Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego warunki dostępu do innych systemów informacyjnych UE oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) 2018/1862 i rozporządzenie (UE) 2019/816 (COM(2019)0003 – C8-0025/2019 – 2019/0001A(COD))

P9_TA(2021)0263 A9-0254/2020

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2019)0003),

–  uwzględniając decyzję Konferencji Przewodniczących z dnia 11 lutego 2021 r. upoważniającą Komisję Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych do rozdzielenia wyżej wymienionego wniosku Komisji Europejskiej i do sporządzenia na jego podstawie dwóch odrębnych sprawozdań ustawodawczych,

–  uwzględniając art. 294 ust. 2, art. 82 ust. 1 lit. d) oraz art. 87 ust. 2 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C8-0025/2019),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 74 ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 31 marca 2021 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A9-0254/2020),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 8 czerwca 2021 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... w sprawie zmiany rozporządzeń (UE) 2018/1862 oraz (UE) 2019/818 w odniesieniu do ustanowienia warunków dostępu do innych systemów informacyjnych UE do celów europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2021/1150.)

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego warunki dostępu do innych systemów informacyjnych UE do celów ETIAS oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) 2018/1240, rozporządzenie (WE) nr 767/2008, rozporządzenie (UE) 2017/2226 i rozporządzenie (UE) 2018/1861 (COM(2019)0004 – C8-0024/2019 – 2019/0002(COD))

P9_TA(2021)0264 A9-0255/2020

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2019)0004),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 77 ust. 2 lit. a), b) i d) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0024/2019),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 74 ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 31 marca 2021 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A9-0255/2020),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 8 czerwca 2021 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... w sprawie zmiany rozporządzeń (WE) nr 767/2008, (UE) 2017/2226, (UE) 2018/1240, (UE) 2018/1860, (UE) 2018/1861 oraz (UE) 2019/817 w odniesieniu do ustanowienia warunków dostępu do innych systemów informacyjnych UE do celów europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2021/1152.)

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku złożonego przez Niemcy – EGF/2020/003 DE/GMH Guss (COM(2021)0207 – C9-0156/2021 – 2021/0107(BUD))

P9_TA(2021)0265 A9-0189/2021

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2021)0207) – C9-0156/2021),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006(1) („rozporządzenie w sprawie EFG”),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027(2), w szczególności jego art. 8,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 16 grudnia 2020 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych (porozumienie międzyinstytucjonalne z 16 grudnia 2020 r.)(3), w szczególności jego pkt 9,

–  uwzględniając opinie przedstawione przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz Komisję Rozwoju Regionalnego,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0189/2021),

A.  mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami istotnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy; mając na uwadze, że pomoc ta przybiera postać wsparcia finansowego udzielanego pracownikom i przedsiębiorstwom, dla których pracowali;

B.  mając na uwadze, że Niemcy złożyły wniosek EGF/2020/003 DE/GMH Guss o wkład finansowy z Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) w następstwie 585 zwolnień(4) w czterech jednostkach zależnych przedsiębiorstwa Guss GmbH zaklasyfikowanego do działu 24 według klasyfikacji NACE Rev. 2 (Produkcja metali podstawowych) na poziomie NUTS 2 w Düsseldorfie (DEA1)(5) i Arnsbergu (DEA5)(6) w okresie odniesienia, który w przypadku tego wniosku trwał od 31 lipca do 30 listopada 2020 r.;

C.  mając na uwadze, że wniosek dotyczy 585 pracowników zwolnionych w czterech jednostkach zależnych przedsiębiorstwa GMH Guss GmbH w Niemczech;

D.  mając na uwadze, że wniosek jest oparty na kryterium interwencji przewidzianym w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG, zgodnie z którym wymagane jest zwolnienie co najmniej 500 pracowników w czteromiesięcznym okresie odniesienia w przedsiębiorstwie działającym w państwie członkowskim;

E.  mając na uwadze, że przemysł odlewniczy w Niemczech stoi w obliczu poważnych wyzwań, takich jak zmiany w międzynarodowym handlu towarami i usługami oraz nadprodukcja w Chinach, zwłaszcza w przemyśle motoryzacyjnym i maszynowym, a także przenoszenie działalności do państw trzecich, w tym do krajów kandydujących do UE, w których obowiązują niższe normy środowiskowe(7), a przemysł jest wysoce subsydiowany;

F.  mając na uwadze, że problemy przedsiębiorstwa GMH Guss zaczęły się, gdy najważniejszy klient jednostki zależnej Walter Hundhausen GmbH, odpowiadający za 60% jej produkcji, zdecydował się – w ramach bliskiej delokalizacji – przenieść część swojego łańcucha dostaw do Turcji;

G.  mając na uwadze, że tajwański konkurent MEITA otworzył dwie odlewnie w miejscowości Obrenovac (Serbia), które produkują głównie dla europejskiego przemysłu motoryzacyjnego, a także mając na uwadze, że ze względu na subsydia i niższe koszty pracy MEITA był w stanie zaoferować znacznie niższe ceny niż jego niemiecki konkurent GMH Guss;

H.  mając na uwadze, że ogólna produkcja odlewów metali w Niemczech zmniejszyła się o 8,9% w latach 2018–2019(8) z powodu wyzwań związanych z globalizacją i dotknęła w szczególności Nadrenię Północną-Westfalię, gdzie produkuje się 25% odlewów metalowych w Niemczech;

1.  zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że Niemcy mają prawo do wkładu finansowego w wysokości 1 081 706 EUR na mocy tego rozporządzenia, co stanowi 60% łącznych kosztów wynoszących 1 802 845 EUR, na które składają się wydatki na zindywidualizowane usługi w wysokości 1 730 731 EUR oraz wydatki na działania przygotowawcze, działania w zakresie zarządzania, dostarczania i upowszechniania informacji oraz działania w zakresie kontroli i sprawozdawczości w wysokości 72 114 EUR;

2.  zauważa, że niemieckie władze złożyły wniosek w dniu 15 grudnia 2020 r. oraz że po przekazaniu przez Niemcy dodatkowych informacji Komisja zakończyła ocenę tego wniosku w dniu 27 kwietnia 2021 r. i przekazała ją Parlamentowi tego samego dnia;

3.  zauważa, że spełniono wszystkie wymogi proceduralne;

4.  zauważa, że wniosek dotyczy łącznie 585 pracowników zwolnionych w niemieckim sektorze przemysłowym; ubolewa, że Niemcy spodziewają się, iż tylko 476 spośród wszystkich kwalifikujących się beneficjentów (455 to mężczyźni, a 21 – kobiety, z czego większość w wieku od 30 do 54 lat) weźmie udział w środkach (docelowi beneficjenci);

5.  podkreśla, że oczekuje się, iż zwolnienia te będą miały znaczący wpływ na lokalną gospodarkę, ponieważ miały miejsce w kontekście wysokiego poziomu bezrobocia (10,7 % we wrześniu 2020 r.) w Zagłębiu Ruhry ze względu na wyzwania strukturalne utrzymujące się od lat 60. XX wieku oraz skutki pandemii COVID-19;

6.  zwraca uwagę, że większość zwolnionych pracowników ma już za sobą połowę życia zawodowego, niski poziom kwalifikacji formalnych i często słabo zna język niemiecki; podkreśla ponadto, że zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi we wniosku duża liczba beneficjentów to mężczyźni ze środowisk migracyjnych oraz że ich pomyślna reintegracja na rynku pracy może zależeć od pomocy innych członków ich rodzin, którzy często posiadają znacznie lepszą znajomość języka niemieckiego niż byli pracownicy;

