisanemu w załączniku IV rozdział IV sekcja 2 pkt A;

następujące produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, pod warunkiem wydania zgody przez właściwy organ:

(i)	produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 10 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, poddane przetwarzaniu zgodnie z jego definicją w art. 2 ust. 1 lit. m) rozporządzenia (WE) nr 852/2004 w momencie przeznaczenia ich do celów innych niż spożycie przez ludzi;

(ii)	produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 10 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 lub

(iii)

produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego przekształcane w biogaz, o ile pozostałości fermentacyjne są następnie kompostowane bądź też przetwarzane lub usuwane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Jeżeli wytwórnia biogazu znajduje się w miejscu lub w sąsiedztwie miejsca, w którym trzyma się zwierzęta gospodarskie, i nie wykorzystuje ona wyłącznie obornika, mleka lub siary pochodzących od tych zwierząt, wówczas wytwórnia musi znajdować się w odpowiedniej odległości od obszaru, na którym trzyma się zwierzęta.

Odległość tę ustala się tak, aby wykluczyć niedopuszczalne zagrożenie przeniesienia z wytwórni biogazu choroby przenoszonej na ludzi lub zwierzęta.

W każdym przypadku konieczne jest zapewnienie całkowitego fizycznego oddzielenia wytwórni biogazu od zwierząt, ich paszy i ściółki, w razie potrzeby także za pomocą ogrodzenia.

Każda wytwórnia biogazu musi dysponować własnym laboratorium lub korzystać z laboratorium zewnętrznego. Laboratorium musi być odpowiednio wyposażone do celów przeprowadzania niezbędnych analiz i zostać zatwierdzone przez właściwy organ, względnie być akredytowane zgodnie z uznanymi normami międzynarodowymi lub podlegać regularnym kontrolom przeprowadzanym przez właściwy organ.

Sekcja 2

Kompostownie

Kompostownia musi być wyposażona w zamknięty reaktor do kompostowania lub zamknięty obszar, którego nie mogą ominąć wprowadzane do kompostowni produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne, a także w:

a)	instalacje do monitorowania temperatury w czasie;

b)	urządzenia do rejestracji, w stosownych przypadkach ciągłej, wyników pomiarów w ramach monitorowania, o którym mowa w lit. a);

c)	odpowiedni system zabezpieczający przed niedostatecznym ogrzewaniem.

W drodze odstępstwa od pkt 1 dopuszcza się stosowanie innych urządzeń do kompostowania, pod warunkiem że:

a)	sposób ich eksploatacji umożliwia osiągnięcie przez cały materiał w urządzeniu wymaganych parametrów czasowych i temperaturowych, a także, w stosownych przypadkach, ciągłe monitorowanie tych parametrów lub

b)	przekształcane są wyłącznie materiały, o których mowa w sekcji 1 pkt 2 oraz

c)	urządzenia te spełniają wszystkie pozostałe odnośne wymogi niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli kompostownia znajduje się w miejscu lub w sąsiedztwie miejsca, w którym trzyma się zwierzęta gospodarskie, i nie wykorzystuje ona wyłącznie obornika, mleka lub siary pochodzących od tych zwierząt, wówczas kompostownia musi znajdować się w odpowiedniej odległości od obszaru, na którym trzyma się zwierzęta.

Odległość tę ustala się tak, aby wykluczyć niedopuszczalne zagrożenie przeniesienia z kompostowni choroby przenoszonej na ludzi lub zwierzęta.

W każdym przypadku konieczne jest zapewnienie całkowitego fizycznego oddzielenia kompostowni od zwierząt, ich paszy i ściółki, w razie potrzeby także za pomocą ogrodzenia.

Każda kompostownia musi dysponować własnym laboratorium lub korzystać z laboratorium zewnętrznego. Laboratorium musi być odpowiednio wyposażone do celów przeprowadzania niezbędnych analiz i zostać zatwierdzone przez właściwy organ, względnie być akredytowane zgodnie z uznanymi normami międzynarodowymi lub podlegać regularnym kontrolom przeprowadzanym przez właściwy organ.

ROZDZIAŁ II

WYMAGANIA HIGIENICZNE DOTYCZĄCE WYTWÓRNI BIOGAZU I KOMPOSTOWNI

1.	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy przekształcać jak najszybciej po ich przybyciu do wytwórni biogazu lub kompostowni. Do momentu rozpoczęcia obróbki muszą one być odpowiednio przechowywane.

2.	Kontenery, pojemniki i pojazdy używane do przewożenia nieprzetworzonego materiału muszą zostać wyczyszczone i odkażone w miejscu do tego przeznaczonym. Miejsce to musi być tak zlokalizowane lub zaprojektowane, aby zapobiec zakażaniu produktów poddanych obróbce.

3.	Systematycznie muszą być podejmowane środki zapobiegawcze przeciwko ptakom, gryzoniom, owadom lub innym szkodnikom. Do tego celu należy wykorzystywać program zwalczania szkodników poparty dokumentacją.

4.	Dla wszystkich części pomieszczeń muszą być ustanowione procedury czyszczenia, poparte dokumentacją. Do czyszczenia należy zapewnić odpowiednie wyposażenie i środki czystości.

5.	Kontrola higieny musi obejmować regularne inspekcje środowiska i wyposażenia. Harmonogram inspekcji i ich wyniki muszą być udokumentowane.

6.	Instalacje i urządzenia muszą być utrzymywane w dobrym stanie technicznym, a urządzenia pomiarowe muszą być poddawane kalibracji w regularnych odstępach czasu.

7.	Czynności na pozostałościach fermentacyjnych i kompoście oraz ich przechowywanie muszą odbywać się w danej wytwórni biogazu lub kompostowni w taki sposób, aby zapobiec powtórnemu zanieczyszczeniu.

ROZDZIAŁ III

PARAMETRY PRZEKSZTAŁCANIA

Sekcja 1

Standardowe parametry przekształcania

Materiał kategorii 3 wykorzystywany jako surowiec w wytwórni biogazu wyposażonej w urządzenia do pasteryzacji lub oczyszczania musi podlegać następującym minimalnym wymaganiom:

a)	maksymalna wielkość cząstek przed wprowadzeniem ich do urządzenia: 12 mm;

b)	minimalna temperatura całego materiału w urządzeniu: 70 °C; oraz

c)	minimalny czas obróbki w urządzeniu bez przerw: 60 minut.

Jednakże mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka, siara i produkty z siary stanowiące materiał kategorii 3 mogą być stosowane jako surowiec w wytwórni biogazu bez pasteryzacji ani oczyszczania, jeżeli właściwy organ uzna, że nie stanowią one zagrożenia rozprzestrzeniania poważnej choroby zakaźnej na ludzi lub zwierzęta.

Minimalne wymogi określone w lit. b) i c) niniejszego punktu stosuje się również do materiału kategorii 2 wprowadzanego do wytwórni biogazu bez uprzedniego przetworzenia w sposób określony w art. 13 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

Materiał kategorii 3 wykorzystywany jako surowiec w kompostowni musi podlegać następującym minimalnym wymaganiom:

a)	maksymalna wielkość cząstek przed wprowadzeniem ich do reaktora kompostującego: 12 mm;

b)	minimalna temperatura całego materiału w reaktorze: 70 °C; oraz

c)	minimalny czas bez przerw: 60 minut.

Minimalne wymogi określone w lit. b) i c) niniejszego punktu stosuje się również do materiału kategorii 2 kompostowanego bez uprzedniego przetworzenia w sposób określony w art. 13 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

Sekcja 2

Alternatywne parametry przekształcania dotyczące wytwórni biogazu i kompostowni

Właściwy organ może zezwolić na stosowanie parametrów innych niż określone w rozdziale I sekcja 1 pkt 1 i innych niż standardowe parametry przekształcania, pod warunkiem że wnioskujący o stosowanie takich parametrów wykaże, że zapewniają one odpowiednie ograniczenie zagrożenia biologicznego. W tym celu niezbędna jest walidacja, przeprowadzana zgodnie z następującymi wymogami:

a)	określenie i analiza możliwych zagrożeń, w tym wpływu materiału wejściowego, na podstawie pełnego opisu warunków i parametrów przekształcania;

b)	ocena ryzyka określająca, w jaki sposób szczegółowe warunki przekształcania, o których mowa w lit. a), są osiągane w praktyce w sytuacjach normalnych i nietypowych;

walidacja planowanego procesu poprzez pomiar zmniejszenia żywotności lub zakaźności:

(i)

endogenicznych organizmów wskaźnikowych podczas procesu, gdzie wskaźnik jest:

—	stale obecny w surowcu w dużych ilościach,

—	nie mniej ciepłoodporny na zabójcze działanie procesu przekształcania, ale również nie znacznie bardziej odporny niż czynniki chorobotwórcze, do monitorowania których jest wykorzystywany,

—	stosunkowo łatwy do oznaczenia ilościowego, zidentyfikowania i potwierdzenia obecności lub

(ii)	dobrze scharakteryzowanego organizmu testowego lub wirusa, poddanego działaniu procesu, wprowadzonego w odpowiedniej próbce testowej do materiału początkowego.

w toku walidacji planowanego procesu, o którym mowa w lit. c), należy dowieść, że proces powoduje następujące ogólne zmniejszenie ryzyka:

(i)

dla procesów obróbki termicznej i chemicznej:

—	zmniejszenie o 5 log10 liczby Enterococcus faecalis lub Salmonella Senftenberg (775W, H2S ujemne);

—	zmniejszenie miana zakaźności ciepłoopornych wirusów, takich jak parwowirus, o co najmniej 3 log10, w każdym przypadku gdy zostały one określone jako istotne zagrożenie oraz

(ii)

w odniesieniu do procesów obróbki chemicznej również:

—	zmniejszenie liczby opornych pasożytów, takich jak jajeczka Ascaris sp. o co najmniej 99,9 % (3 log 10) form zdolnych do życia;

(e)	opracowanie pełnego programu kontroli, w tym procedur monitorowania przebiegu procesu, o którym mowa w lit. c);

środki zapewniające stałe monitorowanie i nadzór istotnych parametrów procesu ustalonych w programie kontroli podczas eksploatacji zakładu.

Szczegóły dotyczące właściwych parametrów procesu wykorzystywanych w wytwórni biogazu lub kompostowni, a także innych krytycznych punktów kontroli, muszą być rejestrowane i przechowywane tak, aby właściciel, podmiot lub ich przedstawiciel oraz właściwy organ mogły monitorować działalność zakładu.

Podmiot musi udostępniać dokumentację na żądanie właściwego organu. Informacje dotyczące procesu dozwolonego na mocy niniejszego punktu muszą być udostępniane na żądanie Komisji.

W drodze odstępstwa od pkt 1, do czasu przyjęcia odpowiednich zasad, jak określono w art. 15 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, właściwy organ może zezwolić na stosowanie szczegółowych wymagań innych niż te ustanowione w niniejszym rozdziale, pod warunkiem że gwarantują one uzyskanie równoważnego skutku dotyczącego zmniejszenia ilości czynników chorobotwórczych, w odniesieniu do:

a)	odpadów gastronomicznych wykorzystywanych jako jedyny produkt uboczny pochodzenia zwierzęcego w wytwórni biogazu lub kompostowni oraz

mieszanek odpadów gastronomicznych z następującymi materiałami:

(i)

obornik;

(ii)	treść przewodu pokarmowego oddzielona od przewodu pokarmowego;

(iii)

mleko;

(iv)	produkty na bazie mleka;

(v)	produkty pochodne mleka;

(vi)

siara;

(vii)

produkty z siary;

(viii)

jaja;

(ix)	produkty jajeczne;

(x)	produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 10 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, poddane przetwarzaniu zgodnie z jego definicją w art. 2 ust. 1 lit. m) rozporządzenia (WE) nr 852/2004.

W przypadku gdy materiały, o których mowa w pkt 2 lit. b), lub produkty pochodne, o których mowa w art. 10 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, stanowią jedyny materiał wyjściowy pochodzenia zwierzęcego poddawany obróbce w wytwórni biogazu lub w kompostowni, właściwy organ może zezwolić na stosowanie szczegółowych wymagań innych niż określone w niniejszym rozdziale, pod warunkiem że:

a)	w jego opinii materiały te nie stanowią zagrożenia rozprzestrzeniania poważnej choroby zakaźnej na ludzi lub zwierzęta;

b)	w jego opinii pozostałości fermentacyjne lub kompost stanowią materiał nieprzetworzony, a właściwy organ zobowiąże podmioty do obchodzenia się z tym materiałem w sposób zgodny z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 i z niniejszym rozporządzeniem.

Podmioty mogą wprowadzać do obrotu pozostałości fermentacyjne lub kompost wytworzone zgodnie z parametrami dopuszczonymi przez właściwy organ:

a)	zgodnie z pkt 1;

b)	zgodnie z pkt 2 i 3 – wyłącznie w państwie członkowskim, w którym dopuszczono te parametry.

Sekcja 3

Standardy dotyczące pozostałości fermentacyjnych i kompostu

Reprezentatywne próbki pozostałości fermentacyjnych lub kompostu, pobrane w celu monitorowania procesu podczas przekształcania w wytwórni biogazu lub kompostowania w kompostowni, lub bezpośrednio po nim, muszą być zgodne z następującymi normami:

Escherichia coli: n = 5, c = 1, m = 1 000, M = 5 000 w 1 g;

lub

Enterococcaceae: n = 5, c = 1, m = 1 000, M = 5 000 w 1 g;

oraz

b)	Reprezentatywne próbki pozostałości fermentacyjnych lub kompostu pobrane podczas ich przechowywania lub po jego zakończeniu muszą spełniać następujące normy: Salmonella: nieobecna w 25 g: n = 5; c = 0; m = 0; M = 0

gdzie, w odniesieniu do lit. a) i b):

n	=	liczba badanych próbek;
m	=	wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;
M	=	maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej oraz
c	=	liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M; próbka jest w dalszym ciągu uznawana za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii pozostałych próbek jest równa lub mniejsza od m.

2.	Pozostałości fermentacyjne lub kompost, które nie spełniają wymagań określonych w niniejszej sekcji, należy poddać powtórnemu przekształcaniu lub kompostowaniu, a w przypadku Salmonelli poddać odpowiednim czynnościom lub usunąć zgodnie z instrukcjami właściwego organu.

ZAŁĄCZNIK VI

SZCZEGÓŁOWE ZASADY DOTYCZĄCE BADAŃ, SKARMIANIA, GROMADZENIA I USUWANIA

ROZDZIAŁ I

SZCZEGÓŁOWE ZASADY DOTYCZĄCE PRÓBEK DO CELÓW BADAWCZYCH I INNYCH

Sekcja 1

Próbki badawcze i diagnostyczne

Operatorzy dopilnowują, aby wysyłkom próbek badawczych i diagnostycznych towarzyszył dokument handlowy, który musi:

a)	zawierać opis materiału oraz określenie gatunku zwierzęcia, z którego materiał pochodzi;

b)	określać kategorię materiału;

c)	określać ilość materiału;

d)	określać miejsce pochodzenia oraz miejsce wysyłki materiału;

e)	określać nazwisko (nazwę) i adres wysyłającego;

f)	określać nazwisko (nazwę) i adres adresata lub użytkownika.

Użytkownicy mający kontakt z próbkami badawczymi i diagnostycznymi podejmują wszelkie niezbędne środki dla uniknięcia rozprzestrzenienia chorób przenoszonych na ludzi lub zwierzęta przy obchodzeniu się z powierzonymi im materiałami, w szczególności poprzez stosowanie dobrych praktyk laboratoryjnych.

3.	Próbki badawcze i diagnostyczne nie mogą następnie być stosowane do żadnych celów innych niż wymienione w załączniku I pkt 38.

Próbki badawcze i diagnostyczne oraz wszelkie produkty uzyskane ze stosowania tych próbek – o ile nie są przechowywane do celów referencyjnych – należy usuwać:

a)	jako odpady w drodze spalania lub współspalania;

w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, o których mowa w art. 8 lit. a) ppkt (iv) oraz lit. c) i d), a także w art. 9 i 10 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, będących częścią kultur komórkowych, zestawów laboratoryjnych lub próbek laboratoryjnych – w drodze obróbki w warunkach co najmniej równoważnych zwalidowanej metodzie dla autoklawów parowych (1), a następnie usuwać jako odpady lub ścieki zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa UE;

c)	w drodze sterylizacji ciśnieniowej, a następnie usuwać lub stosować zgodnie z art. 12, 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

5.	Użytkownicy dokonujący czynności na próbkach badawczych i diagnostycznych prowadzą rejestr przesyłek tych próbek. Rejestr ten zawiera informacje, o których mowa w pkt 1, oraz datę i metodę usunięcia próbek i wszelkich produktów pochodnych.

6.	W drodze odstępstwa od art. 1, 4 i 5 właściwy organ może zezwolić, aby próbki badawcze i diagnostyczne stosowane do celów edukacyjnych podlegały czynnościom lub usuwaniu w innych warunkach, zapewniających wyeliminowanie niedopuszczalnego zagrożenia dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

Sekcja 2

Próbki handlowe i przedmioty wystawowe

1.	Transport, wykorzystywanie i usuwanie próbek handlowych i przedmiotów wystawowych może odbywać się tylko w sposób zgodny z Sekcją 1 pkt 1–4 i 6.

Po zakończeniu danych badań lub analiz próbki handlowe – o ile nie są przechowywane do celów odniesienia – należy:

a)	wysłać z powrotem do państwa członkowskiego pochodzenia;

b)	wysłać do innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, o ile właściwy organ tego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego uprzednio wyraził na to zgodę lub

c)	usunąć zgodnie z art. 12, 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

3.	Po zakończeniu danej wystawy lub działań artystycznych przedmioty wystawowe należy wysłać z powrotem do państwa członkowskiego pochodzenia bądź wysłać lub usunąć zgodnie z pkt 2.

ROZDZIAŁ II

ZASADY DOTYCZĄCE SPECJALNEGO SKARMIANIA

Sekcja 1

Wymogi ogólne

Materiały kategorii 2 i 3, o których mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, mogą być stosowane do skarmiania zwierząt, o których mowa w ust. 1 lit. a), d), f), g) i h) tego samego artykułu pod warunkiem zachowania wszelkich warunków ustanowionych przez właściwy organ zgodnie z art. 18 ust. 1 tego rozporządzenia oraz co najmniej następujących warunków:

1.	Transport produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do użytkowników lub punktów gromadzenia musi odbywać się zgodnie z załącznikiem VIII rozdział I sekcje 1 i 3.

Właściwy organ rejestruje punkty gromadzenia, pod warunkiem że:

a)	są one zgodne z wymogami dotyczącymi zakładów prowadzących działania pośrednie wymienione w załączniku IX rozdział II oraz

b)	dysponują one odpowiednimi możliwościami niszczenia niewykorzystanego materiału lub przesyłania go do zatwierdzonego zakładu przetwórczego lub zatwierdzonej spalarni bądź współspalarni, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

3.	Państwa członkowskie mogą wyrazić zgodę na wykorzystywanie zakładów przetwórczych materiałów kategorii 2 jako punktów gromadzenia.

Podmioty prowadzące punkty gromadzenia dostarczające użytkownikom końcowym materiał inny niż produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego pochodzące od zwierząt wodnych i bezkręgowców wodnych muszą dopilnować, aby materiał ten został poddany obróbce jednym z wymienionych sposobów:

denaturacja roztworem barwnika; moc roztworu musi być wystarczająca do tego, aby zabarwienie materiału było wyraźnie widoczne i nie znikało przy zamrożeniu lub schłodzeniu zabarwionego materiału; cała powierzchnia wszystkich fragmentów materiału musi zostać pokryta takim roztworem, bądź przez zanurzenie materiału w roztworze, bądź poprzez jego rozpylenie na materiał, bądź w inny sposób;

b)	sterylizacja poprzez wygotowanie lub poddanie działaniu pary pod ciśnieniem do momentu, aż wszystkie fragmenty materiału są wygotowane w całej objętości lub

c)	inny sposób, dopuszczony przez właściwy organ odpowiadający za dany podmiot.

Sekcja 2

Skarmianie niektórych gatunków w stacjach skarmiania

Właściwy organ może wyrazić zgodę na stosowanie materiału kategorii 1, o którym mowa w art. 18 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, do skarmiania wymienionych poniżej gatunków zagrożonych i chronionych w stacjach skarmiania, przy zachowaniu wymienionych poniżej warunków.

Materiałem należy skarmiać:

(i)

jeden z wymienionych gatunków ptaków padlinożernych w następujących państwach członkowskich:

Państwo członkowskie	Gatunki zwierząt
Bułgaria	orłosęp brodaty (Gypaetus barbatus) sęp kasztanowaty (Aegypius monachus) ścierwnik biały (Neophron percnopterus) sęp płowy (Gyps fulvus) orzeł przedni (Aquila chrysaetos) orzeł cesarski (Aquila heliaca) bielik (Haliaeetus albicilla) kania czarna (Milvus migrans) kania ruda (Milvus milvus)
Grecja	orłosęp brodaty (Gypaetus barbatus) sęp kasztanowaty (Aegypius monachus) ścierwnik biały (Neophron percnopterus) sęp płowy (Gyps fulvus) orzeł przedni (Aquila chrysaetos) orzeł cesarski (Aquila heliaca) bielik (Haliaeetus albicilla) kania czarna (Milvus migrans)
Hiszpania	orłosęp brodaty (Gypaetus barbatus) sęp kasztanowaty (Aegypius monachus) ścierwnik biały (Neophron percnopterus) sęp płowy (Gyps fulvus) orzeł przedni (Aquila chrysaetos) orzeł iberyjski (Aquila adalberti) kania czarna (Milvus migrans) kania ruda (Milvus milvus)
Francja	orłosęp brodaty (Gypaetus barbatus) sęp kasztanowaty (Aegypius monachus) ścierwnik biały (Neophron percnopterus) sęp płowy (Gyps fulvus) orzeł przedni (Aquila chrysaetos) bielik (Haliaeetus albicilla) kania czarna (Milvus migrans) kania ruda (Milvus milvus)
Włochy	orłosęp brodaty (Gypaetus barbatus) sęp kasztanowaty (Aegypius monachus) ścierwnik biały (Neophron percnopterus) sęp płowy (Gyps fulvus) orzeł przedni (Aquila chrysaetos) kania czarna (Milvus migrans) kania ruda (Milvus milvus)
Cypr	sęp kasztanowaty (Aegypius monachus) sęp płowy (Gyps fulvus)
Portugalia	sęp kasztanowaty (Aegypius monachus) ścierwnik biały (Neophron percnopterus) sęp płowy (Gyps fulvus) orzeł przedni (Aquila chrysaetos)
Słowacja	orzeł przedni (Aquila chrysaetos) orzeł cesarski (Aquila heliaca) bielik (Haliaeetus albicilla) kania czarna (Milvus migrans) kania ruda (Milvus milvus)

(ii)	jeden z gatunków z rzędu drapieżnych (Carnivora), wymienionych w załączniku II do dyrektywy 92/43/EWG, na specjalnych obszarach ochrony powołanych tą dyrektywą lub

(iii)

jeden z gatunków z rzędu sokołowych (Falconiformes) lub sów (Strigiformes), wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2009/147/WE, na obszarach specjalnej ochrony powołanych tą dyrektywą;

Właściwy organ wydał zgodę podmiotowi odpowiedzialnemu za daną stację skarmiania.

Właściwy organ wydaje taką zgodę, pod warunkiem że:

(i)	skarmianie nie jest wykorzystywane jako alternatywny sposób usuwania materiałów szczególnego ryzyka lub usuwania padłych przeżuwaczy zawierających taki materiał, stanowiący zagrożenie TSE;

(ii)	istnieje odpowiedni system nadzoru w odniesieniu do TSE, określony w rozporządzeniu (WE) nr 999/2001, obejmujący regularne badanie laboratoryjne próbek pod kątem TSE;

c)	Właściwy organ musi zapewnić koordynację z wszelkimi innymi właściwymi organami odpowiedzialnymi za nadzór przestrzegania wymogów określonych w wydanej zgodzie;

d)	Właściwy organ musi mieć pewność, na podstawie oceny konkretnej sytuacji danych gatunków i ich siedlisk, że stan ochrony tych gatunków ulegnie poprawie;

Zgoda wydana przez właściwy organ musi:

(i)	odnosić się do gatunku, którego faktycznie dotyczy, i zawierać jego nazwę;

(ii)	zawierać dokładny opis lokalizacji stacji skarmiania w obszarze geograficznym, w którym ma się odbywać skarmianie oraz

(iii)

zostać natychmiast zawieszona w przypadku:

—	podejrzenia lub stwierdzenia związku z rozprzestrzenianiem się TSE (do czasu wykluczenia zagrożenia) lub

—	niezgodności z jakimikolwiek zasadami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.

Podmiot odpowiedzialny za skarmianie:

(i)	wyznacza obszar, na którym odbywać się ma skarmianie, do którego dostęp mają tylko zwierzęta z gatunków przeznaczonych do ochrony; obszar ten jest zamknięty, w razie potrzeby ogrodzeniem lub innymi środkami odpowiadającymi naturalnemu zachowaniu żywieniowemu danych gatunków;

(ii)

dopilnowuje, aby kwalifikujące się ciała bydła oraz co najmniej 4 % kwalifikujących się ciał owiec i kóz, przeznaczonych do skarmiania, przeszło przed tym zastosowaniem badania z wynikiem ujemnym w ramach programu monitorowania TSE, prowadzonego zgodnie z załącznikiem III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 oraz, w odpowiednich przypadkach, zgodnie z decyzją przyjętą na mocy art. 6 ust. 1b akapit drugi tego rozporządzenia oraz

(iii)

rejestruje co najmniej liczbę, rodzaj, szacowaną wagę i pochodzenie tusz zwierząt wykorzystanych do skarmiania, datę i lokalizację skarmiania oraz, w odpowiednich przypadkach, wyniki badań pod kątem TSE.

W ramach wniosku składanego do Komisji o włączenie do wykazu w pkt 1 lit. a) dane państwo członkowskie przedstawia:

a)	szczegółowe uzasadnienie dla rozszerzenia wykazu o określone gatunki ptaków padlinożernych w danym państwie członkowskim, w tym wyjaśnienie powodów, dla których niezbędne jest skarmianie tych ptaków materiałem kategorii 1, nie zaś materiałem kategorii 2 lub 3;

b)	wyjaśnienie środków, jakie zamierza podjąć w celu zapewnienia zgodności z pkt 1.

Sekcja 3

Skarmianie dzikich zwierząt poza stacjami skarmiania

Właściwy organ może wyrazić zgodę na stosowanie materiału kategorii 1 składającego się z całych ciał lub części ciał martwych zwierząt zawierających materiał szczególnego ryzyka poza stacjami skarmiania, we właściwych przypadkach bez uprzedniego zebrania martwych zwierząt, do skarmiania dzikich zwierząt, o których mowa w sekcji 2 pkt 1 lit. a), pod następującymi warunkami:

1.	Właściwy organ musi mieć pewność, na podstawie oceny konkretnej sytuacji danych gatunków i ich siedlisk, że stan ochrony tych gatunków ulegnie poprawie;

Właściwy organ musi w wydanej zgodzie określić gospodarstwa lub stada w ramach określonego geograficznie obszaru skarmiania pod następującymi warunkami:

a)	Obszar skarmiania nie może rozciągać się na obszary, na których prowadzony jest intensywny chów zwierząt;

b)	Zwierzęta gospodarskie w gospodarstwach lub stadach na obszarze skarmiania muszą podlegać regularnemu nadzorowi urzędowego lekarza weterynarii pod kątem częstości występowania TSE i chorób przenoszonych na ludzi lub zwierzęta;

Skarmianie należy niezwłocznie wstrzymać w przypadku:

(i)	podejrzenia lub stwierdzenia związku z rozprzestrzenianiem się TSE w danym gospodarstwie lub stadzie (do czasu wykluczenia zagrożenia);

(ii)	podejrzenia lub stwierdzenia ogniska poważnej choroby przenoszonej na ludzi lub zwierzęta w danym gospodarstwie lub stadzie (do czasu wykluczenia zagrożenia) lub

(iii)

niezgodności z jakimikolwiek zasadami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu;

W wydanej zgodzie właściwy organ musi określić:

(i)

odpowiednie środki zapobiegające przenoszeniu TSE i chorób zakaźnych z martwych zwierząt na ludzi lub inne zwierzęta, np. środki dotyczące zwyczajów żywieniowych chronionych gatunków, sezonowe ograniczenia skarmiania, ograniczenia przemieszczania zwierząt gospodarskich oraz inne środki mające na celu kontrolę ewentualnego zagrożenia przeniesieniem choroby przenoszonej na ludzi lub zwierzęta, np. środki dotyczące gatunków obecnych w obszarze skarmiania, które nie są karmione produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego;

(ii)	zakres odpowiedzialności osób lub jednostek w obszarze skarmiania, pomagających przy skarmianiu lub odpowiedzialnych za zwierzęta gospodarskie, w odniesieniu do środków, o których mowa w ppkt (i);

(iii)

warunki nakładania sankcji, o których mowa w art. 53 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, stosowanych w przypadku naruszeń środków, o których mowa w ppkt (i), przez osoby lub jednostki, o których mowa w pkt (ii) niniejszej lit. d);

e)	W przypadku skarmiania bez uprzedniego zebrania martwych zwierząt należy oszacować prawdopodobny współczynnik upadkowości zwierząt gospodarskich w obszarze skarmiania oraz prawdopodobne wymogi żywieniowe dzikich zwierząt jako podstawę do oceny potencjalnego ryzyka przeniesienia choroby.

Sekcja 4

Skarmianie zwierząt z ogrodów zoologicznych materiałem kategorii 1

Właściwy organ może wyrazić zgodę na stosowanie materiału kategorii 1 składającego się z całych ciał lub części ciał martwych zwierząt zawierających materiał szczególnego ryzyka oraz stosowanie materiału pochodzącego od zwierząt z ogrodów zoologicznych do skarmiania zwierząt z ogrodów zoologicznych pod następującymi warunkami:

Właściwy organ musi uprzednio wydać zgodę podmiotowi odpowiedzialnemu za skarmianie. Właściwy organ wydaje taką zgodę, pod warunkiem że:

(i)	skarmianie nie jest wykorzystywane jako alternatywny sposób usuwania materiałów szczególnego ryzyka lub usuwania padłych przeżuwaczy zawierających taki materiał, stanowiący zagrożenie TSE;

(ii)

w przypadku stosowania materiału kategorii 1 składającego się z całych ciał lub części ciał martwych zwierząt zawierających materiał szczególnego ryzyka pochodzący od bydła istnieje odpowiedni system nadzoru w odniesieniu do TSE, określony w rozporządzeniu (WE) nr 999/2001, obejmujący regularne badanie laboratoryjne próbek pod kątem TSE;

Zgoda wydana przez właściwy organ musi być natychmiast zawieszona w przypadku:

(i)	podejrzenia lub stwierdzenia związku z rozprzestrzenianiem się TSE (do czasu wykluczenia zagrożenia) lub

(ii)	niezgodności z jakimikolwiek zasadami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu;

Podmiot odpowiedzialny za skarmianie:

(i)	przechowuje materiał przeznaczony do skarmiania oraz prowadzi skarmianie w zamkniętym, ogrodzonym obszarze w celu wykluczenia dostępu do materiału przeznaczonego do skarmiania przez zwierzęta drapieżne inne niż zwierzęta z ogrodów zoologicznych, w odniesieniu do których wydano zgodę;

(ii)	dopilnowuje, aby przeżuwacze przeznaczone do skarmiania były objęte programem monitorowania TSE, prowadzonym zgodnie z załącznikiem III do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 oraz, w odpowiednich przypadkach, zgodnie z decyzją przyjętą na mocy art. 6 ust. 1b akapit drugi tego rozporządzenia;

(iii)

rejestruje co najmniej liczbę, rodzaj, szacowaną wagę i pochodzenie ciał zwierząt wykorzystanych do skarmiania, wyniki badań pod kątem TSE oraz datę skarmiania.

