Jakich języków używa się w Parlamencie Europejskim?
Są dwadzieścia cztery języki urzędowe UE. Wspieranie komunikacji w tak wielu językach oznacza, że obywatele mogą uzyskać dostęp do przepisów UE, które ich dotyczą, i lepiej je zrozumieć. Obywatele mogą nawiązać kontakt z instytucjami UE, np. poprzez złożenie petycji lub zwrócenie się o informacje, w dowolnym języku urzędowym, a także mogą śledzić debaty w Parlamencie za pośrednictwem transmisji internetowych na żywo.
Równie ważne jest jednak, aby posłowie do PE mieli możliwość przemawiania, słuchania wystąpień, czytania i pisania we własnym języku lub w dowolnym języku urzędowym UE. Wynika to z podstawowej zasady demokracji, w myśl której każdy obywatel UE może zostać posłem do Parlamentu Europejskiego, nawet jeżeli nie włada żadnym językiem obcym. Posłów do PE wybiera się po to, aby reprezentowali interesy obywateli, którzy na nich głosują, a nie na podstawie ich znajomości języków obcych. Co więcej, aby zapewnić jednakowe warunki pracy wszystkim posłom do PE, należy im zagwarantować pełny dostęp do informacji w języku ojczystym. Przemówienia wygłaszane przez posłów do PE w jednym z języków urzędowych symultanicznie tłumaczy się na inne języki urzędowe, a oficjalne teksty tłumaczy się na wszystkie 24 języki. Aby prawo UE można było bezpośrednio stosować lub przetransponować do prawa krajowego, należy je najpierw przetłumaczyć na język urzędowy danego państwa członkowskiego. Obywatele mogą zwracać się o informacje i otrzymywać je w dowolnym języku urzędowym.
Po przystąpieniu Chorwacji do UE w dniu 1 lipca 2013 r. łączna liczba języków urzędowych wzrosła do 24. Są to: angielski, bułgarski, chorwacki, czeski, duński, estoński, fiński, francuski, grecki, hiszpański, irlandzki, litewski, łotewski, maltański, niderlandzki, niemiecki, polski, portugalski, rumuński, słowacki, słoweński, szwedzki, węgierski i włoski.
Wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE nie spowodowało automatycznie zniesienia języka angielskiego jako języka urzędowego. Musiałyby o tym zdecydować jednogłośnie wszystkie rządy UE, a ponieważ angielski jest również językiem urzędowym w Irlandii i na Malcie, decyzja taka wydaje się mało prawdopodobna.
Praca tłumaczy ustnych i pisemnych
Zasadniczo każdy tłumacz ustny i pisemny tłumaczy na swój język ojczysty. 24 języki urzędowe mogą być tłumaczone w 552 parach językowych. Aby stanąć na wysokości tego zadania, Parlament używa czasem systemu języków „posiłkowych”: przemówienie lub tekst tłumaczy się najpierw na jeden z najpowszechniej używanych języków (angielski, francuski lub niemiecki), a następnie na pozostałe.
Tłumaczenia ustne i pisemne to dwie oddzielne dziedziny: tłumacze ustni dokonują ustnego przekładu na bieżąco podczas posiedzeń; tłumacze pisemni pracują z tekstami, a w efekcie ich pracy powstaje całkowicie wierna wersja dokumentu w języku docelowym. Tłumacze ustni Parlamentu Europejskiego są wyszkoleni do wiernego przekładania słów posłów. Oprócz tego, z uwagi na specjalistyczny charakter debat parlamentarnych, otrzymują oni wsparcie od administracji podczas przygotowywania specjalistycznych posiedzeń, podczas których mają tłumaczyć, oraz są na bieżąco informowani o rozwoju terminologii w językach, z których tłumaczą. Jako wykwalifikowani lingwiści świadczą oni wysokiej jakości usługi wszystkim posłom do PE.
Tłumacze pisemni wykonują również inne zadania językowe, jak np. dostosowywanie tekstów na potrzeby podcastów, opracowywanie napisów i nagrania audio w 24 językach.