7.  z zadowoleniem przyjmuje oraz podkreśla fakt, że zorganizowano grupy osób o podobnej sytuacji, biorąc pod uwagę sytuację osobistą byłych pracowników, których kwestia ta dotyczy; podkreśla, że byli pracownicy, bez dyskryminacji i niezależnie od narodowości, muszą być integrowani i wspierani ze środków przewidzianych w tym projekcie EFG;

8.  uważa, że zapewnienie zwolnionym pracownikom kwalifikacji niezbędnych do ekologicznej i sprawiedliwej transformacji przemysłu unijnego zgodnie z Europejskim Zielonym Ładem stanowi odpowiedzialność społeczną Unii, ponieważ pracowali oni w sektorze charakteryzującym się wysoką intensywnością emisji dwutlenku węgla; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje zindywidualizowane usługi świadczone przez EFG na rzecz pracowników, które obejmują środki w zakresie podnoszenia kwalifikacji oraz niemieckie kursy, warsztaty, orientację zawodową, doradztwo zawodowe, dodatki szkoleniowe oraz usługi doradcze w zakresie podejmowania działalności gospodarczej, aby uczynić ten sektor i cały rynek pracy bardziej zrównoważonymi i odpornymi w przyszłości;

9.  zauważa, że Niemcy rozpoczęły świadczenie zindywidualizowanych usług na rzecz beneficjentów objętych pomocą 1 sierpnia 2020 r. oraz że okres kwalifikowalności do uzyskania wkładu finansowego z EFG będzie zatem trwał od 1 sierpnia 2020 r. do 15 grudnia 2022 r.;

10.  zauważa, że Niemcy zaczęły ponosić wydatki administracyjne w zakresie wdrażania EFG w dniu 1 listopada 2020 r. oraz że wydatki na działania przygotowawcze, działania w zakresie zarządzania, działania w zakresie dostarczania i upowszechniania informacji oraz działania w zakresie kontroli i sprawozdawczości kwalifikują się zatem do przyznania wkładu finansowego z EFG od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia 15 czerwca 2023 r.;

11.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług został opracowany przez Niemcy w porozumieniu z partnerami społecznymi oraz że utworzono komitet monitorujący składający się z przedstawicieli Ministerstwa Pracy i Spraw Społecznych, publicznych służb zatrudnienia, spółki transferowej, przedstawicieli partnerów społecznych, przedstawicieli związku zawodowego IG Metall, likwidatorów zwalniającego przedsiębiorstwa i jego spółek zależnych, a także przedstawicieli rad zakładowych, aby kierować interwencją współfinansowaną z EFG; podkreśla, że partnerzy społeczni zainteresowanych przedsiębiorstw współpracowali już w miesiącach i latach poprzedzających uruchomienie EFG w celu poprawy trudnych warunków i sytuacji gospodarczej, co obejmowało również znaczne ustępstwa płacowe ze strony pracowników;

12.  zauważa, że władze niemieckie potwierdziły, iż działania kwalifikowalne uzupełniają środki oferowane przez Europejski Fundusz Społeczny (EFS) w ramach programu operacyjnego EFS dla Nadrenii Północnej-Westfalii i nie zastępują tych środków;

13.  przypomina, że pomoc z EFG nie może zastępować działań, za które na mocy prawa krajowego lub umów zbiorowych odpowiedzialne są przedsiębiorstwa;

14.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

15.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

16.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku złożonego przez Niemcy – EGF/2020/003 DE/GMH Guss

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2021/1021.)

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 855. (2) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 11. (3) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 28. (4) W rozumieniu art. 3 rozporządzenia w sprawie EFG. (5) Jednostki zależne Friedrich Wilhelms-Hütte Eisenguss GmbH i Friedrich Wilhems-Hütte GmbH, obie położone w Mülheim an der Ruhr. (6) Jednostka zależna Dieckerhoff Guss GmbH w Gevelsbergu oraz jednostka zależna Walter Hundhausen GmbH (a także główna siedziba GMH Guss GmbH) w Schwerte. (7) Analiza Deutsche Bank (2020): Automobilindustrie – Produktion in China überflügelt heimische Fertigung [Przemysł samochodowy – produkcja w Chinach znacznie wyższa niż w kraju]; Eurofound (2016): sprawozdanie ERM 2016 – Globalisation slowdown? Recent evidence of offshoring and reshoring in Europe [Czy globalizacja zwalnia? Najnowsze dowody na wyprowadzanie produkcji z Europy i jej repatriację]; Eurofound (2020): sprawozdanie ERM 2020 – Restrukturyzacja transgraniczna. Miara: skompensowana pojemność rejestrowa brutto. (8) Stephen, Sophie (2020): Deutsche Gussproduktion 2019 und Ausblick 2020 [Produkcja odlewów metali w Niemczech w roku 2019 i perspektywy na rok 2020], źródło: GIESSEREI, 04/2020.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku złożonego przez Belgię – EGF/2020/005 BE/Swissport (COM(2021)0212 – C9-0159/2021 – 2021/0109(BUD))

P9_TA(2021)0266 A9-0188/2021

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2021)0212 – C9‑0159/2021),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006(1) („rozporządzenie w sprawie EFG”),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027(2), w szczególności jego art. 8,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 16 grudnia 2020 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych(3) („porozumienie międzyinstytucjonalne z 16 grudnia 2020 r.”), w szczególności jego pkt 9,

–  uwzględniając opinie przedstawione przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz Komisję Rozwoju Regionalnego,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0188/2021),

A.  mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami istotnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy; mając na uwadze, że pomoc ta przybiera postać wsparcia finansowego udzielanego pracownikom i przedsiębiorstwom, dla których pracowali;

B.  mając na uwadze, że Belgia złożyła wniosek EGF/2020/005 BE/Swissport o wkład finansowy z Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) w następstwie 1 468 zwolnień(4) w przedsiębiorstwie Swissport Belgium, do których doszło w okresie odniesienia od 9 czerwca 2020 r. do 9 października 2020 r.;

C.  mając na uwadze, że 27 kwietnia 2021 r. Komisja przyjęła wniosek w sprawie decyzji dotyczącej uruchomienia EFG na rzecz Belgii w celu wsparcia powrotu na rynek pracy 1 468 beneficjentów objętych pomocą;

D.  mając na uwadze, że wniosek dotyczy 1 468 pracowników zwolnionych z przedsiębiorstwa Swissport Belgium;

E.  mając na uwadze, że wniosek jest oparty na kryterium interwencji przewidzianym w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG, zgodnie z którym wymagane jest zwolnienie co najmniej 500 pracowników w czteromiesięcznym okresie odniesienia w przedsiębiorstwie działającym w państwie członkowskim, z uwzględnieniem pracowników zwolnionych przez dostawców i producentów niższego szczebla lub osób, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek;

F.  mając na uwadze, że pandemia COVID-19 i następujący po niej światowy kryzys gospodarczy wywołały ogromny wstrząs w branży turystycznej w Belgii, w szczególności u przewoźników lotniczych i w przedsiębiorstwach prowadzących działalność w porcie lotniczym Bruksela, gdzie w pierwszym tygodniu lockdownu (16–22 marca 2020 r.) liczba lotów zmalała o 58 % w stosunku do stycznia 2020 r., a w następnych tygodniach ruch samolotów pasażerskich został prawie całkowicie wstrzymany;

G.  mając na uwadze, że w 2020 r. międzynarodowy ruch pasażerski zmalał łącznie o 60 % w porównaniu z 2019 r. (z liczby 4,5 mld pasażerów do 1,8 mld), a 50 % światowej floty statków powietrznych zmagazynowano; mając na uwadze, że Swissport Belgium, jeden z dwóch operatorów obsługi naziemnej w porcie lotniczym Bruksela, odpowiadał za 60 % obsługi naziemnej i usług sprzątania w tym porcie;