ROZDZIAŁ III

SZCZEGÓŁOWE ZASADY DOTYCZĄCE GROMADZENIA I USUWANIA

Sekcja 1

Szczegółowe zasady dotyczące usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego

Jeśli właściwy organ wyrazi zgodę na usuwanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego na miejscu zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. a), b), c) i e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, usuwanie takie może się odbywać:

a)	poprzez spopielanie lub grzebanie na miejscu, z którego pochodzą produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego;

b)	na zatwierdzone składowisko odpadów lub

poprzez spopielanie lub grzebanie w takim miejscu, aby zagrożenie dla zdrowia zwierząt, zdrowia publicznego oraz środowiska naturalnego było ograniczone do minimum, pod warunkiem że miejsce, o którym mowa, znajduje się w takiej odległości, aby właściwy organ miał możliwość zapobiegać zagrożeniu dla zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz dla środowiska naturalnego.

Spopielanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w miejscach, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. b), c) i e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, musi odbywać się w sposób zapewniający ich spopielanie:

a)	na prawidłowo ułożonym stosie, tak aby produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego zostały całkowicie zamienione w popiół;

b)	bez zagrażania zdrowiu ludzkiemu;

c)	bez stosowania procesów ani metod, które mogłyby stanowić zagrożenie dla środowiska naturalnego, w szczególności jeśli mogłyby stanowić zagrożenie dla wód, powietrza, gleby oraz roślin i zwierząt, także poprzez hałas lub zapach;

d)	w warunkach zapewniających usunięcie całego powstałego popiołu poprzez jego zakopanie na zatwierdzonym składowisku odpadów.

Grzebanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w miejscach, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. a), b), c) i e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, musi odbywać się w sposób zapewniający ich zakopanie:

a)	tak, aby zwierzęta mięsożerne ani wszystkożerne nie miały do nich dostępu;

na zatwierdzonym składowisku odpadów lub w innym miejscu, w sposób nie stwarzający zagrożenia dla zdrowia zwierząt oraz przy zastosowaniu procesów lub metod, które nie stanowią zagrożenia dla środowiska naturalnego, w szczególności jeśli mogłyby one stanowić zagrożenie dla wód, powietrza, gleby oraz roślin i zwierząt, także poprzez hałas lub zapach.

W przypadku usuwania zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. a), b), c) i e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 przemieszczanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego z miejsca pochodzenia do miejsca usuwania musi odbywać się przy zachowaniu następujących warunków:

a)	produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są przewożone w zabezpieczonych, szczelnych kontenerach lub pojazdach;

b)	załadunek i wyładunek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego jest we właściwych przypadkach nadzorowany przez właściwy organ;

c)	koła pojazdów są dezynfekowane przy opuszczaniu miejsca pochodzenia;

d)	kontenery i pojazdy wykorzystywane do transportu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego są dokładnie czyszczone i dezynfekowane po wyładunku tych produktów oraz

e)	we właściwych przypadkach zapewnione są: właściwa eskorta pojazdów, sprawdzenie pod kątem wycieków i podwójne pokrycie.

Sekcja 2

Spopielanie oraz grzebanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego na terenach odosobnionych

Maksymalny odsetek, o którym mowa w art. 19 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, nie przekracza:

a)	10 % populacji bydła danego państwa członkowskiego;

b)	25 % populacji owiec i kóz danego państwa członkowskiego;

c)	10 % populacji trzody chlewnej danego państwa członkowskiego oraz

d)	takiego odsetka populacji innych gatunków, jaki został ustalony przez właściwy organ na podstawie oceny ewentualnych zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt, wynikających z usuwania zwierząt tych gatunków poprzez spopielanie lub grzebanie na miejscu.

Sekcja 3

Spopielanie i grzebanie pszczół i pszczelich produktów ubocznych

W odniesieniu do pszczół i pszczelich produktów ubocznych właściwy organ może zezwolić na ich usuwanie poprzez spopielanie lub grzebanie na miejscu, jak przewidziano w art. 19 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, pod warunkiem podjęcia wszelkich koniecznych środków dla zapewnienia, że ich spopielanie lub grzebanie nie stanowi zagrożenia dla zdrowia zwierząt i ludzi ani dla środowiska naturalnego.

ROZDZIAŁ IV

USUWANIE INNYMI SPOSOBAMI

W drodze odstępstwa od art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 państwa członkowskie mogą zezwolić na gromadzenie, transport i usuwanie materiałów kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. f) tego rozporządzenia, sposobami innymi niż spopielanie lub grzebanie na miejscu, pod warunkiem że:

a)	ilość takich materiałów nie przekracza 20 kg na tydzień z danego przedsiębiorstwa lub zakładu, w którym materiały te są gromadzone, niezależnie od tego, od jakiego gatunku pochodzą;

b)	materiały są gromadzone, transportowane i usuwane środkami zapobiegającymi przenoszeniu niedopuszczalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt;

c)	właściwy organ prowadzi regularne kontrole, w tym kontrole dokumentacji prowadzonej przez podmioty, w przedsiębiorstwach i zakładach, w których gromadzone są materiały, w celu zapewnienia zgodności z przepisami niniejszej sekcji.

Państwa członkowskie mogą postanowić o zwiększeniu ilości, o której mowa w lit. a), maksymalnie do 50 kg na tydzień, pod warunkiem że przedstawią Komisji i pozostałym państwom członkowskim (w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 52 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009) szczegółowe uzasadnienie określające charakter działalności, której ma dotyczyć zwiększenie ilości, oraz gatunki, od których mają pochodzić dane produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, a także zawierające wyjaśnienie powodów, dla których konieczne jest zwiększenie ilości, z uwzględnieniem odpowiedniego systemu obchodzenia się z produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego i produktami pochodnymi oraz ich usuwania na terytorium tych państw członkowskich, jak określono w art. 4 ust. 4 tego rozporządzenia.

(1) CEN TC/102 – Sterylizatory do celów medycznych – EN 285:2006 + A2:2009 – Sterylizacja – Sterylizatory parowe – Duże sterylizatory, odniesienie opublikowane w Dz.U. C 293 z 2.12.2009, s. 39.

ZAŁĄCZNIK VII

STANDARDOWY FORMAT SKŁADANIA WNIOSKU O DOPUSZCZENIE METOD ALTERNATYWNYCH

ROZDZIAŁ I

System językowy

Wnioski o dopuszczenie alternatywnej metody stosowania lub usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, przewidziane w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 (wnioski), składa się w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej, określonych w art. 1 rozporządzenia nr 1 z 1958 r.

Zainteresowane strony składające wnioski w języku innym niż angielski zatwierdzają urzędowe tłumaczenie swojego wniosku, które zapewnia EFSA, przed oceną wniosku.

Bieg okresu, o którym mowa w art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, rozpoczyna się dopiero po zatwierdzeniu przez zainteresowaną stronę urzędowego tłumaczenia wniosku.

ROZDZIAŁ II

Treść wniosku

Aby umożliwić EFSA ocenę bezpieczeństwa proponowanej metody alternatywnej, wnioski winny zawierać wszelkie niezbędne informacje dotyczące następujących kwestii:

a)	kategorie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, które mają być objęte metodą alternatywną, zgodnie z klasyfikacją kategorii w art. 8, 9 i 10 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

określenie i charakterystyka materiałów ryzyka zgodnie z następującymi zasadami:

Materiały szczególnego ryzyka muszą być zidentyfikowane osobno. W odniesieniu do każdego materiału należy ocenić prawdopodobieństwo narażenia ludzi i zwierząt w normalnych warunkach działania oraz w warunkach nietypowych lub kryzysowych. W przypadku znacznego narażenia należy ocenić potencjalne zagrożenie;

ograniczanie ryzyka związanego z czynnikiem zgodnie z następującymi zasadami:

Ograniczenie zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt, osiągalne przez zastosowanie procesu, musi zostać oszacowane na podstawie bezpośrednich pomiarów.

Jeśli bezpośrednie pomiary nie są dostępne, można również zastosować modelowanie lub ekstrapolację z innych procesów. W celu wykazania skuteczności ograniczania ryzyka zidentyfikowane zagrożenie (np. Salmonella) należy określić ilościowo zarówno w materiale wejściowym (surowcu), jak i w materiale powstałym w wyniku procesu (materiale wyjściowym). Do celów niniejszego rozdziału materiał wyjściowy obejmuje wszelkie produkty końcowe oraz produkty uboczne powstałe w wyniku procesu.

Oszacowania muszą być poparte dowodami. Obejmuje to, w przypadku pomiaru, informację o zastosowanej metodologii (czułość i rzetelność zastosowanych metod) i o rodzaju przeanalizowanych próbek, a także dowody na reprezentatywność próbek (odnośne rzeczywiste próbki, liczba przeprowadzonych badań).

W przypadku stosowania zastępników do pomiaru prionów należy podać wyjaśnienie ich adekwatności. Należy przedstawić ocenę trafności wraz z elementami niepewnymi;

opanowywanie ryzyka zgodnie z następującymi zasadami:

Należy przeanalizować prawdopodobną skuteczność środków technicznych zastosowanych dla zapewnienia opanowania ryzyka.

Analiza musi uwzględniać normalne warunki działalności oraz warunki nietypowe lub kryzysowe, w tym awarię procesu.

Należy określić procedury monitorowania i nadzoru w celu wykazania opanowania ryzyka.

Jeśli pełne opanowanie ryzyka nie jest osiągalne, wymagana jest ocena wszelkiego ewentualnego ryzyka;

identyfikacja współzależnych procesów zgodnie z następującymi zasadami:

Należy przeprowadzić ocenę czynników mogących wywierać pośredni wpływ na zdolność do ograniczania ryzyka wynikającego z danego procesu.

Do czynników wywierających pośredni wpływ może należeć transport, przechowywanie oraz bezpieczne usuwanie produktów końcowych oraz produktów ubocznych powstałych w wyniku procesu;

ostateczne przeznaczenie produktów końcowych i produktów ubocznych zgodnie z następującymi zasadami:

Należy określić ostateczne przeznaczenie produktów końcowych i produktów ubocznych.

Skalę ewentualnego ryzyka należy obliczyć na podstawie szacunków dotyczących ograniczania ewentualnego ryzyka dla zdrowia ludzi i zwierząt zgodnie z lit. c).

2.	Wnioski przedstawia się wraz z dokumentacją, w szczególności diagramem przepływu obrazującym działanie procesu, dowodami określonymi w pkt 1 lit. c) oraz innymi dowodami uzasadniającymi wyjaśnienie przedstawione w ramach opisanych w pkt 1.

3.	Wniosek powinien zawierać dane kontaktowe zainteresowanej strony, w tym nazwę lub nazwisko, pełny adres, a także numer telefonu, faksu lub adres poczty elektronicznej osoby wyznaczonej do kontaktów, będącej osobą odpowiedzialną jako zainteresowana strona lub w jej imieniu.

ZAŁĄCZNIK VIII

GROMADZENIE, PRZEWÓZ I IDENTYFIKOWALNOŚĆ

ROZDZIAŁ I

GROMADZENIE I PRZEWÓZ

Sekcja 1

Pojazdy i kontenery

Począwszy od punktu wyjściowego w łańcuchu produkcji, o którym mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne muszą być gromadzone i przewożone w nowych zaplombowanych opakowaniach lub zakrytych, szczelnych kontenerach lub pojazdach.

Pojazdy i kontenery wielokrotnego użytku, a także wszystkie pozostałe elementy wyposażenia lub sprzęt wielokrotnego użytku, który styka się z produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego lub produktami pochodnymi, innymi niż produkty pochodne, które są wprowadzane do obrotu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 767/2009 oraz przechowywane i przewożone zgodnie z załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 183/2005, muszą być utrzymywane w czystości.

W szczególności pojazdy i kontenery te, o ile nie są przeznaczone wyłącznie do przewozu określonych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych w sposób wykluczający zanieczyszczenie krzyżowe, muszą:

a)	być czyste i suche przed użyciem oraz

b)	zostać wyczyszczone, wymyte lub zdezynfekowane po każdym użyciu w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne dla wykluczenia zanieczyszczenia krzyżowego.

Kontenery wielokrotnego użytku muszą być przeznaczone wyłącznie do przewozu określonego produktu ubocznego pochodzenia zwierzęcego lub produktu pochodnego w zakresie niezbędnym do uniknięcia zanieczyszczenia krzyżowego.

Niemniej jednak kontenery wielokrotnego użytku mogą być stosowane (o ile właściwy organ wyraził zgodę na takie zastosowanie):

a)	do przewozu różnych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, o ile kontenery te są czyszczone i dezynfekowane pomiędzy różnymi zastosowaniami w sposób zapobiegający zanieczyszczeniu krzyżowemu;

do przewozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, o których mowa w art. 10 lit. f) rozporządzenia (WE) nar 1069/2009, po zastosowaniu tych kontenerów do przewozu produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, w warunkach zapobiegających zanieczyszczeniu krzyżowemu.

4.	Opakowania muszą być usuwane poprzez spalenie jako odpady bądź za pomocą innych środków zgodnie z prawodawstwem UE.

Sekcja 2

Warunki termiczne

Przewóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do produkcji materiału paszowego lub surowej karmy dla zwierząt domowych musi odbywać się we właściwej temperaturze w celu uniknięcia wszelkiego zagrożenia dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt; w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego z mięsa i produktów mięsnych, przeznaczonych do celów innych niż spożycie przez ludzi, temperatura ta może wynosić najwyżej 7 °C, chyba że produkty te przeznaczone są do celów paszowych zgodnie z załącznikiem II rozdział I.

Nieprzetworzony materiał kategorii 3 przeznaczony do produkcji materiału paszowego lub karmy dla zwierząt domowych musi być przechowywany i przewożony w formie schłodzonej, zamrożonej lub zakiszonej, chyba że:

a)	będzie on przetwarzany w ciągu 24 godzin od gromadzenia lub od zakończenia przechowywania w formie schłodzonej lub zamrożonej, o ile przewóz ma odbywać się w środkach transportu, w których utrzymana będzie temperatura przechowywania;

w przypadku mleka, produktów na bazie mleka lub produktów pochodnych mleka, które nie zostały poddane obróbce żadną z metod, o których mowa w załączniku X rozdział II sekcja 4 część I – materiał ten jest przewożony w formie schłodzonej, w izolowanych kontenerach, o ile ze względu na cechy materiału niemożliwe jest ograniczenie ryzyka innymi środkami.

3.	Konstrukcja pojazdów używanych do transportu chłodniczego musi zapewniać utrzymanie właściwej temperatury przez cały czas przewozu i umożliwiać monitorowanie temperatury.

Sekcja 3

Odstępstwo w odniesieniu do gromadzenia i przewozu materiału kategorii 3 składającego się z mleka, produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka

Sekcja 1 nie ma zastosowania do gromadzenia i przewozu materiału kategorii 3 składającego się z mleka, produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka przez podmioty prowadzące przedsiębiorstwa przetwarzające mleko, zatwierdzone zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004, o ile otrzymują one produkty uprzednio przez nie dostarczone i zwracane im, w szczególności przez klientów.

Sekcja 4

Odstępstwo w odniesieniu do gromadzenia i przewozu obornika

W drodze odstępstwa od sekcji 1 właściwy organ może zezwolić na gromadzenie i przewóz obornika między dwoma punktami usytuowanymi w tym samym gospodarstwie lub między rolnikami i użytkownikami w tym samym państwie członkowskim w innych warunkach pozwalających na zapobieżenie niedopuszczalnemu zagrożeniu dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

ROZDZIAŁ II

IDENTYFIKACJA

Należy podjąć wszystkie konieczne środki, aby:

a)	umożliwić identyfikację przesyłek produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych oraz zapewnić ich osobne przetrzymywanie i możliwość ich identyfikacji podczas gromadzenia w miejscu pochodzenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i podczas przewozu;

w celu identyfikacji produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych konkretnej kategorii stosować substancję znakującą tylko do tej kategorii, dla której stosowanie takiej substancji jest wymagane na mocy niniejszego rozporządzenia lub jest ustanowione bądź określone zgodnie z pkt 4;

produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego oraz produkty pochodne były wysyłane z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego w opakowaniach, kontenerach lub pojazdach oznakowanych w widocznym miejscu i – przynajmniej na czas trwania transportu – w sposób nieusuwalny barwnym kodem na powierzchni lub na części powierzchni opakowania, kontenera lub pojazdu, bądź na etykiecie lub symbolu, którymi są opatrzone, w celu uwidocznienia informacji przewidzianych niniejszym rozporządzeniem, w następujący sposób:

(i)	w przypadku materiałów kategorii 1 – kolorem czarnym;

(ii)	w przypadku materiałów kategorii 2 (innych niż obornik i treść przewodu pokarmowego) – kolorem żółtym;

(iii)

w przypadku materiałów kategorii 3 – kolorem zielonym z dużą zawartością niebieskiego w celu zagwarantowania, że odróżnia się on wyraźnie od innych kolorów;

(iv)	w przypadku przesyłek pochodzących z przywozu – kolorem odnoszącym się do odpowiedniego materiału według ppkt (i), (ii) i (iii), począwszy od momentu przejścia przesyłki przez punkt kontroli granicznej pierwszego wprowadzenia na terytorium UE.

Podczas przewozu i przechowywania etykieta przymocowana do opakowania, kontenera lub pojazdu musi:

a)	jasno określać kategorię produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych oraz

zawierać następujący czytelny napis, wyraźnie widoczny odpowiednio na opakowaniu, kontenerze lub pojeździe:

(i)	w przypadku materiału kategorii 3: „nie do spożycia przez ludzi”;

(ii)

w przypadku materiału kategorii 2 (innego niż obornik i treść przewodu pokarmowego) oraz produktów pochodnych materiału kategorii 2: „nie do spożycia przez zwierzęta”; niemniej jednak jeśli materiał kategorii 2 jest przeznaczony do skarmiania zwierząt określonych w art. 18 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 zgodnie z warunkami przewidzianymi lub określonymi w tym artykule, etykieta powinna zawierać napis: „do żywienia …” uzupełniony nazwą określonego gatunku zwierząt, do żywienia których przeznaczony jest dany materiał;

(iii)

w przypadku materiału kategorii 1 i produktów pochodnych materiału kategorii 1, jeśli są one przeznaczone:

—	do usunięcia – „wyłącznie do usunięcia”;

—	do produkcji karmy dla zwierząt domowych – „wyłącznie do produkcji karmy dla zwierząt domowych”;

—	do produkcji produktu pochodnego, o którym mowa w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 – „wyłącznie do produkcji produktów pochodnych. Nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi ani zwierzęta, ani do stosowania w glebie”;

(iv)	w przypadku mleka, produktów na bazie mleka, produktów pochodnych mleka, siary i produktów z siary: „nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi”;

(v)	w przypadku żelatyny wytwarzanej z materiału kategorii 3: „żelatyna zdatna do spożycia przez zwierzęta”;

(vi)	w przypadku kolagenu wytwarzanego z materiału kategorii 3: „kolagen zdatny do spożycia przez zwierzęta”;

(vii)

w przypadku surowej karmy dla zwierząt domowych: „wyłącznie jako karma dla zwierząt domowych”;

(viii)

w przypadku ryb i produktów pochodnych z ryb, poddanych obróbce i pakowanych przed dystrybucją oraz przeznaczonych do skarmiania ryb – wyraźnie i czytelnie podane nazwa i adres przedsiębiorstwa produkującego pasze, z którego pochodzi materiał, oraz:

—	w przypadku mączki rybnej z dzikich ryb – napis: „zawiera wyłącznie mączkę rybną z dzikich ryb – można stosować do żywienia ryb wszystkich gatunków, utrzymywanych w gospodarstwach rybackich”;

—	w przypadku mączki rybnej z ryb utrzymywanych w gospodarstwach rybackich – napis: „zawiera wyłącznie mączkę rybną z ryb gatunku […], utrzymywanych w gospodarstwach rybackich – można stosować wyłącznie do żywienia ryb innych gatunków, utrzymywanych w gospodarstwach rybackich”;

—

w przypadku mączki rybnej z dzikich ryb oraz z ryb utrzymywanych w gospodarstwach rybackich – napis: „zawiera mączkę rybną z dzikich ryb oraz z ryb utrzymywanych w gospodarstwach rybackich, z gatunku […] – można stosować wyłącznie do żywienia ryb innych gatunków, utrzymywanych w gospodarstwach rybackich”;

(ix)	w przypadku produktów z krwi koniowatych, przeznaczonych do celów innych niż paszowe: „krew i produkty z krwi koniowatych. Nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi ani przez zwierzęta”;

(x)	w przypadku rogów, kopyt i innych materiałów do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby, o których mowa w załączniku XIV rozdział II sekcja 12: „nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi ani przez zwierzęta”;

(xi)	w przypadku nawozów organicznych i polepszaczy gleby: „nawozy organiczne lub polepszacze gleby – nie należy wypasać zwierząt gospodarskich ani używać zbiorów jako roślin na paszę przez co najmniej 21 dni po zastosowaniu”;

(xii)

w przypadku materiału stosowanego do skarmiania zgodnie z załącznikiem VI rozdział II sekcja 1 – nazwa i adres punktu gromadzenia oraz napis: „nie do spożycia przez ludzi”;

(xiii)

w przypadku obornika i treści przewodu pokarmowego: „obornik”;

(xiv)

w przypadku produktów pośrednich – na opakowaniu zewnętrznym napis: „wyłącznie do produktów leczniczych / weterynaryjnych produktów leczniczych / wyrobów medycznych / wyrobów medycznych aktywnego osadzania / wyrobów medycznych używanych do diagnostyki in vitro / odczynników laboratoryjnych”;

(xv)	w przypadku próbek badawczych i diagnostycznych – napis „do celów badawczych i diagnostycznych” zamiast napisu określonego w lit. a);

(xvi)

w przypadku próbek handlowych – napis „próbka handlowa nie do spożycia przez ludzi” zamiast napisu określonego w lit. a);

(xvii)

w przypadku przedmiotów wystawowych – napis „przedmiot wystawowy nie do spożycia przez ludzi” zamiast napisu określonego w lit. a).

Niemniej jednak napis, o którym mowa w lit. b) ppkt (xi), nie jest wymagany w odniesieniu do nawozów organicznych i polepszaczy gleby:

(i)	w opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży, o wadze nieprzekraczającej 50 kg, do stosowania przez konsumenta końcowego lub

(ii)

w dużych workach o wadze nieprzekraczającej 1 000 kg, pod warunkiem że:

—	są one dopuszczone przez właściwy organ państwa członkowskiego, w którym dany nawóz organiczny lub polepszacz gleby ma być stosowany w glebie,

—	na opakowaniach lub workach umieszczono informację, że ich zawartość nie jest przeznaczona do stosowania w glebie, do której mają dostęp zwierzęta gospodarskie.

Państwa członkowskie mogą ustanowić systemy lub określić przepisy w zakresie kodowania barwnego opakowań, kontenerów i pojazdów używanych do przewozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych pochodzących z ich terytorium i pozostających na nim, pod warunkiem że tego rodzaju systemy lub przepisy nie zakłócają systemu kodowania barwnego przewidzianego w pkt 1 lit. c).

Państwa członkowskie mogą ustanowić systemy lub określić przepisy w zakresie znakowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących z ich terytorium i pozostających na nim, pod warunkiem że tego rodzaju systemy lub przepisy nie są sprzeczne z wymaganiami dotyczącymi znakowania ustanowionymi w odniesieniu do produktów pochodnych w rozdziale V niniejszego załącznika.

W drodze odstępstwa od pkt 3 i 4 państwa członkowskie mogą stosować systemy lub przepisy, o których mowa w tych punktach, dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących z ich terytorium, ale nieprzeznaczonych do pozostania na nim, jeżeli państwo członkowskie lub państwo trzecie przeznaczenia udzieliło swojej zgody.

Jednakże:

pkt 1 i 2 niniejszego rozdziału nie ma zastosowania do identyfikacji materiału kategorii 3 składającego się z mleka, produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka przez podmioty prowadzące przedsiębiorstwa przetwarzające mleko, zatwierdzone zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004, o ile otrzymują one produkty uprzednio przez nie dostarczone i zwracane im, w szczególności przez klientów;

b)	właściwy organ może zezwolić na identyfikację obornika przewożonego między dwoma punktami zlokalizowanymi w tym samym gospodarstwie lub między gospodarstwami i użytkownikami w tym samym państwie członkowskim innymi środkami, w drodze odstępstwa od pkt 1 i 2;

mieszanki paszowe, zdefiniowane w art. 3 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 767/2009, wytworzone z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych oraz pakowane i wprowadzane do obrotu jako pasza zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 767/2009, nie wymagają identyfikacji zgodnie z pkt 1 ani etykietowania zgodnie z pkt 2.

ROZDZIAŁ III

DOKUMENTY HANDLOWE I ŚWIADECTWA ZDROWIA

Podczas przewozu produktom ubocznym pochodzenia zwierzęcego lub produktom pochodnym musi towarzyszyć dokument handlowy zgodny ze wzorem zamieszczonym w niniejszym rozdziale lub, w przypadkach gdy wymagane jest to niniejszym rozporządzeniem, świadectwo zdrowia.

Wspomniany dokument lub świadectwo mogą jednak nie być wymagane, pod warunkiem że:

a)	produkty pochodne materiału kategorii 3 oraz nawozy organiczne i polepszacze gleby są dostarczane przez detalistów użytkownikom końcowym innym niż podmioty gospodarcze w tym samym państwie członkowskim;

mleko, produkty na bazie mleka i produkty pochodne mleka, stanowiące materiały kategorii 3, są gromadzone i zwracane podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwa przetwarzające mleko, zatwierdzonym zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004, o ile podmioty te otrzymują, w szczególności od swoich klientów, produkty uprzednio przez nie dostarczone;

c)	mieszanki paszowe, zdefiniowane w art. 3 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 767/2009, wytworzone z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, są wprowadzane do obrotu w postaci opakowanej i opatrzonej etykietą zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 767/2009.

Dokument handlowy musi być wystawiony co najmniej w trzech egzemplarzach (jeden oryginał i dwie kopie). Oryginał musi towarzyszyć przesyłce do ostatecznego miejsca przeznaczenia. Zachowuje go odbiorca. Producent i przewoźnik muszą zachować po jednej kopii.

Państwa członkowskie mogą wymagać przedstawienia dowodu dotarcia przesyłki przez system TRACES lub w postaci czwartego egzemplarza dokumentu handlowego, odsyłanego przez odbiorcę do producenta.

3.	Świadectwa zdrowia muszą zostać wystawione i podpisane przez właściwy organ.

Dokument handlowy zgodny ze wzorem przedstawionym w pkt 6 towarzyszy produktom ubocznym pochodzenia zwierzęcego i produktom pochodnym od punktu wyjściowego w łańcuchu produkcji, o którym mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, w trakcie przewozu na terytorium UE.

Jednakże w uzupełnieniu zezwolenia na przekazywanie informacji za pomocą alternatywnego systemu, o czym mowa w art. 21 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, właściwy organ może zezwolić na to, aby do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, przewożonych na jego terytorium, dołączano:

a)	inny dokument handlowy w formie papierowej lub elektronicznej, pod warunkiem że zawiera on informacje, o których mowa w lit. f) Uwag poniżej pkt 6 niniejszego rozdziału;

b)	dokument handlowy, w którym ilość materiału wyrażona jest jako waga lub objętość materiału bądź liczba opakowań.

5.	Dokumentację i powiązane dokumenty handlowe bądź świadectwa zdrowia przechowuje się przez okres co najmniej dwóch lat celem ich przedłożenia właściwemu organowi.

Wzór dokumentu handlowego

Uwagi

a)	Dokumenty handlowe powinny być sporządzane w oparciu o wzór zamieszczony w niniejszym rozdziale. Muszą one zawierać, w porządku określonym we wzorze, kolejno ponumerowane poświadczenia wymagane przy przewozie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego oraz produktów pochodnych.

Sporządza się je, odpowiednio, w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego pochodzenia lub państwa członkowskiego przeznaczenia.

Jednakże dokument handlowy może być sporządzony w innych językach urzędowych Unii, jeżeli towarzyszy mu urzędowe tłumaczenie lub jeżeli zostało to wcześniej uzgodnione z właściwymi organami państwa członkowskiego przeznaczenia.

c)	Oryginał każdego dokumentu handlowego składa się z jednego arkusza wypełnionego po obu stronach lub, jeżeli wymaga tego długość tekstu, powinien być on sporządzony w taki sposób, by wszystkie strony wyraźnie stanowiły niepodzielną całość.

d)	Jeżeli w celach identyfikacji towarów wchodzących w skład przesyłki do dokumentu handlowego dołączone są dodatkowe arkusze, powinny one tworzyć część oryginału dokumentu poprzez umieszczenie na każdej stronie podpisu osoby odpowiedzialnej za przesyłkę.

Jeżeli dokument handlowy wraz z dodatkowymi arkuszami, o których mowa w lit. d), składa się z więcej niż jednej strony, każda ze stron musi być ponumerowana – (numer strony) z (całkowita liczba stron) – u dołu strony oraz musi być opatrzona na górze strony numerem kodu danego dokumentu nadanym przez osobę odpowiedzialną.

Oryginał dokumentu handlowego musi być wypełniony i podpisany przez osobę odpowiedzialną.

W dokumencie handlowym muszą być wyszczególnione następujące dane:

(i)	data odbioru materiału z siedziby;

(ii)

opis materiału, z określeniem

—	kategorii materiału, zgodnie z art. 8, 9 i 10 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009,

—	gatunku zwierzęcia oraz szczególnym odniesieniem do stosownego punktu w art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 w przypadku materiału kategorii 3 i otrzymanych z niego produktów przeznaczonych do skarmiania oraz

—	w stosownych przypadkach, numeru kolczyka usznego zwierzęcia;

(iii)

ilość materiału – objętość, waga lub liczba opakowań;

(iv)	miejsce pochodzenia materiału, skąd materiał jest wysyłany;

(v)	nazwisko (nazwa) i adres przewoźnika materiału;

(vi)	nazwisko (nazwa) i adres odbiorcy, a także, w stosownych przypadkach, jego numer zatwierdzenia lub numer rejestracyjny, nadany na mocy, odpowiednio, rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 lub rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004 lub (WE) nr 183/2005;

(vii)

w stosownych przypadkach, numer zatwierdzenia lub numer rejestracyjny przedsiębiorstwa lub zakładu pochodzenia, nadany na mocy, odpowiednio, rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 lub rozporządzeń (WE) nr 852/2004, (WE) nr 853/2004 lub (WE) nr 183/2005, oraz rodzaj i metody obróbki;

g)	Kolor podpisu osoby odpowiedzialnej musi być inny niż kolor druku.

h)	Numer referencyjny dokumentu i lokalny numer referencyjny dla tej samej przesyłki są nadawane tylko jeden raz.

Dokument handlowy

Do celów przewozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi na terytorium Unii Europejskiej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009

ROZDZIAŁ IV

REJESTRY

Sekcja 1

Przepisy ogólne

Rejestry, o których mowa w art. 22 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 w odniesieniu do produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych, innych niż mieszanki paszowe zdefiniowane w art. 3 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 767/2009, wytworzone z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych i wprowadzane do obrotu zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 767/2009, zawierają:

określenie:

(i)	gatunków zwierząt w odniesieniu do materiału kategorii 3 i otrzymanych z niego produktów pochodnych, przeznaczonych do wykorzystania jako materiał paszowy, oraz, gdy ma to zastosowanie, w przypadku całych tusz i głów, numer kolczyka usznego zwierzęcia;

(ii)	ilości materiału;

w przypadku rejestrów prowadzonych przez osobę wysyłającą produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne – następujące informacje:

(i)	data odbioru materiału z terenu zakładu;

(ii)	nazwa i adres przewoźnika i odbiorcy oraz, o ile ma to zastosowanie, ich numer zatwierdzenia lub numer rejestracyjny;

w przypadku rejestrów prowadzonych przez osobę przewożącą produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne – następujące informacje:

(i)	data odbioru materiału z terenu zakładu;

(ii)	miejsce pochodzenia materiału, z którego jest on wysyłany;

(iii)

nazwisko (nazwa) i adres odbiorcy, a także – o ile ma to zastosowanie – jego numer zatwierdzenia lub numer rejestracyjny;

w przypadku rejestrów prowadzonych przez osobę odbierającą produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne – następujące informacje:

(i)	data otrzymania materiału;

(ii)	miejsce pochodzenia materiału, z którego jest on wysyłany;

(iii)

nazwisko (nazwa) i adres przewoźnika.

