Bobrek
Podobóz znajdujący się o 3 km na północ od Oświęcimia w budynkach przedwojennej fabryki nawozów sztucznych Anny Kuppermann i Ryfki Jakubowicz ulokowanej w miejscowości Bobrek. Późną jesienią 1943 r., po zbombardowaniu przez alianckie lotnictwo berlińskiej fabryki koncernu Siemens‑S chuckert‑Werke, dyrekcja firmy zdecydowała przenieść część produkcji do Auschwitz. W początkach listopada do obozu przybył jej przedstawiciel, inżynier Kurt Bundzus, który wybrał ok. 120 więźniów: mechaników precyzyjnych i robotników budowlanych. Od stycznia 1944 r. więźniowie ci maszerowali codziennie do Bobrku, gdzie pracowali przy wyburzaniu części obiektów i remoncie pozostałych oraz stawianiu ogrodzenia z drutu kolczastego. W kwietniu więźniów umieszczono w Bobrku na stałe. Pracowali w hali fabrycznej przy wytwarzaniu elementów silników i osprzętu elektrycznego. Zakwaterowano ich w pobliskim magazynie, ciemnym i ciasnym, ale zaopatrzonym w centralne ogrzewanie oraz prysznice z ciepłą wodą. Nie bito ich i nie maltretowano, gdyż jako fachowcy byliby trudni do zastąpienia. W końcu 1944 r. stan podobozu wynosił 220 więźniów, głównie polskich lub węgierskich Żydów i kilkunastu Polaków, oraz 37 więźniarek, zatrudnianych do prac pomocniczych i uprawy jarzyn w przyfabrycznym ogrodzie. Komendantem podobozu był SS‑O berscharführer Anton Lukoschek, któremu podlegało kilkunastu esesmanów z batalionu wartowniczego KL Auschwitz II . W styczniu 1945 r. więźniowie podobozu zostali ewakuowani pieszo do Gliwic, a potem do obozu Buchenwald.