H.  mając na uwadze, że 9 czerwca 2020 r., po wielotygodniowym okresie niemal całkowitego ustania działalności w zakresie obsługi naziemnej w porcie lotniczym Bruksela, ogłoszono upadłość Swissport Belgium z powodu utraty płynności finansowej, co doprowadziło do omawianych zwolnień;

I.  mając na uwadze, że przed wybuchem pandemii przedsiębiorstwo Swissport Belgia z powodzeniem realizowało plan naprawy i przewidywało redukcję strat w 2020 r. o 37 % w porównaniu z 2019 r., a także mając na uwadze, że 9 czerwca 2020 r. sąd w Brukseli ogłosił jego upadłość;

J.  mając na uwadze, że ze względu na dużą niepewność co do rychłego ożywienia działalności w sektorze pasażerskiego transportu lotniczego żadne przedsiębiorstwo nie wykazało zainteresowania przejęciem działalności Swissport Belgium w zakresie obsługi naziemnej;

K.  mając na uwadze, że istnieje realne ryzyko, iż w 2021 r. może mieć miejsce kolejna fala upadłości wśród operatorów obsługi naziemnej;

L.  mając na uwadze, że jest to jedno z pierwszych uruchomień EFG z powodu kryzysu związanego z COVID-19 po przyjęciu przez Parlament rezolucji z 18 czerwca 2020 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2020/000 TA 2020 – pomoc techniczna z inicjatywy Komisji)(5), w której Parlament stwierdził, że EFG może zostać uruchomiony w celu wsparcia pracowników definitywnie zwolnionych i osób samozatrudnionych w kontekście globalnego kryzysu wywołanego COVID-19 bez wprowadzania zmian do rozporządzenia (UE) nr 1309/2013;

M.  mając na uwadze, że Komisja oświadczyła, że kryzys zdrowotny doprowadził do kryzysu gospodarczego, określiła plan naprawy gospodarczej i podkreśliła rolę EFG jako narzędzia stosowanego w sytuacjach nadzwyczajnych(6);

1.  zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że Belgia ma prawo do wkładu finansowego w wysokości 3 719 224 EUR na mocy tego rozporządzenia, co stanowi 60 % łącznych kosztów wynoszących 6 198 708 EUR, na które składają się wydatki na zindywidualizowane usługi w wysokości 5 977 108 EUR oraz wydatki w wysokości 221 600 EUR na działania przygotowawcze, działania w zakresie zarządzania, dostarczania i upowszechniania informacji oraz działania w zakresie kontroli i sprawozdawczości;

2.  zauważa, że władze belgijskie złożyły wniosek 22 grudnia 2020 r. oraz że po przekazaniu przez Belgię dodatkowych informacji Komisja zakończyła ocenę wniosku 27 kwietnia 2021 r. i przekazała ją Parlamentowi tego samego dnia;

3.  zauważa, że spełniono wszystkie wymogi proceduralne;

4.  odnotowuje, że wniosek dotyczy łącznie 1 468 pracowników zwolnionych w przedsiębiorstwie Swissport Belgium, z których 1 086 to mężczyźni, a 382 to kobiety; z zadowoleniem odnotowuje, że szacuje się, iż z omawianych środków skorzystają wszyscy zwolnieni pracownicy;

5.  przypomina, że nagłe zamknięcie niektórych kluczowych sektorów w Belgii (catering, turystyka, kultura itp.) spowodowało, że bezrobocie w Brukseli osiągnęło poziom 15 % w III kwartale 2020 r.(7), oraz że duża część byłych pracowników Swissport Belgium należy do grup znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, ponieważ są to głównie pracownicy nisko i średnio wykwalifikowani, a około jedna trzecia z nich (32,5 %) ma ponad 50 lat;

6.  podkreśla, że wszyscy pracownicy, bez dyskryminacji i niezależnie od narodowości, muszą być uwzględnieni i wspierani w ramach środków przewidzianych w związku z uruchomieniem EFG;

7.  zauważa, że Belgia rozpoczęła świadczenie zindywidualizowanych usług na rzecz beneficjentów objętych pomocą 9 czerwca 2020 r. oraz że okres kwalifikowalności do uzyskania wkładu finansowego z EFG będzie zatem trwał od 9 czerwca 2020 r. do 22 grudnia 2022 r.;

8.  przypomina, że zindywidualizowane usługi, które mają zostać zapewnione pracownikom i osobom prowadzącym działalność na własny rachunek, obejmują następujące działania: udzielanie informacji, pomoc w poszukiwaniu pracy i poradnictwo zawodowe, szkolenia, wsparcie (także finansowe) w celu założenia działalności gospodarczej, a także zachęty i dodatki; z zadowoleniem przyjmuje, że pracownicy należący do niedostatecznie reprezentowanej płci, decydujący się na szkolenie zawodowe na stanowiskach, które nie są zrównoważone pod względem płci(8), otrzymają dodatkową premię w wysokości 700 EUR; przypomina o uwzględnianiu perspektywy płci jako ważnej części budżetu Unii i uważa, że należy ją promować na wszystkich etapach wdrażania wkładu finansowego z EFG;

9.  zauważa, że Belgia zaczęła ponosić wydatki administracyjne w zakresie wdrażania EFG 10 czerwca 2020 r. oraz że wydatki na działania przygotowawcze, działania w zakresie zarządzania, działania w zakresie dostarczania i upowszechniania informacji oraz działania w zakresie kontroli i sprawozdawczości kwalifikują się zatem do przyznania wkładu finansowego z EFG od 10 czerwca 2020 r. do 22 czerwca 2023 r.;

10.  z zadowoleniem przyjmuje, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług został opracowany przez Belgię w konsultacji z przedstawicielami pracowników i partnerami społecznymi, a także z biurem pośrednictwa pracy specjalizującym się w sektorze lotnictwa;

11.  podkreśla, że władze belgijskie potwierdziły, iż działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą z innych funduszy lub instrumentów finansowych Unii oraz że w zakresie dostępu do proponowanych działań i ich wdrażania przestrzegane będą zasady równego traktowania i niedyskryminacji;

12.  przypomina, że wsparcie finansowe z EFG powinno być udzielane jak najszybciej i jak najskuteczniej; podkreśla, że należy skrócić, jak tylko się da, okres oceny wniosków przez Komisję;

13.  przypomina, że pomoc z EFG nie może zastępować działań, za które na mocy prawa krajowego lub umów zbiorowych odpowiedzialne są przedsiębiorstwa;

14.  odnotowuje niedawny wzrost liczby wniosków o pomoc finansową z EFG; wyraża zaniepokojenie utrzymującym się wpływem światowego kryzysu gospodarczego spowodowanego pandemią COVID-19 na zatrudnienie i zastanawia się, czy EFG będzie w stanie zaspokoić wszystkie przyszłe potrzeby;

15.  zdecydowanie opowiada się za tym, by w latach 2021–2027 EFG nadal służył okazywaniu solidarności i by przesunięto punkt ciężkości z przyczyn restrukturyzacji na jej skutki; z zadowoleniem przyjmuje, że zgodnie z nowymi zasadami dekarbonizacja będzie również powodem, dla którego wnioskodawcy będą mogli ubiegać się o wsparcie;

16.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

17.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

18.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku złożonego przez Belgię – EGF/2020/005 BE/Swissport

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2021/1020.)