W drodze odstępstwa od pkt 1 niniejszej sekcji podmioty nie są zobowiązane do osobnego przechowywania informacji, o których mowa w pkt 1 lit. a) oraz lit. b) ppkt (i), lit. c) ppkt (i) i (iii) oraz lit. d) ppkt (ii) i (iii), o ile przechowują kopię dokumentu handlowego określonego w rozdziale III w odniesieniu do każdej przesyłki oraz udostępniają te informacje w powiązaniu z innymi informacjami wymaganymi na podstawie pkt 1 niniejszej sekcji.

3.	Podmioty prowadzące spalarnie i współspalarnie prowadzą rejestry ilości i kategorii produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, poddanych odpowiednio spalaniu lub współspalaniu jako odpady, oraz dat przeprowadzenia tych działań.

Sekcja 2

Dodatkowe wymogi w przypadku stosowania do specjalnego skarmiania

W uzupełnieniu rejestrów prowadzonych zgodnie z sekcją 1 podmioty prowadzą w odniesieniu do odpowiednich materiałów rejestry zawierające wymienione poniżej informacje, o ile produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są stosowane do specjalnego skarmiania zgodnie z załącznikiem VI rozdział II:

1.	w przypadku użytkowników końcowych – wykorzystane ilości, zwierzęta, jakie mają być skarmiane, oraz data zastosowania;

w przypadku punktów gromadzenia:

(i)	ilość poddana czynnościom lub obróbce zgodnie z załącznikiem VI rozdział I sekcja 1 pkt 4;

(ii)	nazwisko (nazwa) i adres każdego użytkownika końcowego stosującego materiał;

(iii)

miejsce, do którego ma trafić materiał w celu stosowania;

(iv)	wysyłana ilość oraz

(v)	data wysyłki materiału.

Sekcja 3

Wymogi dotyczące niektórych zwierząt futerkowych

Podmiot prowadzący gospodarstwo, o którym mowa w załączniku II rozdział I, prowadzi rejestr obejmujący co najmniej:

a)	liczbę futer i tusz zwierząt skarmianych materiałami pochodzącymi z ich własnego gatunku oraz

b)	każdą przesyłkę w celu zapewnienia identyfikowalności materiału.

Sekcja 4

Wymogi dotyczące zastosowania w glebie określonych nawozów organicznych i polepszaczy gleby

Osoby odpowiedzialne za grunt, na którym nawozy organiczne i polepszacze gleby inne niż materiały, o których mowa w załączniku II rozdział II akapit drugi, są stosowane w glebie oraz do którego mają dostęp zwierzęta gospodarskie lub z którego pozyskiwane są rośliny cięte w celu skarmiania zwierząt gospodarskich, prowadzą i przechowują przez okres co najmniej dwóch lat rejestr zawierający następujące informacje:

1.	ilość zastosowanych nawozów organicznych i polepszaczy gleby;

2.	data, kiedy zastosowano nawozy organiczne i polepszacze gleby, a także miejsca ich zastosowania;

3.	daty dopuszczenia zwierząt gospodarskich do wypasu na danym terenie lub pozyskania roślin ciętych w celu skarmiania zwierząt po zastosowaniu danych nawozów organicznych i polepszaczy gleby.

Sekcja 5

Wymogi dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego otrzymanych ze zwierząt wodnych oraz dotyczące skarmiania ryb

Zakłady przetwórcze produkujące mączkę rybną lub inne pasze pochodzące ze zwierząt wodnych prowadzą rejestry zawierające następujące informacje:

a)	ilość wyprodukowana każdego dnia;

b)	gatunki pochodzenia wraz z określeniem, czy dane zwierzęta wodne schwytano w naturalnym środowisku, czy pochodzą one z gospodarstw akwakultury;

c)	w przypadku mączki rybnej z ryb utrzymywanych w gospodarstwach rybackich, przeznaczonej do skarmiania ryb innego gatunku, utrzymywanych w gospodarstwach rybackich – naukowa nazwa gatunku pochodzenia.

Sekcja 6

Wymogi dotyczące spopielania i grzebania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego

W przypadku spopielania lub grzebania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, przewidzianego w art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, osoba odpowiedzialna za spopielanie lub grzebanie prowadzi rejestr zawierający następujące informacje:

a)	ilość, kategorie i gatunki produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego spopielanych lub grzebanych;

b)	data i miejsce spopielania i grzebania.

Sekcja 7

Wymogi dotyczące żelatyny fotograficznej

Podmioty prowadzące zatwierdzone zakłady fotograficzne, o których mowa w załączniku XIV rozdział II sekcja 11, prowadzą rejestr z wyszczególnieniem zakupów i zastosowań żelatyny fotograficznej oraz usuwania pozostałości i nadwyżek materiałów.

ROZDZIAŁ V

ZNAKOWANIE NIEKTÓRYCH PRODUKTÓW POCHODNYCH

W zakładach przetwórczych przetwarzających materiał kategorii 1 lub kategorii 2 produkty pochodne należy trwale znakować triheptanianem glicerolu (GTH) w następujący sposób:

a)	GTH należy dodawać do produktów pochodnych, które zostały poddane uprzedniemu procesowi termicznego odkażania w temperaturze wnętrza wynoszącej co najmniej 80 °C i następnie są chronione przed powtórnym zanieczyszczeniem;

b)	wszystkie produkty pochodne powinny zawierać GTH w stężeniu co najmniej 250 mg na kg tłuszczu, jednorodnie rozłożone w całej substancji.

Podmioty prowadzące zakłady przetwórcze, o których mowa w pkt 1, prowadzą system monitorowania i rejestrowania parametrów, umożliwiający wykazanie właściwemu organowi, że osiągnięte jest wymagane jednorodne minimalne stężenie GTH.

Wspomniany system monitorowania i rejestrowania obejmuje oznaczenie zawartości nienaruszonego GTH jako triglicerydu w oczyszczonym wyciągu GTH z eteru naftowego 40-70 w próbkach pobranych w regularnych odstępach czasu.

Znakowanie GTH nie jest wymagane w przypadku:

a)	płynnych produktów pochodnych przeznaczonych do wytwórni biogazu lub do kompostowni;

b)	produktów pochodnych przeznaczonych do skarmiania zwierząt futerkowych zgodnie z załącznikiem II rozdział I;

c)	biodiesla wytwarzanego zgodnie z załącznikiem IV rozdział IV sekcja 2 pkt D;

produktów ubocznych uzyskanych zgodnie z art. 12 lit. a) ppkt (ii) i lit. b) ppkt (ii), art. 13 lit. a) ppkt (ii) i lit. b) ppkt (ii) oraz art. 16 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, o ile produkty takie:

(i)

przemieszczane są z zakładu przetwórczego za pomocą zamkniętego systemu przenośnikowego, niemożliwego do ominięcia, pod warunkiem że system ten uzyskał zgodę właściwych władz, w celu:

—	natychmiastowego bezpośredniego spalenia lub współspalenia jako odpady,

—	natychmiastowego wykorzystania zgodnie z metodą zatwierdzoną dla produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego kategorii 1 i 2 zgodnie z załącznikiem IV rozdział IV lub

(ii)	są przeznaczone do badań i innych szczególnych celów określonych w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, dopuszczonych przez właściwy organ.

ZAŁĄCZNIK IX

WYMOGI DOTYCZĄCE NIEKTÓRYCH ZATWIERDZONYCH I ZAREJESTROWANYCH PRZEDSIĘBIORSTW I ZAKŁADÓW

ROZDZIAŁ I

WYTWARZANIE KARMY DLA ZWIERZĄT DOMOWYCH

Przedsiębiorstwa lub zakłady wytwarzające karmę dla zwierząt domowych, jak określono w art. 24 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, muszą dysponować odpowiednimi pomieszczeniami i urządzeniami w celu:

a)	całkowicie bezpiecznego przechowywania i obróbki otrzymywanych materiałów oraz

usuwania niezużytych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pozostałych po produkcji produktów zgodnie z niniejszym rozporządzeniem; w innym wypadku materiał ten należy wysyłać do spalarni, współspalarni, zakładu przetwórczego lub, w przypadku materiału kategorii 3, do wytwórni biogazu lub kompostowni zgodnie z art. 12, 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 oraz z niniejszym rozporządzeniem.

ROZDZIAŁ II

CZYNNOŚCI NA PRODUKTACH UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO PO ICH ZGROMADZENIU

Wymogi ustanowione w niniejszym rozdziale mają zastosowanie do składowania (przechowywania) produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, o którym jest mowa w art. 24 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, a także do następujących czynności dokonywanych na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego po ich zgromadzeniu, o których jest mowa w art. 24 ust. 1 lit. h) tego rozporządzenia:

a)	sortowanie;

b)	dzielenie;

c)	chłodzenie;

d)	zamrażanie,

e)	solenie lub inne procesy konserwujące;

f)	usuwanie skór i skórek;

g)	usuwanie materiału szczególnego ryzyka;

h)	czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego prowadzone zgodnie z wymogami określonymi w przepisach weterynaryjnych UE, np. badanie poubojowe lub pobieranie próbek;

i)	oczyszczanie lub pasteryzacja produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do przekształcenia w biogaz lub do kompostowania, przed takim przekształceniem lub kompostowaniem w innym przedsiębiorstwie lub zakładzie zgodnie z załącznikiem V do niniejszego rozporządzenia;

j)	przesiewanie.

Sekcja 1

Wymogi ogólne

Pomieszczenia i urządzenia, gdzie prowadzone są działania pośrednie, muszą spełniać co najmniej następujące wymagania:

Muszą być odpowiednio oddzielone od dróg przejazdowych, którymi mogłoby rozprzestrzeniać się skażenie, oraz innych zabudowań, takich jak rzeźnie. Rozmieszczenie zakładów musi zapewniać całkowite oddzielenie materiału kategorii 1 i kategorii 2 od materiału kategorii 3 od momentu przyjęcia do wysyłki, chyba że materiały te znajdują się w całkowicie osobnych budynkach.

Zakład musi dysponować zadaszonym miejscem przeznaczonym do odbioru i wysyłania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, o ile produkty te nie są uwalniane poprzez instalacje zapobiegające rozprzestrzenianiu zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt, np. poprzez zamknięte rury w przypadku płynnych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego.

c)	Konstrukcja zakładu musi zapewniać łatwe czyszczenie i dezynfekcję. Podłogi muszą być położone w taki sposób, aby ułatwiały odprowadzanie cieczy.

d)	Zakład musi być odpowiednio wyposażony, w tym w toalety, przebieralnie, umywalnie dla pracowników oraz, w odpowiednich przypadkach, obiekty biurowe, które można udostępnić dla personelu przeprowadzającego kontrole urzędowe.

e)	Zakład musi być odpowiednio zabezpieczony przed szkodnikami, takimi jak owady, gryzonie i ptaki.

W przypadku gdy jest to konieczne do osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia, zakłady muszą posiadać odpowiednie pomieszczenia i urządzenia do przechowywania z regulacją temperatury, o wystarczającej pojemności, umożliwiające utrzymywanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego we właściwych temperaturach oraz pozwalające na monitorowanie i rejestrowanie tych temperatur.

2.	Zakład musi być odpowiednio wyposażony do czyszczenia i dezynfekcji kontenerów lub pojemników, w których przyjmowane są produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, oraz pojazdów, innych niż statki, w których są przewożone. Muszą być dostępne odpowiednie urządzenia do dezynfekcji kół pojazdów.

Sekcja 2

Wymogi higieniczne

1.	Sortowanie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego musi odbywać się w taki sposób, aby wykluczyć wszelkie ryzyko rozprzestrzeniania się chorób zwierząt.

2.	Przez cały czas przechowywania wszelkie czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego i ich przechowywanie muszą zapewniać ich oddzielenie od innych towarów oraz muszą odbywać się w taki sposób, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych.

3.	Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego należy przechowywać w odpowiedni sposób, w tym w odpowiednich warunkach termicznych, do chwili ponownej wysyłki.

Sekcja 3

Normy przetwarzania dotyczące oczyszczania i pasteryzacji

Oczyszczanie i pasteryzacja, o których mowa w lit. i) pierwszego akapitu niniejszego rozdziału, odbywa się zgodnie z normami przetwarzania, o których mowa w załączniku V rozdział I sekcja 1 pkt 1, lub zgodnie z alternatywnymi parametrami przekształcania, dopuszczonymi zgodnie z załącznikiem V rozdział III sekcja 2 pkt 1.

ROZDZIAŁ III

WYMOGI DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTÓW POCHODNYCH

Sekcja 1

Wymogi ogólne

Pomieszczenia i urządzenia do przechowywania produktów pochodnych muszą spełniać co najmniej następujące wymagania:

Pomieszczenia i urządzenia do przechowywania produktów pochodnych uzyskanych z materiału kategorii 3 nie mogą znajdować się w tym samym miejscu, w którym znajdują się pomieszczenia do przechowywania produktów pochodnych uzyskanych z materiału kategorii 1 lub 2, chyba że zapobiega się zanieczyszczeniu krzyżowemu poprzez odpowiedni układ pomieszczeń i zarządzanie nimi, np. poprzez przechowywanie w całkowicie oddzielnych budynkach.

Zakład musi:

posiadać zadaszoną powierzchnię do odbioru i wysyłki produktów pochodnych, chyba że są one:

(i)	uwalniane za pośrednictwem instalacji zapobiegających rozprzestrzenianiu się zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt, np. poprzez zamknięte rury w przypadku produktów płynnych lub

(ii)	otrzymywane w opakowaniach, np. dużych workach lub zakrytych, szczelnych kontenerach lub środkach transportu;

(b)	mieć konstrukcję, która zapewnia łatwe czyszczenie i dezynfekcję. Podłogi muszą być tak położone w taki sposób, aby ułatwiały odprowadzanie cieczy;

c)	być odpowiednio wyposażony, w tym w toalety, przebieralnie i umywalnie dla personelu;

d)	być odpowiednio zabezpieczony przed szkodnikami, takimi jak owady, gryzonie i ptaki.

3.	Zakład musi być odpowiednio wyposażony do czyszczenia i dezynfekowania kontenerów lub pojemników, w których produkty uboczne są przyjmowane, oraz pojazdów, innych niż statki, w których są one przewożone.

4.	Produkty pochodne muszą być właściwie przechowywane do chwili ponownej wysyłki.

Sekcja 2

Szczegółowe wymagania dotyczące przechowywania niektórych rodzajów mleka oraz niektórych produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka

Przechowywanie produktów, o których mowa w załączniku X rozdział II sekcja 4 część II, odbywa się w odpowiedniej temperaturze w celu wykluczenia zagrożenia dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt, w przeznaczonym do tego celu, zatwierdzonym lub zarejestrowanym przedsiębiorstwie lub zakładzie przechowywania bądź w przeznaczonym do tego celu oddzielnym miejscu w zatwierdzonym lub zarejestrowanym przedsiębiorstwie lub zakładzie przechowywania.

2.	Próbki produktów gotowych pobrane podczas przechowywania lub w momencie wycofywania z przechowywania muszą spełniać co najmniej normy mikrobiologiczne określone w załączniku X rozdział I.

ROZDZIAŁ IV

ZAREJESTROWANE PODMIOTY

Podmioty prowadzące zarejestrowane zakłady lub przedsiębiorstwa bądź inne zarejestrowane podmioty prowadzą wszelkie czynności na produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktach pochodnych zgodnie z następującymi warunkami:

a)	konstrukcja obiektów musi umożliwiać, w odpowiednich przypadkach, ich skuteczne czyszczenie i dezynfekcję;

b)	obiekty muszą być odpowiednio zabezpieczone przed szkodnikami, takimi jak owady, gryzonie i ptaki;

c)	instalacje i wyposażenie należy utrzymywać w odpowiednim stanie higienicznym, jeśli jest to konieczne;

d)	produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty pochodne należy składować w warunkach zapobiegających zanieczyszczeniu.

2.	Podmioty prowadzą rejestry w formie dostępnej dla właściwego organu.

Zarejestrowane podmioty przewożące produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego lub produkty pochodne (z wyjątkiem przewozu pomiędzy różnymi obiektami tego samego podmiotu) winny w szczególności:

a)	dysponować informacją dotyczącą identyfikacji pojazdów, pozwalającą na weryfikację wykorzystywania pojazdów do przewozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych;

b)	w stosownych przypadkach czyścić i dezynfekować pojazdy;

c)	podejmować wszelkie niezbędne środki dla zapobieżenia zanieczyszczeniu i rozprzestrzenianiu chorób przenoszonych na ludzi lub zwierzęta.

ZAŁĄCZNIK X

MATERIAŁY PASZOWE

ROZDZIAŁ I

OGÓLNE WYMOGI DOTYCZĄCE PRZETWARZANIA I WPROWADZANIA DO OBROTU

Normy mikrobiologiczne dla produktów pochodnych

Do produktów pochodnych zastosowanie mają następujące normy mikrobiologiczne:

Próbki produktów gotowych pobrane podczas przechowywania lub przy wycofywaniu z przechowywania w zakładzie przetwórczym muszą spełniać następujące normy:

Salmonella: nieobecna w 25 g: n = 5, c = 0, m = 0, M = 0

Enterobakterie: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g;

gdzie:

n	=	liczba badanych próbek;
m	=	wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;
M	=	maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej oraz
c	=	liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M; próbka jest w dalszym ciągu uznawana za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii pozostałych próbek jest równa lub mniejsza od m.

Niemniej jednak normy mikrobiologiczne zawarte w niniejszym rozdziale nie mają zastosowania do tłuszczów wytopionych oraz oleju z ryb, pochodzących z przetwarzania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, o ile z przetworzonego białka zwierzęcego uzyskanego w toku tego samego przetwarzania pobiera się próbki dla zapewnienia zgodności z tymi normami.

ROZDZIAŁ II

SZCZEGÓLNE WYMOGI DOTYCZĄCE PRZETWORZONEGO BIAŁKA ZWIERZĘCEGO I INNYCH PRODUKTÓW POCHODNYCH

Sekcja 1

Szczegółowe wymogi dotyczące przetworzonego białka zwierzęcego

A. Surowce

Do produkcji przetworzonego białka zwierzęcego mogą być stosowane wyłącznie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego stanowiące materiał kategorii 3 lub produkty pochodne z takich produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, inne niż materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. n), o) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

B. Normy przetwarzania

Przetworzone białko zwierzęce pochodzące od ssaków musi być poddane przetwarzaniu metodą nr 1 (sterylizacja ciśnieniowa) opisaną w załączniku IV rozdział III.

Jednakże:

krew pozyskana od świń lub frakcje krwi pozyskanej od świń do produkcji mączki z krwi mogą być zamiast tego poddane przetworzeniu dowolną z metod nr 1–5 lub nr 7, opisanych w załączniku IV rozdział III, pod warunkiem że – w przypadku metody przetwarzania nr 7 – zastosowana zostanie obróbka cieplna w temperaturze wynoszącej co najmniej 80 °C, obejmującej całość jej substancji;

przetworzone białko zwierzęce pochodzące od ssaków:

(i)	może być poddane dowolnej z metod przetwarzania nr 1–5 lub nr 7, opisanych w załączniku IV rozdział III, pod warunkiem że zostanie ono następnie usunięte lub wykorzystane jako paliwo przy spalaniu;

(ii)

o ile jest przeznaczone wyłącznie do zastosowania w karmie dla zwierząt domowych, może być poddane dowolnej z metod przetwarzania nr 1–5 lub nr 7, opisanych w załączniku IV rozdział III, pod warunkiem że:

—	jest ono przewożone w przeznaczonych wyłącznie do tego celu kontenerach, niestosowanych do przewozu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego ani pasz dla zwierząt gospodarskich oraz

—	jest ono przesyłane bezpośrednio z zakładu przetwórczego przetwarzającego materiał kategorii 3 do wytwórni karmy dla zwierząt domowych lub do zatwierdzonego zakładu przechowującego, z którego jest ono bezpośrednio wysyłane do wytwórni karmy dla zwierząt domowych.

2.	Przetworzone białko zwierzęce pochodzące od zwierząt innych niż ssaki, z wyjątkiem mączki rybnej, musi być poddane przetworzeniu dowolną z metod nr 1–5 lub nr 7, opisanych w załączniku IV rozdział III.

Mączka rybna musi być poddana przetwarzaniu:

a)	dowolną z metod przetwarzania opisanych w załączniku IV rozdział III lub

b)	inną metodą gwarantującą, że produkt jest zgodny z normami mikrobiologicznym dla produktów pochodnych, określonymi w rozdziale I niniejszego załącznika.

C. Przechowywanie

Przetworzone białko zwierzęce musi być pakowane i przechowywane w nowych lub sterylizowanych workach lub też przechowywane we właściwie skonstruowanych zbiornikach lub magazynach.

Należy podjąć odpowiednie środki w celu zredukowania do minimum kondensacji pary wewnątrz zbiorników, przenośników lub wyciągów.

2.	Produkty w przenośnikach, wyciągach i zbiornikach muszą być zabezpieczone przed przypadkowym zanieczyszczeniem.

Urządzenia mające z racji przeznaczenia kontakt z przetworzonym białkiem zwierzęcym muszą być utrzymywane w stanie czystym i suchym oraz winny posiadać odpowiednie punkty kontrolne umożliwiające badanie czystości.

Wszystkie pomieszczenia i urządzenia do przechowywania muszą być regularnie opróżniane i czyszczone w zakresie koniecznym do zapobieżenia zanieczyszczeniu.

4.	Przetworzone białko zwierzęce musi być utrzymywane w stanie suchym. Należy zapobiegać wyciekom i kondensacji pary w miejscu przechowywania.

Sekcja 2

Szczegółowe wymagania dotyczące produktów z krwi

A. Surowiec

Do wytwarzania produktów z krwi może być stosowana jedynie krew, o której mowa w art. 10 lit. a) oraz lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

B. Normy przetwarzania

Produkty z krwi muszą być poddane przetwarzaniu:

a)	dowolną z metod przetwarzania nr 1–5 lub nr 7 opisanych w załączniku IV rozdział III lub

b)	inną metodą gwarantującą, że dany produkt z krwi jest zgodny z normami mikrobiologicznymi dla produktów pochodnych, określonymi w rozdziale I niniejszego załącznika.

Sekcja 3

Szczegółowe wymogi dotyczące tłuszczów wytopionych, oleju z ryb i pochodnych tłuszczów z materiału kategorii 3

A. Surowce

1. Tłuszcze wytopione

Do wytwarzania tłuszczu wytopionego można stosować wyłącznie materiał kategorii 3 inny niż materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. i), j), n), o) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

2. Olej z ryb

Do wytwarzania oleju z ryb można stosować wyłącznie materiał kategorii 3, o którym mowa w art. 10 lit. i) i j) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, oraz materiał kategorii 3 pochodzący od zwierząt wodnych, o którym mowa w art. 10 lit. e) i f) tego rozporządzenia.

B. Normy przetwarzania

O ile olej z ryb lub tłuszcze wytopione nie są wytworzone zgodnie z załącznikiem III sekcje odpowiednio VIII lub XII do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, tłuszcze wytopione należy wytwarzać z zastosowaniem dowolnej z metod przetwarzania nr 1–5 lub nr 7, opisanych w załączniku IV rozdział III, natomiast oleje z ryb można wytwarzać:

a)	z zastosowaniem metody przetwarzania nr 1–7, określonych w załączniku IV rozdział III, lub

b)	zgodnie z inną metodą gwarantującą zgodność produktu z normami mikrobiologicznymi dla produktów pochodnych, określonymi w rozdziale I niniejszego załącznika.

Tłuszcze wytopione pochodzące od przeżuwaczy muszą być oczyszczone w taki sposób, aby maksymalny poziom wszystkich pozostałych nierozpuszczalnych zanieczyszczeń nie przekraczał 0,15 % wagowo.

Pochodne tłuszczów z tłuszczów wytopionych lub oleju z ryb kategorii 3 należy wytwarzać zgodnie z jedną z metod przetwarzania opisanych w załączniku IV rozdział III.

C. Wymogi higieniczne

Do pakowania tłuszczu wytopionego lub oleju z ryb należy stosować nowe pojemniki lub pojemniki oczyszczone i zdezynfekowane, o ile jest to konieczne dla zapobieżenia zanieczyszczeniu, oraz należy podjąć wszelkie środki ostrożności w celu zapobieżenia powtórnemu zanieczyszczeniu.

W przypadku gdy planowany jest transport masowy tych produktów, rurociąg, pompy, cysterny na towary masowe oraz wszelkie inne kontenery masowe lub pojazdy drogowe zbiornikowe wykorzystywane do przewozu produktów z zakładu wytwórczego bezpośrednio na statek, do zbiorników nabrzeżnych lub bezpośrednio do zakładów muszą być czyste przed użyciem.

Sekcja 4

Szczegółowe wymagania dotyczące mleka i siary oraz niektórych innych produktów pochodnych z mleka lub siary

Część I

Wymogi ogólne

A. Surowiec

Do wytwarzania mleka, produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka można stosować jedynie mleko, o którym mowa w art. 10 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, inne niż osad z centryfug lub separatorów, oraz mleko, o którym mowa w art. 10 lit. f) i h) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

Siarę można stosować jedynie pod warunkiem, że pochodzi ona od żywych zwierząt niewykazujących żadnych objawów chorób przenoszonych przez siarę na ludzi lub zwierzęta.

B. Normy przetwarzania

Mleko musi być poddane obróbce jedną z następujących metod:

1.1.	sterylizacja przy wartości F0 (1) równej co najmniej 3;

1.2.

sterylizacja UHT (2) w połączeniu z jednym z poniższych:

dalsza obróbka fizyczna w drodze:

(i)	suszenia, połączonego – w przypadku mleka przeznaczonego do skarmiania – z dodatkowym podgrzewaniem do temperatury co najmniej 72 °C lub

(ii)	obniżania pH do wartości poniżej 6 przez co najmniej godzinę;

b)	spełnienie warunku, że dane mleko, produkt na bazie mleka lub produkt pochodny mleka został wyprodukowany co najmniej 21 dni przed wysyłką, a w ciągu tego okresu w państwie członkowskim pochodzenia nie wykryto przypadku pryszczycy;

1.3.	pasteryzacja HTST (3) zastosowanej dwukrotnie;

1.4.

pasteryzacja HTST w połączeniu z jednym z poniższych:

dalsza obróbka fizyczna w drodze:

(i)	suszenia, połączonego – w przypadku mleka przeznaczonego do skarmiania – z dodatkowym podgrzewaniem do temperatury co najmniej 72 °C lub

(ii)	obniżania pH do wartości poniżej 6,0 przez co najmniej godzinę;

b)	spełnienie warunku, że dane mleko, produkt na bazie mleka lub produkt pochodny mleka został wyprodukowany co najmniej 21 dni przed wysyłką, a w ciągu tego okresu w państwie członkowskim pochodzenia nie wykryto przypadku pryszczycy.

2.	Produkty na bazie mleka i produkty pochodne mleka muszą zostać poddane obróbce co najmniej jedną z metod określonych w pkt 1 albo być wyprodukowane z mleka poddanego obróbce zgodnie z pkt 1.

Serwatka służąca do skarmiania zwierząt gatunków podatnych na pryszczycę i wyprodukowana z mleka poddanego obróbce zgodnie z pkt 1 musi:

a)	być zebrana przynajmniej 16 godzin od momentu, kiedy mleko się zsiadło, zaś jej odczyn pH musi wynosić poniżej 6,0 przed jej przewiezieniem do gospodarstw utrzymujących zwierzęta lub

b)	być wyprodukowana co najmniej 21 dni przed wysyłką, w którym to okresie w państwie członkowskim pochodzenia nie wykryto żadnego przypadku pryszczycy.

W uzupełnieniu do wymogów ustanowionych w pkt 1, 2 i 3 mleko, produkty na bazie mleka i produkty pochodne mleka muszą spełniać następujące wymogi:

4.1.	po zakończeniu przetwarzania muszą być podjęte wszelkie środki ostrożności w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu produktów;

4.2.

produkt gotowy musi być oznakowany w sposób wskazujący, że zawiera on materiał kategorii 3 i nie jest przeznaczony do spożycia przez ludzi, oraz musi być:

a)	zapakowany w nowe kontenery lub

b)	przewożony masowo w kontenerach lub innych środkach transportu, które przed tym zastosowaniem zostały dokładnie wyczyszczone i zdezynfekowane.

5.	Surowe mleko musi być wytwarzane w warunkach dających odpowiednie gwarancje dotyczące do zdrowia zwierząt.

Siara i produkty z siary muszą:

6.1.	być pozyskane od bydła trzymanego w gospodarstwie, w którym wszystkie stada bydła są uznane za urzędowo wolne od gruźlicy, urzędowo wolne od brucelozy oraz urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła, zgodnie z definicjami w art. 2 ust. 2 lit. d), f) oraz j) dyrektywy 64/432/EWG;

6.2.	być wyprodukowane co najmniej 21 dni przed wysyłką, w którym to okresie w państwie członkowskim pochodzenia nie wykryto żadnego przypadku pryszczycy.

6.3.	być jednokrotnie poddane obróbce metodą HTST (3);

6.4.	spełniać wymogi określone w pkt 4 niniejszej części.

Część II

Odstępstwo dotyczące wprowadzania do obrotu mleka przetworzonego zgodnie z normami krajowymi

Wymogi określone w pkt 2 i 3 niniejszej części mają zastosowanie do przetwarzania, stosowania i przechowywania mleka, produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka będących materiałem kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, innych niż osad z centryfug lub separatorów, oraz mleka, o którym mowa w art. 10 lit. f) i h) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, które nie zostały poddane przetwarzaniu zgodnie z częścią I niniejszej sekcji.

Właściwy organ zezwala zakładom przetwarzającym mleko, zatwierdzonym lub zarejestrowanym zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004, na dostarczanie mleka, produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka do celów, o których mowa w pkt 3 niniejszej części, pod warunkiem zapewnienia przez dane przedsiębiorstwo identyfikowalności tych produktów.

