Gezin van werkzoekende
Bent u als EU-burger naar een ander EU-land verhuisd om er werk te zoeken, dan maken de EU-regels het voor uw gezin makkelijker om bij u te komen wonen. Lees hier wat de regels zijn.
Waarschuwing
Bent u een EU-burger, maar woont u nog in uw eigen land, dan zijn de EU-regels niet relevant voor u. In dat geval zijn namelijk de nationale regels van toepassing.
Verblijf van maximaal 6 maanden
Als u als EU-onderdaan werk gaat zoeken in een ander EU-land, mogen uw echtgeno(o)t(e), (klein)kinderen en (groot)ouders bij u wonen, voor zover zij ook EU-onderdaan zijn en aan dezelfde administratieve voorwaarden voldoen als andere EU-onderdanen.
Voorwaarden en formaliteiten:
Als zij niet de nationaliteit van een EU-land hebben of niet aan de verblijfsvoorwaarden voor EU-onderdanen voldoen, mogen zij toch in uw gastland bij u wonen als gezinslid van een EU-onderdaan die werk zoekt.
In bepaalde EU-landen moeten zij zich wel binnen een redelijke tijd na aankomst melden bij de autoriteiten (meestal de gemeente of het plaatselijke politiebureau).
Verblijfsvergunning
Als uw gezinsleden niet de nationaliteit van een EU-land hebben, moeten zij waarschijnlijk een verblijfsvergunning aanvragen.
Gelijke behandeling
Zolang u in uw gastland woont, moeten uw echtgeno(o)t(e), (klein)kinderen of (groot)ouders op dezelfde manier worden behandeld als onderdanen van dat land, bijvoorbeeld wat betreft werk, salaris, inschrijving in scholen enz.
Verzoek om het land te verlaten / uitzetting
Uw echtgeno(o)t(e), (klein)kinderen of (groot)ouders mogen bij u wonen zolang zij aan de voorwaarden voor verblijf voldoen. Is dat niet meer het geval, dan kunnen de autoriteiten hun opdragen het land te verlaten.
In uitzonderlijke gevallen kunnen de autoriteiten besluiten hen het land uit te zetten in het belang van de openbare orde of veiligheid, maar alleen als zij kunnen aantonen dat hun aanwezigheid een ernstige bedreiging vormt.
Het uitzettingsbesluit of het verzoek om het land te verlaten moet hun schriftelijk worden meegedeeld. Daarbij moet worden vermeld waarom zij worden uitgezet, en hoe en tot wanneer zij in beroep kunnen gaan.
Verblijf van langer dan 6 maanden
Uw echtgeno(o)t(e), (klein)kinderen en (groot)ouders, al dan niet met de nationaliteit van een EU-land, mogen onder bepaalde voorwaarden bij u in uw gastland blijven wonen.
- Als u uw baan in uw gastland verliest, moet u dat kunnen aantonen en aan de nodige voorwaarden voldoen.
- Als u nog steeds op zoek bent naar uw eerste baan in uw gastland, moet u kunnen aantonen dat u nog steeds actief op zoek bent naar werk en een realistische kans maakt op een nieuwe baan.
Voorbeeld
Pierre, een Franse burger, woonde in Rome toen hij ontslag nam. Toen hij op zoek was naar nieuwe mogelijkheden, begon hij uit te zoeken of zijn vrouw, een Chinese burger, zich bij hem in Italië zou kunnen voegen. Hij ontdekte dat zijn vrouw Lin zich inderdaad bij hem kon voegen in Italië als echtgenote van een EU-burger, op voorwaarde dat Pierre de EU-regels naleefde. Dit betekende met name dat hij na inschrijving als werkzoekende ten minste zes maanden in Italië kon verblijven om een baan te zoeken en op verzoek van de autoriteiten het bewijs kon leveren dat hij op zoek was naar werk. Na de eerste periode van zes maanden kon hij in Italië blijven zolang hij kon aantonen dat hij op zoek was naar werk (en dat hij een reële kans had om in dienst te worden genomen).
Om haar eigen verblijfskaart van de Italiaanse autoriteiten te verkrijgen, moest Lin het bewijs leveren van haar relatie met Pierre (bijvoorbeeld door middel van een akte van huwelijk) en van de verblijfsrechten van Pierre als werkzoekende. In die periode kon Pierre van de nationale dienst voor arbeidsvoorziening dezelfde bijstand ontvangen als Italiaanse onderdanen. Pierre en Lin hadden echter geen recht op sociale bijstand als werkzoekenden.
Voorbeeld
Joy, een Nigeriaanse, trouwde met Gunther, een Duitse burger die werkloos was. Zij gingen ervan uit dat zij gebruik zou kunnen maken van zijn EU-burgerschap om met hem te gaan wonen in zijn eigen stad, Berlijn. Hoewel Joy inderdaad met Gunther kon gaan wonen, was dit op grond van haar rechten als echtgenote van een Duitse burger in toepassing van de nationale immigratieregels, en niet van de EU-regels inzake vrij verkeer. De EU-regels inzake vrij verkeer zijn alleen van toepassing op EU-burgers die van hun thuisland naar een ander EU-land verhuizen, en op de familieleden die hen begeleiden of zich bij hen voegen. Als een EU-burger zijn recht van vrij verkeer niet heeft uitgeoefend, zijn alleen de nationale regels van toepassing. Toen Gunther uiteindelijk een baan vond in het buurland Oostenrijk en daarheen verhuisde, kon Joy zich bij hem voegen in Oostenrijk dankzij de EU-regels inzake vrij verkeer. Joy kon bij Gunther wonen, ongeacht het EU-land waarnaar hij verhuisde.