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 855. (2) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 11. (3) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 28. (4) W rozumieniu art. 3 rozporządzenia w sprawie EFG. (5) Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0141. (6) COM(2020)0442 (7) https://statbel.fgov.be/en/themes/work-training/labour-market/employment-and-unemployment (8) Zawody, w których co najmniej 75 % pracowników należy do tej samej płci.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku Niderlandów – EGF/2020/004 NL/KLM (COM(2021)0226 – C9-0161/2021 – 2021/0115(BUD))

P9_TA(2021)0267 A9-0187/2021

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2021)0226 – C9-0161/2021),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006(1) („rozporządzenie w sprawie EFG”),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027(2), w szczególności jego art. 8,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 16 grudnia 2020 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych(3) (Porozumienie międzyinstytucjonalne z 16 grudnia 2020 r.), w szczególności jego pkt 9,

–  uwzględniając pisma Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz Komisji Rozwoju Regionalnego,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0187/2021),

A.  mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami istotnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy; mając na uwadze, że pomoc ta przybiera postać wsparcia finansowego udzielanego pracownikom i przedsiębiorstwom, dla których pracowali;

B.  mając na uwadze, że Niderlandy złożyły wniosek EGF/2020/004 NL/KLM o wkład finansowy z Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) w następstwie 1 851 zwolnień(4) w przedsiębiorstwie KLM Royal Dutch Airlines w regionie Noord-Holland (NL32) na poziomie NUTS 2 w Niderlandach w okresie odniesienia dla wniosku od 15 sierpnia do 15 grudnia 2020 r.;

C.  mając na uwadze, że wniosek dotyczy 1 851 pracowników zwolnionych w przedsiębiorstwie KLM Royal Dutch Airlines, z czego 650 zwolnień miało miejsce w okresie odniesienia, a 1 201 przed okresem odniesienia lub po nim, oraz że można ustalić wyraźny związek przyczynowy ze zdarzeniem, które doprowadziło do zwolnień w okresie odniesienia;

D.  mając na uwadze, że wniosek jest oparty na kryterium interwencji przewidzianym w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG, zgodnie z którym wymagane jest zwolnienie co najmniej 500 pracowników w czteromiesięcznym okresie odniesienia w przedsiębiorstwie działającym w państwie członkowskim;

E.  mając na uwadze, że Komisja przyznała, iż kryzys zdrowotny związany z COVID-19 doprowadził do kryzysu gospodarczego, i zaapelowała o wdrożenie planu odbudowy NextGenerationEU, w którym podkreślono kluczową rolę EFG w udzielaniu pomocy zwolnionym pracownikom;

F.  mając na uwadze, że pandemia COVID-19 spowodowała ogromny wstrząs w przemyśle lotniczym z powodu ograniczeń w podróżowaniu oraz doprowadziła do spadku międzynarodowego ruchu lotniczego o 98,9 % w kwietniu 2020 r. w porównaniu z kwietniem 2019 r., a 64 % wszystkich statków powietrznych na świecie było nieużywanych;

G.  mając na uwadze, że liczba pasażerów na trasach międzynarodowych spadła w 2020 r. o 75,6% w porównaniu z 2019 r.; mając na uwadze, że według prognoz ruchu pasażerskiego na świecie opracowanych przez Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego powrót do poziomu sprzed kryzysu zajmie branży lotniczej od 3 do 4 lat;

H.  mając na uwadze, że jest to jedno z pierwszych uruchomień EFG z powodu kryzysu związanego z COVID-19 po przyjęciu przez Parlament rezolucji z 18 czerwca 2020 r. w sprawie wniosku Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2020/000 TA 2020 – pomoc techniczna z inicjatywy Komisji)(5), w której Parlament stwierdził, że EFG może zostać uruchomiony w celu wsparcia pracowników definitywnie zwolnionych i osób samozatrudnionych w kontekście globalnego kryzysu wywołanego COVID-19 bez wprowadzania zmian do rozporządzenia (UE) nr 1309/2013;

I.  mając na uwadze, że przed wybuchem pandemii wyniki finansowe KLM stale rosły w latach 2015–2019, a jego zysk netto wzrósł z 54 mln EUR w roku obrotowym 2015 do 449 mln EUR w roku obrotowym 2019;

J.  mając na uwadze, że liczba pasażerów przewożonych przez KLM spadła o 68 %, a jego przychody spadły o 53,8 % w 2020 r. w porównaniu z 2019 r., co doprowadziło do tego, że KLM odnotował straty operacyjne w wysokości 1 154 mln EUR w 2020 r. w porównaniu z zyskiem w wysokości 714 mln EUR w 2019 r.(6), a jego zarząd ogłosił plan restrukturyzacji zmniejszający siłę roboczą o około 5 000 ekwiwalentów pełnego czasu pracy(7);

K.  mając na uwadze, że Komisja oświadczyła, iż kryzys zdrowotny doprowadził do kryzysu gospodarczego, określiła plan naprawy gospodarczej i podkreśliła rolę EFG jako narzędzia stosowanego w sytuacjach nadzwyczajnych(8);

1.  zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że Niderlandy mają prawo do wkładu finansowego w wysokości 5 019 218 EUR na mocy tego rozporządzenia, co stanowi 60 % łącznych kosztów wynoszących 8 365 364 EUR, na które składają się wydatki na zindywidualizowane usługi w wysokości 8 030 750 EUR oraz wydatki w wysokości 334 614 EUR na działania przygotowawcze, działania w zakresie zarządzania, dostarczania i upowszechniania informacji oraz działania w zakresie kontroli i sprawozdawczości;

2.  zauważa, że władze niderlandzkie złożyły wniosek 22 grudnia 2020 r. oraz że po przekazaniu przez Niderlandy dodatkowych informacji Komisja zakończyła ocenę wniosku 6 maja 2021 r. i przekazała ją Parlamentowi tego samego dnia;

3.  wyraża ubolewanie z powodu długotrwałego procesu w tak trudnych okolicznościach i wzywa Komisję do przyspieszenia procesu oceny, tak aby zwolnieni pracownicy mogli w odpowiednim czasie skorzystać ze wsparcia Unii;

4.  zauważa, że wniosek dotyczy łącznie 1 851 pracowników zwolnionych w przedsiębiorstwie KLM Royal Dutch Airlines; odnotowuje, że Niderlandy oczekują, iż jedynie 1 201 spośród wszystkich kwalifikujących się beneficjentów weźmie udział w środkach („docelowi beneficjenci”);

5.  zauważa, że Niderlandy postanowiły nie oferować zwolnionym pracownikom wsparcia dochodów za pośrednictwem EFG; przyjmuje do wiadomości, że rząd niderlandzki uruchomił ogólną dotację na wsparcie płacowe dla wszystkich przedsiębiorstw, których obrót ucierpiał w wyniku kryzysu wywołanego przez pandemię COVID-19 w stopniu większym niż 20 % i że grupa KLM złożyła wniosek o dotację NOW (Noodmaatregel Overbrugging voor Werkgelegenheid); zauważa, że grupa KLM złożyła wniosek na cały okres objęty dotacją NOW i otrzymała już zaliczki w wysokości 683 mln EUR oraz powinna otrzymać dodatkowe 488 mln EUR;

6.  zauważa, że to do państwa członkowskiego należy decyzja, ilu spośród kwalifikujących się pracowników powinno skorzystać ze wsparcia; wzywa Niderlandy do uwzględnienia, bez jakiejkolwiek formy dyskryminacji, osób znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji, które prawdopodobnie napotkają największe trudności na rynku pracy; podkreśla korzyści płynące z umożliwienia wszystkim zwolnionym pracownikom, dla których jest to najlepsze rozwiązanie, integracji i wsparcia ze środków przewidzianych w tym projekcie EFG;