Mleko, produkty na bazie mleka i produkty pochodne mleka mogą być dostarczane i stosowane jako materiał paszowy:

w danym państwie członkowskim i w obszarach przygranicznych, o ile między danymi państwami członkowskimi istnieje wzajemna umowa w tej kwestii, w przypadku produktów pochodnych, w tym białej wody, które miały styczność z surowym mlekiem lub mlekiem pasteryzowanym zgodnie z wymogami dotyczącymi obróbki cieplnej, określonymi w załączniku III sekcja IX rozdział II pkt II.1 lit. a) lub b) do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, jeśli wspomniane produkty pochodne zostały poddane obróbce jedną z następujących metod:

(i)	sterylizacja UHT;

(ii)	sterylizacja, dzięki której osiągana jest wartość Fc wynosząca co najmniej 3, bądź która została przeprowadzona w temperaturze co najmniej 115 °C przez co najmniej 15 minut lub w równoważnym połączeniu czasu i temperatury;

(iii)

pasteryzacja lub sterylizacja inna niż określona w ppkt (ii), po której nastąpił:

—	w przypadku mleka w proszku lub produktów na bazie mleka w proszku bądź produktów pochodnych mleka w proszku – proces suszenia;

—	w przypadku przetworów z zakwaszonego mleka – proces obniżenia odczynu pH, który utrzymywany był poniżej 6 przez co najmniej jedną godzinę;

(b)

w danym państwie członkowskim

(i)

w przypadku produktów pochodnych, w tym białej wody, które miały styczność z mlekiem poddanym tylko pasteryzacji zgodnie z wymogami dotyczącymi obróbki cieplnej, określonymi w załączniku III sekcja IX rozdział II pkt II.1 lit. a) do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, oraz serwatki wytwarzanej z produktów na bazie mleka niepoddanych obróbce cieplnej, zebranej co najmniej 16 godzin od momentu, kiedy mleko się zsiadło, i której odczyn pH musi być zapisany jako wynoszący mniej niż 6,0 przed dostarczeniem serwatki do skarmiania – pod warunkiem że są one wysyłane do ograniczonej liczby zatwierdzonych gospodarstw utrzymujących zwierzęta, ustalonej na podstawie oceny ryzyka związanej z najlepszymi i najgorszymi możliwymi scenariuszami, przeprowadzonej przez dane państwo członkowskie w ramach opracowania planów na wypadek zagrożenia chorobami zwierząt, w szczególności pryszczycą;

(ii)

w przypadku produktów surowych, w tym białej wody, która miała styczność z surowym mlekiem i innymi produktami, w odniesieniu do których nie można zapewnić obróbki, o której mowa w lit. a) oraz w lit. b) ppkt (i) – pod warunkiem że są one wysyłane do ograniczonej liczby zatwierdzonych gospodarstw utrzymujących zwierzęta, ustalonej na podstawie oceny ryzyka związanej z najlepszymi i najgorszymi możliwymi scenariuszami, przeprowadzonej przez dane państwo członkowskie w ramach opracowania planów na wypadek zagrożenia chorobami zwierząt, w szczególności pryszczycą, oraz pod warunkiem że zwierzęta obecne w danym zatwierdzonym gospodarstwie utrzymującym zwierzęta mogą być przemieszczane wyłącznie:

—	bezpośrednio do rzeźni znajdującej się w tym samym państwie członkowskim albo

—

do innego gospodarstwa w tym samym państwie członkowskim, w odniesieniu do którego właściwy organ gwarantuje, że zwierzęta podatne na pryszczycę mogą opuścić to gospodarstwo wyłącznie bezpośrednio do rzeźni znajdującej się w tym samym państwie członkowskim, bądź też – jeśli zwierzęta zostały wysłane do gospodarstwa nie prowadzącego skarmiania produktami, o których mowa w niniejszym ppkt (ii) – po upływie okresu 21 dni od wprowadzenia zwierząt.

4.	Właściwy organ może zezwolić na dostarczanie siary niespełniającej warunków określonych w części I pkt B.6 przez jednego rolnika innemu rolnikowi w tym samym państwie członkowskim w celu skarmiania, na warunkach zapobiegających przenoszeniu zagrożeń dla zdrowia.

Część III

Szczegółowe wymogi dotyczące osadu z centryfug lub separatorów

Materiał kategorii 3 składający się z osadu z centryfug lub separatorów musi być poddany obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 70 °C przez 60 minut lub co najmniej 80 °C przez 30 minut przed jego wprowadzeniem do obrotu w celu skarmiania zwierząt gospodarskich.

Sekcja 5

Szczegółowe wymogi dotyczące żelatyny i hydrolizatu białkowego

A. Surowce

Do produkcji żelatyny i hydrolizatu białkowego mogą być stosowane wyłącznie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego stanowiące materiał kategorii 3 lub produkty pochodne z takich produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, inne niż materiały, o których mowa w art. 10 lit. m), n), o) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

B. Normy przetwarzania dla żelatyny

O ile żelatyna nie została wytworzona zgodnie z załącznikiem III sekcja XIV do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, musi być produkowana w procesie, który gwarantuje poddanie nieprzetworzonego materiału kategorii 3 traktowaniu kwasem lub zasadą, a następnie jednokrotnemu lub kilkakrotnemu płukaniu.

Następnie konieczne jest wyregulowanie odczynu pH. Żelatynę należy uzyskiwać poprzez jednokrotne lub wielokrotnie ogrzewanie, a następnie oczyszczanie poprzez przefiltrowanie i sterylizację.

2.	Po poddaniu żelatyny procesom określonym w pkt 1 można ją poddać suszeniu i, w odpowiednich przypadkach, procesowi proszkowania lub uwarstwiania.

3.	Używanie konserwantów innych niż dwutlenek siarki i nadtlenek wodoru jest zabronione.

C. Inne wymogi dotyczące żelatyny

Żelatyna musi być pakowana, przechowywana i przewożona w zadowalających warunkach higienicznych.

W szczególności:

a)	należy zapewnić pomieszczenie do przechowywania materiałów przeznaczonych do pakowania;

b)	pakowanie musi odbywać się w pomieszczeniu lub miejscu specjalnie przeznaczonym do tego celu.

D. Normy przetwarzania dotyczące hydrolizatu białkowego

Hydrolizat białkowy musi być wytwarzany w procesie produkcyjnym, który obejmuje właściwe środki służące zredukowaniu zanieczyszczenia do minimum. Masa cząsteczkowa hydrolizatu białkowego pozyskanego od przeżuwaczy musi wynosić poniżej 10 000 daltonów.

W uzupełnieniu wymogów określonych w pierwszym akapicie hydrolizaty białkowe pochodzące całkowicie lub częściowo ze skór i skórek przeżuwaczy wytwarza się w zakładzie przetwórczym przeznaczonym wyłącznie do celów wytwarzania hydrolizatu białkowego, za pomocą procesu obejmującego przygotowanie surowca kategorii 3 w drodze kąpieli solankowych, wapnowania i intensywnego przemywania, a następnie poddania materiału działaniu:

a)	odczynu pH powyżej 11 przez ponad trzy godziny w temperaturze ponad 80 °C, a następnie obróbce cieplnej w temperaturze ponad 140 °C przez 30 minut pod ciśnieniem wyższym niż 3,6 bara lub

b)	odczynu pH 1–2, następnie powyżej 11, a następnie obróbce cieplnej w temperaturze 140 °C przez 30 minut pod ciśnieniem 3 barów.

Sekcja 6

Szczegółowe wymogi dotyczące fosforanu diwapniowego

A. Surowce

Do produkcji fosforanu diwapniowego mogą być stosowane wyłącznie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego stanowiące materiał kategorii 3 lub produkty pochodne z takich produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, inne niż materiały, o których mowa w art. 10 lit. m), n), o) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

B. Normy przetwarzania

Fosforan diwapniowy musi być wytwarzany w procesie obejmującym następujące trzy etapy:

a)	po pierwsze zapewnia się rozkruszenie wszelkich kości stanowiących materiał kategorii 3 na drobne cząstki i odtłuszczenie ich przy użyciu gorącej wody, a następnie potraktowanie rozcieńczonym kwasem solnym (o minimalnym stężeniu 4 % i odczynie pH poniżej 1,5) przez okres co najmniej dwóch dni;

b)	po drugie, po przeprowadzeniu części procesu, o której mowa w lit. a), dokonuje się obróbki otrzymanego roztworu fosforowego przy użyciu wapna, powodując wytrącenie się osadu fosforanu diwapniowego o odczynie pH 4–7;

c)	na koniec osusza się osad fosforanu diwapniowego powietrzem w temperaturze początkowej 65–325 °C i temperaturze końcowej 30–65 °C,

2.	Jeżeli fosforan diwapniowy pochodzi z odtłuszczonych kości, musi on pochodzić z kości, o których mowa w art. 10 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

Sekcja 7

Szczegółowe wymagania dotyczące fosforanu triwapniowego

A. Surowce

Do produkcji fosforanu triwapniowego mogą być stosowane wyłącznie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego stanowiące materiał kategorii 3 lub produkty pochodne z takich produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, inne niż materiały, o których mowa w art. 10 lit. m), n), o) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

B. Normy przetwarzania

Fosforan triwapniowy musi być wytwarzany w procesie, który zapewnia:

a)	rozkruszenie wszelkich kości stanowiących materiał kategorii 3 na drobne cząstki i odtłuszczenie ich przy zastosowaniu przepływu przeciwprądowego gorącej wody (odłamki kostne muszą być mniejsze niż 14 mm);

b)	gotowanie ciągłe na parze w temperaturze 145 °C przez 30 min pod ciśnieniem 4 barów;

c)	oddzielenie bulionu białkowego od hydroksyapatytu (fosforanu triwapniowego) przez odwirowanie;

d)	granulację fosforanu triwapniowego po wysuszeniu w złożu fluidalnym powietrzem w temperaturze 200 °C.

Sekcja 8

Szczegółowe wymagania dotyczące kolagenu

A. Surowce

Do produkcji kolagenu mogą być stosowane wyłącznie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego stanowiące materiał kategorii 3 lub produkty pochodne z takich produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, inne niż materiały, o których mowa w art. 10 lit. m), n), o) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

B. Normy przetwarzania

O ile kolagen nie został wytworzony zgodnie z wymogami dotyczącymi kolagenu opisanymi w załączniku III sekcja XV do rozporządzenia (WE) nr 853/2004, musi on być produkowany w procesie, który gwarantuje poddanie nieprzetworzonego materiału kategorii 3 obróbce obejmującej mycie, wyregulowanie pH przy użyciu kwasu lub zasady, a następnie jednokrotne lub kilkakrotne płukanie, filtrowanie i wytłaczanie.

Po takiej obróbce kolagen może być poddany procesowi suszenia.

2.	Zabrania się stosowania konserwantów innych niż dozwolone przez prawodawstwo UE.

C. Inne wymogi

Kolagen musi być pakowany, przechowywany i transportowany w zadowalających warunkach higienicznych. W szczególności:

a)	należy zapewnić pomieszczenie do przechowywania materiałów przeznaczonych do pakowania;

b)	pakowanie musi odbywać się w pomieszczeniu lub miejscu specjalnie przeznaczonym do tego celu.

Sekcja 9

Szczegółowe wymogi dotyczące produktów jajecznych

A. Surowce

Do wytwarzania produktów jajecznych mogą być stosowane jedynie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 10 lit. e) i f) oraz lit. k) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

B. Normy przetwarzania

Produkty jajeczne muszą być:

a)	poddane dowolnej z metod przetwarzania nr 1–5 lub nr 7 opisanych w załączniku IV rozdział III;

b)	poddane innej metodzie i parametrom, które zapewniają spełnienie przez produkty norm mikrobiologicznych dla produktów pochodnych, określonych w rozdziale I lub

c)	poddane obróbce zgodnie z wymogami dla jaj i produktów jajecznych, określonymi w załączniku III sekcja X rozdziały I, II i III do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

Sekcja 10

Szczegółowe wymogi dotyczące niektórych materiałów kategorii 3

Materiał kategorii 3 zawierający produkty pochodzenia zwierzęcego lub środki spożywcze zawierające produkty pochodzenia zwierzęcego, które nie są już przeznaczone do spożycia przez ludzi z powodów handlowych lub w wyniku problemów powstałych podczas produkcji lub wad w pakowaniu lub innych wad, które nie stanowią zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt, o których to produktach jest mowa w art. 10 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, mogą być wprowadzane do obrotu w celu skarmiania zwierząt gospodarskich, pod warunkiem że:

materiał nie składa się z materiału pochodzenia zwierzęcego – ani nie miał styczności z materiałem pochodzenia zwierzęcego – który nie został poddany przetwarzaniu:

(i)	w sposób zgodny z niniejszym rozporządzeniem;

(ii)	w sposób zgodny z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 lit. m) rozporządzenia (WE) nr 852/2004;

b)	podjęto wszelkie niezbędne środki ostrożności dla zapobieżenia zanieczyszczeniu materiału.

ROZDZIAŁ III

WYMOGI DOTYCZĄCE NIEKTÓRYCH RODZAJÓW KARMY DLA RYB I PRZYNĘT STOSOWANYCH W POŁOWACH

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego z ryb lub bezkręgowców wodnych oraz produkty pochodne z nich uzyskane, przeznaczone na karmę dla ryb utrzymywanych w gospodarstwach rybackich lub zwierząt akwakultury innych gatunków, muszą:

a)	być poddawane czynnościom i przetwarzane oddzielnie od materiału niezatwierdzonego w tym celu;

pochodzić:

(i)	od dzikich ryb lub innych zwierząt wodnych, z wyjątkiem ssaków morskich, wyładowanych w celach handlowych, bądź z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego z dzikich ryb, które to produkty pochodzą z zakładów wytwarzających produkty rybne przeznaczone do spożycia przez ludzi lub

(ii)	z ryb utrzymywanych w gospodarstwach rybackich, pod warunkiem, że są one stosowane do skarmiania ryb innych gatunków, utrzymywanych w gospodarstwach rybackich;

c)	być przetwarzane w zakładach przetwórczych zgodnie z metodą zapewniającą bezpieczeństwo mikrobiologiczne produktu, w tym w odniesieniu do czynników chorobotwórczych występujących u ryb.

Właściwy organ może ustanowić warunki mające na celu zapobieżenie niedopuszczalnemu zagrożeniu zakażeniem chorobami przenoszonymi na ludzi lub zwierzęta w odniesieniu do stosowania zwierząt wodnych oraz bezkręgowców wodnych i lądowych:

a)	jako karmy dla ryb utrzymywanych w gospodarstwach rybackich lub dla bezkręgowców wodnych, o ile dane produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego nie zostały przetworzone zgodnie z pkt 1 lit. c);

b)	jako przynęty w połowach, w tym w połowach bezkręgowców wodnych.

(1) F0 to wskaźnik skuteczności zabijania przetrwalników bakterii. Wartość F0 równa 3,00 oznacza, że najchłodniejsze miejsce produktu zostało ogrzane w stopniu wystarczającym do osiągnięcia takiej samej skuteczności zabijania, jak natychmiastowe podgrzanie do temperatury 121 °C (250 °F) na okres trzech minut, a następnie natychmiastowe schłodzenie.

(2) UHT = sterylizacja w bardzo wysokiej temperaturze (132 °C) przez co najmniej jedną sekundę.

(3) HTST = krótkotrwała pasteryzacja w wysokiej temperaturze (72 °C) przez co najmniej 15 sekund lub pasteryzacja o równoważnym skutku, prowadząca do ujemnego wyniku w badaniu fosfatazy.

ZAŁĄCZNIK XI

NAWOZY ORGANICZNE I POLEPSZACZE GLEBY

ROZDZIAŁ I

WYMOGI DOTYCZĄCE NIEPRZETWORZONEGO OBORNIKA, PRZETWORZONEGO OBORNIKA ORAZ PRODUKTÓW POCHODNYCH Z PRZETWORZONEGO OBORNIKA

Sekcja 1

Nieprzetworzony obornik

Handel między państwami członkowskimi nieprzetworzonym obornikiem innym niż pochodzący od drobiu lub koniowatych podlega, oprócz zgody państwa członkowskiego przeznaczenia, o której mowa w art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, następującym warunkom:

Zabroniony jest handel nieprzetworzonym obornikiem innym niż pochodzący od drobiu lub koniowatych, z wyjątkiem obornika:

(i)	pochodzącego z obszaru, który nie jest objęty ograniczeniami ze względu na poważną chorobę zakaźną oraz

(ii)	przeznaczonego do stosowania, pod nadzorem właściwego organu, do nawożenia ziemi stanowiącej część jednego gospodarstwa położonego po obu stronach granicy dwóch państw członkowskich;

właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia może jednak, uwzględniając pochodzenie obornika, jego przeznaczenie i kwestie dotyczące zdrowia, przyznać specjalne zezwolenie na wprowadzenie na swoje terytorium:

(i)

obornika przeznaczonego do:

—	przetwarzania w zakładzie wytwarzającym produkty pochodnie, przeznaczone do zastosowań poza łańcuchem paszowym, lub

—	przekształcania w biogaz lub kompostowania, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 oraz z załącznikiem V do niniejszego rozporządzenia, w celu wytwarzania produktów, o których mowa w sekcji 2 niniejszego rozdziału.

W takich przypadkach właściwy organ, udzielając zezwolenia na wprowadzenie obornika do takich zakładów, uwzględnia jego pochodzenie; lub

(ii)	obornika przeznaczonego do zastosowań w glebie w gospodarstwie, pod warunkiem że właściwy organ państwa członkowskiego pochodzenia wydał zgodę na taki handel.

c)	w przypadkach, o których mowa w lit. b), do dokumentu handlowego towarzyszącego przesyłce obornika należy dołączyć poświadczenie zdrowia zgodne ze wzorem ustanowionym w pkt 3.

Handel między państwami członkowskimi nieprzetworzonym obornikiem pochodzącym od drobiu podlega, oprócz zgody państwa członkowskiego przeznaczenia, o której mowa w art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, następującym warunkom:

a)	obornik musi pochodzić z obszaru, który nie jest objęty ograniczeniami ze względu na rzekomy pomór drobiu lub grypę ptaków;

b)	nieprzetworzony obornik pochodzący od stad drobiu zaszczepionych przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu nie może być ponadto wysyłany do regionu posiadającego status „nieszczepiony” w odniesieniu do rzekomego pomoru drobiu na podstawie art. 15 ust. 2 dyrektywy 2009/158/WE oraz

c)	do dokumentu handlowego towarzyszącego przesyłce obornika należy dołączyć poświadczenie zdrowia zgodne ze wzorem ustanowionym w pkt 3.

3.	Wzór poświadczenia zdrowia, dodawanego do dokumentu handlowego:

Nieprzetworzony obornik pochodzący od koniowatych może być przedmiotem handlu między państwami członkowskimi, pod warunkiem że państwo członkowskie przeznaczenia wydało zgodę na taki handel, o czym mowa w art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, oraz że obornik ten nie pochodzi z gospodarstwa objętego ograniczeniami dotyczącymi zdrowia zwierząt ze względu na nosaciznę, pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej, wąglik lub wściekliznę, zgodnie z art. 4 ust. 5 dyrektywy 2009/156/WE.

Zgodnie z art. 48 ust. 1 lit. c) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 właściwy organ państwa członkowskiego przeznaczenia może zażądać od podmiotu wysyłającego nieprzetworzony obornik z innego państwa członkowskiego:

a)	przedstawienia dalszych informacji dotyczących zamierzonej wysyłki, takich jak dokładne geograficzne wskazanie miejsca, w którym obornik zostanie wyładowany, oraz

b)	przechowywania obornika przed zastosowaniem w glebie.

6.	Właściwy organ może zezwolić na wysyłkę obornika przewożonego między dwoma punktami w tym samym gospodarstwie, pod warunkiem kontrolowania ewentualnych zagrożeń dla zdrowia, np. zobowiązania zainteresowanych podmiotów do prowadzenia rejestrów.

Sekcja 2

Guano nietoperzy, przetworzony obornik oraz produkty pochodne z przetworzonego obornika

Wprowadzanie do obrotu przetworzonego obornika, produktów pochodnych z przetworzonego obornika oraz guana nietoperzy podlega, oprócz zgody państwa członkowskiego przeznaczenia, o której mowa w art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, następującym warunkom:

a)	Produkty te muszą pochodzić z zakładu wytwarzającego produkty pochodne do zastosowań poza łańcuchem paszowym lub z wytwórni biogazu lub kompostowni, albo z zakładu wytwarzającego nawozy organiczne lub polepszacze gleby.

b)	Produkty te muszą być poddane obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 70 °C przez co najmniej 60 minut oraz obróbce zmniejszającej ilość bakterii tworzących formy przetrwalnikowe i powstawanie toksyn, kiedy produkty te uważane są za istotne zagrożenie.

Właściwy organ może jednak zezwolić na stosowanie innych znormalizowanych parametrów procesu, niż te opisane w lit. b), o ile wnioskodawca wykaże, iż takie parametry zapewniają minimalizację ryzyka biologicznego.

W tym celu niezbędna jest walidacja, która odbywa się w następujący sposób:

(i)	określenie i analiza możliwych zagrożeń, w tym wpływu surowca wejściowego, w oparciu o pełną definicję warunków przetwarzania, oraz ocena ryzyka określająca, w jaki sposób szczególne warunki przetwarzania są w praktyce osiągane w normalnych i nietypowych sytuacjach.

(ii)

walidacja planowanego procesu

(ii-1)

poprzez pomiar zmniejszenia żywotności/zakaźności endogenicznych organizmów wskaźnikowych podczas procesu, gdzie wskaźnik jest:

—	stale obecny w surowcu w dużych ilościach,

—	nie mniej ciepłooporny na zabójcze działanie procesu przetwarzania, ale również nie znacznie bardziej oporny niż czynniki chorobotwórcze, do monitorowania których jest wykorzystywany,

—	stosunkowo łatwy do oznaczenia ilościowego oraz stosunkowo łatwy do zidentyfikowania i do potwierdzenia obecności; lub

(ii-2)

poprzez pomiar zmniejszenia żywotności/zakaźności dobrze scharakteryzowanego organizmu testowego lub wirusa, poddanego działaniu procesu, wprowadzonego w odpowiedniej próbce testowej do materiału początkowego.

(iii)

Walidacja, o której mowa w ppkt (ii), musi wykazać, że proces powoduje następujące ogólne zmniejszenie ryzyka:

—	dla procesów obróbki termicznej i chemicznej – zmniejszenie liczby Enterococcus faecalis o co najmniej 5 log10 oraz zmniejszenie miana zakaźności ciepłoodpornych wirusów, takich jak parwowirus, jeżeli zostały one uznane za istotne zagrożenie, o co najmniej 3 log10,

—	dla procesów obróbki chemicznej – również zmniejszenie liczby opornych pasożytów, takich jak jajeczka Ascaris sp. o co najmniej 99,9 % (3 log 10) form zdolnych do życia;

(iv)	opracowanie pełnego programu kontroli, w tym procedur monitorowania przebiegu procesu;

(v)	środki zapewniające stałe monitorowanie i nadzór istotnych parametrów procesu ustalonych w programie kontroli podczas eksploatacji zakładu.

Szczegóły dotyczące istotnych parametrów procesu wykorzystywanych w zakładzie, a także innych krytycznych punktów kontroli, muszą być rejestrowane i przechowywane tak, aby właściciel, podmiot prowadzący lub ich przedstawiciel oraz właściwy organ mogły monitorować działalność zakładu. Informacje dotyczące procesu zatwierdzonego na mocy niniejszego punktu muszą być udostępniane Komisji na jej żądanie.

reprezentatywne próbki obornika pobrane podczas przetwarzania lub bezpośrednio po nim w zakładzie w celu monitorowania procesu muszą być zgodne z następującymi normami:

Escherichia coli: n = 5, c = 5, m = 0, M= 1 000 w 1 g;

lub

Enterococaceae: n = 5, c = 5, m = 0, M = 1 000 w 1 g;

oraz

reprezentatywne próbki obornika pobrane podczas składowania lub w momencie wycofywania ze składowania w zakładzie produkcyjnym, wytwórni biogazu lub kompostowni muszą spełniać następujące normy:

Salmonella: nieobecna w 25 g: n = 5; c = 0; m = 0; M = 0

gdzie:

n	=	liczba badanych próbek,
m	=	wartość graniczna liczby bakterii; wynik jest uznawany za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;
M	=	maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik jest uznawany za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach jest równa lub większa od M; oraz
c	=	liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M; próbka jest w dalszym ciągu uznawana za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii pozostałych próbek jest równa lub mniejsza od m.

Przetworzony obornik lub produkty z przetworzonego obornika niespełniające powyższych norm są uznawane za nieprzetworzone.

Produkty te muszą być przechowywane w taki sposób, aby zminimalizować zanieczyszczenie lub wtórne zanieczyszczenie i zawilgocenie po przetworzeniu. W związku z powyższym należy je przechowywać w:

(i)	szczelnych i izolowanych silosach lub we właściwie skonstruowanych halach magazynowych lub

(ii)	właściwie zaplombowanych opakowaniach (workach plastikowych lub „dużych workach”).

ROZDZIAŁ II

WYMOGI DOTYCZĄCE NIEKTÓRYCH NAWOZÓW ORGANICZNYCH I POLEPSZACZY GLEBY

Sekcja 1

Warunki dotyczące produkcji

Nawozy organiczne i polepszacze gleby, inne niż obornik, treść przewodu pokarmowego, kompost, mleko, produkty na bazie mleka, produkty pochodne mleka, siara, produkty z siary oraz pozostałości fermentacyjne z przekształcania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych w biogaz, produkuje się:

a)	przez zastosowanie metody przetwarzania nr 1 (sterylizacja ciśnieniowa), jeżeli jako materiał początkowy stosowany jest materiał kategorii 2;

z zastosowaniem przetworzonego białka zwierzęcego, wyprodukowanego z materiału kategorii 3 zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 1 lub z materiałów poddanych innej obróbce, jeżeli materiały te mogą być stosowane w nawozach organicznych lub polepszaczach gleby zgodnie z niniejszym rozporządzeniem lub

c)	przez zastosowanie dowolnej z metod przetwarzania nr 1-7, opisanych w załączniku IV rozdział III, jeżeli materiał kategorii 3 jest stosowany jako materiał początkowy, który nie jest stosowany do produkcji przetworzonego białka zwierzęcego.

Nawozy organiczne i polepszacze gleby, składające się lub wyprodukowane z mączki mięsno-kostnej pozyskanej z materiału kategorii 2 lub z przetworzonego białka zwierzęcego, miesza się w zarejestrowanym przedsiębiorstwie lub zakładzie w wystarczających minimalnych proporcjach ze składnikiem zatwierdzonym przez właściwy organ państwa członkowskiego, w którym produkt ma być stosowany w glebie, w celu wykluczenia dalszego stosowania mieszaniny do produkcji pasz.

Właściwy organ zatwierdza składnik, o którym mowa w pkt 2, zgodnie z następującymi warunkami:

składnik składa się z wapna, obornika, moczu, kompostu lub pozostałości fermentacyjnych z przekształcania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego w biogaz lub z innych substancji, takich jak nawozy mineralne, które nie są stosowane w paszach dla zwierząt i które wykluczają dalsze stosowanie mieszaniny do produkcji pasz zgodnie z dobrą praktyką rolniczą;

składnik jest określany w oparciu o ocenę warunków klimatycznych i glebowych do zastosowania w mieszaninie jako nawóz, ze wskazaniem, że składnik ten powoduje, że mieszanina jest niesmaczna dla zwierząt, lub w inny sposób skuteczne zapobiega stosowaniu mieszaniny do celów żywienia zwierząt, a także jest określany zgodnie z wymogami ustanowionymi w prawodawstwie UE lub, w stosownych przypadkach, w przepisach krajowych, w celu ochrony środowiska w zakresie ochrony gleby i wód gruntowych.

Właściwy organ udostępnia Komisji i pozostałym państwom członkowskim, na ich żądanie, wykaz zatwierdzonych składników.

Wymogi, o którym mowa w pkt 2, nie mają jednak zastosowania:

a)	do nawozów organicznych i polepszaczy gleby w opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży, o wadze nieprzekraczającej 50 kg, do stosowania przez konsumenta końcowego lub

do nawozów organicznych i polepszaczy gleby w dużych workach o wadze nieprzekraczającej 1 000 kg, na opakowaniach których wskazano, że dane nawozy organiczne nie są przeznaczone do stosowania w glebie, do której mają dostęp zwierzęta gospodarskie, pod warunkiem że właściwy organ państwa członkowskiego, w którym dany nawóz organiczny lub polepszacz gleby ma być stosowany w glebie, zezwolił na stosowanie takich dużych worków na podstawie oceny prawdopodobieństwa dostania się takich materiałów do gospodarstw trzymających zwierzęta lub do gleby, do której mają dostęp zwierzęta gospodarskie.

Producenci nawozów organicznych i polepszaczy gleby zapewniają ich oczyszczenie z czynników chorobotwórczych przed dopuszczeniem do obrotu zgodnie z:

—	załącznikiem X rozdział I – w przypadku przetworzonego białka zwierzęcego lub produktów pochodnych uzyskanych z materiału kategorii 2 lub kategorii 3,

—	załącznikiem V rozdział III sekcja 3 – w przypadku kompostu lub pozostałości fermentacyjnych z przekształcania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych w biogaz.

Sekcja 2

Przechowywanie i transport

Po przetworzeniu lub przekształceniu nawozy organiczne i polepszacze gleby należy właściwie przechowywać i transportować:

a)	masowo, w odpowiednich warunkach zapobiegających zanieczyszczeniu;

b)	w opakowaniach lub w dużych workach, w przypadku nawozów organicznych lub polepszaczy gleby przeznaczonych do sprzedaży użytkownikom końcowym lub

c)	w przypadku przechowywania w gospodarstwie – w odpowiednim miejscu, do którego nie mają dostępu zwierzęta gospodarskie.

ZAŁĄCZNIK XII

PRODUKTY POŚREDNIE

Zgodnie z art. 34 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 w odniesieniu do przywozu produktów pośrednich i ich tranzytu przez terytorium Unii mają zastosowanie następujące warunki:

przywóz i tranzyt produktów pośrednich jest dozwolony, jeżeli:

zostały one otrzymane z następujących materiałów:

(i)	materiał kategorii 3 inny niż materiały, o których mowa w art. 10 lit. c), n), o) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

(ii)	produkty wytworzone przez zwierzęta, o których mowa w art. 10 lit. i), l) i m) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 lub

(iii)

mieszaniny materiałów, o których mowa w ppkt (i) i (ii);

w przypadku produktów pośrednich przeznaczonych do produkcji wyrobów medycznych, wyrobów medycznych używanych do diagnostyki in vitro oraz odczynników laboratoryjnych – zostały one otrzymane z:

(i)	materiałów spełniających kryteria, o których mowa w lit. a), z tym że mogą one pochodzić od zwierząt, które zostały poddane nielegalnym zabiegom zgodnie z ich definicją w art. 1 ust. 2 lit. d) dyrektywy 96/22/WE lub nielegalnemu leczeniu zgodnie z jego definicją w art. 2 lit. b) dyrektywy 96/23/WE;

(ii)	materiału kategorii 2, o którym mowa w art. 9 lit. f) i h) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 lub

(iii)

mieszanin materiałów, o których mowa w ppkt (i) i (ii);

w przypadku produktów pośrednich przeznaczonych do produkcji wyrobów medycznych aktywnego osadzania, produktów leczniczych i weterynaryjnych produktów leczniczych – zostały one otrzymane z materiałów, o których mowa w lit. b), jeżeli właściwe organy uznają zastosowanie takich materiałów za uzasadnione dla potrzeb ochrony zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt;

d)	pochodzą z państwa trzeciego wymienionego jako członek Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) w Biuletynie OIE;

e)	pochodzą z przedsiębiorstwa lub zakładu zarejestrowanych lub zatwierdzonych przez właściwe organy państwa trzeciego, o którym mowa w lit. d), zgodnie z warunkami określonymi w pkt 2;

każdej przesyłce towarzyszy deklaracja importera zgodna ze wzorem deklaracji określonym w załączniku XV rozdział 20, sporządzona w co najmniej jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym musi być przeprowadzona kontrola w punkcie kontroli granicznej, oraz w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego przeznaczenia; wspomniane państwa członkowskie mogą zezwolić na zastosowanie innych języków i zażądać urzędowych tłumaczeń deklaracji sporządzonych w takich innych językach;

w przypadku materiałów, o których mowa w lit. b), importer wykazuje przed właściwymi organami, że materiały:

(i)	nie niosą ze sobą ryzyka zakażenia chorobami przenoszonymi na ludzi lub zwierzęta; albo

(ii)	są przewożone w warunkach zapobiegających zakażeniu chorobami przenoszonymi na ludzi lub zwierzęta.

