Parlamenty krajowe w UE 

Traktat z Lizbony po raz pierwszy określił rolę parlamentów narodowych w Unii Europejskiej. Parlamenty narodowe mogą na przykład kontrolować projekty aktów ustawodawczych UE pod kątem zgodności z zasadą pomocniczości, uczestniczyć w rewizji traktatów UE lub brać udział w ocenie polityki UE w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

W świetle powyższego Parlament Europejski przyjął w 2009 i 2014 r. rezolucje, które dotyczyły właśnie rozwoju kontaktów między Parlamentem Europejskim i parlamentami narodowymi.

Współpraca międzyparlamentarna może przybierać różne formy. Przewodniczący wszystkich parlamentów narodowych i Parlamentu Europejskiego spotykają się co roku i ustalają ogólne wytyczne dla tej współpracy.

Komisje do spraw europejskich parlamentów narodowych i posłowie do PE spotykają się regularnie w ramach Konferencji Komisji do Spraw Unijnych Parlamentów Unii Europejskiej (COSAC). Pogłębione dyskusje o polityce zagranicznej lub kwestiach związanych z ładem gospodarczym od niedawna toczą się w ramach konferencji międzyparlamentarnych, na których spotykają się członkowie właściwych przedmiotowo komisji z każdego parlamentu.

Komisje Parlamentu Europejskiego i parlamentów narodowych często zapraszają swoich odpowiedników na debaty na temat konkretnych unijnych wniosków ustawodawczych. Inną możliwością podtrzymywania kontaktów i omawiania bieżących zagadnień przez parlamentarzystów są wideokonferencje.

Nadrzędnym celem jest zawsze zebranie we właściwym czasie właściwych osób do rozmowy na właściwy temat.

Parlament Europejski aktywnie wspiera dwie duże sieci ułatwiające współpracę parlamentów.

Międzyparlamentarna wymiana informacji w sprawach UE (IPEX) umożliwia parlamentom Unii Europejskiej wymianę dokumentów o tematyce unijnej.

Europejskie Centrum Badań i Dokumentacji Parlamentarnej (ECPRD) jest kanałem przekazującym wnioski o udzielenie informacji, jeśli jakiś parlament pragnie wiedzieć więcej o praktyce i polityce innego kraju UE.