7.  podkreśla, że społeczne skutki zwolnień będą prawdopodobnie znaczące, ponieważ KLM jest drugim co do wielkości prywatnym pracodawcą w Niderlandach, zatrudniającym w 2019 r. ponad 33 000 pracowników(9); przypomina, że zwolnienia te miały miejsce w kontekście rosnącej stopy bezrobocia w regionie Noord-Holland, która wzrosła o 1,5 punktu procentowego w porównaniu z tym samym kwartałem 2019 r., osiągając 4,8 % w czwartym kwartale 2020 r.;

8.  zauważa, że Niderlandy rozpoczęły świadczenie zindywidualizowanych usług na rzecz beneficjentów objętych pomocą 1 lutego 2021 r. oraz że okres kwalifikowalności do uzyskania wkładu finansowego z EFG będzie zatem trwał od 1 lutego 2021 r. do 1 lutego 2023 r.;

9.  przypomina, że zindywidualizowane usługi, które mają zostać zapewnione pracownikom, obejmują następujące działania: ukierunkowanie zawodowe, wsparcie w znalezieniu pracy w specjalnych sektorach, szkolenia, coaching i/lub kształcenie oraz doradztwo finansowe; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że władze skupiają się na przekwalifikowaniu pracowników w celu ułatwienia ich przejścia do sektorów, w których występuje niedobór siły roboczej, takich jak edukacja, opieka zdrowotna, logistyka, technologie i zarządzanie informacjami;

10.  zauważa, że Niderlandy zaczęły ponosić wydatki administracyjne w zakresie wdrażania EFG 1 lutego 2021 r. oraz że wydatki na działania przygotowawcze, działania w zakresie zarządzania, działania w zakresie dostarczania i upowszechniania informacji oraz działania w zakresie kontroli i sprawozdawczości kwalifikują się zatem do przyznania wkładu finansowego z EFG od 1 lutego 2021 r. do 1 sierpnia 2023 r.;

11.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług został opracowany przez Niderlandy w porozumieniu z partnerami społecznymi, w tym ośmioma związkami zawodowymi, oraz że w ścisłej współpracy z odpowiednimi radami zakładowymi utworzono grupę wsparcia w celu zapewnienia koordynacji tych usług;

12.  podkreśla, że władze niderlandzkie potwierdziły, iż działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą z innych funduszy ani instrumentów finansowych Unii(10);

13.  wzywa do dalszego zmniejszenia obciążeń administracyjnych w całym procesie;

14.  wzywa do dalszych wysiłków w zakresie komunikacji na temat działań wspieranych z budżetu Unii za pośrednictwem EFG; podkreśla znaczenie rozpowszechniania informacji na temat wartości dodanej Unii oraz wsparcia dla sektorów i pracowników znajdujących się w trudnej sytuacji, zwłaszcza w następstwie skutków pandemii COVID-19;

15.  przypomina, że pomoc z EFG nie może zastępować działań, za które na mocy prawa krajowego lub umów zbiorowych odpowiedzialne są przedsiębiorstwa;

16.  zauważa, że według Komisji spełniono wszystkie wymogi proceduralne;

17.  zdecydowanie popiera fakt, że w latach 2021-2027 EFG będzie nadal okazywał solidarność, przesuwając jednocześnie punkt ciężkości z przyczyn restrukturyzacji na jej skutki; z zadowoleniem przyjmuje, że zgodnie z nowymi zasadami dekarbonizacja będzie również powodem, dla którego wnioskodawcy będą mogli ubiegać się o wsparcie;

18.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

19.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

20.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku złożonego przez Niderlandy – EGF/2020/004 NL/KLM

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2021/1022.)

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 855. (2) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 11. (3) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 28. (4) W rozumieniu art. 3 rozporządzenia w sprawie EFG. (5) Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0141. (6) https://www.airfranceklm.com/sites/default/files/q4_2020_press_release_en_final.pdf (7) Newsroom KLM: https://news.klm.com/klm-adapts-organisation-further-due-to-covid-19-crisis/ (8) COM(2020)0442. (9) Sprawozdanie roczne KLM z 2019 r.: https://www.klm.com/travel/nl_nl/images/KLM-Jaarverslag-2019_tcm541-1063986.pdf (10) 13 lipca 2020 r. zgodnie z unijnymi zasadami pomocy państwa Komisja Europejska zatwierdziła przyjęty przez Niderlandy środek pomocy państwa w wysokości 3,4 mld EUR, na który składają się gwarancja rządowa na zabezpieczenie pożyczek oraz podporządkowana pożyczka państwowa na rzecz KLM w celu zapewnienia temu przedsiębiorstwu pilnie potrzebnej płynności w kontekście pandemii COVID-19. https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/pl/ip_20_1333

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku złożonego przez Finlandię – EGF/2020/007 FI/Finnair (COM(2021)0227 – C9-0162/2021 – 2021/0116(BUD))

P9_TA(2021)0268 A9-0186/2021

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2021)0227 – C9-0162/2021),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006(1) („rozporządzenie w sprawie EFG”),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027(2), w szczególności jego art. 8,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 16 grudnia 2020 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych(3) (porozumienie międzyinstytucjonalne z 16 grudnia 2020 r.), w szczególności jego pkt 9,

–  uwzględniając opinię przedstawioną przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A9-0186/2021),

A.  mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami istotnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy; mając na uwadze, że pomoc ta przybiera postać wsparcia finansowego udzielanego pracownikom i przedsiębiorstwom, dla których pracowali;

B.  mając na uwadze, że Finlandia złożyła wniosek EGF/2020/007 FI/Finnair o wkład finansowy z Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) w następstwie 508 zwolnień(4) w przedsiębiorstwie Finnair Oyj i u jednego podwykonawcy(5) w regionie Helsinki-Uusimaa (FI1B) na poziomie NUTS 2 w Finlandii w okresie odniesienia dla wniosku od 25 sierpnia do 25 grudnia 2020 r.;

C.  mając na uwadze, że 6 maja 2021 r. Komisja przyjęła wniosek w sprawie decyzji dotyczącej uruchomienia EFG w celu wsparcia powrotu na rynek pracy 500 beneficjentów docelowych, tzn. pracowników zwolnionych w sektorze gospodarki sklasyfikowanym w dziale 51 NACE Rev. 2 (Transport lotniczy);

D.  mając na uwadze, że wniosek dotyczy 504 pracowników zwolnionych w przedsiębiorstwie Finnair Oyj oraz czterech pracowników zwolnionych u jednego podwykonawcy w Finlandii;

E.  mając na uwadze, że wniosek jest oparty na kryterium interwencji przewidzianym w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG, zgodnie z którym wymagane jest zwolnienie co najmniej 500 pracowników w czteromiesięcznym okresie odniesienia w przedsiębiorstwie działającym w państwie członkowskim;

F.  mając na uwadze, że Komisja przyznała, iż kryzys zdrowotny związany z COVID-19 doprowadził do kryzysu gospodarczego, i zaapelowała o wdrożenie planu odbudowy NextGenerationEU, w którym podkreślono kluczową rolę EFG w udzielaniu pomocy zwolnionym pracownikom;

G.  mając na uwadze, że pandemia COVID-19 spowodowała ogromny wstrząs w przemyśle lotniczym z powodu ograniczeń w podróżowaniu oraz doprowadziła do spadku międzynarodowego ruchu lotniczego o 98,9% w kwietniu 2020 r. w porównaniu z kwietniem 2019 r.(6), a dochody z jednego pasażerokilometra w czerwcu 2020 r. były w całej branży o 86,5% niższe niż w czerwcu 2019 r.(7);