Przedsiębiorstwo lub zakład mogą zostać zarejestrowane lub zatwierdzone przez właściwe organy państwa trzeciego, o których mowa w pkt 1 lit. e), jeżeli:

podmiot lub właściciel zakładu lub jego przedstawiciel:

(i)	wykaże, że zakład posiada odpowiednie urządzenia do przekształcania materiałów, o których mowa w pkt 1 lit. a), b) lub c), zależnie od przypadku, gwarantujące ukończenie niezbędnych etapów projektowania, przekształcania i produkcji;

(ii)	ustanawia i wdraża metody monitorowania i kontroli krytycznych punktów kontroli na podstawie stosowanych procesów;

(iii)

przechowuje dokumentację zawierającą informacje otrzymane na podstawie ppkt (ii) przez okres co najmniej dwóch lat celem jej przedłożenia właściwym organom;

(iv)	przekazuje właściwym organom wszelkie posiadane informacje, z których wynika, że istnieje poważne zagrożenie dla zdrowia zwierząt lub zdrowia publicznego;

właściwe organy państwa trzeciego regularnie przeprowadzają inspekcje w przedsiębiorstwie lub zakładzie i nadzorują zakład zgodnie z następującymi warunkami:

(i)	częstotliwość inspekcji i nadzoru zależy od rozmiaru zakładu, rodzaju wytwarzanych produktów, oceny ryzyka i oferowanych zabezpieczeń, w oparciu o system kontroli utworzony zgodnie z zasadami analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli (HACCP);

(ii)	w przypadku gdy inspekcja przeprowadzona przez właściwe organy wykaże brak zgodności z przepisami niniejszego rozporządzenia, właściwe organy podejmują odpowiednie działania;

(iii)

właściwe organy sporządzają wykaz przedsiębiorstw lub zakładów zatwierdzonych lub zarejestrowanych zgodnie z niniejszym załącznikiem oraz przydzielają każdemu zakładowi urzędowy numer identyfikacyjny, zgodnie z charakterem jego działalności; wykaz ten i dalsze zmiany wykazu przekazuje się państwu członkowskiemu, w którym musi być przeprowadzona kontrola w punkcie kontroli granicznej, oraz do państwa członkowskiego przeznaczenia.

Produkty pośrednie przywożone do Unii są poddawane kontroli w punkcie kontroli granicznej zgodnie z art. 4 dyrektywy 97/78/WE i przewożone bezpośrednio z punktu kontroli granicznej do:

zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu zajmującego się wytwarzaniem produktów pochodnych, o których mowa w art. 33 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, gdzie produkty pośrednie muszą być dalej mieszane, używane w celu powlekania, montowania, pakowania lub etykietowania przed ich wprowadzeniem do obrotu lub oddaniem do użytku zgodnie z przepisami unijnymi mającymi zastosowanie do produktu pochodnego;

przedsiębiorstwa lub zakładu zatwierdzonego do celów składowania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, skąd mogą one być jedynie wysłane do przedsiębiorstwa lub zakładu, o którym mowa w lit. a) niniejszego punktu, do celów, o których mowa w lit. a).

4.	Produkty pośrednie przewożone przez terytorium Unii są transportowane zgodnie z art. 11 dyrektywy 97/78/WE.

5.	Urzędowy lekarz weterynarii w danym punkcie kontroli granicznej informuje władze właściwe dla przedsiębiorstwa lub zakładu w miejscu przeznaczenia o przesyłce za pośrednictwem systemu TRACES.

Podmiot lub właściciel przedsiębiorstwa lub zakładu w miejscu przeznaczenia lub jego przedstawiciel przechowuje dokumentację zgodnie z art. 22 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 i dostarcza właściwym organom, na żądanie, niezbędnych szczegółowych informacji dotyczących zakupu, sprzedaży, wykorzystania, zapasów i usuwania nadwyżek produktów pośrednich dla celów sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

Zgodnie z dyrektywą 97/78/WE właściwe organy dopilnowują, aby przesyłki zawierające produkty pośrednie zostały wysłane z państwa członkowskiego, w którym musi być przeprowadzona kontrola w punkcie kontroli granicznej, do zakładu przeznaczenia, o którym mowa w pkt 3, lub w przypadku tranzytu do punktu kontroli granicznej, przez który przesyłka opuszcza terytorium.

8.	Właściwe organy prowadzą regularne kontrole dokumentacji w celu uzgodnienia, z jednej strony, ilości przywiezionych produktów pośrednich, zaś z drugiej strony – produktów składowanych, wykorzystanych, wysłanych lub usuwanych, w celu sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

W przypadku przesyłek produktów pośrednich przewożonych w tranzycie właściwe organy odpowiedzialne, odpowiednio, za punkt kontroli granicznej, przez który przesyłka została wprowadzona do Unii, i punkt, przez który przesyłka opuszcza jej terytorium, współpracują w razie konieczności w celu zapewnienia prowadzenia skutecznych kontroli i możliwości śledzenia tych przesyłek.

ZAŁĄCZNIK XIII

KARMA DLA ZWIERZĄT DOMOWYCH I NIEKTÓRE INNE PRODUKTY POCHODNE

ROZDZIAŁ I

Wymogi ogólne

Wytwórnie karmy dla zwierząt domowych oraz przedsiębiorstwa lub zakłady wytwarzające produkty pochodne, o których mowa w niniejszym załączniku, muszą być odpowiednio wyposażone w celu:

a)	przechowywania i obróbki dostarczanego do nich materiału w warunkach zapobiegających pojawieniu się zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt;

b)	usuwania niezużytych produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych pozostających po produkcji, chyba że wspomniany niezużyty materiał jest wysyłany w celu przetworzenia lub usunięcia do innego przedsiębiorstwa lub zakładu, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

ROZDZIAŁ II

Szczegółowe wymogi dotyczące karmy dla zwierząt domowych, w tym gryzaków dla psów

1. Surowa karma dla zwierząt domowych

Podmioty mogą wytwarzać surową karmę dla zwierząt domowych wyłącznie z materiału kategorii 3, o którym mowa w art. 10 lit. a) oraz lit. b) ppkt (i) i (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

Surowa karma dla zwierząt domowych musi być umieszczona w nowych, szczelnych opakowaniach.

Należy podjąć skuteczne kroki w celu zapewnienia, że produkt nie zostanie narażony na zanieczyszczenie w całym łańcuchu produkcyjnym do momentu znalezienia się w punkcie sprzedaży.

2. Surowiec do produkcji przetworzonej karmy dla zwierząt domowych oraz gryzaków dla psów

Podmioty mogą wytwarzać przetworzoną karmę dla zwierząt domowych oraz gryzaki dla psów wyłącznie z:

a)	materiału kategorii 3 innego niż materiał, o którym mowa w art. 10 lit. n), o) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 oraz

w przypadku karmy dla zwierząt domowych pochodzącej z przywozu lub wytwarzanej z materiałów pochodzących z przywozu – z materiału kategorii 1 obejmującego produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego uzyskane od zwierząt poddanych nielegalnym zabiegom zgodnie z ich definicją w art. 1 ust. 2 lit. d) dyrektywy 96/22/WE lub nielegalnemu leczeniu zgodnie z jego definicją w art. 2 lit. b) dyrektywy 96/23/WE;

3. Przetworzona karma dla zwierząt domowych

a)	Karma dla zwierząt domowych w puszkach musi zostać poddana obróbce cieplnej do wartości Fc wynoszącej minimum 3.

Przetworzona karma dla zwierząt domowych inna niż karma dla zwierząt domowych w puszkach musi:

(i)	zostać poddana obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 90 °C w całej substancji produktu gotowego;

(ii)	zostać poddana obróbce cieplnej w temperaturze składników pochodzenia zwierzęcego wynoszącej co najmniej 90 °C lub

(iii)

być wytwarzana – odnośnie do materiału paszowego pochodzenia zwierzęcego – wyłącznie z użyciem:

—	produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych z mięsa i wyrobów mięsnych, które zostały poddane w całej substancji obróbce cieplnej w temperaturze co najmniej 90 °C;

—

następujących produktów pochodnych, które zostały wytworzone zgodnie z wymogami niniejszego rozporządzenia: mleko i produkty na bazie mleka, żelatyna, hydrolizat białkowy, produkty jajeczne, kolagen, produkty z krwi, o których mowa w załączniku X rozdział II sekcja 2, przetworzone białko zwierzęce, w tym mączka rybna, tłuszcz wytopiony, oleje z ryb, fosforan diwapniowy, fosforan triwapniowy lub dodatki smakowe;

(iv)	za zezwoleniem właściwego organu być poddawana obróbce, takiej jak suszenie lub fermentacja, wykluczającej pojawienie się niedopuszczalnych zagrożeń ze strony danej karmy dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt;

(v)

w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 10 lit. l) i m) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, oraz w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego wytworzonych przez zwierzęta wodne oraz bezkręgowce wodne i lądowe, za zgodą właściwego organu – podlegać obróbce wykluczającej pojawienie się niedopuszczalnych zagrożeń ze strony danej karmy dla zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt.

Po zakończeniu produkcji należy podjąć wszelkie środki ostrożności w celu wykluczenia narażenia przetworzonej karmy dla zwierząt domowych na zanieczyszczenie.

Przetworzona karma dla zwierząt domowych musi być umieszczona w nowym opakowaniu.

4. Gryzaki dla psów muszą być poddane obróbce wystarczającej do zniszczenia czynników chorobotwórczych, w tym salmonelli.

Po zakończeniu obróbki muszą być podjęte wszelkie środki ostrożności w celu wykluczenia narażenia gryzaków dla psów na zanieczyszczenie.

Gryzaki dla psów muszą być umieszczone w nowym opakowaniu.

5. Podczas produkcji lub przechowywania (przed wysyłką) z gryzaków dla psów oraz z przetworzonej karmy dla zwierząt domowych (z wyjątkiem karmy dla zwierząt domowych w puszkach oraz przetworzonej karmy dla zwierząt domowych poddanej obróbce zgodnie z pkt 3 lit. b) ppkt (v)) należy wyrywkowo pobrać próbki w celu sprawdzenia zgodności z następującymi normami:

Salmonella: nieobecna w 25 g, n = 5, c = 0, m = 0, M = 0.

Enterobakterie: n = 5, c = 2, m = 10, M = 300 w 1 g

gdzie:

n	=	liczba badanych próbek;
m	=	wartość graniczna liczby bakterii; wynik uznaje się za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;
M	=	maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik uznaje się za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej oraz
c	=	liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M; próbkę w dalszym ciągu uznaje się za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii w pozostałych próbkach nie przekracza m.

6. Podczas produkcji lub przechowywania (przed wysyłką) z surowej karmy dla zwierząt domowych należy wyrywkowo pobrać próbki w celu sprawdzenia zgodności z następującymi normami:

Salmonella: nieobecna w 25 g, n = 5, c = 0, m = 0, M = 0.

Enterobakterie: n = 5, c = 2, m = 10, M = 5 000 w 1 g

gdzie:

n	=	liczba badanych próbek;
m	=	wartość graniczna liczby bakterii; wynik uznaje się za zadowalający, jeżeli liczba bakterii we wszystkich próbkach nie przekracza m;
M	=	maksymalna wartość dla liczby bakterii; wynik uznaje się za niezadowalający, jeżeli liczba bakterii w jednej lub kilku próbkach równa się M lub więcej oraz
c	=	liczba próbek, w których liczba bakterii zawiera się między m i M; próbkę w dalszym ciągu uznaje się za zadowalającą, jeżeli liczba bakterii w pozostałych próbkach nie przekracza m.

7. Punkt końcowy dla przetworzonej karmy dla zwierząt domowych oraz gryzaków dla psów

Następujące produkty mogą być wprowadzane do obrotu bez ograniczeń przewidzianych niniejszym rozporządzeniem:

przetworzona karma dla zwierząt domowych

(i)	wyprodukowana i pakowana w UE zgodnie z pkt 3 i poddana badaniom zgodnie z pkt 5 lub

(ii)	poddana kontroli weterynaryjnej zgodnie z dyrektywą 97/78/WE w punkcie kontroli granicznej.

gryzaki dla psów:

(i)	wyprodukowane i pakowane w UE zgodnie z pkt 4 i poddane badaniom zgodnie z pkt 5 lub

(ii)	poddane kontroli weterynaryjnej zgodnie z dyrektywą 97/78/WE w punkcie kontroli granicznej.

ROZDZIAŁ III

Szczegółowe wymogi dotyczące dodatków smakowych do produkcji karmy dla zwierząt domowych

Do produkcji płynnych lub odwodnionych produktów pochodnych używanych do zwiększenia walorów smakowych karmy dla zwierząt domowych podmioty mogą stosować wyłącznie produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, które mogą być stosowane jako surowiec do produkcji przetworzonej karmy dla zwierząt domowych i gryzaków dla psów zgodnie z rozdziałem II pkt 2.

Dodatki smakowe muszą być poddane obróbce z zastosowaniem metody i parametrów zapewniających zgodność produktu z normami mikrobiologicznymi opisanymi w rozdziale II pkt 5 niniejszego załącznika. Po obróbce należy podjąć wszelkie środki ostrożności w celu wykluczenia narażenia produktu na zanieczyszczenie.

Produkt końcowy musi:

a)	zostać zapakowany w nowe lub wysterylizowane opakowanie lub

b)	być przewożony masowo w kontenerach lub innych środkach transportu, które zostały dokładnie wyczyszczone i zdezynfekowane.

ROZDZIAŁ IV

Szczegółowe wymogi dotyczące krwi i produktów z krwi zwierząt koniowatych

Wprowadzanie do obrotu krwi i produktów z krwi zwierząt koniowatych w celach innych niż paszowe podlega następującym warunkom:

Krew może być wprowadzana do obrotu w takich celach pod warunkiem, że została pozyskana:

od zwierząt koniowatych, które:

(i)

podczas kontroli w dniu pozyskania krwi nie wykazywały klinicznych objawów żadnej choroby podlegającej obowiązkowi zgłoszenia, wymienionej w załączniku I do dyrektywy 2009/156/WE, ani też grypy koni, babeszjozy koni, zapalenia jamy nosowej i płuc koni ani wirusowego zapalenia tętnic koni, wymienionych w art. 1.2.3. pkt 4 Kodeksu zdrowia zwierząt lądowych Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), wydanie z 2010 r.;

(ii)	w okresie 30 dni poprzedzających datę pozyskania krwi oraz w dniu pozyskania były trzymane w gospodarstwach podlegających nadzorowi lekarza weterynarii oraz nieobjętych zakazem na mocy art. 4 ust. 5 dyrektywy 2009/156/EWG ani ograniczeniami na mocy art. 5 tej dyrektywy;

(iii)

w okresach ustanowionych w art. 4 ust. 5 dyrektywy 2009/156/EWG nie miały styczności ze zwierzętami koniowatymi z gospodarstw, które były objęte zakazem z powodów zdrowia zwierząt na mocy tego artykułu, a przez okres co najmniej 40 dni poprzedzających datę pozyskania krwi oraz w dniu pozyskania nie miały styczności ze zwierzętami koniowatymi z państwa członkowskiego ani państwa trzeciego, które nie jest uznane za wolne od afrykańskiego pomoru koni zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i b) tej dyrektywy;

pod nadzorem weterynaryjnym:

(i)	w rzeźniach zarejestrowanych lub zatwierdzonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 albo

(ii)	w zatwierdzonych punktach, opatrzonych weterynaryjnym numerem identyfikacyjnym i nadzorowanych przez właściwy organ dla celów pozyskiwania krwi od zwierząt koniowatych przeznaczonej do wytwarzania produktów z krwi do wykorzystania w celach innych niż paszowe.

Produkty z krwi mogą być wprowadzane do obrotu w takich celach, pod warunkiem że:

a)	przedsięwzięto wszelkie środki ostrożności, aby uniknąć zanieczyszczenia produktów z krwi czynnikami chorobotwórczymi podczas produkcji, dokonywania czynności na produktach i pakowania;

zostały wyprodukowane z krwi, która:

(i)	spełnia wymogi ustanowione w pkt 1 lit. a) albo

(ii)

w celu inaktywacji ewentualnych czynników chorobotwórczych wywołujących afrykański pomór koni, wszystkie rodzaje wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia koni, w tym wenezuelskie zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego koni, niedokrwistość zakaźną koni, pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej i nosaciznę (Burkholderia mallei) została poddana obróbce jedną z następujących metod, a następnie poddana kontroli na skuteczność:

—	obróbka cieplna w temp. 65 °C przez co najmniej 3 godziny,

—	napromienianie promieniami gamma 25 kGy,

—	zmiana odczynu pH do poziomu 5 przez dwie godziny,

—	obróbka cieplna w temperaturze co najmniej 80 °C w całej substancji.

3.	Krew i produkty z krwi koniowatych muszą być pakowane w zaplombowane, szczelne pojemniki, oznaczone w przypadku krwi koniowatych numerem identyfikacyjnym rzeźni lub punktu pobierania, o którym mowa w pkt 1 lit. b).

ROZDZIAŁ V

Szczegółowe wymogi dotyczące skór i skórek zwierząt kopytnych oraz uzyskanych z nich produktów pochodnych

A. Przedsiębiorstwa i zakłady

Właściwy organ może zezwolić zakładom przeprowadzającym czynności na skórach i skórkach, w tym skórach wapnowanych, na dostarczanie skrawków i obrzynków skór i skórek do celów produkcji żelatyny przeznaczonej do spożycia przez zwierzęta oraz do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby, pod warunkiem że:

a)	dany zakład dysponuje magazynami z twardymi podłogami i gładkimi ścianami, które są łatwe do oczyszczenia i dezynfekcji oraz, w razie potrzeb, wyposażone w urządzenia chłodnicze;

b)	magazyny są utrzymywane w zadowalającym stanie higienicznym i technicznym, aby nie stanowiły źródła zanieczyszczenia surowców;

c)	w przypadku przechowywania lub przetwarzania w tych pomieszczeniach surowca, który nie spełnia wymogów niniejszego rozdziału, przez cały czas odbierania, przechowywania, przetwarzania i wysyłania musi on być oddzielony od surowców spełniających te wymogi;

skrawki i obrzynki pochodzące ze skór wapnowanych poddaje się obróbce zapewniającej eliminację wszelkich zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt przed wykorzystaniem tych skrawków i obrzynków do produkcji:

(i)	żelatyny przeznaczonej do spożycia przez zwierzęta lub

(ii)	nawozów organicznych i polepszaczy gleby.

B. Wprowadzanie do obrotu produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych

1.	Niepoddane obróbce skóry i skórki mogą być wprowadzane do obrotu z zachowaniem warunków zdrowotnych mających zastosowanie do świeżego mięsa zgodnie z dyrektywą 2002/99/WE.

Poddane obróbce skóry i skórki mogą być wprowadzane do obrotu, pod warunkiem że:

a)	nie miały kontaktu z innymi produktami zwierzęcymi lub żywymi zwierzętami, stanowiącego zagrożenie rozprzestrzenienia się poważnej choroby zakaźnej;

b)	dokument handlowy określony w załączniku VIII rozdział III zawiera oświadczenie, że podjęto wszelkie środki ostrożności dla wykluczenia zanieczyszczenia czynnikami chorobotwórczymi.

C. Punkt końcowy dla skór i skórek

Skóry i skórki kopytnych, przeznaczone decyzją danego podmiotu do celów innych niż spożycie przez ludzi i spełniające wymogi rozporządzenia (WE) nr 853/2004 dotyczące surowców w odniesieniu do żelatyny lub kolagenu przeznaczonych do stosowania w żywności, mogą być wprowadzane do obrotu bez ograniczeń przewidzianych niniejszym rozporządzeniem.

Następujące skóry i skórki poddane obróbce mogą być wprowadzane do obrotu bez ograniczeń przewidzianych niniejszym rozporządzeniem:

a)	skóry i skórki poddane pełnemu procesowi garbowania;

b)	skóry i skórki garbowane chromowo w stanie mokrym („wet blue”),

c)	„skóry piklowane”;

d)	„skóry wapnowane” (wapnowane i trzymane w solance o pH 12-13 przez co najmniej osiem godzin).

W drodze odstępstwa od pkt C.2 właściwy organ może nakazać, aby wysyłkom poddanych obróbce skór i skórek o których mowa w pkt 2 lit. c) i d), towarzyszył dokument handlowy zgodny ze wzorem przedstawionym w załączniku VIII rozdział III pkt 6 w przypadku ich dostawy do przedsiębiorstw lub zakładów wytwarzających karmę dla zwierząt domowych, nawozy organiczne lub polepszacze gleby bądź przekształcających te materiały w biogaz.

ROZDZIAŁ VI

Szczegółowe wymogi dotyczące trofeów myśliwskich i innych preparatów zwierzęcych

A. Przepisy zawarte w niniejszym rozdziale pozostają bez uszczerbku dla środków służących ochronie dzikiej fauny, przyjętych zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 338/97.

B. Pozyskiwanie z bezpiecznych źródeł

Trofea myśliwskie i inne preparaty zwierzęce, przy preparowaniu których produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego poddano obróbce lub nadano im formę niestanowiącą zagrożenia dla zdrowia, mogą być wprowadzane do obrotu, pod warunkiem że pochodzą od:

a)	gatunków innych niż kopytne, ptaki i zwierzęta z gromady Insecta (owady) lub Arachnida (pajęczaki) oraz

b)	zwierząt pochodzących z regionów niepodlegających ograniczeniom ze względu na obecność poważnych chorób zakaźnych, na które zwierzęta danego gatunku są podatne.

C. Bezpieczna obróbka

a)	pochodzą one od kopytnych lub ptaków, które poddano pełnemu zabiegowi taksydermii zapewniającemu ich konserwację w temperaturze otoczenia;

b)	są to wymodelowane kopytne lub ptaki lub wymodelowane części takich zwierząt;

c)	zostały one poddane preparowaniu anatomicznemu, np. w drodze plastynacji lub

d)	są to zwierzęta z gromady Insecta (owady) lub Arachnida (pajęczaki), poddane obróbce takiej jak suszenie, w celu zapobieżenia przeniesieniem chorób zakaźnych na ludzi lub zwierzęta.

Trofea myśliwskie lub inne preparaty, inne niż te, o których mowa w pkt B oraz w pkt C.1, wykonane ze zwierząt pochodzących z obszarów podlegających ograniczeniom z powodu obecności poważnych chorób zakaźnych, na które zwierzęta danych gatunków są podatne, mogą być wprowadzane do obrotu, pod warunkiem że:

w przypadku trofeów myśliwskich lub innych preparatów składających się wyłącznie z kości, rogów, kopyt, pazurów, poroża lub zębów:

(i)	zostały one zanurzone we wrzącej wodzie na odpowiedni czas zapewniający usunięcie wszelkich substancji innych niż kości, rogi, kopyta, pazury, poroże lub zęby;

(ii)	zostały one zdezynfekowane za pomocą środka dozwolonego przez właściwy organ, w szczególności nadtlenkiem wodoru w przypadku części składających się z kości;

(iii)

niezwłocznie po obróbce zostały one umieszczone, bez możliwości styczności z innymi produktami pochodzenia zwierzęcego, które mogłyby je zanieczyścić, w osobnych, przezroczystych i zamykanych opakowaniach, tak aby uniknąć późniejszego zanieczyszczenia oraz

(iv)	towarzyszy im świadectwo zdrowia poświadczające spełnienie warunków określonych w ppkt (i), (ii) i (iii);

w przypadku trofeów myśliwskich lub innych preparatów składających się wyłącznie ze skór i skórek:

(i)

zostały one:

—	poddane suszeniu,

—	zasolone na sucho lub na mokro przez okres przynajmniej 14 dni przed wysyłką lub

—	poddane procesowi konserwacji innemu niż garbowanie;

(ii)	niezwłocznie po obróbce zostały one umieszczone, bez możliwości styczności z innymi produktami pochodzenia zwierzęcego, które mogłyby je zanieczyścić, w osobnych, przezroczystych i zamykanych opakowaniach, tak aby uniknąć późniejszego zanieczyszczenia oraz

(iii)

towarzyszy im dokument handlowy lub świadectwo zdrowia poświadczające spełnienie warunków określonych w ppkt (i) i (ii).

ROZDZIAŁ VII

Szczegółowe wymogi dotyczące wełny, sierści, świńskiej szczeciny, piór i części piór oraz pierza

A. Surowiec

Niepoddana obróbce wełna, niepoddana obróbce sierść, niepoddana obróbce szczecina oraz niepoddane obróbce pióra i części piór oraz pierze muszą być materiałami kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. b) ppkt (iii), (iv) i (v) oraz lit. h) i n) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

Muszą one być suche i zamknięte w bezpiecznym opakowaniu.

Jednakże w przypadku niepoddanych obróbce piór i części piór oraz pierza, przewożonych bezpośrednio z rzeźni do zakładu przetwórczego, właściwy organ może zezwolić na odstępstwo od wymogu suszenia materiałów przewożonych na jego terytorium, pod warunkiem że:

a)	podjęte zostaną wszelkie środki niezbędne w celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się choroby;

b)	przewóz odbywa się w szczelnych kontenerach lub pojazdach, które bezpośrednio po każdym użyciu muszą być czyszczone i dezynfekowane.

Przemieszczanie świńskiej szczeciny z regionów, w których afrykański pomór świń stanowi chorobę endemiczną, jest zabronione z wyjątkiem świńskiej szczeciny, która:

a)	była parzona, farbowana lub bielona lub

została poddana innej obróbce, która gwarantuje zniszczenie czynników chorobotwórczych, pod warunkiem że jest to udowodnione w formie świadectwa wydanego przez lekarza weterynarii odpowiedzialnego za miejsce pochodzenia. Pranie fabryczne nie może być uznane za formę obróbki odpowiadającą celom niniejszego przepisu.

Przepisy pkt 1 nie mają zastosowania do piór ozdobnych lub piór:

a)	przewożonych przez podróżnych do prywatnego użytku lub

b)	w formie przesyłek przeznaczonych dla osób prywatnych do celów nieprzemysłowych.

B. Punkt końcowy dla wełny i sierści

Wełna i sierść prane fabrycznie oraz wełna i sierść poddane obróbce inną metodą eliminującą niedopuszczalne zagrożenia mogą być wprowadzane do obrotu bez ograniczeń przewidzianych niniejszym rozporządzeniem.

Państwa członkowskie mogą zezwolić na wprowadzanie do obrotu niepoddanych obróbce wełny i sierści pochodzących z gospodarstw bądź przedsiębiorstw lub zakładów zarejestrowanych zgodnie z art. 23 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 bądź zatwierdzonych zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. i) tego rozporządzenia na terytorium tych państw członkowskich bez ograniczeń przewidzianych niniejszym rozporządzeniem, jeśli w ich przekonaniu wspomniana wełna i sierść nie stanowią niedopuszczalnego zagrożenia dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt.

C. Punkt końcowy dla piór i pierza

Pióra, części piór i pierze, poddane praniu fabrycznemu i obróbce gorącą parą o temperaturze 100 °C przez co najmniej 30 minut, mogą być wprowadzane do obrotu bez ograniczeń przewidzianych niniejszym rozporządzeniem.

ROZDZIAŁ VIII

Szczegółowe wymogi dotyczące futer

Punkt końcowy

Futra, które były suszone przez dwa dni w temperaturze otoczenia wynoszącej 18 °C i w wilgotności wynoszącej 55 % mogą być wprowadzane do obrotu bez ograniczeń przewidzianych niniejszym rozporządzeniem.

ROZDZIAŁ IX

Szczegółowe wymogi dotyczące pszczelich produktów ubocznych

Pszczele produkty uboczne przeznaczone wyłącznie do wykorzystania w pszczelarstwie:

nie mogą pochodzić z obszaru, który jest objęty zakazem ze względu na pojawienie się:

a)	zgnilca amerykańskiego (Paenibacillus larvae larvae), z wyjątkiem przypadków, w których właściwy organ uznał ryzyko za nieistotne, wydał konkretne zezwolenie na stosowanie tylko w danym państwie członkowskim i podjął wszystkie inne niezbędne kroki w celu wykluczenia rozprzestrzeniania się choroby;

b)	choroby roztoczowej (Acarapis woodi (Rennie)), z wyjątkiem przypadków, kiedy obszar przeznaczenia otrzymał dodatkowe gwarancje zgodne z art. 14 ust. 2 dyrektywy 92/65/EWG;

c)	małego chrząszcza ulowego (Aethina tumida) lub

d)	roztocza Tropilaelaps (Tropilaelaps spp.); oraz

2.	muszą spełniać wymagania zawarte w art. 8 lit. a) dyrektywy 92/65/EWG.

ROZDZIAŁ X

Szczegółowe wymogi dotyczące tłuszczów wytopionych z materiałów kategorii 1 lub kategorii 2 do celów oleochemicznych

1.	Tłuszcze wytopione uzyskane z materiałów kategorii 1 lub kategorii 2, przeznaczone do celów oleochemicznych, muszą być wytworzone z zastosowaniem dowolnej z metod przetwarzania nr 1–5, opisanych w załączniku IV rozdział III.

2.	Tłuszcze wytopione pochodzące od przeżuwaczy muszą być oczyszczone w taki sposób, aby maksymalny poziom wszystkich pozostałych nierozpuszczalnych zanieczyszczeń nie przekraczał 0,15 % wagowo.

ROZDZIAŁ XI

Szczegółowe wymogi dotyczące pochodnych tłuszczów

Do wytwarzania pochodnych tłuszczów z tłuszczów wytopionych, otrzymanych z materiału kategorii 1 lub kategorii 2, można wykorzystywać następujące procesy:

a)	transestryfikacja lub hydroliza w temperaturze co najmniej 200 °C, pod odpowiednim ciśnieniem, przez 20 min. (gliceryna, kwasy tłuszczowe i estry);

zmydlanie pod wpływem NaOH 12M (gliceryna i mydło):

(i)	w procesie wsadowym w temperaturze 95 °C przez 3 godziny lub

(ii)	w procesie ciągłym w temperaturze 140 °C i pod ciśnieniem 2 barów (2 000 hPa) przez 8 minut lub

c)	uwodornianie w temperaturze 160 °C i pod ciśnieniem 12 barów (12 000 hPa) przez 20 minut.

Pochodne tłuszczów wytworzone zgodnie z niniejszym rozdziałem mogą być wprowadzane do obrotu wyłącznie:

a)	do zastosowań innych niż w paszach, kosmetykach i produktach leczniczych;

b)	w przypadku pochodnych tłuszczów z materiału kategorii 1 – do zastosowań innych niż w nawozach organicznych i polepszaczach gleby.

ROZDZIAŁ XII

Szczegółowe wymogi dotyczące rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt), przeznaczonych do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby

Wprowadzanie do obrotu rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt), przeznaczonych do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby, podlega następującym warunkom:

produkty te muszą pochodzić od zwierząt, które:

(i)	zostały poddane ubojowi w rzeźni po przejściu badania przedubojowego i w wyniku takiego badania zostały uznane za nadające się do uboju z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi zgodnie z prawodawstwem UE albo

(ii)	nie wykazywały klinicznych objawów żadnej choroby przenoszonej przez taki produkt na ludzi lub zwierzęta;

b)	produkty te muszą zostać poddane obróbce cieplnej przez 1 godzinę w temperaturze wnętrza wynoszącej co najmniej 80 °C;

c)	rogi muszą zostać usunięte bez otwierania jamy czaszki;

d)	na każdym etapie przetwarzania, przechowywania lub transportu należy przedsięwziąć wszelkie środki ostrożności w celu uniknięcia zanieczyszczenia krzyżowego;

e)	muszą one być zapakowane w nowe opakowania lub kontenery albo transportowane w pojazdach lub kontenerach zbiorczych, które przed załadunkiem zostały zdezynfekowane za pomocą środka zatwierdzonego przez właściwy organ;

opakowania lub kontenery muszą:

(i)	wskazywać na rodzaj produktu (rogi, produkty z rogów, kopyta, produkty z kopyt);

(ii)	być oznaczone nazwiskiem (nazwą) i adresem zatwierdzonego lub zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu przeznaczenia.

