Standstillbepaling
In een standstillbepaling verbinden de partijen bij een handelsovereenkomst zich ertoe de markt in de toekomst ten minste even open te houden als ten tijde van de sluiting van de overeenkomst.
In de praktijk betekent dit dat, wanneer een partij na de sluiting van een handelsovereenkomst besluit haar markt verder open te stellen en vervolgens besluit terug te vallen op een restrictiever kader, dit kader nooit lager mag zijn dan het in de overeenkomst vastgelegde niveau van openheid.
Voorbeeld: indien een partij zich er in een handelsovereenkomst toe verbindt 30 % buitenlandse eigendom in binnenlandse ondernemingen toe te staan en later unilateraal besluit 40 % toe te staan, kan de partij het oorspronkelijke niveau van 30 % opnieuw invoeren wanneer zij dat wenst (maar zij kan niet verder beperken tot minder dan 30 %).