H.  mając na uwadze, że liczba pasażerów na trasach międzynarodowych spadła w 2020 r. o 75,6% w porównaniu z 2019 r.; mając na uwadze, że według prognoz ruchu pasażerskiego na świecie opracowanych przez Zrzeszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego powrót do poziomu sprzed kryzysu zajmie branży lotniczej od 3 do 4 lat;

I.  mając na uwadze, że jest to jedno z pierwszych uruchomień EFG z powodu kryzysu związanego z COVID-19 po przyjęciu przez Parlament rezolucji z 18 czerwca 2020 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2020/000 TA 2020 – pomoc techniczna z inicjatywy Komisji)(8), w której Parlament stwierdził, że EFG może zostać uruchomiony w celu wsparcia pracowników definitywnie zwolnionych i osób samozatrudnionych w kontekście globalnego kryzysu wywołanego COVID-19 bez wprowadzania zmian do rozporządzenia (UE) nr 1309/2013;

J.  mając na uwadze, że przed wybuchem pandemii przedsiębiorstwo Finnair miało solidne wyniki finansowe, liczba przewożonych pasażerów wzrosła o 10,3% w 2019 r., a jego przychody wzrosły o 9,2% w 2019 r., osiągając 3097 mln EUR w porównaniu z 2836 mln EUR w 2018 r.;

K.  mając na uwadze, że ograniczenia obowiązujące zarówno w Finlandii, jak i w innych państwach w poważny sposób wpłynęły na działania realizowane przez Finnair, w szczególności w kontekście lotów międzynarodowych i międzykontynentalnych. mając na uwadze, że ruch lotniczy jest ważnym środkiem transportu łączącym obszary oddalone, takie jak Finlandia, z resztą świata;

L.  mając na uwadze, że lotnisko w Helsinkach jest głównym węzłem lotniczym, a Finnair jest głównym przewoźnikiem między Europą a Azją, oraz że w styczniu 2020 r. liczba pasażerów do Chin wzrosła o 58% w porównaniu ze styczniem 2019 r.; mając na uwadze, że w lutym 2020 r. liczba pasażerów gwałtownie spadła o 73% z powodu epidemii;

M.  mając na uwadze, że liczba pasażerów przewożonych przez Finnair spadła o 76,2%, a przychody Finnair w 2020 r. spadły o 73,2% w porównaniu z 2019 r., co doprowadziło do powstania straty operacyjnej w wysokości 464,5 mln EUR w 2020 r.(9); mając na uwadze, że aby zaradzić sytuacji kryzysowej, przedsiębiorstwo Finnair musiało ograniczyć koszty – poczyniono oszczędności pod względem kosztów związanych z nieruchomościami, leasingiem statków powietrznych, IT (cyfryzacja i automatyzacja procesów obsługi klienta), sprzedażą i dystrybucją, jak również ograniczono koszty administracyjne i struktury wynagrodzeń; mając na uwadze, że doprowadziło to do likwidacji 700 miejsc pracy(10) i prawie wszystkich pracowników wysłano na przymusowy urlop przez część roku, przy czym w 2021 r. stan taki utrzymuje się w odniesieniu do dużej części siły roboczej;

N.  mając na uwadze, że długoterminowym celem Finnair jest osiągnięcie neutralności emisyjnej do 2045 r. oraz redukcja emisji netto o 50% do końca 2025 r. w porównaniu z poziomem z 2019 r.(11), a także mając na uwadze, że zdaniem przedsiębiorstwa nadal czyni ono postępy w zakresie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju również w czasie pandemii, gdyż inwestuje w zrównoważone biopaliwa;

O.  mając na uwadze, że wkład sektora lotnictwa w gospodarkę Finlandii jest znaczny i stanowi 3,2% całkowitego PKB(12), a także mając na uwadze, że zwolnienia w największym przedsiębiorstwie lotniczym w tym kraju – Finnair – mają poważny wpływ na region Helsinki-Uusimaa i na gospodarkę krajową;

P.  mając na uwadze, że w 2020 r. w sektorze lotnictwa w Finlandii zatrudnionych było 42 000 osób (23 000 bezpośrednich i 19 000 pośrednich miejsc pracy), a zwolnienia te będą miały poważny wpływ na gospodarkę kraju; mając na uwadze, że liczba bezrobotnych poszukujących pracy w regionie Helsinki-Uusimaa, którego dotyczą zwolnienia, wzrosła o 0,8 punktu procentowego, z 6,4% w 2019 r. do 7,2% w 2020 r.;

Q.  mając na uwadze, że ze względu na rosnące bezrobocie wynikające z kryzysu ponowne zatrudnienie byłych pracowników Finnair może stanowić wyzwanie;

R.  mając na uwadze, że Komisja oświadczyła, że kryzys zdrowotny doprowadził do kryzysu gospodarczego, określiła plan naprawy gospodarczej i podkreśliła rolę EFG jako narzędzia stosowanego w sytuacjach nadzwyczajnych(13);

1.  zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 2 rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że Finlandia ma prawo do wkładu finansowego w wysokości 1 752 360 EUR na mocy tego rozporządzenia, co stanowi 60% łącznych kosztów wynoszących 2 920 600 EUR, na które składają się wydatki na zindywidualizowane usługi w wysokości 2 730 600 EUR oraz wydatki na działania przygotowawcze, działania w zakresie zarządzania, dostarczania i upowszechniania informacji oraz działania w zakresie kontroli i sprawozdawczości w wysokości 190 000 EUR;

2.  zauważa, że władze fińskie złożyły wniosek 30 grudnia 2020 r. oraz że Komisja zakończyła ocenę wniosku 6 maja 2021 r. i przekazała ją Parlamentowi tego samego dnia; ubolewa, że w obecnych okolicznościach ocena Komisji trwała tak długo;

3.  zauważa, że spełniono wszystkie wymogi proceduralne;

4.  zauważa, że wniosek dotyczy w sumie 508 pracowników zwolnionych w przedsiębiorstwie Finnair Oyj oraz u jednego podwykonawcy; ponadto zauważa, że Finlandia oczekuje, iż 500 spośród wszystkich kwalifikujących się beneficjentów skorzysta ze środków pomocowych (docelowi beneficjenci);

5.  zwraca uwagę, że zgodnie z oczekiwaniami społeczne skutki zwolnień mają być znaczne w przypadku pracowników w regionie Helsinki-Uusimaa, gdzie Finnair ma swoją bazę operacyjną i gdzie liczba bezrobotnych poszukujących pracy wzrosła o 22,5% od lutego do kwietnia 2020 r. i o 0,8 punktu procentowego w latach 2019–2020(14), co prowadzi do niekorzystnych perspektyw, jeżeli chodzi o ponowne zatrudnienie zwolnionych pracowników; zauważa w związku z tym pozytywny fakt, że zwolnieni pracownicy mogliby skorzystać z dostosowanego do indywidualnych potrzeb poradnictwa i wsparcia w poszukiwaniu pracy, a także z dostosowanego do potrzeb podnoszenia kwalifikacji i przekwalifikowywania, aby zwiększyć swoje szanse na ponowne zatrudnienie;

6.  podkreśla, że wszyscy pracownicy, bez dyskryminacji i niezależnie od narodowości, muszą być integrowani i wspierani ze środków przewidzianych w tym projekcie EFG;

7.  zauważa, że 44% osób kwalifikujących się to kobiety, a grupa wiekowa, która ucierpiała najbardziej, to 30–54 lata; zauważa, że druga co do wielkości grupa wiekowa to 55–64 lata (28,2%) oraz że może ona borykać się z dodatkowymi wyzwaniami związanymi z ponowną integracją na rynku pracy;