ZAŁĄCZNIK XIV

PRZYWÓZ, WYWÓZ I TRANZYT

ROZDZIAŁ I

SZCZEGÓŁOWE WYMOGI DOTYCZĄCE PRZYWOZU DO UNII I TRANZYTU PRZEZ JEJ TERYTORIUM MATERIAŁU KATEGORII 3 ORAZ PRODUKTÓW POCHODNYCH DO ZASTOSOWAŃ W ŁAŃCUCHU PASZOWYM INNYCH NIŻ ZASTOSOWANIE W PRODUKCJI KARMY DLA ZWIERZĄT DOMOWYCH LUB PASZY DLA ZWIERZĄT FUTERKOWYCH

Sekcja 1

Jak wspomniano w art. 41 ust 1 lit. a) oraz art. 41 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, do przywozu przesyłek zawierających materiał kategorii 3 oraz przesyłek produktów pochodnych do zastosowań w łańcuchu paszowym innych niż zastosowanie do produkcji karmy dla zwierząt domowych lub paszy dla zwierząt futerkowych, a także do tranzytu przesyłek zawierających takie materiały i produkty, zastosowanie mają następujące wymagania:

a)	muszą one zawierać materiał kategorii 3, o którym mowa w kolumnie „Surowce” w tabeli 1, lub być z niego wyprodukowane, zależnie od przypadku;

b)	muszą one spełniać warunki dotyczące przywozu i tranzytu ustanowione w kolumnie „Warunki przywozu i tranzytu” w tabeli 1;

c)	muszą one pochodzić z państwa trzeciego lub części państwa trzeciego, wymienionych w kolumnie „Wykazy państw trzecich” w tabeli 1; oraz

d)	podczas transportu do miejsca wprowadzenia do Unii, w którym odbywają się kontrole weterynaryjne, musi im towarzyszyć świadectwo zdrowia, o którym mowa w kolumnie „Świadectwa i wzory dokumentów” w tabeli 1; lub

e)	w miejscu wprowadzenia do Unii, w którym odbywają się kontrole weterynaryjne, musi im towarzyszyć dokument zgodny z wzorem, o którym mowa w kolumnie „Świadectwa i wzory dokumentów” w tabeli 1.

Tabela 1

Produkt

Surowce (odniesienie do przepisów rozporządzenia (WE) nr 1069/2009)

Warunki przywozu i tranzytu

Wykazy państw trzecich

Świadectwa i wzory dokumentów

Przetworzone białko zwierzęce

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a), b), d), e), f), h), i), j), k), l) oraz m).

a)	Przetworzone białko zwierzęce musi być wyprodukowane zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 1; oraz

b)	przetworzone białko zwierzęce musi spełniać dodatkowe wymogi ustanowione w sekcji 2 niniejszego rozdziału.

a)	W przypadku przetworzonego białka zwierzęcego z wyłączeniem mączki rybnej: państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010;

b)	w przypadku mączki rybnej: państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE;

Załącznik XV, rozdział 1.

Produkty z krwi przeznaczone na materiał paszowy

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a) oraz lit. b) ppkt (i).

Produkty z krwi muszą być wyprodukowane zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 2.

a)	W przypadku produktów z krwi zwierząt kopytnych: państwa trzecie lub części państw trzecich, wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których dozwolony jest przywóz wszystkich kategorii świeżego mięsa pochodzącego od danych gatunków zwierząt;

b)	w przypadku produktów z krwi zwierząt innych gatunków: państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010;

Załącznik XV, rozdział 4(B).

Tłuszcze wytopione i olej z ryb

a)	W przypadku tłuszczów wytopionych, z wyłączeniem oleju z ryb: Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a), b), d), e), f), g), h), i), j) oraz k).

b)	w przypadku oleju z ryb: materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. e), f), i) oraz j).

a)	Tłuszcze wytopione i olej z ryb muszą być wyprodukowane zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 3; oraz

b)	tłuszcze wytopione muszą spełniać dodatkowe wymogi ustanowione w sekcji 3 niniejszego rozdziału.

a)	W przypadku tłuszczów wytopionych, z wyłączeniem oleju z ryb: państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010;

b)	w przypadku oleju z ryb: państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE;

a)	W przypadku tłuszczów wytopionych, z wyłączeniem oleju z ryb: załącznik XV, rozdział 10(A);

b)	w przypadku oleju z ryb: Załącznik XV, rozdział 9.

Mleko, produkty na bazie mleka oraz produkty pochodne mleka, siara, produkty z siary

a)	Mleko, produkty na bazie mleka: materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. e), f) oraz h);

b)	siara, produkty z siary: materiały kategorii 3 pochodzące od żywych zwierząt, które nie wykazywały objawów choroby przenoszonej przez siarę na ludzi lub zwierzęta.

Mleko, produkty na bazie mleka, siara i produkty z siary muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 4 niniejszego rozdziału.

a)	W przypadku mleka i produktów na bazie mleka: państwa trzecie wymienione jako państwa, z których dozwolony jest przywóz, w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 605/2010;

b)	w przypadku siary i produktów z siary: państwa trzecie wymienione jako państwa, z których dozwolony jest przywóz, w załączniku I kolumna A do rozporządzenia (UE) nr 605/2010.

a)	W przypadku mleka, produktów na bazie mleka oraz produktów pochodnych mleka: załącznik XV, rozdział 2(A);

b)	w przypadku siary i produktów z siary: załącznik XV, rozdział 2(B).

Żelatyna i hydrolizat białkowy

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a), b), e), f), g), i) oraz j) oraz, w przypadku hydrolizatu białkowego: materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. d), h) oraz k).

Żelatyna i hydrolizat białkowy muszą być wyprodukowane zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 5.

państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz następujące państwa:

(KR) Korea Południowa,

(MY) Malezja,

(PK) Pakistan,

(TW) Tajwan;

b)	w przypadku żelatyny i hydrolizatu białkowego z ryb: państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE;

a)	W przypadku żelatyny: załącznik XV, rozdział 11.

b)	w przypadku hydrolizatu białkowego: załącznik XV, rozdział 12.

Fosforan diwapniowy

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a), b), d), e), f), g), h), i), j) oraz k).

Fosforan diwapniowy musi być wyprodukowany zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 6.

państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz następujące państwa:

(KR) Korea Południowa,

(MY) Malezja,

(PK) Pakistan,

(TW) Tajwan;

Załącznik XV, rozdział 12.

Fosforan triwapniowy

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a), b), d), e), f), g), h), i) oraz k).

Fosforan triwapniowy musi być wyprodukowany zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 7.

państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz następujące państwa:

(KR) Korea Południowa,

(MY) Malezja,

(PK) Pakistan,

(TW) Tajwan;

Załącznik XV, rozdział 12.

Kolagen

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a), b), e), f), g), i) oraz j).

Kolagen musi być wyprodukowany zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 8.

państwa trzecie wymienione w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz następujące państwa:

(KR) Korea Południowa,

(MY) Malezja,

(PK) Pakistan,

(TW) Tajwan;

Załącznik XV, rozdział 11.

Produkty jajeczne

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. e) oraz f), oraz lit. k) ppkt (ii).

Produkty jajeczne muszą być wyprodukowane zgodnie z załącznikiem X rozdział II sekcja 9.

Państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz państwa trzecie lub części państw trzecich, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa drobiowego, jaj i przetworów jajecznych, wymienione w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 798/2008.

Załącznik XV, rozdział 15.

Sekcja 2

Przywóz przetworzonego białka zwierzęcego

Do przywozu przetworzonego białka zwierzęcego mają zastosowanie następujące wymagania:

Przed zwolnieniem przesyłki do swobodnego obrotu w Unii właściwy organ musi pobrać próbki przetworzonego białka zwierzęcego z przywożonych przesyłek w punkcie kontroli granicznej w celu zapewnienia zgodności z ogólnymi wymogami określonymi w załączniku X rozdział I.

Właściwy organ musi:

a)	pobrać próbkę z każdej przesyłki produktów przewożonych luzem;

b)	przeprowadzić losowe pobieranie próbek z przesyłek produktów pakowanych w zakładzie wytwórczym pochodzenia.

W drodze odstępstwa od pkt 1, w przypadku gdy sześć kolejnych badań przesyłek produktów luzem pochodzących z danego państwa trzeciego da wynik ujemny, właściwy organ punktu kontroli granicznej może przeprowadzać losowe pobieranie próbek następnych przesyłek produktów luzem z tego państwa trzeciego.

Jeżeli jedna z tych próbek losowych da wynik dodatni, właściwy organ pobierający próbki musi poinformować właściwy organ państwa trzeciego pochodzenia, tak aby mógł on podjąć właściwe środki w celu zaradzenia zaistniałej sytuacji.

Właściwy organ państwa trzeciego pochodzenia musi poinformować o tych środkach właściwy organ pobierający próbki.

W przypadku uzyskania dalszych wyników dodatnich z tego samego źródła właściwy organ punktu kontroli granicznej musi pobrać próbki z każdej przesyłki pochodzącej z tego samego źródła do chwili uzyskania ponownie wyniku ujemnego w sześciu kolejnych badaniach.

3.	Właściwe organy muszą przechowywać przez co najmniej trzy lata dokumentację wyników pobierania próbek przeprowadzonego na wszystkich przesyłkach, które były nim objęte.

Jeżeli badanie przesyłki przywożonej do Unii da wynik dodatni dla salmonelli lub jeżeli przesyłka nie spełnia norm mikrobiologicznych dla enterobakterii, ustanowionych w załączniku X rozdział I, musi ona:

a)	zostać potraktowana zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17 ust. 2 lit. a) dyrektywy 97/78/WE albo

zostać ponownie przetworzona w zakładzie przetwórczym lub odkażona metodą obróbki, na którą właściwy organ wyraził zgodę. Przesyłka nie może zostać zwolniona do chwili poddania obróbce i przebadania przez właściwy organ na obecność salmonelli lub enterobakterii, stosownie do przypadku, zgodnie z załącznikiem X rozdział I, z wynikiem ujemnym.

Sekcja 3

Przywóz tłuszczów wytopionych

Do przywozu tłuszczów wytopionych mają zastosowanie następujące wymagania:

Tłuszcze wytopione muszą:

a)	być pozyskane, całkowicie lub częściowo, z surowca wieprzowego i pochodzić z państwa trzeciego lub części terytorium państwa trzeciego wolnego od pryszczycy w okresie poprzedzających 24 miesięcy oraz od klasycznego pomoru świń i afrykańskiego pomoru świń w okresie poprzedzających 12 miesięcy;

b)	być pozyskane, całkowicie lub częściowo, z surowca drobiowego i pochodzić z państwa trzeciego lub części terytorium państwa trzeciego wolnego od rzekomego pomoru drobiu oraz grypy ptaków w okresie poprzedzających sześciu miesięcy;

c)	być pozyskane, całkowicie lub częściowo, z surowca pochodzącego od przeżuwaczy i pochodzić z państwa trzeciego lub części terytorium państwa trzeciego wolnego od pryszczycy w okresie poprzedzających 24 miesięcy oraz od księgosuszu w okresie poprzedzających 12 miesięcy; albo

w przypadku wykrycia ogniska jednej z chorób wymienionych w lit. a), b) lub c) w odpowiadającym jej okresie, o którym mowa w tych literach – być poddane obróbce cieplnej jedną z następujących metod:

(i)	w temperaturze co najmniej 70 °C przez co najmniej 30 minut albo

(ii)	w temperaturze co najmniej 90 °C przez co najmniej 15 minut

Szczegóły zarejestrowane w krytycznych punktach kontroli są rejestrowane i przechowywane przez podmioty, tak aby właściciel, podmiot lub ich przedstawiciel oraz, w stosownych przypadkach, właściwy organ, mógł monitorować działanie zakładu; zarejestrowane informacje obejmują informacje na temat wielkości cząstek, temperatury przemiany oraz, stosownie do przypadku, czasu absolutnego, profilu ciśnienia, szybkości podawania surowca oraz stopnia odzysku tłuszczu.

Sekcja 4

Przywóz mleka, produktów na bazie mleka, produktów pochodnych mleka, siary oraz produktów z siary

Do przywozu mleka, produktów na bazie mleka, produktów pochodnych mleka, siary oraz produktów z siary mają zastosowanie następujące wymagania:

Mleko, produkty na bazie mleka oraz produkty pochodne mleka muszą:

a)	być poddane obróbce przynajmniej jedną z metod, o których mowa w załączniku X rozdział II sekcja 4 część I pkt 1.1, 1.2, 1.3 oraz pkt B.1.4 lit. a);

b)	być zgodne z załącznikiem X rozdział II sekcja 4 część I pkt B.2 i B.4 oraz, w przypadku serwatki, pkt B.3.

W drodze odstępstwa od załącznika X rozdział II sekcja 4 część I pkt B.1.4 mleko, produkty na bazie mleka i produkty pochodne mleka mogą być przywożone z państw trzecich wymienionych jako państwa, z których dozwolony jest przywóz, w załączniku I kolumna A do rozporządzenia (UE) nr 605/2010, pod warunkiem że dane mleko, produkty na bazie mleka lub produkty pochodne mleka zostały poddane jednokrotnej pasteryzacji HTST oraz:

a)	nie zostały wysłane przed upływem co najmniej 21 dni od wyprodukowania, w którym to okresie w państwie trzecim wywozu nie wykryto żadnego przypadku pryszczycy lub

b)	zostały zgłoszone w punkcie kontroli granicznej w miejscu wprowadzenia do Unii co najmniej 21 dni po wyprodukowaniu, w którym to okresie w państwie trzecim wywozu nie wykryto żadnego przypadku pryszczycy.

Do przywozu siary i produktów z siary mają zastosowanie następujące wymagania:

Materiały muszą być poddane jednokrotnej pasteryzacji HTST oraz:

a)	nie być wysłane przed upływem co najmniej 21 dni od wyprodukowania, w którym to okresie w państwie trzecim wywozu nie wykryto żadnego przypadku pryszczycy lub

b)	zostać zgłoszone w punkcie kontroli granicznej w miejscu wprowadzenia do Unii co najmniej 21 dni po wyprodukowaniu, w którym to okresie w państwie trzecim wywozu nie wykryto żadnego przypadku pryszczycy.

Materiały muszą być pozyskane od bydła poddawanego regularnym kontrolom weterynaryjnym gwarantującym, że pochodzą z gospodarstw, w których wszystkie stada bydła są:

a)	uznane za urzędowo wolne od gruźlicy oraz urzędowo wolne od brucelozy zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. d) i f) dyrektywy 64/432/EWG albo nieobjęte ograniczeniami na mocy prawodawstwa krajowego państwa trzeciego pochodzenia siary odnośnie do zwalczania gruźlicy i brucelozy; oraz

uznane za urzędowo wolne od enzootycznej białaczki bydła zgodnie z definicją w art. 2 ust. 2 lit. j) dyrektywy 64/432/EWG albo objęte urzędowym systemem kontroli pod kątem enzootycznej białaczki bydła, a w okresie poprzedzających dwóch lat badania kliniczne i laboratoryjne stada nie wykazały obecności choroby.

3.	Po zakończeniu przetwarzania muszą być podjęte wszelkie środki ostrożności w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu siary lub produktów z siary.

Produkt gotowy musi być oznakowany w sposób wskazujący, że zawiera materiał kategorii 3 i że nie jest przeznaczony do spożycia przez ludzi, a także musi być:

a)	zapakowany w nowe kontenery; albo

b)	transportowany masowo w kontenerach lub innych środkach transportu, które przed użyciem zostały dokładnie wyczyszczone i zdezynfekowane.

ROZDZIAŁ II

SZCZEGÓŁOWE WYMOGI DOTYCZĄCE PRZYWOZU DO UNII I TRANZYTU PRZEZ JEJ TERYTORIUM PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO ORAZ PRODUKTÓW POCHODNYCH DO ZASTOSOWAŃ POZA ŁAŃCUCHEM PASZOWYM DLA ZWIERZĄT GOSPODARSKICH INNYCH NIŻ ZWIERZĘTA FUTERKOWE

Sekcja 1

Wymogi szczegółowe

Jak wspomniano w art. 41 ust 1 lit. a) oraz ust. 2 lit. c), a także art. 41 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, do przywozu przesyłek zawierających produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego i produkty uboczne do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich, a także do tranzytu przesyłek zawierających takie produkty, zastosowanie mają następujące wymagania:

a)	muszą one zawierać produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w kolumnie „Surowce” w tabeli 2, lub być z nich wyprodukowane;

b)	muszą one spełniać warunki dotyczące przywozu i tranzytu ustanowione w kolumnie „Warunki przywozu i tranzytu” w tabeli 2;

c)	muszą one pochodzić z państwa trzeciego lub części państwa trzeciego, wymienionych w kolumnie „Wykazy państw trzecich” w tabeli 2;

d)	podczas transportu do miejsca wprowadzenia do Unii, w którym odbywają się kontrole weterynaryjne, musi im towarzyszyć świadectwo zdrowia lub inny stosowny dokument, o którym mowa w kolumnie „Świadectwa i wzory dokumentów” w tabeli 2 lub

e)	w miejscu wprowadzenia do Unii, w którym odbywają się kontrole weterynaryjne, musi im towarzyszyć dokument zgodny z wzorem, o którym mowa w kolumnie „Świadectwa i wzory dokumentów” w tabeli 2.

Tabela 2

Produkt

Surowce (odniesienie do przepisów rozporządzenia (WE) nr 1069/2009)

Warunki przywozu i tranzytu

Wykazy państw trzecich

Świadectwa i wzory dokumentów

Przetworzony obornik, produkty pochodne przetworzonego obornika oraz guano nietoperzy

Materiał kategorii 2, o którym mowa w art. 9 lit. a).

Przetworzony obornik, produkty pochodne przetworzonego obornika oraz guano nietoperzy muszą być wyprodukowane zgodnie z załącznikiem XI rozdział I sekcja 2.

Państwa trzecie wymienione w:

a)	załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010;

b)	załączniku I do decyzji 2004/211/WE lub

c)	załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 798/2008.

Załącznik XV, rozdział 17.

Produkty z krwi, z wyłączeniem krwi koniowatych, do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich

Materiał kategorii 1, o którym mowa w art. 8 lit. c) oraz d), oraz materiał kategorii 3, o którym mowa w art. 10 lit. a), b), d) oraz h).

Produkty z krwi muszą być wyprodukowane zgodnie z sekcją 2.

Następujące państwa trzecie:

w przypadku produktów z krwi kopytnych, niepoddanych obróbce:

państwa trzecie lub części państw trzecich, wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których dozwolony jest przywóz świeżego mięsa każdego gatunku gospodarskich zwierząt kopytnych, oraz jedynie w okresie wskazanym w kolumnach 7 i 8 tej części,

Japonia.

b)	w przypadku produktów z krwi drobiu i innych gatunków ptaków, niepoddanych obróbce: Państwa trzecie lub części państw trzecich, wymienione w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 798/2008, Japonia.

c)	w przypadku produktów z krwi innych zwierząt, niepoddanych obróbce: państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 lub w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 119/2009, Japonia.

d)	w przypadku produktów z krwi zwierząt dowolnego gatunku, poddanych obróbce: państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 lub w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 119/2009; Japonia.

a)	W przypadku produktów z krwi niepoddanych obróbce: załącznik XV, rozdział 4(C).

b)	w przypadku produktów z krwi poddanych obróbce: załącznik XV, rozdział 4(D).

Krew i produkty z krwi zwierząt koniowatych

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a), b), d) oraz h).

Krew i produkty z krwi muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 3.

Następujące państwa trzecie:

w przypadku krwi, która została pobrana zgodnie z załącznikiem XIII rozdział IV pkt 1 lub w przypadku produktów z krwi wyprodukowanych zgodnie z pkt 2 lit. b) ppkt (i) tego rozdziału:

państwa trzecie lub części państw trzecich, wymienione w załączniku I do decyzji 2004/211/WE, z których dozwolony jest przywóz koniowatych do celów hodowli i produkcji;

w przypadku produktów z krwi, które zostały poddane obróbce zgodnie z załącznikiem XIII rozdział IV pkt 2 lit. b) ppkt (ii):

państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa gospodarskich zwierząt koniowatych.

Załącznik XV, rozdział 4(A).

Świeże lub schłodzone skóry i skórki zwierząt kopytnych

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a) oraz lit. b) ppkt (iii).

Skóry i skórki muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 4 pkt 1 i 4.

Skóry i skórki pochodzą z państwa trzeciego lub, w przypadku regionalizacji zgodnie z prawodawstwem Unii, z części państwa trzeciego, wymienionych w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa tego samego gatunku.

Załącznik XV, rozdział 5(A).

Poddane obróbce skóry i skórki zwierząt kopytnych

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a), lit. b) ppkt (i) oraz (iii), oraz lit. n).

Skóry i skórki muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 4 pkt 2, 3 i 4.

a)	W przypadku poddanych obróbce skór i skórek zwierząt kopytnych: państwa trzecie lub części państw trzecich, wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010;

b)	w przypadku poddanych obróbce skór i skórek przeżuwaczy, które są przeznaczone do wysyłki do Unii Europejskiej i które były trzymane oddzielnie przez okres 21 dni lub będą transportowane przez 21 ciągłych dni przed przywozem: wszystkie państwa trzecie.

a)	W przypadku poddanych obróbce skór i skórek zwierząt kopytnych, innych niż te, które spełniają wymogi ustanowione w sekcji 4 pkt 2: załącznik XV, rozdział 5(B).

W przypadku poddanych obróbce skór i skórek przeżuwaczy i koniowatych, które są przeznaczone do wysyłki do Unii Europejskiej i które były trzymane oddzielnie przez okres 21 dni lub będą transportowane przez 21 ciągłych dni przed przywozem:

urzędowa deklaracja ustanowiona w załączniku XV, rozdział 5(C);

c)	w przypadku poddanych obróbce skór i skórek zwierząt kopytnych, które spełniają wymogi ustanowione w sekcji 4 pkt 2: świadectwo nie jest wymagane.

Trofea myśliwskie i inne preparaty zwierzęce

Materiały kategorii 2, o których mowa w art. 9 lit. f), pochodzące od dzikich zwierząt, u których nie podejrzewano zakażenia chorobą przenoszoną na ludzi lub zwierzęta, oraz materiał kategorii 3, o którym mowa w art. 10 lit. a), lit. b) ppkt (i), (iii) oraz (v), oraz lit. n).

Trofea myśliwskie i inne preparaty zwierzęce muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 5.

a)	w przypadku trofeów myśliwskich i innych preparatów zwierzęcych, o których mowa w sekcji 5 pkt 2: wszystkie państwa trzecie.

w przypadku trofeów myśliwskich i innych preparatów zwierzęcych, o których mowa w sekcji 5 pkt 3:

(i)

trofea myśliwskie z ptaków:

państwa trzecie wymienione w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 798/2008, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa drobiowego, oraz następujące państwa:

(GL) Grenlandia,

(TN) Tunezja;

(ii)

trofea myśliwskie ze zwierząt kopytnych:

państwa trzecie wymienione w odpowiednich kolumnach dotyczących świeżego mięsa zwierząt kopytnych w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, wraz z ograniczeniami ustanowionymi w kolumnie zawierającej szczegółowe uwagi dotyczące świeżego mięsa.

a)	w przypadku trofeów myśliwskich, o których mowa w sekcji 5 pkt 2: załącznik XV, rozdział 6(A);

b)	w przypadku trofeów myśliwskich, o których mowa w sekcji 5 pkt 3: załącznik XV, rozdział 6(B).

c)	w przypadku trofeów myśliwskich, o których mowa w sekcji 5 pkt 1: świadectwo nie jest wymagane.

Szczecina świńska

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. b) ppkt (iv).

Szczecina świńska musi być pozyskana od świń pochodzących z państwa trzeciego pochodzenia i tam poddanych ubojowi w rzeźni.

a)	W przypadku szczeciny świńskiej niepoddanej obróbce: państwa trzecie lub, w przypadku regionalizacji, ich regiony, wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, które były wolne od afrykańskiego pomoru świń w okresie 12 miesięcy poprzedzających datę przywozu;

b)	w przypadku szczeciny świńskiej poddanej obróbce: państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, które mogły nie być wolne od afrykańskiego pomoru świń w okresie 12 miesięcy poprzedzających datę przywozu.

a)	Jeżeli w okresie poprzedzających 12 miesięcy nie wystąpił żaden przypadek afrykańskiego pomoru świń: załącznik XV, rozdział 7(A);

b)	Jeżeli w okresie poprzedzających 12 miesięcy wystąpił co najmniej jeden przypadek afrykańskiego pomoru świń: załącznik XV, rozdział 7(B).

Wełna i sierść, niepoddane obróbce

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. h) oraz n).

Wełna i sierść niepoddane obróbce muszą:

a)	być suche i zamknięte w bezpiecznym opakowaniu; oraz

b)	być wysyłane bezpośrednio do zakładu produkującego produkty pochodne do zastosowań poza łańcuchem paszowym lub do zakładu przeprowadzającego obróbkę pośrednią, w warunkach, które zapobiegają rozprzestrzenianiu się czynników chorobotwórczych.

Wszystkie państwa trzecie.

Do przywozu wełny i sierści niepoddanych obróbce świadectwo zdrowia nie jest wymagane.

Poddane obróbce pióra, części piór oraz pierze

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. b) ppkt (v) oraz lit. h) oraz n).

Poddane obróbce pióra i części piór muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 6.

Wszystkie państwa trzecie.

Do przywozu poddanych obróbce piór, części piór oraz pierza świadectwo zdrowia nie jest wymagane.

Pszczele produkty uboczne

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. e).

W przypadku pszczelich produktów ubocznych przeznaczonych do stosowania w pszczelarstwie, innych niż wosk pszczeli w postaci plastrów:

(i)	pszczele produkty uboczne zostały poddane działaniu temperatury – 12 °C lub niższej przez co najmniej 24 godziny lub

(ii)	w przypadku wosku pszczelego, materiał był przetwarzany zgodnie z dowolną z metod przetwarzania nr 1–5 lub metodą nr 7, określonymi w załączniku IV rozdział III, i rafinowany przed przywozem;

b)	w przypadku wosku pszczelego innego niż w postaci plastrów, dla celów innych niż żywienie zwierząt gospodarskich, wosk pszczeli był rafinowany lub przetwarzany zgodnie z dowolną z metod przetwarzania nr 1–5 lub metodą nr 7, ustanowionymi w załączniku IV rozdziale III, przed przywozem.

a)	W przypadku pszczelich produktów ubocznych przeznaczonych do stosowania w pszczelarstwie: państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz następujące państwo: (CM) Kamerun;

b)	w przypadku wosku pszczelego do celów innych niż żywienie zwierząt gospodarskich: Wszystkie państwa trzecie.

a)	W przypadku pszczelich produktów ubocznych przeznaczonych do stosowania w pszczelarstwie: załącznik XV, rozdział 13.

b)	w przypadku wosku pszczelego do celów innych niż żywienie zwierząt gospodarskich: dokument handlowy poświadczający rafinowanie lub przetwarzanie.

Kości i produkty z kości (z wyjątkiem mączki kostnej), rogi i produkty z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyta i produkty z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do zastosowań innych niż materiał paszowy, nawozy organiczne lub polepszacze gleby

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a), lit. b) ppkt (i) oraz (iii), lit. e) oraz h).

Produkty te muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 7.

Wszystkie państwa trzecie.

Produktom tym musi towarzyszyć:

a)	dokument handlowy określony w sekcji 7 pkt 2; oraz

b)	deklaracja importera, sporządzona zgodnie z załącznikiem XV rozdział 16, w co najmniej w jednym języku urzędowym państwa członkowskiego, przez które przesyłka po raz pierwszy wprowadzana jest na terytorium Unii, oraz w co najmniej w jednym języku urzędowym państwa członkowskiego przeznaczenia.

Karma dla zwierząt domowych, w tym gryzaki dla psów

a)	W przypadku przetworzonej karmy dla zwierząt domowych i gryzaków dla psów: Materiały, o których mowa w art. 35 lit. a) ppkt (i) oraz (ii);

b)	w przypadku surowej karmy dla zwierząt domowych: materiały, o których mowa w art. 35 lit. a) ppkt (iii).

Karma dla zwierząt domowych i gryzaki dla psów muszą być wyprodukowane zgodnie z załącznikiem XIII rozdziałem II.

w przypadku surowej karmy dla zwierząt domowych:

Państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 lub w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa tego samego gatunku, a zezwolenie obejmuje tylko mięso z kością.

W przypadku materiałów pochodzących od ryb, państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE.

w przypadku gryzaków dla psów i karmy dla zwierząt domowych innej niż surowa:

państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz następujące państwa:

(JP) Japonia,

(EC) Ekwador,

(LK) Sri Lanka,

(TW) Tajwan.

a)	W przypadku karmy dla zwierząt domowych w puszkach: załącznik XV, rozdział 3(A);

b)	w przypadku przetworzonej karmy dla zwierząt domowych innej niż w puszkach: załącznik XV, rozdział 3(B).

c)	w przypadku gryzaków dla psów: załącznik XV, rozdział 3(C).

d)	w przypadku surowej karmy dla zwierząt domowych: Załącznik XV, rozdział 3(D).

Dodatki smakowe do stosowania w produkcji karmy dla zwierząt domowych

Materiały, o których mowa w art. 35 lit. a).

Dodatki smakowe muszą być wyprodukowane zgodnie z załącznikiem XIII rozdziałem III.

Państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa tego samego gatunku, a zezwolenie obejmuje tylko mięso z kością.

W przypadku dodatków smakowych z materiałów pochodzących od ryb, państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE.

Załącznik XV, rozdział 3(E).

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego do produkcji karmy dla zwierząt domowych innej niż surowa, a także produktów pochodnych, do zastosowań poza łańcuchem paszowym

a)	Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a) do k);

b)	w przypadku materiałów do produkcji karmy dla zwierząt domowych, materiały kategorii 1, o których mowa w art. 8 lit. c);

c)	w przypadku futra do produkcji produktów pochodnych, materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. n).

Produkty te muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 8.

W przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do produkcji karmy dla zwierząt domowych:

(i)

w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego pochodzących od bydła, owiec, kóz, świń i koni, w tym od zwierząt gospodarskich oraz zwierząt dzikich:

państwa trzecie lub części państw trzecich, wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których dozwolony jest przywóz świeżego mięsa przeznaczonego do spożycia przez ludzi;

(ii)	surowce pochodzące od drobiu, włączając bezgrzebieniowce: państwa trzecie lub części państw trzecich, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa drobiowego, wymienione w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 798/2008;

(iii)

surowce pochodzące od ryb:

państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE;

(iv)	surowce pochodzące od innych dzikich ssaków lądowych i zwierząt z rodziny zającowatych (Leporidae): państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 lub w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 798/2008;

w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do produkcji farmaceutyków:

państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 798/2008 albo w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 119/2009 oraz następujące państwa trzecie:

(JP) Japonia,

(PH) Filipiny,

(TW) Tajwan;

w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do produkcji produktów innych niż farmaceutyki, do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich:

państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, z których dozwolony jest przywóz świeżego mięsa odpowiednich gatunków, w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 798/2008, w załączniku I część 1 do rozporządzenia (WE) nr 119/2009 albo, w przypadku materiału pochodzącego od ryb, państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE.

a)	W przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do produkcji przetworzonej karmy dla zwierząt domowych: załącznik XV, rozdział 3(F);

b)	w przypadku produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do produkcji produktów do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich: załącznik XV, rozdział 8.

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego do stosowania jako surowa karma dla zwierząt domowych

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a) oraz lit. b) ppkt (i) oraz (ii).

Produkty te muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 8.

W przypadku materiałów pochodzących od ryb, państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE.

Załącznik XV, rozdział 3(D).

Produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego do stosowania w paszach dla zwierząt futerkowych

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a) oraz lit. b) ppkt (i) oraz (ii).

Produkty te muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 8.

Państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do decyzji Komisji (UE) nr 206/2010 lub w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 798/2008, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa tego samego gatunku, a zezwolenie obejmuje tylko mięso z kością.

W przypadku materiałów pochodzących od ryb, państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE.

Załącznik XV, rozdział 3(D).

Tłuszcze wytopione do niektórych zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich

a)	W przypadku materiałów przeznaczonych do produkcji biodiesla: materiały kategorii 1, 2 i 3, o których mowa w art. 8, 9 i 10;

b)	w przypadku materiałów przeznaczonych do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby: materiały kategorii 2, o których mowa w art. 9 lit. c) i d) oraz lit. f) ppkt (i), a także materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10, z wyjątkiem lit. c) oraz p);

c)	w przypadku materiałów przeznaczonych do innych celów: materiały kategorii 1, o których mowa w art. 8 lit. b), c) i d), materiały kategorii 2, o których mowa w art. 9 lit. c), d) oraz lit. f) ppkt (i), a także materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10, z wyjątkiem lit. c) oraz p).

Tłuszcze wytopione muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 9.

Państwa trzecie wymienione w załączniku II część 1 do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 oraz, w przypadku materiałów pochodzących od ryb, państwa trzecie wymienione w załączniku II do decyzji 2006/766/WE.

Załącznik XV, rozdział 10(B).

Pochodne tłuszczów

W przypadku pochodnych tłuszczów do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich:

materiały kategorii 1, o których mowa w art. 8 lit. c) i d), materiały kategorii 2, o których mowa w art. 9 lit. c), d) oraz lit. f) ppkt (i), a także materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a), b), d), e), f), g), h), i), j) oraz k);

b)	w przypadku pochodnych tłuszczów do stosowania jako pasza lub do zastosowań poza łańcuchem paszowym: materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10.

Pochodne tłuszczów muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 10.

Wszystkie państwa trzecie.

a)	W przypadku pochodnych tłuszczów do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich: załącznik XV, rozdział 14(A);

b)	w przypadku pochodnych tłuszczów do stosowania jako pasza lub do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich: załącznik XV, rozdział 14(B).

Żelatyna fotograficzna

Materiały kategorii 1, o których mowa w art. 8 lit. b), oraz materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10.

Przywożona żelatyna fotograficzna musi spełniać wymogi ustanowione w sekcji 11.

Żelatyna fotograficzna może być przywożona jedynie z przedsiębiorstw pochodzenia w Stanach Zjednoczonych lub w Japonii, z których to państw dozwolony jest przywóz zgodnie z sekcją 11.

Załącznik XV, rozdział 19.

Rogi i produkty z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyta i produkty z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby

Materiały kategorii 3, o których mowa w art. 10 lit. a), b), h) oraz n).

Produkty te muszą spełniać wymogi ustanowione w sekcji 12.

Wszystkie państwa trzecie.

Załącznik XV, rozdział 18.

Sekcja 2

Przywóz produktów z krwi, z wyłączeniem krwi zwierząt koniowatych, do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich

Do przywozu produktów z krwi, z wyłączeniem krwi zwierząt koniowatych, do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich mają zastosowanie następujące wymagania:

1.	Produkty z krwi muszą pochodzić z zakładu wytwarzającego produkty pochodne do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich, który spełnia szczegółowe warunki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu, lub z przedsiębiorstwa gromadzenia.

Krew, z której produkowane są produkty z krwi do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich, musi być pobrana:

a)	w rzeźniach zatwierdzonych zgodnie z prawodawstwem Unii;

b)	w rzeźniach zatwierdzonych i nadzorowanych przez właściwy organ państwa trzeciego lub

c)	od żywych zwierząt w pomieszczeniach zatwierdzonych i nadzorowanych przez właściwy organ państwa trzeciego.

3.1.

Produkty z krwi do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich, które pochodzą od zwierząt z rzędów: parzystokopytnych (Artiodactyla), nieparzystokopytnych (Perissodactyla) i trąbowców (Proboscidea), a także od ich krzyżówek, muszą spełniać warunki zawarte w lit. a) albo b):

produkty zostały poddane obróbce jedną z następujących metod gwarantujących nieobecność czynników chorobotwórczych wywołujących choroby, o których mowa w lit. b):

(i)	obróbka cieplna w temperaturze 65 °C przez co najmniej trzy godziny, a następnie kontrola skuteczności;

(ii)	napromienianie o natężeniu 25 kGy promieniami gamma, a następnie kontrola skuteczności;

(iii)

obróbka cieplna w temperaturze co najmniej 80 °C w całej substancji, a następnie kontrola skuteczności;

(iv)	wyłącznie w przypadku zwierząt innych niż świniowate (Suidae) i pekari (Tayassuidae): zmiana odczynu pH na pH 5 przez dwie godziny, a następnie kontrola skuteczności;

w przypadku produktów z krwi niepoddanych obróbce zgodnie z lit. a) produkty muszą pochodzić z państwa trzeciego lub regionu:

(i)	w którym w okresie co najmniej 12 miesięcy nie odnotowano żadnego przypadku księgosuszu, pomoru małych przeżuwaczy ani gorączki doliny Rift i w którym w okresie co najmniej 12 miesięcy nie prowadzono szczepień przeciwko tym chorobom;

(ii)

w którym w okresie co najmniej 12 miesięcy nie odnotowano żadnego przypadku pryszczycy oraz

—	w którym w okresie co najmniej 12 miesięcy nie prowadzono szczepień przeciwko tej chorobie lub

—

w którym w okresie co najmniej 12 miesięcy prowadzono i kontrolowano urzędowe programy szczepień przeciwko pryszczycy u domowych przeżuwaczy; w takim przypadku, po kontroli weterynaryjnej przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE oraz zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 tej dyrektywy, produkty muszą być bezpośrednio przewiezione do zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu przeznaczenia oraz należy podjąć wszelkie środki ostrożności, włącznie z bezpiecznym usuwaniem odpadów oraz materiału nieużytego lub jego nadmiaru w celu zapobieżenia ryzyku rozprzestrzenienia się chorób na zwierzęta lub ludzi.

3.2.

W uzupełnieniu do pkt 3.1 lit. b) ppkt (i) oraz (ii), w przypadku zwierząt innych niż świniowate (Suidae) i pekari (Tayassuidae) spełniony musi być jeden z następujących warunków:

w państwie trzecim lub regionie pochodzenia w okresie co najmniej 12 miesięcy nie odnotowano żadnego przypadku pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej ani choroby niebieskiego języka (włączając obecność zwierząt seropozytywnych), a także w okresie co najmniej 12 miesięcy nie prowadzono u gatunków podatnych szczepień przeciwko tym chorobom;

po kontroli weterynaryjnej przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE oraz zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 tej dyrektywy produkty muszą być bezpośrednio przewiezione do zakładu przeznaczenia oraz należy podjąć wszelkie środki ostrożności, włącznie z bezpiecznym usuwaniem odpadów oraz materiału nieużytego lub jego nadmiaru, w celu zapobieżenia ryzyku rozprzestrzenienia się chorób na zwierzęta lub ludzi.

3.3.

W uzupełnieniu do pkt 3.1 lit. b) ppkt (i) oraz (ii), w przypadku świniowatych (Suidae) i pekari (Tayassuidae) w okresie co najmniej 12 miesięcy w państwie trzecim lub regionie pochodzenia nie odnotowano żadnego przypadku choroby pęcherzykowej świń, klasycznego pomoru świń ani afrykańskiego pomoru świń, a także w okresie co najmniej 12 miesięcy nie prowadzono szczepień przeciwko tym chorobom oraz spełniony jest jeden z poniższych warunków:

w państwie trzecim lub regionie pochodzenia w okresie co najmniej 12 miesięcy nie odnotowano żadnego przypadku pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej (włączając obecność zwierząt seropozytywnych), a także w okresie co najmniej 12 miesięcy nie prowadzono u gatunków podatnych szczepień przeciwko tej chorobie;

po kontroli weterynaryjnej przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE oraz zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 tej dyrektywy produkty muszą być bezpośrednio przewiezione do zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu przeznaczenia oraz należy podjąć wszelkie środki ostrożności, włącznie z bezpiecznym usuwaniem odpadów oraz materiału nieużytego lub jego nadmiaru, w celu zapobieżenia ryzyku rozprzestrzenienia się chorób na zwierzęta lub ludzi.

W przypadku produktów z krwi pochodzących od drobiu i innych gatunków ptaków do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich, spełnione muszą być warunki zawarte w lit. a) albo b):

produkty zostały poddane obróbce jedną z następujących metod gwarantujących nieobecność czynników chorobotwórczych wywołujących choroby, o których mowa w lit. b):

(i)	obróbka cieplna w temperaturze 65 °C przez co najmniej trzy godziny, a następnie kontrola skuteczności;

(ii)	napromienianie o natężeniu 25 kGy promieniami gamma, a następnie kontrola skuteczności;

(iii)

obróbka cieplna w temperaturze co najmniej 70 °C w całej substancji, a następnie kontrola skuteczności;

w przypadku produktów z krwi niepoddanych obróbce zgodnie z lit. a) produkty pochodzą z państwa trzeciego lub regionu:

(i)	wolnego od rzekomego pomoru drobiu oraz wysoce zjadliwej grypy ptaków, wymienionych w Kodeksie zdrowia zwierząt lądowych OIE, wydanie z 2010 r.;

(ii)	w którym w okresie poprzedzających 12 miesięcy nie prowadzono szczepień przeciwko grypie ptaków;

(iii)

w którym drób i inne gatunki ptaków, z których produkty te zostały pozyskane, nie były szczepione przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu z użyciem szczepionek wyprodukowanych z macierzystego szczepu wyjściowego wirusa rzekomego pomoru drobiu odznaczającego się większą patogennością niż lentogeniczne szczepy wirusa.

Sekcja 3

Przywóz krwi i produktów z krwi zwierząt koniowatych

Do przywozu krwi i produktów z krwi zwierząt koniowatych mają zastosowanie następujące wymagania:

Krew musi spełniać warunki ustanowione załączniku XIII rozdział IV pkt 1 lit. a) i musi zostać pobrana pod nadzorem lekarza weterynarii w:

rzeźniach

(i)	zatwierdzonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 853/2004 lub

(ii)	zatwierdzonych i nadzorowanych przez właściwy organ danego państwa trzeciego lub

b)	zatwierdzonych obiektach, opatrzonych weterynaryjnym numerem identyfikacyjnym i nadzorowanych przez właściwy organ danego państwa trzeciego dla celów pobierania krwi od zwierząt koniowatych przeznaczonej do wytwarzania produktów z krwi do celów innych niż żywienie zwierząt.

Produkty z krwi muszą spełniać warunki ustanowione w załączniku XIII rozdział IV pkt 2.

Ponadto produkty z krwi, o których mowa w załączniku XIII rozdział IV pkt 2 lit. b) ppkt (i) muszą być wyprodukowane z krwi pobranej od zwierząt koniowatych, które były trzymane przez co najmniej trzy miesiące przed datą pobrania lub, jeżeli są młodsze niż trzy miesiące, od urodzenia, w gospodarstwach pod nadzorem lekarza weterynarii w państwie trzecim pobrania, które w tym okresie oraz w dniu pobrania krwi było wolne od:

a)	afrykańskiego pomoru koni zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i b) dyrektywy 2009/156/WE;

b)	wenezuelskiego wirusowego zapalenia mózgu i rdzenia u koni w okresie co najmniej dwóch lat;

nosacizny:

(i)	w okresie trzech lat; albo

(ii)

w okresie sześciu miesięcy, w którym zwierzęta nie wykazywały żadnych klinicznych objawów nosacizny (Burkholderia mallei) podczas badania poubojowego w rzeźni, o której mowa w pkt 1 lit. a), obejmującego dokładne zbadanie błon śluzowych z tchawicy, krtani, jam nosowych i zatok oraz ich odgałęzień, po rozcięciu głowy przez środek i wycięciu przegrody nosowej;

d)	w przypadku produktów z krwi innych niż surowica, pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej w okresie co najmniej sześciu miesięcy.

3.	Produkty z krwi muszą pochodzić z przedsiębiorstwa lub zakładu, które zostały zatwierdzone lub zarejestrowane przez właściwy organ państwa trzeciego.

4.	Krew i produkty z krwi muszą być zapakowane i oznakowane zgodnie z załącznikiem XIII rozdział IV pkt 3.

Sekcja 4

Przywóz skór i skórek zwierząt kopytnych

Do przywozu skór i skórek zwierząt kopytnych mają zastosowanie następujące wymagania:

Świeże lub schłodzone skóry i skórki mogą być przywożone, jeżeli:

pochodzą z państwa trzeciego, o którym mowa w odpowiedniej kolumnie wiersza 4 w tabeli 2 przedstawionej w sekcji 1, które, odpowiednio do danego gatunku:

(i)

w okresie co najmniej 12 miesięcy przed wysyłką było wolne od następujących chorób:

—	klasyczny pomór świń,

—	afrykański pomór świń oraz,

—	księgosusz; oraz

(ii)	w okresie co najmniej 12 miesięcy przed wysyłką było wolne od pryszczycy i w którym, w okresie co najmniej 12 miesięcy przed wysyłką, nie prowadzono żadnych szczepień przeciwko tej chorobie;

otrzymano je:

(i)	ze zwierząt, które przebywały na terytorium państwa trzeciego pochodzenia przez co najmniej trzy miesiące przed ubojem lub od momentu urodzenia w przypadku zwierząt młodszych niż trzy miesiące;

(ii)	w przypadku skór i skórek ze zwierząt parzystokopytnych – ze zwierząt pochodzących z gospodarstw, w których w okresie poprzedzających 30 dni nie odnotowano żadnego ogniska pryszczycy, oraz wokół których w promieniu 10 km w okresie 30 dni nie odnotowano żadnego przypadku tej choroby;

(iii)

w przypadku skór i skórek ze świń – ze zwierząt pochodzących z gospodarstw, w których w okresie poprzedzających 30 dni nie odnotowano żadnego ogniska choroby pęcherzykowej świń, a w okresie poprzedzających 40 dni – klasycznego lub afrykańskiego pomoru świń, oraz wokół których w promieniu 10 km w okresie 30 dni nie odnotowano żadnego przypadku tych chorób; albo

(iv)	ze zwierząt, które przeszły badanie przedubojowe w rzeźni w ciągu 24 godzin przed ubojem i nie wykazywały żadnych objawów pryszczycy, księgosuszu, klasycznego pomoru świń, afrykańskiego pomoru świń ani choroby pęcherzykowej świń; oraz

c)	podjęto wszelkie środki ostrożności, aby uniknąć wtórnego zakażenia czynnikami chorobotwórczymi.

2.	Poddane obróbce skóry i skórki, o których mowa w załączniku XIII rozdział V pkt C.2, mogą być przywożone bez żadnych ograniczeń.

Inne poddane obróbce skóry i skórki mogą być przywożone, jeżeli:

pochodzą:

(i)

z państwa trzeciego lub, w przypadku regionalizacji zgodnie z prawodawstwem Unii, z części państwa trzeciego, znajdującego się na wykazie określonym w lit. a) w kolumnie „Wykaz państw trzecich” w wierszu 5 w tabeli 2, znajdującej się w sekcji 1, z których dozwolony jest przywóz świeżego mięsa odpowiedniego gatunku, i które zostały poddane obróbce zgodnie z załącznikiem I pkt 28 lit. a), b) i c);

(ii)	z państwa trzeciego znajdującego się w wykazie określonym w lit. a) odpowiedniej kolumny w wierszu 5 w tabeli 2, znajdującej się w sekcji 1 – o ile zostały poddane obróbce zgodnie z pkt 28 lit. c) lub d) załącznika I albo

(iii)

od koniowatych lub małych przeżuwaczy, z państwa trzeciego znajdującego się w wykazie określonym w lit. b) w kolumnie „Wykazy państw trzecich” w wierszu 5 w tabeli 2, znajdującej się w sekcji 1, a także zostały poddane obróbce zgodnie z załącznikiem I pkt 28 lit. a), b) i c), a po obróbce były przechowywane oddzielnie przez co najmniej 21 dni oraz

w przypadku solonych skór i skórek przewożonych statkiem, zostały poddane obróbce zgodnie z załącznikiem I pkt 28 lit. b) lub c), a po obróbce były przechowywane oddzielnie podczas transportu przez co najmniej 14 dni w przypadku obróbki, o której mowa w pkt 28 lit. b), albo 7 dni w przypadku obróbki, o której mowa w pkt 28 lit. c) przed przywozem, a świadectwo zdrowia towarzyszące przesyłce poświadcza taką obróbkę oraz czas transportu.

4.	Surowe, schłodzone lub poddane obróbce skóry i skórki zwierząt kopytnych muszą być przywożone w kontenerach, pojazdach drogowych, wagonach kolejowych lub w postaci bel, zaplombowanych przez właściwy organ państwa trzeciego wysyłki.

Sekcja 5

Przywóz trofeów myśliwskich i innych preparatów zwierzęcych

Do przywozu trofeów myśliwskich i innych preparatów zwierzęcych mają zastosowanie następujące wymagania:

1.	Trofea myśliwskie lub inne preparaty zwierzęce, które spełniają wymogi załącznika XIII rozdział VI pkt B i C.1, mogą być przywożone bez żadnych ograniczeń.

Poddane obróbce trofea myśliwskie lub inne preparaty z ptaków i zwierząt kopytnych, składające się wyłącznie z kości, rogów, kopyt, pazurów, poroża, zębów, skór lub skórek, pochodzące z państw trzecich, mogą być przywożone, jeżeli spełniają wymogi załącznika XIII rozdział VI pkt C.1 lit. a) i pkt C.2 lit. a) ppkt (i) do (iii) oraz lit. b) ppkt (i) oraz (ii).

Jednakże w przypadku skórek solonych na sucho lub mokro, przewożonych drogą morską, nie muszą być one zasolone 14 dni przed wysyłką, pod warunkiem że były zasolone 14 dni przed przywozem.

Trofea myśliwskie lub inne preparaty z ptaków i zwierząt kopytnych, składające się z całych części anatomicznych, niepoddane obróbce w żaden sposób, mogą być przywożone, jeżeli:

a)	pochodzą od zwierząt z obszaru nie objętego ograniczeniami z powodu obecności poważnych chorób zakaźnych, na które zwierzęta danych gatunków są podatne;

b)	były zapakowane bez styczności z jakimkolwiek innym produktem pochodzenia zwierzęcego, który mógłby doprowadzić do ich zanieczyszczenia, w osobnych, przezroczystych i zamkniętych opakowaniach, tak by uniknąć późniejszego zanieczyszczenia.

Sekcja 6

Przywóz poddanych obróbce piór, części piór oraz pierza

Zezwala się na przywóz poddanych obróbce piór, części piór oraz pierza, jeżeli:

a)	są to poddane obróbce pióra ozdobne, poddane obróbce pióra przewożone przez podróżujących do użytku prywatnego lub przesyłki poddanych obróbce piór lub pierza wysyłane do osób prywatnych w celach nieprzemysłowych lub

b)	towarzyszy im dokument handlowy stwierdzający, że pióra lub części piór zostały poddane obróbce strumieniem pary lub z zastosowaniem innej metody gwarantującej usunięcie wszelkich poważnych zagrożeń oraz że są one suche i zamknięte w bezpiecznym opakowaniu; oraz

c)	są one wysyłane do zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu w celu prania fabrycznego i poddania obróbce strumieniem pary w temperaturze 100 °C przez co najmniej 30 minut, chyba że dokument handlowy stwierdza, że zostały, już poddane takiej obróbce.

Sekcja 7

Przywóz kości i produktów z kości (z wyjątkiem mączki kostnej), rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do zastosowań innych niż jako materiał paszowy, nawozy organiczne lub polepszacze gleby

Zezwala się na przywóz kości i produktów z kości (z wyjątkiem mączki kostnej), rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym, jeżeli:

a)	przed wywozem do Unii produkty są suszone, a nie są chłodzone ani mrożone;

b)	produkty są przewożone wyłącznie transportem lądowym i morskim z państwa trzeciego pochodzenia bezpośrednio do punktu kontroli granicznej w miejscu wprowadzenia do Unii, bez przeładunku w żadnym porcie lub miejscu poza Unią;

c)	po przeprowadzeniu kontroli dokumentów przewidzianej w dyrektywie 97/78/EWG produkty przewożone są bezpośrednio do zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu przeznaczenia.

Każdej przesyłce musi towarzyszyć dokument handlowy opatrzony pieczęcią przez właściwy organ nadzorujący przedsiębiorstwo pochodzenia i zawierający następujące informacje:

a)	państwo trzecie pochodzenia;

b)	nazwa przedsiębiorstwa lub zakładu produkcyjnego;

c)	rodzaj produktu (kości suszone / produkty z kości suszonych / rogi suszone / produkty z rogów suszonych / kopyta suszone/ produkty z kopyt suszonych) oraz

potwierdzenie, że produkt był:

(i)	pozyskany ze zdrowych zwierząt poddanych ubojowi w rzeźni;

(ii)	suszony przez okres 42 dni w średniej temperaturze co najmniej 20 °C;

(iii)

ogrzewany przez jedną godzinę do temperatury wnętrza co najmniej 80 °C przed suszeniem;

(iv)	spopielany przez jedną godzinę do temperatury wnętrza co najmniej 800 °C przed suszeniem;

(v)	poddany procesowi zakwaszania w taki sposób, że odczyn pH był utrzymywany na poziomie poniżej 6 w wnętrzu produktu przez co najmniej jedną godzinę przed suszeniem,

a także że na żadnym etapie nie jest przeznaczony do wykorzystania w żywności, materiałach paszowych, nawozach organicznych ani polepszaczach gleby.

W dniu wysyłki do Unii materiał musi być zamknięty w zaplombowane kontenery lub pojazdy albo przewożony masowo statkiem.

Jeżeli materiał jest transportowany w kontenerach, kontenery te oraz w każdym przypadku wszystkie towarzyszące dokumenty muszą być opatrzone nazwą i adresem zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu przeznaczenia.

4.	Po kontroli weterynaryjnej przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE oraz zgodnie z warunkami ustalonymi w art. 8 ust. 4 tej dyrektywy materiał musi być przetransportowany bezpośrednio do zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu przeznaczenia.

Sekcja 8

Przywóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do produkcji paszy dla zwierząt futerkowych, karmy dla zwierząt domowych innej niż surowa oraz produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich

Zezwala się na przywóz produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do produkcji paszy dla zwierząt futerkowych, karmy dla zwierząt domowych innej niż surowa oraz produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich, pod warunkiem że:

1.	produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego zostały poddane głębokiemu zamrożeniu w zakładzie pochodzenia lub zostały zakonserwowane zgodnie z prawodawstwem Unii w taki sposób, aby zapobiec ich zepsuciu w okresie od wysyłki do dostarczenia do przedsiębiorstwa lub zakładu przeznaczenia;

2.	zostały podjęte wszelkie środki ostrożności, aby uniknąć zanieczyszczenia produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego czynnikami chorobotwórczymi;

3.	produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego zostały zapakowane w nowe, szczelne opakowania lub w opakowania, które zostały wyczyszczone i zdezynfekowane przed użyciem;

po kontroli weterynaryjnej przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE oraz zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 tej dyrektywy produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego są przewożone bezpośrednio:

do wytwórni karmy dla zwierząt domowych lub do zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu przeznaczenia, które gwarantują, że produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego będą wykorzystywane wyłącznie do celów wytwarzania produktów, dla których zostały zarejestrowane lub zatwierdzone, stosowanie do przypadku, w razie konieczności wyszczególnionych przez właściwy organ, i nie opuszczą przedsiębiorstwa lub zakładu w postaci nieprzetworzonej, chyba że w celu ich usunięcia;

b)	do przedsiębiorstwa lub zakładu zatwierdzonego zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

c)	do zarejestrowanego użytkownika lub punktu gromadzenia, które gwarantują, że produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego będą wykorzystywane wyłącznie w dozwolonych celach, jeżeli to konieczne wyszczególnionych przez właściwy organ lub

d)	do przedsiębiorstwa lub zakładu zatwierdzonego zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 oraz

5.1.

w przypadku surowców do produkcji karmy dla zwierząt domowych, o których mowa w art. 35 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, surowiec ten:

jest znakowany w państwie trzecim przed wprowadzeniem do Unii znakiem „X” z roztworu węgla drzewnego lub z aktywnego węgla na każdej zewnętrznej stronie każdego zamrożonego bloku lub, jeżeli surowiec jest transportowany na paletach, które nie są podzielone na odrębne przesyłki podczas transportu do wytwórni karmy dla zwierząt domowych będącej miejscem przeznaczenia, na każdej zewnętrznej stronie każdej palety, w taki sposób, aby znak pokrywał co najmniej 70 % przekątnej długości strony zamrożonego bloku i miał co najmniej 10 cm szerokości;

b)	w przypadku materiału niezamrożonego, jest znakowany w państwie trzecim przed wprowadzeniem do Unii poprzez rozpylenie roztworu węgla drzewnego lub naniesienie sproszkowanego węgla drzewnego w taki sposób, aby węgiel był dokładnie widoczny na powierzchni materiału;

jest transportowany bezpośrednio do:

(i)	wytwórni karmy dla zwierząt domowych będącej miejscem przeznaczenia, zgodnie z pkt 4 lit. a); albo

(ii)

przedsiębiorstwa lub zakładu przeznaczenia, które zostały zatwierdzone zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. h) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, zgodnie z pkt 4 lit. b) niniejszej sekcji, a stamtąd bezpośrednio do wytwórni karmy dla zwierząt domowych, o której mowa w ppkt (i), pod warunkiem że ten zakład przeznaczenia:

—	zajmuje się tylko materiałem uwzględnionym w niniejszym pkt 5.1 albo

—	zajmuje się tylko materiałem przeznaczonym dla wytwórni karmy dla zwierząt domowych, o której mowa w ppkt (i); oraz

jest poddawany usuwaniu oznakowań, o których mowa w lit. a) i b), dopiero w wytwórni karmy dla zwierząt domowych będącej miejscem przeznaczenia i dopiero bezpośrednio przed wykorzystaniem materiału do produkcji karmy dla zwierząt domowych, zgodnie z warunkami mającymi zastosowanie do karmy dla zwierząt domowych wyprodukowanej z materiału kategorii 3, ustanowionymi w załączniku XIII rozdział II;

5.2.	w przypadku przesyłek obejmujących surowce, które zostały poddane obróbce, o której mowa w pkt 5.1 powyżej, oraz inne surowce, który nie były poddane takiej obróbce, wszystkie surowce w przesyłce zostały oznakowane w sposób określony w pkt 5.1 lit. a) i b) powyżej;

5.3.	oznakowania, o których mowa w pkt 5.1 lit. a) i b) oraz w pkt 5.2, pozostają widoczne od momentu wysyłki do momentu dostarczenia do wytwórni karmy dla zwierząt domowych.

W wytwórni karmy dla zwierząt domowych będącej miejscem przeznaczenia surowiec do produkcji karmy dla zwierząt domowych, o którym mowa w art. 35 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, jest przechowywany przed produkcją, wykorzystywany i usuwany w warunkach, na które właściwy organ wyraził zgodę, które pozwalają na kontrole urzędowe ilości materiału otrzymanego, wykorzystanego do produkcji i usuniętego, zależnie od przypadku.

Właściwy organ może zezwolić podmiotowi prowadzącemu wytwórnię karmy dla zwierząt domowych na przechowywanie takiego materiału razem z materiałem kategorii 3.

Sekcja 9

Przywóz tłuszczów wytopionych do niektórych zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich

Zezwala się na przywóz tłuszczów wytopionych, które nie są przeznaczone do produkcji paszy dla zwierząt gospodarskich, kosmetyków, produktów leczniczych ani wyrobów medycznych, pod warunkiem że:

zostały one pozyskane:

(i)	w przypadku materiałów przeznaczonych do produkcji biodiesla – z produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 8, 9 i 10 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

(ii)

w przypadku materiałów przeznaczonych do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby – z materiałów kategorii 2, o których mowa w art. 9 lit. c) i d) oraz lit. f) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, albo z materiałów kategorii 3, innych niż materiały, o których mowa w art. 10 lit. c) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

(iii)

w przypadku innych materiałów, z materiałów kategorii 1, o których mowa w art. 8 lit. b), c) i d) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, z materiałów kategorii 2, o których mowa w art. 9 lit. c), d) oraz lit. f) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, lub z materiałów kategorii 3, innych niż materiały, o których mowa w art. 10 lit. c) i p) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

b)	były przetwarzane przy pomocy metody przetwarzania nr 1 (sterylizacja ciśnieniowa) lub zgodnie z jedną z metod przetwarzania, o których mowa w załączniku IV rozdział III;

c)	w przypadku tłuszczu pochodzącego od przeżuwaczy usunięto nierozpuszczalne zanieczyszczenia przekraczające 0,15 % wagowo;

d)	zostały oznakowane przed wysyłką do Unii, tak aby osiągnąć minimalne stężenie GTH, o którym mowa w załączniku VIII rozdział V pkt 1 lit. b);

e)	po kontroli weterynaryjnej przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE oraz zgodnie z warunkami ustalonymi w art. 8 ust. 4 tej dyrektywy są one transportowane bezpośrednio do zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu przeznaczenia w warunkach zapobiegających zanieczyszczeniu oraz

(f)	opatrzone są na opakowaniu lub kontenerze etykietą o treści „NIEPRZEZNACZONE DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI ANI ZWIERZĘTA”.

Sekcja 10

Przywóz pochodnych tłuszczów

Pochodne tłuszczów mogą być przywożone, jeżeli świadectwo zdrowia towarzyszące przesyłce zaświadcza:

a)	czy pochodne tłuszczów pochodzą z materiałów kategorii 1, 2 czy 3;

w przypadku pochodnych tłuszczów wyprodukowanych z materiału kategorii 2 – że produkty te:

(i)	zostały wytworzone przy użyciu metody, która przynajmniej spełnia normy jednego z procesów, o których mowa w załączniku XIII rozdział XI pkt 1; oraz

(ii)	będą stosowane tylko w nawozach organicznych lub polepszaczach gleby, lub do innych celów poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich, z wyjątkiem stosowania w kosmetykach, farmaceutykach i wyrobach medycznych;

w przypadku pochodnych tłuszczów wyprodukowanych z materiału kategorii 1 – że produkty nie mogą być stosowane w nawozach organicznych i polepszaczach gleby, kosmetykach, farmaceutykach i wyrobach medycznych, mogą być jednak stosowane do innych celów poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich.

2.	Świadectwo zdrowia, o którym mowa w pkt 1, musi zostać przedstawione właściwemu organowi w punkcie kontroli granicznej w miejscu pierwszego wprowadzenia towarów do Unii, po czym kopia tego świadectwa musi towarzyszyć przesyłce do momentu jej dotarcia do zakładu przeznaczenia.

3.	Po kontroli weterynaryjnej przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE oraz zgodnie z warunkami ustalonymi w art. 8 ust. 4 tej dyrektywy pochodne tłuszczów są transportowane bezpośrednio do zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu przeznaczenia.

Sekcja 11

Przywóz żelatyny fotograficznej

Zezwala się na przywóz żelatyny, która została wyprodukowana z materiału zawierającego kręgosłup bydlęcy, stanowiący materiał kategorii 1 zgodnie z art. 8 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, i która jest przeznaczona dla przemysłu fotograficznego (żelatyna fotograficzna), pod warunkiem że:

a)	pochodzi ona z jednego z zakładów pochodzenia wskazanych w tabeli 3;

b)	została ona wyprodukowana zgodnie z pkt 6;

c)	jest ona przywożona przez jeden z punktów kontroli granicznej pierwszego wprowadzenia do Unii wskazanych w tabeli 3; oraz

d)	jest ona przeznaczona do produkcji w zatwierdzonej wytwórni materiałów fotograficznych wskazanej w tabeli 3.

Tabela 3

Przywóz żelatyny fotograficznej

Państwo trzecie pochodzenia

Zakłady pochodzenia

Państwo członkowskie przeznaczenia

Punkt kontroli granicznej pierwszego wprowadzenia do Unii

Zatwierdzone wytwórnie materiałów fotograficznych

Japonia

Nitta Gelatin Inc.,

2-22 Futamata

Yao-City, Osaka

581-0024 Japonia

Jellie Co. Ltd.

7-1, Wakabayashi 2-Chome,

Wakabayashi-ku,

Sendai-City;

Miyagi,

982 Japonia

NIPPI Inc. Gelatine Division

1 Yumizawa-Cho

Fujinomiya City Shizuoka

418-0073 Japonia

Niderlandy

Rotterdam

FujifilmEurope, Oudenstaart 1,

5047 TK Tilburg,

Niderlandy

Nitta Gelatin Inc.,

2-22 Futamata

Yao-City, Osaka

581-0024 Japonia

Zjednoczone Królestwo

Liverpool

Felixstowe

Heathrow

Kodak Ltd.