8.  zauważa, że Finlandia rozpoczęła świadczenie zindywidualizowanych usług na rzecz beneficjentów objętych pomocą 21 października 2020 r. oraz że okres kwalifikowalności do uzyskania wkładu finansowego z EFG będzie zatem trwał od 21 października 2020 r. do 30 grudnia 2022 r.;

9.  przypomina, że zindywidualizowane usługi, które mają zostać zapewnione pracownikom i osobom prowadzącym działalność na własny rachunek, obejmują następujące działania: coaching i inne działania przygotowawcze, usługi związane z zatrudnieniem i biznesem, szkolenia, dopłaty do wynagrodzenia, dotacje na rozpoczęcie działalności oraz dodatki na podróż, zakwaterowanie i przeprowadzkę; z zadowoleniem przyjmuje zapewnienie beneficjentom szkoleń w zakresie kwalifikacji zawodowych, w tym kursów, np. w takich dziedzinach jak sztuczna inteligencja, bezpieczeństwo cyfrowe i robotyka; ponadto z zadowoleniem przyjmuje wykorzystanie przez Finlandię dotacji do wynagrodzeń w celu zmniejszenia kosztów wynagrodzeń beneficjentów, a także dotacji na rozpoczęcie działalności, aby wspierać podejmowanie działalności gospodarczej, ale przypomina, że wsparcie to powinno być uzależnione od aktywnego uczestnictwa beneficjentów w szkoleniach oraz od aktywnego poszukiwania przez nich pracy;

10.  zauważa, że Finlandia zaczęła ponosić wydatki administracyjne w zakresie wdrażania EFG 21 października 2020 r. oraz że wydatki na działania przygotowawcze, działania w zakresie zarządzania, działania w zakresie dostarczania i upowszechniania informacji oraz działania w zakresie kontroli i sprawozdawczości kwalifikują się zatem do przyznania wkładu finansowego z EFG od 21 października 2020 r. do 30 czerwca 2023 r.;

11.  wyraża zadowolenie, że Finlandia opracowała skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług w drodze konsultacji z grupą roboczą; podkreśla, że działania przygotowawcze obejmowały spotkania z przedstawicielami Ośrodka Rozwoju Gospodarczego, Ośrodka Transportu i Ośrodka Środowiska oraz Biura Zatrudnienia i Biura Rozwoju Gospodarczego z Uusimaa, przedsiębiorstwa Finnair i związków zawodowych, mianowicie Ilmailualan Unioni (IAU), Finnairin insinöörit ja ylemmät toimihenkilöt (FINTO), Auto ja Kuljetusalan Työntekijäliitto ry (AKT) oraz Trade Union Pro;

12.  podkreśla, że władze Finlandii potwierdziły, iż działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą z innych funduszy lub instrumentów finansowych Unii;

13.  przypomina, że pomoc z EFG nie może zastępować działań, za które na mocy prawa krajowego lub umów zbiorowych odpowiedzialne są przedsiębiorstwa;

14.  zdecydowanie popiera fakt, że w latach 2021–2027 EFG będzie nadal okazywał solidarność, przesuwając jednocześnie punkt ciężkości z przyczyn restrukturyzacji na jej skutki; z zadowoleniem przyjmuje, że zgodnie z nowymi zasadami dekarbonizacja będzie również powodem, dla którego wnioskodawcy będą mogli ubiegać się o wsparcie.

15.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

16.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

17.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku złożonego przez Finlandię – EGF/2020/007 FI/Finnair

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2021/1023.)

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 855. (2) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 11. (3) Dz.U. L 433 I z 22.12.2020, s. 28. (4) W rozumieniu art. 3 rozporządzenia w sprawie EFG. (5) Centrum logistyczne Finland Oy w regionie Helsinki-Uusimaa. (6) ATAG. 2020 Aviation Benefits Beyond Borders [Korzyści z lotnictwa ponad granicami, 2020 r.]: https://aviationbenefits.org/media/167186/abbb2020_full.pdf (7) IATA: Analiza rynku pasażerskiego ruchu lotniczego, czerwiec 2020 r.: https://www.iata.org/en/iata-repository/publications/economic-reports/air-passenger-monthly-analysis---june-20202/ (8) Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0141. (9) https://company.finnair.com/en/media/all-releases/news?id=3801600 (10) News | Finnair (11) News | Finnair (12) Air Transport Action Group (ATAG), Aviation Benefits Beyond Borders [Korzyści z lotnictwa ponad granicami]: https://aviationbenefits.org/downloads/aviation-benefits-beyond-borders-2020/ (13) COM(2020)0442. (14) Finland’s statistical database [fińska baza danych statystycznych] https://pxnet2.stat.fi/PXWeb/pxweb/en/StatFin/.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2021 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego Rady zmieniającego rozporządzenia (UE) 2019/816 i (UE) 2019/818 w odniesieniu do ustanowienia warunków dostępu do innych systemów informacyjnych UE na potrzeby europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (COM(2019)0003 – C8-0025/2019 – 2019/0001B(COD))

P9_TA(2021)0269 A9-0083/2021

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi i Radzie (COM(2019)0003),

–  uwzględniając decyzję Konferencji Przewodniczących z dnia 11 lutego 2021 r. upoważniającą Komisję Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych do rozdzielenia wyżej wymienionego wniosku Komisji Europejskiej i do sporządzenia na jego podstawie dwóch odrębnych sprawozdań ustawodawczych,

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 82 ust. 1 lit. d) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0025/2019),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 74 ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 31 marca 2021 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A9-0083/2021),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 8 czerwca 2021 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/... w sprawie zmiany rozporządzeń (UE) 2019/816 oraz (UE) 2019/818 w odniesieniu do ustanowienia warunków dostępu do innych systemów informacyjnych UE do celów europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż

(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2021/1151.)

Decyzja Parlamentu Europejskiego w sprawie niewyrażania sprzeciwu wobec rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 6 maja 2021 r. przedłużającego okres przejściowy, o którym mowa w art. 89 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (C(2021)3114 - 2021/2680(DEA))

P9_TA(2021)0270 B9-0315/2021

Parlament Europejski,

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (C(2021)3114),

–  uwzględniając pismo Komisji z 12 maja 2021 r., w którym zwraca się ona do Parlamentu o oświadczenie, że nie wyrazi on sprzeciwu wobec rozporządzenia delegowanego,

–  uwzględniając pismo Komisji Gospodarczej i Monetarnej z dnia 3 czerwca 2021 r. skierowane do przewodniczącego Konferencji Przewodniczących Komisji,

–  uwzględniając art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji(1), w szczególności jego art. 85 ust. 2 i art. 82 ust. 6,

–  uwzględniając art. 111 ust. 6 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie dotyczące decyzji Komisji Gospodarczej i Monetarnej,

–  uwzględniając fakt, że w określonym w art. 111 ust. 6 tiret trzecie i czwarte Regulaminu terminie, który upłynął dnia 8 czerwca 2021 r., nie zgłoszono sprzeciwu,