Headstone Drive,

Harrow, Middlesex,

HA4 4TY,

Zjednoczone Królestwo

Republika Czeska

Hamburg

FOMA Bohemia, spol. SRO

Jana Krušinky

1604

501 04 Hradec Králove,

Republika Czeska

Stany Zjednoczone

Eastman Gelatine Corporation,

227 Washington Street,

Peabody,

MA, 01960 USA

Gelita North America,

2445 Port Neal Industrial Road

Sergeant Bluff,

Iowa, 51054 USA

Zjednoczone Królestwo

Liverpool

Felixstowe

Heathrow

Kodak Ltd.

Headstone Drive,

Harrow, Middlesex,

HA4 4TY,

Zjednoczone Królestwo

Republika Czeska

Hamburg

FOMA Bohemia spol. SRO

Jana Krušinky

1604

501 04 Hradec Králove,

Republika Czeska

Po wprowadzeniu żelatyny fotograficznej do państwa członkowskiego przeznaczenia nie może ona być przedmiotem handlu między państwami członkowskimi, ale jest stosowana wyłącznie w zatwierdzonej wytwórni materiałów fotograficznych w tym samym państwie członkowskim przeznaczenia i wyłączenie do celów produkcji fotograficznej.

3.	Po kontroli weterynaryjnej przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE oraz zgodnie z warunkami ustalonymi w art. 8 ust. 4 tej dyrektywy żelatyna fotograficzna jest transportowana bezpośrednio do zatwierdzonej wytwórni materiałów fotograficznych będącej miejscem przeznaczenia.

4.	Transport, o którym mowa w pkt 3, odbywa się w pojazdach lub kontenerach, w których żelatyna fotograficzna jest fizycznie oddzielona od innych produktów przeznaczonych na żywność lub paszę.

W zatwierdzonej wytwórni materiałów fotograficznych podmiot dopilnowuje, aby wszelkie nadwyżki lub pozostałości żelatyny fotograficznej oraz pozostałe odpady pochodzące z żelatyny fotograficznej:

a)	były transportowane w zaplombowanych, szczelnych kontenerach, opatrzonych napisem „wyłącznie do usunięcia”, w pojazdach w zadowalających warunkach higienicznych;

b)	były usuwane zgodnie z art. 12 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 lub wywożone do państwa trzeciego pochodzenia zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1013/2006.

Żelatyna fotograficzna musi być produkowana zgodnie z następującymi wymogami:

a)	żelatyna fotograficzna musi być produkowana w zakładach, w których nie produkuje się żelatyny do stosowania w żywności lub paszy przeznaczonej do wysyłki do Unii Europejskiej oraz które są zatwierdzone przez właściwy organ danego państwa trzeciego;

żelatyna fotograficzna musi być produkowana przy zastosowaniu procesu, który zapewnia przetwarzanie materiału metody przetwarzania nr 1 (sterylizacja ciśnieniowa), o której mowa w załączniku IV rozdziale III, albo poddawana działaniu kwasu lub zasady przez okres co najmniej dwóch dni, przemywana wodą oraz:

(i)	po potraktowaniu kwasem, traktowana roztworem zasadowym przez co najmniej 20 dni; albo

(ii)	po potraktowaniu kwasem, traktowana roztworem kwaśnym przez 10 do 12 godzin.

Odczyn pH musi następnie zostać wyregulowany, a materiał oczyszczony za pomocą filtracji oraz poddany sterylizacji w temperaturze 138 °C do 140 °C przez 4 sekundy;

c)	po poddaniu żelatyny fotograficznej działaniu procesów, o których mowa w lit. b), można ją poddać procesowi suszenia i, w stosownych przypadkach, procesowi proszkowania lub uwarstwienia;

żelatyna fotograficzna musi być pakowana w nowe opakowania, przechowywana i transportowana w zaplombowanych, szczelnych, oznakowanych kontenerach, w pojazdach w zadowalających warunkach higienicznych.

Jeżeli zaobserwuje się wyciek, pojazd i kontener są dokładnie czyszczone i poddawane inspekcji przed ponownym użyciem;

e)	opakowania zawierające żelatynę fotograficzną muszą być opatrzone napisem „Żelatyna fotograficzna, wyłącznie do zastosowań w przemyśle fotograficznym”.

Sekcja 12

Przywóz rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) do produkcji nawozów organicznych lub polepszaczy gleby

Zezwala się na przywóz rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) przeznaczonych do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby, pod warunkiem że:

1.	zostały one wyprodukowane zgodnie z załącznikiem XIII rozdział XII;

2.	po kontroli weterynaryjnej przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE oraz zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 tej dyrektywy są one przewożone bezpośrednio do zatwierdzonego lub zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE NIEKTÓRYCH PRÓBEK

Sekcja 1

Próbki badawcze i diagnostyczne

Próbki badawcze i diagnostyczne oraz wszelkie produkty pochodzące ze stosowania tych próbek, o ile nie są przechowywane do celów referencyjnych lub ponownie wysyłane do państwa trzeciego pochodzenia, są usuwane:

a)	jako odpady przez spalanie;

b)	metodą sterylizacji ciśnieniowej, a następnie usuwane lub wykorzystywane zgodnie z art. 12 do 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 lub

zgodnie z załącznikiem VI rozdział I sekcja 1 pkt 4 lit. b) w przypadku:

(i)	ilości nie przekraczających 2 000 ml oraz

(ii)	sytuacji, kiedy próbki lub produkty pochodne były wyprodukowane w państwach trzecich lub częściach państw trzecich, z których państwa członkowskie zezwalają na przywóz świeżego mięsa bydła domowego, wymienionych w załączniku II część I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, i stamtąd wysłane.

Sekcja 2

Próbki handlowe

Właściwy organ może zezwolić na przywóz i tranzyt próbek handlowych, pod warunkiem że:

pochodzą one:

(i)	z państw trzecich, o których mowa w kolumnie „Wykaz państw trzecich” w wierszu 14 w tabeli 2 w rozdziale II sekcja 1 niniejszego załącznika;

(ii)	w przypadku próbek handlowych składających się z mleka, produktów na bazie mleka lub produktów pochodnych mleka – z państw trzecich, z których dozwolony jest przywóz, wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 605/2010;

b)	towarzyszy im świadectwo zdrowia, o którym mowa w załączniku XV rozdział 8; oraz

c)	po kontroli weterynaryjnej przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE oraz zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 8 ust. 4 tej dyrektywy są one przewożone bezpośrednio do zatwierdzonego lub zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu, wskazanych w zezwoleniu wydanym przez właściwy organ.

O ile próbki handlowe nie są przechowywane do celów referencyjnych, są one:

a)	usuwane lub wykorzystywane zgodnie z art. 12, 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009; albo

b)	ponownie wysyłane do państwa trzeciego pochodzenia.

Jeżeli próbki handlowe są wykorzystywane do badania wyposażenia, badanie musi być przeprowadzone:

a)	na wyposażeniu przeznaczonym specjalnie do tego celu; albo

b)	na wyposażeniu, które zostało wyczyszczone i zdezynfekowane przed użyciem do celów innych niż badanie.

Podczas transportu do zatwierdzonego lub zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu próbki handlowe muszą być zapakowane w szczelne kontenery.

Sekcja 3

Przedmioty wystawowe

Przywóz i tranzyt przedmiotów wystawowych musi odbywać się zgodnie z następującymi warunkami:

a)	przedmioty te pochodzą z państw trzecich, o których mowa w kolumnie „Wykaz państw trzecich” w wierszu 14 w tabeli 2 w rozdziale II sekcja 1;

b)	właściwy organ państwa członkowskiego, w którym planuje się wykorzystywać przedmioty wystawowe, wyraził uprzednio zgodę na ich wprowadzenie;

c)	po kontroli weterynaryjnej przewidzianej w dyrektywie 97/78/WE przedmioty wystawowe muszą być ponownie wysłane do zatwierdzonego użytkownika.

Każda przesyłka musi być zapakowana w szczelne opakowanie i musi jej towarzyszyć dokument handlowy podający następujące informacje:

a)	opis materiału i gatunek zwierzęcia pochodzenia;

b)	kategoria materiału;

c)	ilość materiału;

d)	miejsce wysyłki materiału;

e)	nazwa (nazwisko) i adres wysyłającego;

(f)	nazwa (nazwisko) i adres odbiorcy; oraz

(g)	szczegółowe informacje pozwalające na identyfikację zezwolenia właściwego organu przeznaczenia.

Po zakończeniu wystawy lub działania artystycznego przedmioty wystawowe należy:

a)	ponownie wysłać do państwa trzeciego pochodzenia;

b)	wysłać do innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego lub państwa trzeciego przeznaczenia zezwolił z wyprzedzeniem na taką wysyłkę; albo

c)	usuwać zgodnie z art. 12, 13 i 14 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

ROZDZIAŁ IV

SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE NIEKTÓRYCH PRZEMIESZCZEŃ PRODUKTÓW UBOCZNYCH POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO

Sekcja 1

Przywóz niektórych materiałów kategorii 1

Zezwala się na przywóz materiałów, o których mowa w art. 26, pod następującymi warunkami:

1.	Przywożone materiały muszą być opatrzone etykietą przymocowaną do opakowania, kontenera lub pojazdu, zawierającą informację: „Zabrania się stosowania w żywności, paszach, nawozach, kosmetykach, produktach leczniczych i wyrobach medycznych”.

2.	Materiały muszą być bezpośrednio dostarczane do zatwierdzonego lub zarejestrowanego przedsiębiorstwa lub zakładu w celu wytwarzania produktów pochodnych, innych niż produkty wymienione w pkt 1.

3.	Niewykorzystane materiały lub ich nadwyżki należy wykorzystywać lub usuwać zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

Sekcja 2

Przywóz niektórych materiałów do celów innych niż żywienie lądowych zwierząt gospodarskich

Właściwy organ może zezwolić na przywóz następujących materiałów do celów innych niż żywienie lądowych zwierząt gospodarskich, za wyjątkiem żywienia zwierząt futerkowych, pod warunkiem że nie istnieje poważne ryzyko zakażenia chorobą przenoszoną na ludzi lub zwierzęta:

a)	produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego pochodzące od zwierząt wodnych i produkty pochodne od zwierząt wodnych;

b)	bezkręgowce wodne i produkty pochodne od bezkręgowców wodnych;

c)	bezkręgowce lądowe, obejmujące ich wszelkie postacie, takie jak larwy, i ich produkty pochodne;

d)	produkty wytworzone przez zwierzęta, o których mowa w lit. a), b) i c), takie jak ikra ryb;

e)	materiał kategorii 3 obejmujący zwierzęta z rzędów gryzoni (Rodentia) i zajęczaków (Lagomorpha) oraz ich części.

2.	Przywóz przesyłek zawierających materiały, o których mowa w pkt 1, odbywa się zgodnie z wymogami certyfikacji sanitarnej zgodnie z przepisami krajowymi.

ZAŁĄCZNIK XV

WZORY ŚWIADECTW ZDROWIA

Zawarte w niniejszym załączniku wzory świadectw zdrowia mają zastosowanie do przywozu z państw trzecich oraz tranzytu przez terytorium Unii Europejskiej produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych wymienionych w odnośnych wzorach świadectw zdrowia.

Uwagi

Świadectwa weterynaryjne wystawiane są przez państwo trzecie wywozu na podstawie wzorów określonych w niniejszym załączniku, zgodnie z układem wzoru, który odpowiada stosownym produktom ubocznym pochodzenia zwierzęcego lub produktom pochodnym. Zawierają one, w porządku podanym we wzorze, kolejno ponumerowane poświadczenia wymagane dla każdego państwa trzeciego oraz, w stosownych przypadkach, dodatkowe gwarancje wymagane dla państwa trzeciego wywozu lub jego części.

b)	Jeżeli wzór świadectwa wymaga skreślenia niektórych nieistotnych oświadczeń, te nieistotne oświadczenia mogą zostać przekreślone, parafowane i opatrzone pieczęcią przez urzędnika wystawiającego świadectwo, albo całkowicie wykreślone ze świadectwa.

c)	Oryginał każdego świadectwa składa się z jednej dwustronnej kartki lub, jeśli zawiera więcej tekstu, powinien być sporządzony w taki sposób, by wszystkie kartki stanowiły niepodzielną całość.

Świadectwo musi być sporządzone przynajmniej w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego UE, w którym będzie przeprowadzana kontrola w punkcie kontroli granicznej, oraz państwa członkowskiego UE będącego krajem przeznaczenia. Te państwa członkowskie mogą jednak zezwolić na użycie innych języków i załączenie, w razie konieczności, urzędowego tłumaczenia.

e)	Jeżeli w celach identyfikacji towarów wchodzących w skład przesyłki do świadectwa dołączone są dodatkowe kartki, powinny one tworzyć część oryginału świadectwa poprzez umieszczenie na każdej z kartek podpisu i pieczęci urzędowego lekarza weterynarii wystawiającego świadectwo.

Jeżeli świadectwo wraz z dodatkowymi wykazami, o których mowa w lit. e), składa się z więcej niż jednej strony, każda ze stron musi być ponumerowana – (numer strony) z (całkowita liczba stron) – u dołu strony oraz musi być opatrzona na górze strony numerem kodu danego świadectwa nadanym przez właściwy organ.

g)	Oryginał świadectwa wypełnia i podpisuje urzędowy lekarz weterynarii. Przy wypełnianiu i składaniu podpisu właściwe organy państwa wywozu winny zapewnić przestrzeganie zasad wystawiania świadectwa równoważnych z zasadami ustanowionymi w dyrektywie 96/93/WE.

h)	Kolor podpisu musi różnić się od koloru druku. Ta sama zasada dotyczy także pieczęci innych niż pieczęci tłoczone lub znaki wodne.

i)	Oryginał świadectwa musi towarzyszyć przesyłce w punkcie kontroli granicznej UE.

j)	Jeżeli świadectwa zdrowia stosowane są dla przesyłek tranzytowych, w rubryce I.5. („Odbiorca”) odpowiedniego świadectwa zdrowia należy wpisać nazwę i adres punktu kontroli granicznej, przez który przesyłka ma opuścić granice Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ 1

Świadectwo zdrowia

Dla przetworzonego białka zwierzęcego nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi, w tym dla mieszanek i produktów innych niż karma dla zwierząt domowych, zawierających takie białko, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 2(A)

Świadectwo zdrowia

Dla mleka, produktów na bazie mleka i produktów pochodnych mleka nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 2(B)

Świadectwo zdrowia

Dla siary i produktów z siary pochodzenia bydlęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 3(A)

Świadectwo zdrowia

Dla karmy dla zwierząt domowych w puszkach na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 3(B)

Świadectwo zdrowia

Dla przetworzonej karmy dla zwierząt domowych innej niż karma dla zwierząt domowych w puszkach, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 3(C)

Świadectwo zdrowia

Dla gryzaków dla psów na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 3(D)

Świadectwo zdrowia

Dla surowej karmy dla zwierząt domowych przeznaczonej do sprzedaży bezpośredniej oraz dla produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do żywienia zwierząt futerkowych, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 3(E)

Świadectwo zdrowia

Dla dodatków smakowych do wykorzystania w produkcji karmy dla zwierząt domowych, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 3(F)

Świadectwo zdrowia

Dla produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (3) przeznaczonych do produkcji karmy dla zwierząt domowych, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 4(A)

Świadectwo zdrowia

Dla przywozu krwi i produktów z krwi zwierząt koniowatych do zastosowań poza łańcuchem paszowym, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 4(B)

Świadectwo zdrowia

Dla produktów z krwi nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, które można wykorzystać jako materiał paszowy, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 4(C)

Świadectwo zdrowia

Dla niepoddanych obróbce produktów z krwi, z wyłączeniem krwi zwierząt koniowatych, przeznaczonych do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 4(D)

Świadectwo zdrowia

Dla poddanych obróbce produktów z krwi, z wyłączeniem krwi zwierząt koniowatych, przeznaczonych do wytwarzania produktów pochodnych do zastosowań poza łańcuchem paszowym dla zwierząt gospodarskich, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 5(A)

Świadectwo zdrowia

Dla świeżych lub schłodzonych skór i skórek zwierząt kopytnych, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 5(B)

Świadectwo zdrowia

Dla poddanych obróbce skór i skórek zwierząt kopytnych, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 5(C)

Deklaracja urzędowa

Dla poddanych obróbce skór i skórek przeżuwaczy i koniowatych, które są przeznaczone do wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (1) oraz które były trzymane oddzielnie przez okres 21 dni lub będą transportowane przez 21 ciągłych dni przed przywozem

ROZDZIAŁ 6(A)

Świadectwo zdrowia

Dla poddanych obróbce trofeów myśliwskich i innych preparatów pochodzących od ptaków i zwierząt kopytnych, składających się wyłącznie z kości, rogów, kopyt, pazurów, poroża, zębów, skór lub skórek, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 6(B)

Świadectwo zdrowia

Dla trofeów myśliwskich lub innych preparatów pochodzących od ptaków i zwierząt kopytnych składających się z całych części anatomicznych, niepoddanych obróbce, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 7(A)

Świadectwo zdrowia

Dla szczeciny pozyskanej od świń, pochodzącej z państw trzecich lub ich regionów wolnych od afrykańskiego pomoru świń, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 7(B)

Świadectwo zdrowia

Dla szczeciny pozyskanej od świń, pochodzącej z państw trzecich lub ich regionów, które nie są wolne od afrykańskiego pomoru świń, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 8

Świadectwo zdrowia

Dla produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego do stosowania poza łańcuchem paszowym lub w charakterze próbek handlowych (2), na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 9

Świadectwo zdrowia

Dla oleju z ryb nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi, do wykorzystania jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 10(A)

Świadectwo zdrowia

Dla tłuszczów wytopionych nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi do wykorzystania jako materiał paszowy, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 10(B)

Świadectwo zdrowia

Dla tłuszczów wytopionych nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi do niektórych zastosowań poza łańcuchem paszowym, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 11

Świadectwo zdrowia

Dla żelatyny i kolagenu nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, do wykorzystania jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 12

Świadectwo zdrowia

Dla hydrolizatu białkowego, fosforanu diwapniowego i fosforanu triwapniowego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, do wykorzystania jako materiał paszowy lub poza łańcuchem paszowym, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 13

Świadectwo zdrowia

Dla pszczelich produktów ubocznych przeznaczonych wyłącznie do wykorzystania w pszczelarstwie, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 14(A)

Świadectwo zdrowia

Dla pochodnych tłuszczów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi do wykorzystania poza łańcuchem paszowym, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 14(B)

Świadectwo zdrowia

Dla pochodnych tłuszczów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, do wykorzystania jako pasza lub poza łańcuchem paszowym, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 15

Świadectwo zdrowia

Dla produktów jajecznych nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, które mogą być wykorzystane jako materiał paszowy, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 16

Wzór deklaracji

ROZDZIAŁ 17

Świadectwo zdrowia

Dla przetworzonego obornika, produktów pochodnych z przetworzonego obornika i guana nietoperzy, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 18

Świadectwo zdrowia

Dla rogów i produktów z rogów (z wyjątkiem mączki z rogu) oraz kopyt i produktów z kopyt (z wyjątkiem mączki z kopyt) przeznaczonych do produkcji nawozów organicznych i polepszaczy gleby, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej lub przewozu tranzytowego przez jej terytorium (2)

ROZDZIAŁ 19

Świadectwo zdrowia

Dla żelatyny nieprzeznaczonej do spożycia przez ludzi stosowanej w przemyśle fotograficznym, na potrzeby wysyłki do Unii Europejskiej

ROZDZIAŁ 20

Wzór deklaracji

Deklaracja na potrzeby przywozu z państw trzecich oraz tranzytu przez terytorium Unii Europejskiej produktów pośrednich do wykorzystania w produkcji produktów leczniczych, weterynaryjnych produktów leczniczych, wyrobów medycznych, wyrobów medycznych używanych do diagnostyki in vitro i odczynników laboratoryjnych

ZAŁĄCZNIK XVI

KONTROLE URZĘDOWE

ROZDZIAŁ I

KONTROLE URZĘDOWE W ZAKŁADACH PRZETWÓRCZYCH

Sekcja 1

Nadzór produkcji

Właściwy organ nadzoruje zakłady przetwórcze, aby zapewnić zgodność z wymogami rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 i z niniejszym rozporządzeniem.

W szczególności:

kontroluje:

(i)	ogólne warunki higieniczne dotyczące pomieszczeń, urządzeń i personelu;

(ii)	skuteczność kontroli wewnętrznych przeprowadzanych przez podmiot w jego zakładzie przetwórczym, zgodnie z art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009; kontrola musi obejmować zbadanie wyników takich kontroli wewnętrznych, a w razie potrzeby pobieranie próbek;

(iii)

skuteczność wdrożenia stałej pisemnej procedury opartej na zasadach HACCP, zgodnie z art. 29 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009; kontrola musi obejmować zbadanie wyników takiego wdrożenia, a w razie potrzeby pobieranie próbek;

(iv)

normy produktów po przetworzeniu; analizy i badania muszą być przeprowadzone zgodnie z naukowo uznanymi metodami, w szczególności z metodami ustanowionymi w prawodawstwie unijnym lub, w razie ich braku, zgodnie z uznanymi normami międzynarodowymi lub, w razie ich braku, zgodnie z normami krajowymi oraz

(v)	warunki przechowywania;

b)	pobiera wymagane próbki do badań laboratoryjnych oraz

c)	przeprowadza wszelkie inne kontrole, które uważa za niezbędne do zapewnienia zgodności z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 i z niniejszym rozporządzeniem.

2.	Aby wypełnić swoje obowiązki w zakresie pkt 1, właściwy organ musi przez cały czas posiadać swobodny dostęp do wszystkich części zakładu przetwórczego oraz do dokumentacji, dokumentów handlowych i świadectw zdrowia.

Sekcja 2

Procedury walidacji

Przed zatwierdzeniem zakładu przetwórczego, jak przewidziano w art. 44 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, właściwy organ musi skontrolować, czy podmiot przeprowadził walidację zakładu przetwórczego zgodnie z następującymi procedurami i wskaźnikami:

a)	opisu procesu przetwarzania za pomocą diagramu przepływów przetwarzania;

b)	identyfikacja krytycznych punktów kontroli (CCP) obejmująca szybkość przetwarzania materiału dla systemów ciągłych;

c)	zgodność ze szczegółowymi wymaganiami dotyczącymi procesu przetwarzania, ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu; oraz

spełnienie poniższych wymagań:

(i)	wielkość cząstek we wsadowych procesach podciśnieniowych i procesach ciągłych, określona przez otwory w maszynach do rozdrabniania lub rozstaw kowadeł;

(ii)	temperatura, ciśnienie, czas przetwarzania i, w przypadku systemów ciągłych, szybkość przetwarzania materiału, jak określono w pkt 2 i 3.

W przypadku wsadowych systemów podciśnieniowych:

a)	temperatura musi być monitorowana za pomocą stałego termometru elektrycznego i wykreślana w czasie rzeczywistym;

b)	stan ciśnienia musi być monitorowany za pomocą stałego ciśnieniomierza; ciśnienie musi być wykreślane w czasie rzeczywistym;

c)	czas przetwarzania musi być wskazany na wykresach czas / temperatura oraz czas / ciśnienie.

Przynajmniej raz w roku termometr elektryczny i ciśnieniomierz należy poddać kalibracji.

W przypadku ciągłych systemów podciśnieniowych:

temperatura i ciśnienie muszą być monitorowane za pomocą termometrów elektrycznych lub termometrów z odczytem na podczerwień, a ciśnieniomierze muszą być używane na wyznaczonych pozycjach w całym systemie przetwarzania w taki sposób, aby temperatura i ciśnienie spełniały wymagane warunki wewnątrz całego systemu ciągłego lub jego części; temperatura i ciśnienie muszą być wykreślane w czasie rzeczywistym;

pomiary minimalnego czasu przemieszczenia wewnątrz całej odpowiedniej części systemu ciągłego, w której temperatura i ciśnienie spełniają wymagane warunki, z wykorzystaniem nierozpuszczalnych znaczników (na przykład dwutlenku manganu) lub metody zapewniającej równoważne gwarancje, muszą być dostarczone właściwemu organowi.

Niezbędne są dokładny pomiar i kontrola szybkości przetwarzania materiału, która podczas badania walidacyjnego musi być mierzona w odniesieniu do CCP, który może być monitorowany w sposób ciągły, na przykład:

(i)	obroty śruby pociągowej na minutę (obr. / min.);

(ii)	moc elektryczna (w amperach przy danym napięciu);

(iii)

prędkość parowania / kondensacji lub

(iv)	liczba suwów pompy w jednostce czasu.

Wszystkie urządzenia pomiarowe i monitorujące muszą być poddawane kalibracji przynajmniej raz w roku.

4.	Właściwy organ musi okresowo powtarzać kontrole procedur walidacji, jeżeli uważa to za niezbędne oraz w każdym przypadku wprowadzenia istotnych zmian do procesu przetwarzania (na przykład modyfikacji maszyn lub zmiany surowców).

ROZDZIAŁ II

WYKAZ ZAREJESTROWANYCH I ZATWIERDZONYCH PRZEDSIĘBIORSTW, ZAKŁADÓW I PODMIOTÓW

Dostęp do wykazu zarejestrowanych i zatwierdzonych przedsiębiorstw, zakładów i podmiotów

Celem pomocy państwom członkowskim w udostępnianiu pozostałym państwom członkowskim i ogółowi społeczeństwa aktualnych wykazów zarejestrowanych i zatwierdzonych zakładów Komisja stworzy stronę internetową zawierającą odniesienia do krajowych stron internetowych, zgłoszone przez poszczególne państwa członkowskie, jak określono w pkt 2 lit. a).

Format krajowych stron internetowych

a)	Każde państwo członkowskie przekaże Komisji adres internetowy odsyłający do jednej krajowej strony internetowej, zawierającej główny wykaz wszystkich przedsiębiorstw, zakładów i podmiotów zarejestrowanych i zatwierdzonych na jego terytorium („główny wykaz”).

b)	Każdy główny wykaz musi składać się z jednego arkusza i być sporządzony w co najmniej jednym języku urzędowym Unii.

3.	Format głównego wykazu, w tym istotne informacje i kody, musi być zgodny ze specyfikacjami technicznymi publikowanymi przez Komisję na jej stronie internetowej.

ROZDZIAŁ III

SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA DOTYCZĄCE KONTROLI URZĘDOWYCH

Sekcja 1

Kontrole urzędowe dotyczące znakowania produktów pochodnych

Właściwy organ kontroluje skuteczność działania systemu monitorowania i zapisu, określonego w załączniku VIII rozdział V pkt 2 do niniejszego rozporządzenia, aby zagwarantować zgodność z niniejszym rozporządzeniem, oraz, w stosownych przypadkach, może zażądać zbadania dodatkowych próbek zgodnie z metodą, o której mowa w akapicie drugim wspomnianego punktu.

Sekcja 2

Kontrole urzędowe w spalarniach o niskiej wydajności

Właściwy organ przeprowadza inspekcje spalarni o niskiej wydajności, w której przeprowadza się spalanie materiału szczególnego ryzyka, przed jej zatwierdzeniem i co najmniej raz w roku w celu monitorowania zgodności z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 oraz z niniejszym rozporządzeniem.

Sekcja 3

Kontrole urzędowe na terenach odosobnionych

W przypadku usuwania produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego na terenach odosobnionych, zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, właściwy organ regularnie monitoruje tereny zaliczone do kategorii terenów odosobnionych w celu zagwarantowania, że tereny te oraz procesy usuwania są właściwie kontrolowane.

Sekcja 4

Kontrole urzędowe w zarejestrowanych gospodarstwach żywienia zwierząt futerkowych

Właściwy organ podejmuje niezbędne środki w celu kontroli:

właściwego składu, przetwarzania i wykorzystywania paszy zawierającej mączkę mięsno-kostną lub inne produkty, które zostały przetworzone zgodnie z metodami przetwarzania określonymi w załączniku IV rozdział III i które zostały pozyskane z całych ciał zwierząt lub z części ciał zwierząt tego samego gatunku;

że zwierzęta są żywione paszą, o której mowa w lit. a), co obejmuje:

(i)	surowy nadzór statusu zdrowotnego tych zwierząt; oraz

(ii)	odpowiedni nadzór pod kątem TSE obejmujący regularne pobieranie i badania laboratoryjne próbek pod kątem TSE.

2.	Próbki, o których mowa w pkt 1 lit. b) ppkt (ii), obejmują próbki pobrane od zwierząt wykazujących objawy neurologiczne i od starszych zwierząt hodowlanych.

Sekcja 5

Kontrole urzędowe punktów gromadzenia

Właściwy organ:

a)	włącza punkty gromadzenia do wykazu sporządzanego zgodnie z art. 47 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009;

b)	przypisuje numer urzędowy każdemu punktowi gromadzenia oraz

c)	aktualizuje wykaz punktów gromadzenia i udostępnia go razem z wykazem sporządzonym zgodnie z art. 47 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009.

2.	Właściwy organ przeprowadza kontrole urzędowe w punktach gromadzenia w celu sprawdzenia zgodności z niniejszym rozporządzeniem.

Sekcja 6

Kontrole urzędowe dotyczące karmienia ptaków padlinożernych materiałem kategorii 1

Właściwy organ nadzoruje status zdrowotny zwierząt gospodarskich w regionie, w którym odbywa się karmienie ptaków padlinożernych materiałem kategorii 1, i prowadzi odpowiedni nadzór pod kątem TSE, obejmujący regularne pobieranie i badania laboratoryjne próbek pod kątem TSE.

Próbki te obejmują próbki pobrane od zwierząt wykazujących objawy neurologiczne i od starszych zwierząt hodowlanych.

Sekcja 7

Kontrole urzędowe dotyczące stosowania niektórych nawozów organicznych i polepszaczy gleby

Właściwy organ przeprowadza kontrole całego łańcucha produkcji i stosowania nawozów organicznych i polepszaczy gleby będących przedmiotem ograniczeń, o których mowa w załączniku II rozdział II.

Kontrole te obejmują kontrole wymieszania ze składnikiem, o którym mowa w załączniku XI rozdział II sekcja 1 pkt 2, oraz kontrole zapasów takich produktów, przechowywanych w gospodarstwach, a także dokumentacji przechowywanej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009 i z niniejszym rozporządzeniem.

Sekcja 8

Kontrole urzędowe dotyczące wytwórni materiałów fotograficznych

Właściwy organ przeprowadza kontrole dokumentacji w zatwierdzonych wytwórniach materiałów fotograficznych, o których mowa w załączniku XIV rozdział II sekcja 11 pkt 1 tabela 3, w sprawie etapów przekazywania produktów od punktów kontroli granicznej pierwszego wprowadzenia do zatwierdzonych wytwórni materiałów fotograficznych dla celów uzgodnienia ilości produktów przywiezionych, wykorzystanych i utylizowanych.

Sekcja 9

Kontrole urzędowe dotyczące niektórych przywożonych tłuszczów wytopionych

Właściwy organ przeprowadza kontrole dokumentacji w zatwierdzonych przedsiębiorstwach lub zakładach otrzymujących tłuszcze wytopione, które zostały przywiezione zgodnie z załącznikiem XIV rozdział II sekcja 9, w sprawie etapów przekazywania produktów od punktów kontroli granicznej pierwszego wprowadzenia do zarejestrowanych przedsiębiorstw lub zakładów dla celów uzgodnienia ilości produktów przywiezionych, wykorzystanych i utylizowanych.

Sekcja 10

Standardowy wzór wniosków o niektóre zezwolenia w handlu wewnątrzunijnym

Podmioty składają wnioski o zezwolenie na wysyłkę produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w art. 48 ust 1 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, zgodnie z następującym wzorem:

		ISSN 1725-5139 doi:10.3000/17255139.L_2011.054.pol
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 54

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 54 26 lutego 2011

Spis treści		II Akty o charakterze nieustawodawczym	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 142/2011 z dnia 25 lutego 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz w sprawie wykonania dyrektywy Rady 97/78/WE w odniesieniu do niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych na granicach w myśl tej dyrektywy ( 1 )	1