A.  mając na uwadze, że art. 89 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 stanowi, że w okresie przejściowym do dnia 18 czerwca 2021 r. obowiązek rozliczania określony w art. 4 tego rozporządzenia nie ma zastosowania do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, co do których można obiektywnie stwierdzić za pomocą pomiarów, że redukują ryzyka inwestycji bezpośrednio związane z wypłacalnością finansową systemów programów emerytalnych, ani do podmiotów utworzonych w celu realizacji świadczeń wyrównawczych na rzecz uczestników takich systemów programów emerytalnych w przypadku niewykonania zobowiązania; mając na uwadze, że ten okres przejściowy został wprowadzony w celu uniknięcia negatywnych skutków rozliczania centralnego kontraktów pochodnych dla świadczeń emerytalnych przyszłych emerytów oraz w celu zapewnienia czasu na opracowanie wykonalnych rozwiązań technicznych służących przenoszeniu przez systemy programów emerytalnych zabezpieczeń gotówkowych i niegotówkowych jako zmiennych depozytów zabezpieczających;

B.  mając na uwadze, że art. 85 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 648/2012 upoważnia Komisję do dwukrotnego przedłużenia o jeden rok tego okresu przejściowego, jeżeli Komisja stwierdzi, że nie opracowano jeszcze takich wykonalnych rozwiązań technicznych, a negatywne skutki rozliczania centralnego kontraktów pochodnych dla świadczeń emerytalnych przyszłych emerytów nie uległy zmianie;

C.  mając na uwadze, że Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) w sprawozdaniu z grudnia 2020 r. zalecił Komisji, by przedłużyła wyłączenie o jeden rok, co zapewni kontrahentom centralnym dodatkowy czas na udoskonalenie modeli dostępu, tak aby stały się one szerzej dostępne dla systemów programów emerytalnych, a jednocześnie pozwoli uniknąć sytuacji, w której z powodu dynamiki rynku spowodowanej pandemią COVID-19 wprowadzony zostanie obowiązek rozliczania dla systemów programów emerytalnych;

D.  mając na uwadze, że Komisja, po zapoznaniu się ze sprawozdaniem ESMA, jest zdania, że rzeczywiście konieczne jest przedłużenie okresu przejściowego o jeden rok, aby przewidziane rozwiązania dojrzały i by możliwe było ich dalsze udoskonalenie;

E.  mając na uwadze, że Komisja przyjęła zatem rozporządzenie delegowane przedłużające okres przejściowy do dnia 18 czerwca 2022 r.;

F.  mając na uwadze, że rozporządzenie delegowane powinno wejść w życie w trybie pilnym, aby dać unijnym systemom programów emerytalnych pewność, jakiej potrzebują w związku ze zwolnieniem z obowiązku rozliczania centralnego;

1.  oświadcza, że nie wyraża sprzeciwu wobec rozporządzenia delegowanego;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2021 r. w sprawie stanowiska Rady przyjętego w pierwszym czytaniu w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego, w ramach Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami, instrument wsparcia finansowego na rzecz sprzętu do kontroli celnej (07234/1/2021 – C9-0196/2021 – 2018/0258(COD))

P9_TA(2021)0271 A9-0196/2021

(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (07234/1/2021 – C9-0196/2021),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 17 października 2018 r.(1),

–  uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu(2) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0474),

–  uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 74 ust. 4 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 67 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A9-0196/2021),

1.  zatwierdza stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu;

2.  stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Rady;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu prawnego zgodnie z art. 297 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

4.  zobowiązuje swojego sekretarza generalnego do podpisania aktu prawnego po stwierdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania, w porozumieniu z sekretarzem generalnym Rady, jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

(1) Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 67. (2) Dz.U. C 158 z 30.4.2021, s. 133.

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 8 czerwca 2021 r. w sprawie stanowiska Rady w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Fundusz Społeczny Plus (EFS+) i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 1296/2013 (06980/2/2021 – C9-0195/2021 – 2018/0206(COD))	P9_TA(2021)0272 A9-0197/2021
SPROSTOWANIA COR01

(Zwykła procedura ustawodawcza drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (06980/2/2021 – C9-0195/2021),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z 17 października 2018 r.(1),

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z 5 grudnia 2018 r.(2),

–  uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu(3) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2018)0382),

–  uwzględniając zmieniony wniosek Komisji (COM(2020)0447),

–  uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 74 ust. 4 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 67 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A9-0197/2021),

1.  zatwierdza stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu;

2.  przyjmuje do wiadomości oświadczenia Komisji załączone do niniejszej rezolucji;

3.  stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Rady;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu prawnego zgodnie z art. 297 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

5.  zobowiązuje swojego sekretarza generalnego do podpisania aktu prawnego po stwierdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania, w porozumieniu z sekretarzem generalnym Rady, jego publikacji Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

Oświadczenie Komisji w sprawie inwestycji EFS+ w celu zwalczania ubóstwa dzieci

W 2019 r. na terenie UE 18 mln dzieci było zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym, przy czym w niektórych państwach członkowskich ich liczba była bardzo wysoka. Pandemia COVID-19 i jej skutki społeczno-gospodarcze jeszcze bardziej pogłębiły nierówności i ubóstwo. Ubóstwo dzieci jest stale obecne we wszystkich państwach członkowskich i nadal jest wyższe niż w przypadku dorosłych w wieku produkcyjnym.

W związku z tym Komisja z zadowoleniem przyjmuje wyważone porozumienie, dzięki któremu EFS+ stanie się decydującym narzędziem służącym rozwiązaniu problemu ubóstwa dzieci. Porozumienie to uznaje pilną potrzebę inwestowania w dzieci we wszystkich krajach członkowskich.

W dniu 24 marca 2021 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący zalecenia Rady w sprawie ustanowienia europejskiej gwarancji dla dzieci w celu stawienia czoła temu wyzwaniu w sposób strukturalny. Przy programowaniu EFS+ Komisja dołoży wszelkich starań, aby państwa członkowskie przeznaczyły odpowiednie środki z EFS+ na wkład we wdrażanie europejskiej gwarancji dla dzieci. Ponadto Komisja zachęci państwa członkowskie do korzystania z innych unijnych instrumentów finansowania i dostępnych zasobów krajowych w celu wspierania odpowiednich inwestycji w tej dziedzinie.

Oświadczenie Komisji w sprawie sprawie inwestycji EFS+ w zatrudnienie młodzieży

Komisja podkreśla, że młodzi ludzie zostali w nieproporcjonalnie dużym stopniu dotknięci kryzysem społeczno-gospodarczym w następstwie pandemii COVID-19. Od grudnia 2019 r. do grudnia 2020 r. bezrobocie młodzieży wzrosło w UE o 3 punkty procentowe, zwiększając liczbę bezrobotnych młodych ludzi do ponad 3,1 mln. Komisja przypomina również, że bezrobocie młodzieży było stale i znacznie wyższe niż bezrobocie osób dorosłych, przy czym najnowsze dane wskazują na różnicę ponad 10 punktów procentowych (17,8 % w porównaniu z 6,6 % w grudniu 2020 r.).

Komisja z zadowoleniem przyjmuje porozumienie osiągnięte przez współprawodawców, w którym dostrzeżono wyzwanie, przed jakim stoją wszystkie państwa członkowskie. EFS+ jest najważniejszym unijnym instrumentem finansowania służącym wdrożeniu niedawno przyjętej wzmocnionej gwarancji dla młodzieży, a także innych odpowiednich środków w ramach inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych.

Przy programowaniu EFS+ Komisja dołoży wszelkich starań, aby państwa członkowskie przeznaczyły odpowiednie środki z EFS+ na wdrożenie wzmocnionej gwarancji dla młodzieży. Ponadto Komisja zachęci państwa członkowskie do korzystania z innych unijnych instrumentów finansowania i dostępnych zasobów krajowych w celu wspierania odpowiednich inwestycji w tej dziedzinie.

(1) Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 165. (2) Dz.U. C 86 z 7.3.2019, s. 84. (3) Teksty przyjęte w dniu 4.4.2019, P8_TA(2019)0350.